el:magazines:traino:no_11:sxolia

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
Last revision Both sides next revision
el:magazines:traino:no_11:sxolia [2020/09/01 11:35]
no_name12
el:magazines:traino:no_11:sxolia [2020/09/01 11:51]
no_name12
Line 2: Line 2:
  
 **Μια απόπειρα διαλόγου** **Μια απόπειρα διαλόγου**
- 
-**Α.Π.** 
  
 Τ ο βιβλίο “Η Κύπρος πέραν του έθνους” του  Τ ο βιβλίο “Η Κύπρος πέραν του έθνους” του 
Line 62: Line 60:
 ανέπτυξε στο πρώτο του βιβλίο. ανέπτυξε στο πρώτο του βιβλίο.
  
-Η έννοια της Επανάστασης σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο όμως είναι μετέωρη γιατί η Ζυρίχη με τα δικαιώματα επέμβασης και τις κυρίαρχες βάσεις κάθε άλλο παρά επανάσταση φαίνεται να ήταν. Πι- +<WRAP center round box 60%> 
 +**Το ξεπέρασμα του παρελθόντος  
 +προϋποθέτει ότι θα το βιώσουμε  
 +σαν ιστορικό γεγονός και όχι σαν  
 +νεκρόφιλη εμπειρία του παρόντος.  
 +Πρέπει να ολοκληρώσουμε την  
 +Επανάσταση της Ανεξαρτησίας με  
 +τη δημιουργία μιας νέας  
 +καθημερινότητας.** 
 + 
 +**Α.Π.** 
 +</WRAP> 
 + 
 +Η έννοια της Επανάστασης σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο όμως είναι μετέωρη γιατί η Ζυρίχη με τα δικαιώματα επέμβασης και τις κυρίαρχες βάσεις κάθε άλλο παρά επανάσταση φαίνεται να ήταν. Πιστεύω ωστόσο ότι ο Niazi άγγιξε πάνω σε κάτι  
 +εξαιρετικά σημαντικό **η Ανεξαρτησία και η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν Επανάσταση αν ερμηνευτούν κατ’ αρχήν σαν συμβιβασμός των εθνικών εχθρών αλλά και πιο ουσιωδώς σαν η πρώτη  
 +φορά που οι Κύπριοι αποκτούσαν το δικαίωμα να αυτοκυβερνηθούν.** Με αυτήν την έννοια η αλληλοεξάρτηση που προνοούσε το σύνταγμα ήταν συμβιβασμός αλλά και η επίσημη κατοχύρωση της  
 +Ιστορικής συμβίωσης (και αλληλεξάρτησης) Ε/Κ  
 +και Τ/Κ για αιώνες. Νομίζω ότι ο Niazi επικεντρώνοντας την ανάλυση του στην ελίτ παραγνωρίζει το επίπεδο της καθημερινότητας, της κοινής Ιστορικής εμπειρίας Ε/Κ και Τ/Κ το οποίο,  
 +σε τελική ανάλυση, αποτελούσε τον κοινωνικό  
 +ιστό της αλληλεξάρτησης από τον οποίο ήθελαν  
 +να αποσπαστούν τόσο εναγώνια οι 2 ελίτ. Χρειάζεται σ’ αυτά τα πλαίσια μια σειρά ερευνών στον  
 +τομέα της συλλογικής λαϊκής μνήμης (πέρα από  
 +τις επίσημες εθνικές εκδοχές) και στις Ιστορικές  
 +ρίζες τόσο της συνείδησης της Ανεξαρτησίας  
 +(από τη δεκαετία του 1920) όσο και της διαδικασίας εμπέδωσης των εθνικών μύθων και την  
 +μεταλλαγή τους σε διαχωριστικές ιδεολογίες (αξίζει να θυμηθούμε λ.χ. ότι τα Οκτωβριανά του '31  
 +ξέσπασαν γιατί ο μόνος Τ/Κ εθνικιστής (κεμαλικός) βουλευτής ψήφισε με τους Ε/Κ). 
 +** 
 +β)** Παρά την προσπάθεια του ο Niazi αγωνίζεται  
 +νομίζω να κρατήσει τις ισορροπίες και τις ίσες  
 +αποστάσεις από τους 2 εθνικισμούς. 
 + 
 +Δεν ξέρω τι έγινε στην Τ/Κ κοινότητα στην περίοδο  
 +60-74 αλλά στην Ε/Κ υπήρχε μια πολυσύνθετη  
 +πραγματικότητα που είναι νομίζω δύσκολο να ερμηνευτεί με την ορθή μεν αλλά ελειπτική θέση ότι  
 +ο βασικός στόχος της Ε/Κ ελίτ ήταν η ηγεμονία της  
 +στο νησί. Κατ’ αρχήν νομίζω ότι δεν πρέπει να μιλούμε για 1 ελίτ η κοινωνική ομάδα όταν αναφερόμαστε στους Ε/Κ αλλά για 3. Η ηγετική ομάδα ήταν σαφέστατα το Μακαριακό κέντρο που κτίστηκε γύρω από χαρισματική φυσιογνωμία του Μακαρίου αλλά και τον παραγοντισμό και την πελατειακή σχέση των τέως καπετάνιων της ΕΟΚΑ με  
 +ένα μέρος του πληθυσμού. Το κράτος ουσιαστικά  
 +ήταν στα χέρια αυτής της ελίτ με κύριο άξονα το  
 +“κράτος εν κράτει” του τότε υπουργού Εσωτερικών  
 +Π. Γ ιωρκάτζη. Μια δεύτερη ομάδα - ουσιαστικά μια  
 +ολόκληρη μερίδα της κοινωνίας ανήκε στην Αριστερά (με τη δικιά της ελίτ και κομματική συντεχνιακή γραφειοκρατία). 
 + 
 +Αυτή η ομάδα ήταν ουσιαστικά πολίτες β' κατηγορίας στο καθεστώς των φακέλλων και του  
 +ρουσφετιού που έφτιαξε ο Γιωρκάτζης. Και μια  
 +τρίτη ομάδα που στήριξε τελικά την ΕΟΚΑ Β λειτούργησε σαν έκφραση αυτών που είδαν τα δικαιώματα, όνειρα ή την κοινωνική τους θέση / status να απειλούνται με τον εκμοντερνισμό που  
 +έφερε η Ανεξαρτησία. 
 + 
 +Αυτές οι περίπλοκες ισορροπίες στην Ε/Κ κοινότητα οδήγησαν προοδευτικά σε μια όχι απλή  
 +αποδοχή της Ανεξαρτησίας αλλά και σε ένα αγώνα  
 +εξίσου ηρωικό όπως τον αντιαποικιακό (για την Ε/Κ κοινότητα) - για την υπεράσπιση της Κυπριακής  
 +Δημοκρατίας από τις παρεμβάσεις των Αθηνών,  
 +του ΝΑΤΟ και της Κυπριακής ακροδεξιάς. Η τραγωδία που διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας το  
 +έργο του Niazi ήταν ότι αυτός ο αγώνας δεν έφτασε ποτέ στους Τ/Κ. **Ο ηγεμονισμός της πλειοψηφίας παρέμεινε αμείωτος παρά την εσωτερικό αγώνα της Ε/Κ κοινότητας να ολοκληρώσει την  
 +ανεξαρτησία και να υπερασπιστεί τη δημοκρατία.** Σ’ αυτά τα πλαίσια η φυσιογνωμία του Μακαρίου  
 +θα παραμείνει σίγουρα αμφιλεγόμενη - όχι μόνο  
 +για ένα μέρος της Ε/Κ δεξιάς αλλά και για την  
 +πλειοψηφία της Τ/Κ κοινότητας. Ίσως όμως να  
 +είναι καιρός να αρχίσουμε μια συζήτηση για το  
 +Μακάριο σαν ιστορική φυσιογνωμία παρά σαν ένα  
 +πρόσωπο ή σαν πολιτικό. Ο Μακάριος ήταν σίγουρα ο χαρισματικός ηγέτης που έκφρασε με ένα  
 +σχεδόν μαγικό τρόπο (όπως όλοι οι χαρισματικοί  
 +ηγέτες άλλωστε) τη ματέλλαγη της Ε/Κ κοινότητας από την παραδοσιακή, αγροτική θρησκευτική κοινότητα στη μοντέρνα κοινωνία των  
 +πολιτών μιας κοσμικής Πολιτείας. Ταυτόχρονα ο  
 +Μακάριος σαν Κύπριος πρόεδρος υπήρξε ο θεμελιωτής όχι απλά της Ανεξαρτησίας αλλά και της  
 +υπόστασης της Κύπρου σαν διεθνούς υποκειμένου. Ότι και να νομίζει κανείς σήμερα για  
 +τους αδέσμευτους - στην μεταψυχροπολεμική  
 +εποχή - η ηγετική παρουσία του Μακαρίου σ’ αυτό  
 +το διεθνές κίνημα υπήρξε η πιο σημαντική απόπειρα ολοκλήρωσης της Ανεξαρτησίας και τοποθέτησης της Κύπρου στο διεθνή χάρτη. Αυτή η κίνηση του Μακαρίου ως γνωστόν έγινε παρά την  
 +αντίθεση της Τ/Κ ελίτ. Στα πλαίσια της ανάλυσης  
 +του Niazi ήταν μια ηγεμονική κίνηση απέναντι της  
 +Τ/Κ. Όμως ιστορικά ήταν και μια κίνηση ολοκλήρωσης της Ανεξαρτησίας. 
 + 
 +Ο Niazi κάνει ορισμένες ιδιαίτερα οξυδερκείς παρατηρήσεις για τις επιδράσεις του εθνικισμού  
 +πάνω στα άτομα (την ισοπέδωση των ατόμων-πολιτών) και στη ψυχολογική θωράκιση που δημιουργεί απέναντι στον πόνο του άλλου. Ταυτόχρονα στον πνευματικό τομέα ο εθνικισμός δημιουργεί πόλους αναφοράς (μυθικούς ή  
 +μυθολογικούς) τους οποίους οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε κριτικά. Δεν χρειάζεται όμως να  
 +γκρεμίσουμε τα μαυσωλεία (τα οποία για μερικούς  
 +- κολλημένους ή μη - είναι ιερά) για να γράψουμε  
 +τη συνολική ιστορία της χώρας μας. Πρέπει κάποτε να μπορέσουμε να γράψουμε μια Ιστορία που  
 +να χωρά το Μακάριο, το Γρίβα, τον Κουτσιούκ, το  
 +Ντεκτάς, το Σέρβα,  
 +τον Παπαϊωάννου,  
 +τον Αυξεντίου, τον  
 +Παπαφώτη, το Μένοικο, το Σαμψών, το  
 +Λυσσαρίδη, το Δώρο  
 +Λόίζου, την ΕΟΚΑ Β  
 +και τη Δημοκρατική  
 +αντίσταση, την ΕΟΚΑ  
 +και την ΤΜΤ... Αν  
 +αυτά ακούγονται βέβηλα τότε μάλλον  
 +δεν συνειδητοποιούμε ότι  
 +ζούμε στην Κύπρο. 
 + 
 + 
 + 
 +{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση" 
 +"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 11" 
 +"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999" 
 +Χρονιά:"1994" 
 +Τοποθεσίες:Λεμεσός 
 +}} 
 + 
  
  
el/magazines/traino/no_11/sxolia.txt · Last modified: 2020/09/01 11:52 by no_name12