Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- el:magazines:entostonteixon:no_26:2monologoi [2020/08/11 16:06] – no_name12
+++ el:magazines:entostonteixon:no_26:2monologoi [2025/04/20 19:33] (current) – external edit 127.0.0.1
@@ Line 188: / Line 188: @@
 Και τα δύο επιχειρήματα περικλείουν αρκετό  υλικό προβληματισμού κι αγγίζουν ουσιώδεις όψεις του όλου προβλήματος. Είναι φανερό ότι ο κ. Οζκιούρ αποφεύγει να τοποθετηθεί πάνω στα επιχειρήματα αυτά. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι στην **υπέρβαση** των πραγματικών τούτων εμποδίων που θα στηριχτεί  η όλη πορεία μας σαν σύνοικα στοιχεία και ότι τα δύο αυτά εμπόδια περιέχουν τα στοιχεία της υπέρβασης τους.
+Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την θέση της Τουρκικής εισβολής και κατοχής στην όλη οικονομία του προβλήματος, πιστεύουμε πως αυτή δεν αποτελεί παρά το δραματικότερο επεισόδιο μιας τραγικής πορείας, της πορείας της εθνικής σύγκρουσης και των ξένων επεμβάσεων (της τουρκικής περιλαμβανομένης) για την οποία είμαστε συνυπεύθυνοι με τους Τουρκοκύπριος. Πέρα από του να προϋποθέτει την Τούρκικη εισβολή, η ομοσπονδία είναι ο μόνος δρόμος υπέρβασης της παθολογικής κατάστασης που την εγέννησε. Πέρα από την ομοσπονδία δεν υπάρχει παρά ο δρόμος της σύγκρουσης, της βίας, της βαρβαρότητας.
+----
+**αυτονομία και εθνικισμός**
+«Από μια άποψη, οι στόχοι και το νόημα των σύγχρονων εθνικισμών είναι απόλυτα ξεκάθαροι και συνεπής. Σε ένα γενικό επίπεδο, επιδιώκουν ότι όλοι οι εθνικιστές όλων των εποχών πάντα ζητούσαν: την αυτονομία, την συνεκτικότητα και την ταυτότητα της ομάδας. Θέλουν, κατά πρώτον, να είναι ελεύθεροι και αυτοδιοικούμενοι πολίτες με ίσα δικαιώματα και καθήκοντα, να ακολουθούν τους δικούς τους νόμους και ήθη χωρίς εξωτερική ρύθμιση ή επέμβαση. Δεύτερον, επιζητούν την ενότητα, να είναι και να νοιώθουν σαν ένα εύρωστο, σταθερό και συνδεδεμένο σύνολο ανδρών και γυναικών, προσδεδεμένοι σε μια αναγνωρίσιμη πατρίδα και ριζωμένοι στο πάτριο έδαφος, το οποίο μέσω του κόπου και του ενθουσιασμένου των, μπορεί να τους θρέψει και διατηρήσει, ψυχή τε και σώματι, σαν μια αδελφική ενότητα. Και τέλος, θέλουν να έχουν και να φαίνονται ότι έχουν την δική τους ιδιαιτερότητα, να ξεχωρίζουν καν α διαφέρουν από την πλειοψηφία, να ακολουθούν το δικό τους δρόμο, να σκέφτονται τις δικές τους σκέψεις, να έχουν τις δικές τους αναμνήσεις, και να κτίσουν το δικό τους μέλλον».
+Anthony & Smith: **"Nationalism in the Twentieth Century"**, Martin Robertion, 1979, σ. 154.
+----
+**ομοσπονδία - αλλά ποια ομοσπονδία;**
+Η επιχειρηματολογία του Άρη Πολίτη και η διαφωνία του με τον Οζκιούρ που κάνει τους δύο λόγους παράλληλους, με ελάχιστα σημεία επαφής, οργανώνεται γύρω από την άρνηση της ομοσπονδιακής λύσης. Αντίθετα ο λόγος του κ. Οζκιούρ δομείται γύρω από τη μόνη αποδοχή της ομοσπονδίας (το πρόβλημα όμως που παραμένει είναι «ποιας ομοσπονδίας»;) σαν τρόπου οργάνωσης της συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
+Η ομοσπονδία δεν είναι μια λύση ανάγκης, ένας εξαναγκασμός για τους Ε/Κ. Είναι πλέον μια συνειδητή επιλογή για συνύπαρξη, συμφιλίωση, συνδημιουργία. Άλλο όμως η ομοσπονδία που οι Ε/Κ συνειδητά αποδέχονται και οραματίζονται και άλλο το τι οι Τούρκοι προσπαθούν να επιβάλλουν διά της βίας. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι η επιβολή μιας οποιασδήποτε ομοσπονδίας, ενός οποιουδήποτε «συνεταιρισμού». Γιατί, και εδώ έχει απόλυτο δίκιο ο Άρης Πολίτης, «η ομοσπονδία δεν είναι αυτοσκοπός». Το πρόβλημα είναι **τι είδος ομοσπονδίας** θα επικρατήσει, και είναι σίγουρο πως για να επικρατήσει πρέπει να βασίζεται στη δικαιοσύνη.
+Πιστεύουμε λοιπόν πως η δημιουργική εφαρμογή και προσαρμογή των ομοσπονδιακών θεσμών παρουσιάζει τεράστιες αλλά όχι ανυπέρβλητες δυσκολίες. Η ομοσπονδία σαν συνταγματικός μηχανισμός αναπτύχθηκε για την επίλυση προβλημάτων, δεν προϋπόθετε τη λύση των προβλημάτων. Συμφωνούμε ότι για κάθε συμβίωση χρειάζεται καλή θέληση, σίγουρα πολύ περισσότερα ακόμα, και η ομοσπονδία δεν είναι τίποτ' άλλο παρά τρόπος συμβίωσης.
+Πιστεύομε όμως ότι η σημερινή κατάσταση και το αδιέξοδο, στερεί από τα στοιχεία που είναι φορείς της καλής θέλησης, από τα «ερωτικά» στοιχεία μέσα στις δύο κοινότητες, κάθε δυνατότητας δημιουργικής. Είναι γι' αυτό που βλέπουμε την ομοσπονδία σαν μια ευκαιρία, σαν μια δυνατότητα. Το σύνταγμα δεν είναι παρά το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα δουλέψουν οι ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας, οι οποίες θα διαμορφώσουν το κοινό μέλλον μας.