el:magazines:traino:no_10:kitromilidis

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
Last revision Both sides next revision
el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:15]
no_name12
el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:24]
no_name12
Line 422: Line 422:
 έθνος είναι η ιδεολογία του. Το κράτος μέσα  έθνος είναι η ιδεολογία του. Το κράτος μέσα 
 από το εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει  από το εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει 
-έντονα την εικόνα **έθνος=οικογένεια**. άρα: +έντονα την εικόνα **έθνος = οικογένεια**. άρα: 
  
-**κράτος**=πατέρας+**κράτος** = πατέρας
  
-**πατρίδα**=μητέρα +**πατρίδα** = μητέρα 
  
-**παιδιά της πατρίδας/έθνους**=πολίτες +**παιδιά της πατρίδας/έθνους** = πολίτες 
  
 γιοι της πατρίδας που θα την υπερασπιστούν από το βιασμό των βαρβάρων.  γιοι της πατρίδας που θα την υπερασπιστούν από το βιασμό των βαρβάρων. 
Line 444: Line 444:
 αυταρχική τεχνοκρατική διαχείριση σαν ο  αυταρχική τεχνοκρατική διαχείριση σαν ο 
 πατέρας - προστάτης - Θεός της φυλής.  πατέρας - προστάτης - Θεός της φυλής. 
- </WRAP>+</WRAP>
  
 //**δ) Η τελική σύγκρουση:**//  //**δ) Η τελική σύγκρουση:**// 
Line 452: Line 452:
  
 Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου  Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου 
-της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προ+της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προσκήνιο την ουσιαστική και θεωρητικά αναπόφευκτη αντινομία ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Τα πρώτα σημάδια  
 +της ρήξης πηγαίνουν πίσω στη σύγκρουση  
 +της Εκκλησίας με τους υποστηρικτές της πολιτιστικής και ιδεολογικής αλλαγής που συνδεόταν με το Διαφωτισμό. Η σύγκρουση εκφράστηκε μετά το 1789 όταν έγινε φανερό  
 +στους παραδοσιακούς θρησκευτικούς ηγέτες  
 +προς τα που πήγαιναν οι αλλαγές και οι φιλελεύθερες ιδέες του Διαφωτισμού. Η ενεργητική αντίθεση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και ιδιαίτερα του Πατριάρχη  
 +Γρηγορίου 5ου (1797-8, 1806-8, 1818-21)  
 +στην εξάπλωση του Διαφωτισμού στην Ελληνική εκπαίδευση και κουλτούρα και στο ελληνικό εθνικό κίνημα... συνιστούν την πιο φανερή έκφραση της αντινομίας ανάμεσα στην  
 +Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Ο Γρηγόριος καταδίκασε τόσο το Ρήγα το Βελεστινλή το  
 +1798 όσο και την Ελληνική Επανάσταση το  
 +1821 με βάση τις αρχές του Ορθοδόξου δόγματος. Η κλασσική Εκκλησιαστική θέση περιέχεται στο κείμενο «Πατερική διδαχή»  
 +(1798).
  
 +[Τον 19ο αιώνα] καθώς οι περιφερειακές εκκλησίες των Βαλκανίων εθνικοποιούνταν... το 
 +οικουμενικό πατριαρχείο κρατούσε τις αποστάσεις του από το νέο εθνικισμό.
  
 +[Ένας παρατηρητής] ο Ubicini σημείωσε το 
 +1850 ότι οι κληρικοί στην Τουρκία, όπως και 
 +αλλού, «είναι του Εκκλησιαστικού κόμματος 
 +και μόνο αυτού». Ήταν αυτό το κόμμα που 
 +ήταν ενάντια στους νέους εθνικιστές «το 
 +κόμμα του Ελληνισμού» οι υποστηρικτές του 
 +οποίου σύμφωνα με τον Ubicini «ήθελαν απλά 
 +να προσαρτηθούν στην Ελλάδα». Το Πατριαρχείο μέσα από μια σειρά από πράξεις και 
 +ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου επισημοποίησε την αντίθεση του στον εθνικισμό...
 +
 +Παρόλο που η πρώτη φορά που αντέδρασε 
 +έτσι το Πατριαρχείο (καταδικαστικά) ήταν 
 +στην περίπτωση της ανακήρυξης του Αυτοκέφαλου της Ελληνικής Εκκλησίας (1833) η 
 +ξεκάθαρη δημόσια καταδίκη της προώθησης 
 +εθνικών στόχων στους κόλπους της Εκκλησίας προκλήθηκε απ' το Βουλγαρικό Σχίσμα του 1870. Τον Αύγουστο του 1872 οι ορθόδοξοι πατριάρχες της Αλεξάνδριας, της 
 +Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη και τον αρχιεπίσκοπο 
 +Κύπρου συγκάλεσαν μια Μεγάλη Σύνοδο η 
 +οποία καταδίκασε το «φυλετισμό» με τον 
 +οποίο εννοούσε βασικά τον εθνικισμό. 
 +
 +«Όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες που ιδρύθηκαν τα πρώτα χρόνια της πίστης ήταν τοπικές και περιλάμβαναν τους Χριστιανούς 
 +μιας συγκεκριμένης πόλης ...χωρίς φυλετικούς διαχωρισμούς.... Αποκηρύσσουμε και καταδικάζουμε το φυλετισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, τις εθνικές διαμάχες, τα μέσα... στην εκκλησία του Χριστού...»
 +
 +Οι εκκλήσεις στο Χριστιανικό δόγμα και στις 
 +Ορθόδοξες παραδόσεις, όμως, δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις νέες δυνάμεις 
 +της Παγκόσμιας ιστορίας. Η εθνικοποίηση 
 +των περιφερειακών ορθοδόξων εκκλησιών 
 +συνεχίστηκε αμείωτη. Η Βουλγαρική Εκκλησία έγινε ο κύριος μοχλός για την προώθηση των Βουλγαρικών εθνικών στόχων 
 +στη Μακεδονία, στο δεύτερο μισό του 19ου 
 +αιώνα. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό οι Έλληνες Επίσκοποι άρχισαν να παίρνουν αυξανόμενες εθνικιστικές στάσεις σε τέτοιο 
 +βαθμό που οι Εθνικοί αγώνες στη Μακεδονία 
 +μετατράπηκαν σε ένα μεγάλο βαθμό σε αγώνες για τον έλεγχο εκκλησιών και ενοριών. 
 +Σύντομα προσθέθηκαν στο σκηνικό και οι Αλβανοί επίσκοποι ...σαν οι ηγέτες του Αλβανικού εθνικιστικού κινήματος. 
 +
 +Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκε μια 
 +νέα γενιά εθνικιστών επισκόπων, ανάμεσα 
 +στους οποίους ήταν ο Γερμανός της Καστοριάς και ο Χρυσόστομος της Δράμας που 
 +διακηρύττουν ανοικτά πλέον ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία 
 +έπρεπε να υπακούει στις εντολές του εθνικού κέντρου της Αθήνας. Ο οικουμενικός 
 +Πατριάρχης Ιωακείμ III (1878-84 και 1901-12) 
 +τήρησε μια σταθερή στάση ενάντια στους 
 +νέους επισκόπους και επέμενε στην Ανεξαρτησία του Πατριαρχείου από την Αθήνα. 
 +
 +Η βίαιη σύγκρουση που ακολούθησε ανάμεσα στον Πατριάρχη και τους εθνικιστές 
 +επισκόπους ήταν χαρακτηριστική της προσπάθειας να «εθνικοποιηθεί» ακόμα και το 
 +κέντρο της υπερεθνικής Ορθοδοξίας. 
 +
 +Την ίδια περίοδο ανάλογες συγκρούσεις συνέβαιναν και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μέσης Ανατολής... Ακόμα και η 
 +μικρότερη απ' τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, η 
 +Εκκλησία της Κύπρου, ήταν θύμα των πιέσεων του εθνικισμού. Μια παρατεταμένη 
 +διαμάχη για την διαδοχή του αρχιεπισκοπικού θρόνου... (1900-1909) έληξε 
 +με την εκλογή του Εθνικιστή Κύριλου II (1909-16). 
 +
 +Από αυτό το σημείο και πέρα η Εκκλησία της 
 +Κύπρου ανέλαβε την ηγεσία του Κυπριακού 
 +εθνικιστικού κινήματος ...για ένωση με την 
 +Ελλάδα.
 +
 +<WRAP center round box 90%>
 +//**Μύθος 3: Η Εθνική Αφύπνιση ή οι Ρωμιοί, οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι και οι Σλάβοι που απελευθέρωσαν την Ελλάδα!**//
 +
 +Τον 19ο αιώνα ένα μεγάλο μέρος της 
 +Ελληνικής Ιστοριογραφίας αναλώθηκε σε μια 
 +προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι 
 +νεοΈλληνες ήταν γνήσιοι βιολογικοί 
 +απόγονοι των αρχαίων. Ο απόηχος εκείνης 
 +της αστείας προσπάθειας βασανίζει ακόμα 
 +το νεοελληνικό έθνος (και τους εν Κύπρω 
 +«δυστυχισμένους» ομοεθνείς των Αθηναίων) 
 +που σε περιόδους υστερίας (όπως η 
 +σημερινή) ανεμίζουν με τόσο πάθος τη 
 +σημαία της φυλετικής καθαρότητας και της 
 +βιολογικής καταγωγής που όντως αρχίζεις 
 +να απορείς ποιες βαθύτερες ψυχαναλυτικές 
 +ανησυχίες μπορεί να εκφράζει αυτός ο 
 +φόβος του μπασταρδέματος. Τα νέα, βέβαια, 
 +από το μέτωπο της Ιστορικής έρευνας είναι 
 +ιδιαίτερα άσχημα. Ιδού τι αναγκάζεται να 
 +παραδεχθεί ένας σύγχρονος Ελληνοπαθής 
 +Ιστορικός που θέλει ντε και καλά να αποδείξει ότι η νεοελληνική εθνική ταυτότητα 
 +δημιουργήθηκε από τον 15ο αιώνα.
 +
 +«Μετά από ιδιαίτερα μακρούς και σκληρούς 
 +αγώνες υπετάγη στους Τούρκους το 1461 και 
 +η Πελλοπόνησος. Στην αντίσταση της 
 +έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο **οι Αρβανίτες, οι 
 +Σλάβοι και οι Τσάκωνες**... Μέσα σ’ αυτές τις 
 +συγκρούσεις οι Αρβανίτες, οι Σλάβοι και οι 
 +Τ σάκωνες συγχωνεύονται στην νεοελληνική 
 +εθνότητα. Οι Σλάβοι του Ταΰγετου είχαν 
 +διατηρήσει ως τότε τη γλώσσα και την 
 +ιδιαιτερότητα τους». 
 +
 +//**Περικλή Ροδάκη - «Τότε» αρ..22.**//
 +
 +Ας μην μπούμε στις λεπτομέρειες ότι μέχρι 
 +τον 18ο αιώνα ο Ρήγας Φερραίος κάνει 
 +έκκληση στους Τσάκωνες της Πελοποννήσου. 
 +Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για την 
 +αγνότητα του ελληνικού έθνους; Ότι οι 
 +γενναίοι Έλληνες του Μωρηά, της Μάνης, της 
 +Πελλοπονήσου μπορεί να είναι και απόγονοι 
 +Σλάβων και Αρβανιτών! Να σταματούσε όμως 
 +τουλάχιστον εκεί το κακό. Φαντάζεστε ότι η 
 +πλειοψηφία των ηρώων του 1821 δεν ήταν καν 
 +Ελληνικής καταγωγής; Και όμως... 
 +
 +«Στο Ελληνικό έθνος περιλαμβάνονται όλες 
 +οι ομάδες που βρέθηκαν στον Ελλαδικό 
 +χώρο και αγωνίστηκαν κατά της τουρκικής 
 +κυριαρχίας. Οι Αρβανίτες που είχαν 
 +εγκατασταθεί σε διάφορα σημεία του 
 +Ελλαδικού χώρου και πολέμησαν τους 
 +Τούρκους έγιναν βασικά και δυναμικά 
 +στοιχεία του νεοελληνικού έθνους(...) 
 + 
 +**Πολλοί απ' τους ήρωες των εθνικών μας 
 +αγώνων ήταν αρβανίτες ή Βλάχοι ή και 
 +Σλαβικής καταγωγής** όμως ένοιωσαν οι ίδιοι 
 +ότι ανήκαν σ’ αυτό το έθνος. Το νεοελληνικό 
 +έθνος δεν είναι φυλετικό. Κανένα έθνος στον 
 +κόσμο δεν είναι καθαρά φυλετικό... **Οι 
 +Σουλιώτες, οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες 
 +είναι Αρβανίτες στην καταγωγή** αλλά είναι 
 +απ' τα βασικά στηρίγματα του νεοελληνικού 
 +έθνους. 
 +
 +Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί 
 +νεοελληνικό έθνος **χωρίς τους Υδραίους και 
 +τους Σπετσιώτες ναυμάχους, χωρίς τον 
 +Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τους 
 +μεγάλους αρματωλούς που στην καταγωγή 
 +είναι Αρβανίτες ή Βλάχοι».** 
 +
 +//**Περικλή Ροδάκη (ο. π.)**// 
 +</WRAP>
 +
 +{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση"
 +"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 10"
 +"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999"
 +Χρονιά:"1993"
 +Τοποθεσίες:Λεμεσός
 +"Θέμα":"Εθνικισμός/Ακροδεξιά"}} 
  
  
  
el/magazines/traino/no_10/kitromilidis.txt · Last modified: 2020/08/28 11:25 by no_name12