Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- el:brochures:unclassified:kipriaki_sinidisi:part3 [2025/01/04 23:16] – created no_name12
+++ el:brochures:unclassified:kipriaki_sinidisi:part3 [2025/04/20 19:33] (current) – external edit 127.0.0.1
@@ Line 52: / Line 52: @@
 Όμως, το Κυπριακό κράτος στην ιδρυτική του
 μορφή ήταν νεότευκτος τύπος με σημαντικές ειδοποιούς διαφορές από άλλους καθιερωμένους
-τύπους. Επεξηγούμε ότι το θεσμικό πλαίσιο για την άρθρωση του Κυπριακού κράτους στηρίχτηκε στην 3 ριϊοη αναγνώριση της ύπαρξης
+τύπους. Επεξηγούμε ότι το θεσμικό πλαίσιο για την άρθρωση του Κυπριακού κράτους στηρίχτηκε στην **a priori** αναγνώριση της ύπαρξης
 δυο διαφορετικών κοινοτήτων με διαφορετική
 γλώσσα και θρησκεία, με διαφορετικές ιστορικές
@@ Line 63: / Line 63: @@
 λειτουργική οντότητα** για τη διακυβέρνηση της
 χώρας, θα μπορούσε να νοηθεί ανεξάρτητα και
-υπεράνω των δυο ανισοδύναμων εθνοκοινοτήτων. Πρέπει, νομίζουμε, να διαχωρίσουμε εννοιολογικά την ύπαρξη του **κράτους ως οντότητας**, από την ύπαρξη του **έθνους - κράτους** (Nation-State).
+υπεράνω των δυο ανισοδύναμων εθνοκοινοτήτων. Πρέπει, νομίζουμε, να διαχωρίσουμε εννοιολογικά την ύπαρξη του **κράτους ως οντότητας**, από την ύπαρξη του **έθνους - κράτους** (Nation - State).
 **Το Κυπριακό κράτος σήμερα**
+Τώρα λόγω της πορείας των πραγμάτων όπως
+έχουν εξελιχθεί ως αποτέλεσμα της Τουρκικής
+εισβολής, βίας και κατάκτησης, το μετα-Ζυριχικό
+Κυπριακό κράτος έχει ουσιαστικά αλλοιωθεί και
+αλλάξει μορφή. Στην ανώμαλη κατάσταση,
+όπως διαμορφώθηκε μετά το 1974, και όπως
+επικρατεί σήμερα, χωρίς τη συμμετοχή των Τουκροκυπρίων, δεν είναι δυνατό να μιλάει κανείς
+για την ύπαρξη ενός πολυκοινοτικού ή διακοινοτικού και πολυεθνικού Κυπριακού κράτους,
+που να πλαισιώνεται και να αντλεί την εξουσία
+και την υπόσταση του από μια πλουραλιστική
+από την άποψη εθνότητας, θρησκείας, παραδόσεων, κ.τ.λ. κοινωνίας των πολιτών.
+Με αυτές τις «αρχικές συνθήκες» και προϋποθέσεις, ποιο θα ήταν το όφελος της εκρίζωσης και της απομάκρυνσης της Ελληνοκυπριακής κοινότητας και παιδείας από τις
+Ελληνοκεντρικές τους καταβολές; Ένα τέτοιο
+ξερίζωμα ή αποστασιοποίηση μάλλον θα είχε
+φοβερά δυσμενείς επιπτώσεις: αποξένωση, ανιστορικότητα, πατρίδα χωρίς πλούσια πολιτιστική παράδοση, κ.τ.λ.
+Κατά την άποψη μας, λοιπόν, χωρίς την εξομάλυνση της Κυπριακής κατάστασης και την
+μορφοποίηση ενός νέου τύπου Κυπριακού κράτους, οι θέσεις/απόψεις των Νεοκυπρίων δεν έχουν πραγματικό νόημα, και στην καλύτερη περίπτωση έχουν μόνο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον.
+Ίσως, όμως, οι Νεοκύπριοι να έχουν υπόψη τους
+μια υποθετική μορφή κράτους, που θα απέρρεε
+από μια πιθανή λύση του Κυπριακού. Αλλά και το
+υποθετικό αυτό σενάριο θα παρουσίαζε κατά
+πάσα πιθανότητα ορισμένες **δομικές** ομοιότητες με το Ζυριχικό καθεστώς. Θα συνίσταται,
+για παράδειγμα, από ένα εξισορροπημένο θεσμικό σύστημα εξουσιών και αρμοδιοτήτων που
+θα στηρίζεται, όπως και στο μετα-Ζυριχικό κράτος στην **a priori** αναγνώριση της ύπαρξης των
+δύο κοινοτικών οντοτήτων, της Ελληνοκυπριακής
+πλειονότητας και της Τουκροκυπριακής μειονότητας. Παλιν, κατά πάσα πιθανότητα, θα αρθρωθεί ένα διαχειριστικό διοικητικό κράτος - θα υπάρχει δηλαδή **κρατική** οντότητα - όχι όμως ένα «Εθνος κράτος» (Nation - State), δηλαδή **εθνική κρατική** οντότητα.
+ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ, ότι τέτοια είναι η μορφή
+κράτους που οραματίζονται οι Νεοκύπριοι.
+Ούτως εχόντων των πραγμάτων, πως θα μπορούσε να διαμορφωθεί μια κυπροκεντρική ταυτότητα και, παράλληλα, πως θα μπορούσε η παιδεία εκπαίδευση να συμβάλει στην καλλιέργεια
+της; Ο μόνος τρόπος, κατά τη δική μας άποψη,
+θα ήταν είτε μέσω συναινετικών διαδικασιών
+(δηλαδή να το θέλουν και οι Ελληνοκύπριοι
+αλλά και οι Τουρκοκύπριοι) είτε μέσω επιβολής
+(δηλαδή να επιβληθεί από το νεότευκτο
+«κράτος» διά της βίας).
+Η διεθνής ιστορική εμπειρία δε μας προσφέρει
+παραδείγματα μιας ατόφιας συναινετικής λύσης.
+Ακόμη και στη φαινομενικά συναινετική λύση
+λύση που παρουσιάζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες
+της Αμερικής, υπενθυμίζουμε ότι η «Αγγλο» λεγόμενη, «λευκοκεντρική» Αγγλοσαξωνική κουλτούρα επιβλήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Σ’ αυτή την «Αμερικανοποίηση» των πολλών εθνοτήτων,
+που είτε εθελοντικά μετανάστευσαν και εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ (όπως οι Αγγλοι, οι Ιταλοί, οι Μεξικανοί, οι Έλληνες κ.ά.), είτε ήταν γηγηνείς κάτοικοι (όπως οι πραγματικοί
+«αμερικανοί Ινδιάνοι»), είτε μεταφέρθηκαν διά
+της βίας (όπως οι μαύροι Αφρικανοί σκλάβοι που
+αργότερα απελευθερώθηκαν) το Αμερικανικό
+κράτος χρησιμοποίησε τη δημόσια υποχρεωτική
+εκπαίδευση / το σχολείο ως μηχανισμό για την
+προώθηση (την επιβολή θα λέγαμε) της Αμερικανικής ταυτότητας. Ιστορικό, όμως, και πιο
+κοντινό σε μας παράδειγμα επιβολής, μας προσφέρουν οι Νεότουρκοι (κατά την αρχή του
+ού αιώνα), και αργότερα ο Νεότουρκος Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Σημειώνουμε, παρενθεντικά, ότι η χρήση του όρου «Νεοκύπριοι»
+είναι άστοχη γιατί για τον Ελληνα συγκριτικό
+ιστορικό, τέτοιος «μεταφορικός» χαρακτηρισμός φέρνει στο νου τους Νεότουρκους
+και σε ορισμένα σημεία την πολιτική τους, πράγμα που δεν πιστεύω να είχαν υπόψη τους οι αυτοχειρισθέντες «Νεοκύπριοι». Είναι επίσης
+άστοχος χαρακτηρισμός γιατί εύλογα δημιουργεί και το ερώτημα: Πώς θα ονομάσουμε
+τους μη Νεοκύπριους; Παλαιοκύπριους;
+**Η πολιτική Ατατούρκ**
+Ας επανέλθουμε, όμως στο ιστορικό-συγκριτικό «παράδειγμα» διαμόρφωσης εθνικής
+ταυτότητας, μέσω επιβολής, του Νεότουρκου
+Ατατούρκ. Υπενθυμίζουμε ότι ο Ατατούρκ και ο
+συνεργάτες αποκήρυξαν το Οθωμανικό παρελθόν - τους βασικούς θεσμούς, τις αξίες και
+τις παραδόσεις που το συνέθεταν. Και συγκεκριμένα, αποκήρυξαν, ανάμεσα σε άλλα, το
+Σουλτανικό αυτοκρατορικό «κράτος», τη Μωαμεθανική θρησκεία ως θρησκευτικό θεσμικό σύστημα, την Οθωμανική εκπαίδευση και την ευρύτερη Οθωμανική παιδεία και κουλτούρα.
+Αποκήρυξαν, παράλληλα, την οικουμενικότητα
+και την πολυπολιτισμική κοσμοπολίτικη ιδεολογία των προηγηθέντων «νεο-οθωμανών».
+Εμφορούμενος από ένα λαϊκό (secular **Τούρκοκεντρικό**, παρά Οθωμανικό - κεντρικό εθνικισμό, ο Νεότουρκος Ατατούρκ και οι οπαδοί
+του δημιούργησαν ένα δυτικό ευρωπαϊκού
+τύπου Τουκροκεντρικό λαϊκό (Secular)
+«κράτος» τη λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία -
+από την οποία απέκλεισαν, άμεσα ή έμμεσα, την
+πλήρη συμμετοχή των φυλετικά μη Τουρκικών
+εθνοτήτων (στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και
+η Ελληνική μειονότητα). Για τη διαμόρφωση
+μιας «νεο-τουρκικής» ταυτότητας, το Τουρκικό
+έθνος - κράτος επέβαλε την εκμάθηση - μιας αλλοιωμένης Τουρκικής γλώσσας βασισμένης στο
+Λατινικό παρά στο Αραβικό αλφάβητο, και μια
+Τουρκοκεντρική παιδεία/εκπαίδευση. Μεταξύ
+άλλων, απαγορεύτηκε η διαδικασία της Μωαμεθανικής θρησκείας στα δημόσια σχολεία, και
+παραχαράκτηκε η Οθωμανική ιστορία και οι ιστορικές καταβολές των τούρκων ως έθνους -
+φυλής. Τα λίγα «μειονοτικά» λεγόμενο σχολεία,
+στα οποία συμπεριλαμβάνονταν όσα Ελληνικά
+είχαν παραμείνει κυρίως στην Κωνσταντινούπολη, ήταν πλέον υποχρεωμένα να διδάσκουν την Τουρκική γλώσσα, γεωγραφία και ιστορία.
+Τα δυο ιστορικά αυτά παραδείγματα από τη
+διεθνή εμπειρία - το «συναινετικό» και το «κατ’
+επιβολήν» - για την καλλιέργεια κρατικής - εθνικής ταυτότητας και οι προαναφερθείσες ιδιαιτερότητες του Κυπριακού κράτους πρέπει να
+προβληματίσουν τους Νεοκύπριους και ίσως να
+τους οδηγήσουν και στην επανεξέταση των θέσεών τους. Γ ιατί, κατά την άποψη μας, ούτε το
+ένα ούτε το άλλο παράδειγμα θα μπορούσαν να
+αποτελέσουν εφικτή ή επιθυμητή πορεία προς
+διευθέτηση του προβλήματος της Κυπριακής
+ταυτότητας. Το Αμερικανικού τύπου συναινετικό
+σενάριο προϋποθέτει την αμοιβαία αποδοχή και
+από τις δυο κύριες Κοινότητες μιας κοινής
+«Κυπριακής εθνικής ταυτότητας», καθώς και
+την πολιτική βούληση και τους τρόπους για τη
+σφυρηλάτηση και καλλιέργειά της. Και μια στοιχειώδης γνώση της Κυπριακής ιστορικής πραγματικότητας, και της σύγχρονης πολιτικής συγκυρίας θα μας οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η
+συναινετική αντιμετώπιση του θέματος είναι
+εντελώς εξωπραγματική και ανέφικτη. Κύριο κώλυμα θα παρουσίαζαν οι Τουρκοκύπριοι οι οποίοι
+αυτή τη στιγμή εμμένουν σε μια απαράδεκτη
+ισοδυναμία εξουσιών και ουσιαστικά σε δυο αυτόνομες και «ισότιμες πολιτείες» (κρατίδια) στα
+πλαίσια ενός «ομοσπονδιακού» τύπου αδύναμου υπερκοινοτικού Κράτους.
+**Αποκηρύξεις**
+Ας πάρουμε τώρα το Νεοτουρκικού τύπου σενάριο για την αντιμετώπιση του θέματος. Τί επιβάλλεται να γίνει για την πραγματοποίηση του Νεοκυπριακού οράματος; Πρέπει, κατά τη δική
+μας κρίση, να αποκηρυχθεί και ο Ελληνικός και ο
+Τουρκικός παράγοντας και ο,τιδήποτε αυτός
+συνεπάγεται, δηλαδή, παραδόσεις, γλώσσα,
+θρησκεία κτλ., και ταυτόχρονα να αναζητηθεί
+και να διαμορφωθεί (στην πραγματικότητα να
+εφευρεθεί) μια γηγενής Κυπροκεντρική παράδοση και κουλτούρα. Πιθανόν οι Νεοκύπριοι
+να πιστεύουν ότι θα μπορούσε να συνυφανθεί
+τέτοια γηγενής Κυπροκεντρική κουλτούρα από
+τα δυο κύρια ιστορικο-πολιτικά νήματα, το Ελληνικό και το Τουρκικό. Υποθέτουμε, περαιτέρω, ότι αυτή η συνθετική διεθνική κουλτούρα, θα μπορούσε, κατά τους Νεοκυπρίους,
+να αποτελέσει το γνωστό - πολιτιστικό πυρήνα
+για τη διά μέσου της εκπαίδευσης πολιτική διαπαιδαγώγηση των Κυπριοπαίδων.
+Αλλά όπως λέει και μια Αγγλική παροιμία «The proof is in the pudding». Δηλαδή, οφείλουν οι Νεοκύπριοι να μας αποδείξουν ότι η συνύφανση
+μιας διαπολιτιστικής Κυπροκεντρικής πράδοσης
+και κουλτούρας είναι όντως δυνατή, και συνάμα
+να μας υποδείξουν τουλάχιστον τα κύρια γνωρίσματα/χαρακτηριστικά της. Οφείλουν, περαιτέρω, να μας υποδείξουν πως είναι δυνατό
+να μεταδοθεί αυτή η κουλτούρα μέσω του σχολείου και πιο σημαντικά, να μετουσιωθεί σε βιώσιμη υπερκοινοτική Κυπριακή εθνική ταυτότητα
+χωρίς κοινή γλώσσα, κοινή θρησκεία, κοινή
+«ιστορική μνήμη», εν ολίγοις, χωρίς κοινή
+«παράδοση». Και εδώ, ας μου επιτραπεί, να παραθέσω τα εύστοχα λόγια του Δημ. Γληνού για
+παράδοση, «ιστορική μνήμη», και γλώσσα - στοιχεία απαραίτητα κατά τη γνώμη μου, για τη διαμόρφωση και την καλλιέργεια μιας εθνικής ταυτότητας. Ο Γ ληνός μιλούσε για την Ελλάδα,
+αλλά η έννοια του λογισμού του εύκολα θα μπορούσε να επεκταθεί και για την Κύπρο:
+**
+Η «γλώσσα, ο θρύλος, η παράδοση, το έθιμο,
+το δίκαιο, η λαϊκή σοφία, η τέχνη, η λατρεία
+των προγόνων και γενικότερα η θρησκεία,
+έχουνε, για απαραίτητη δημιουργική προϋπόθεση την επιβίωση του χτεσινού μέσα στο
+σημερινό και την εξιδανίκευση του, την ύψωσή
+του σ’ επιταγή και κανόνα».**
+Και για την «ιστορική μνήμη», ο ίδιος στοχαστής
+προσθέτει:
+**«Η ιστορική μνήμη είναι καθολικό φαινόμενο
+στην ανθρώπινη κοινωνία... Σ’ όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες με τρόπους πολλούς και
+διάφορους τα περασμένα ζούνε στα τωρινά
+και το σήμερα παίρνει τη ζωή από το χτες».**
+Ρωτάμε λοιπόν, τους Νεοκύπριους; Ποιά θα
+είναι η μη Ελληνική και θα προσθέταμε, μη Τουρκική Κυπροκεντρική «ιστορική μνήμη» που θα
+επιδιώξει να προσαγάγει και να καλλιεργήσει
+μέσω του σχολείου και των άλλων ιδεολογικών
+μηχανισμών του το νεοσύστατο Κυπριακό κράτος; Ποιό το περιεχόμενο της Κυπροκεντρικής
+«ιστορικής μνήμης», ποιά η Κυπριακή γλώσσα,
+ποιά η Κυπριακή πολιτιστική παράδοση που θα
+συνέβαλαν στη σφυρηλάτηση της επιδιωκόμενης «αυτόχθονης» Κυπριακής εθνοκρατικής ταυτότητας;
+Επειδή ως συγκριτικός εκπαιδευτικός και ως
+Ελληνας της Κύπρου θεωρώ αυτό το θέμα σημαντικό από την επιστημονική και την εθνική Κυπριακή του σκοπιά, εύχομαι οι Νεοκύπριοι συνάδελφοι να θεωρήσουν τη δική μου άποψη άξια
+για τη συνέχιση του διαλόγου.
+Καθηγ. **ΑΝΔΡΕΑΣ Μ. ΚΑΖΑΜΙΑΣ**
+Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
+Αθήνα, Αύγουστος 1992
+{{tag>
+Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση"
+"Μπροσούρες"
+"Ομάδες:Μη Προσδιορισμένη"
+Μπροσούρες:"Κυπριακή Συνείδηση - Διάλογος για μια Εμπειρία Χωρίς Όνομα (Μπροσούρα)"
+"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999"
+"Χρονιά:1992"
+Τοποθεσίες:Λεμεσός}}