el:other:platypus:akel_panel
Differences
This shows you the differences between two versions of the page.
| Both sides previous revisionPrevious revisionNext revision | Previous revision | ||
| el:other:platypus:akel_panel [2024/11/25 11:00] – no_name12 | el:other:platypus:akel_panel [2025/04/20 19:33] (current) – external edit 127.0.0.1 | ||
|---|---|---|---|
| Line 1: | Line 1: | ||
| - | |||
| - | <WRAP left noprint round todo 50%> | ||
| - | * Το περιεχόμενο αυτού του άρθρου χρειάζεται μετάφραση. | ||
| - | </ | ||
| - | |||
| - | |||
| ======Τι ήταν το ΑΚΕΛ και πού πηγαίνει; | ======Τι ήταν το ΑΚΕΛ και πού πηγαίνει; | ||
| Line 18: | Line 12: | ||
| ===== Περιεχόμενο ===== | ===== Περιεχόμενο ===== | ||
| + | **Τι Ήταν το ΑΚΕΛ και Πού Πηγαίνει; | ||
| - | **What was AKEL and where is it going?** | + | Στις 22 Δεκεμβρίου 2022, το τμήμα Λευκωσίας της Platypus Affiliated Society φιλοξένησε εκδήλωση-πάνελ με τίτλο “Τι Ήταν το ΑΚΕΛ και Πού Πηγαίνει; |
| - | **Charalambos Aristotelous, | + | **Εισαγωγή** |
| - | //On December 22, 2022, the Platypus Affiliated Society hosted a panel on AKEL at the House for Cooperation in Nicosia, Cyprus. The speakers were Charalambos Aristotelous (independent candidate in the 2023 presidential elections), Phedias Christodoulides (Platypus and 1917),[1] Athina Karyati ([[en: | + | Μετά την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ[4] να στηρίξει τον Ανδρέα Μαυρογιάννη στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, πολλοί στην Αριστερά έχουν εγείρει ερωτήματα για τον σκοπό και το μέλλον του κόμματος, ανοίγοντας για εξέταση όχι μόνο τις πρόσφατες κρίσεις του κόμματος αλλά και τη βαθιά ιστορία του τόσο σε σχέση με τη διεθνή Αριστερά όσο και με το Κυπριακό. Αυτό το πάνελ σας προσκαλεί να εξετάσετε το νόημα αυτής της ιστορίας στο παρόν για την Αριστερά. |
| - | **Introduction** | + | Ποια η σχέση Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ) και ΑΚΕΛ; Πώς και γιατί το ένα κόμμα εξελίχθηκε στο άλλο; Πώς άλλαξε φύση το ΑΚΕΛ ιδεολογικά και πολιτικά με τα χρόνια; |
| - | Following the decision of the Central Committee of AKEL (the Progressive Party of Working People)[4] to support Andreas Mavroyiannis in the upcoming presidential elections, many on the Left have raised questions about the purpose and future of the Party, opening up for scrutiny not only the Party’s recent crises but also its deep history both in relation to the international Left and the Cyprus problem. This panel invites you to consider the meaning of this history in the present for the Left. | + | **Αρχικές παρατηρήσεις** |
| - | What is the relationship between the Communist Party of Cyprus | + | **Μάριος Θρασυβούλου: |
| - | Opening remarks | + | |
| - | **Marios Thrasyvoulou: | + | Στην Κύπρο, οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες |
| + | |||
| + | Από το 1945 περίπου και μετά, και με την αποπομπή του Πλουτή Σέρβα, αρχίζουν να υπερισχύουν σιγά σιγά στην ηγεσία και γύρω από αυτήν άνθρωποι βγαλμένοι από τα σπλάχνα της εργατιάς, | ||
| - | In Cyprus, the geographical peculiarities (small place, small population), colonialism, the powerful Church, social conservatism, and the predominance of nationalism are factors that influence the communists, pushing them into ideological retreat. AKEL does invoke Marxism, but from the outset it seeks to win over the other national forces, putting aside radical politics. Moscow’s position in favor of communist parties’ involvement in popular fronts with the democratic bourgeoisie and other forces, either first to counter fascism or shortly afterwards to counter imperialism, | + | Με την κάθοδο στην Κύπρο του Εζεκία Παπαϊωάννου το 1946 και την ανάληψη της θέσης του ΓΓ το 1949 βρίσκει για τα καλά την έκφρασή της η πολιτική προσέγγιση που καλλιεργούνταν στο κόμμα τα προηγούμενα χρόνια. Η γραφειοκρατική νοοτροπία δυναμώνει και η παραγωγή πολιτικής μπαίνει στην άκρη. |
| + | Για τα επόμενα δέκα χρόνια το σκηνικό είναι περίπου το εξής: Το ΑΚΕΛ εξελίσσει περαιτέρω τη συνδικαλιστική του δράση και κερδίζει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης της κοινότητας. Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που χτίζει γέφυρες με τους Τουρκοκύπριους. Μέσω της ΠΕΟ κυρίως,[5] έχει σημαντική επίδραση στους Τ/κ εργάτες, αλλά με τον καιρό και με την εντατικοποίηση του ενωτικού αγώνα, η σχέση αυτή αδυνατίζει. Κατά καιρούς κάνει καλέσματα στους Τ/κ για συνεργασία και επικαλείται την αναγκαιότητα της φιλίας των δύο κοινοτήτων, αλλά είναι φανερό ότι, όσο καλές προθέσεις και αν έχει, το γεγονός ότι στηρίζει την Ένωση[6] απομακρύνει τους Τουρκοκύπριους. Το ΑΚΕΛ κάνει συνεχώς καλέσματα στην Εθναρχία για συνεργασία και συγκρότηση κοινού μετώπου για την Ένωση. Η δεξιά και η Εθναρχία ασκούν σκληρή πολεμική στο ΑΚΕΛ και το απαξιώνουν. Ο εμφύλιος στην Ελλάδα και οι ταξικές αντιπαραθέσεις οξύνουν τα πνεύματα. Το ΑΚΕΛ αντιδρά μεν στην πολεμική και στην απαξίωση της δεξιάς, αλλά όχι μόνο συνεχίζει να επιμένει στην ορθότητα του ενωτικού αγώνα, αλλά συχνά κατηγορεί τη δεξιά και την Εθναρχία ότι ξεπουλούν την Ένωση. Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται διαρκώς. | ||
| - | From about 1945 onwards, and with the expulsion of Ploutis Servas, people from within the working class, with a class consciousness, with a sincere desire to contribute, but without any particular ideological training, without experience from the international Left, without the ability to produce policy, slowly began to predominate in and around the leadership. They favor a party which, with the shield of a strong apparatus, collectivity and centralization in its internal functioning, will increase its power, strengthen its organizations, elect mayors, but without adhering faithfully to ideological principles. Indeed, this combination of liberal and pro-union politics increases its influence in society. With the descent to Cyprus of Ezekias Papaioannou in 1946 and his assumption of the post of General Secretary in 1949, the political approach that had been cultivated in the Party in the previous years finds its true expression. The bureaucratic mentality became stronger, and policy production was put aside. | + | Κάτι που είναι σχεδόν τελείως άγνωστο και δεν συζητείται στη δημόσια σφαίρα είναι ότι, εκεί όπου κάποτε το ΑΚΕΛ αποφασίζει να τραβήξει έναν δικό του ξεχωριστό δρόμο σε σημαντικές καμπές, όπως για παράδειγμα στη Διασκεπτική το 1947-48, στο μάζεμα υπογραφών υπέρ της Ένωσης πριν το γνωστό δημοψήφισμα που οργάνωσε η Εθναρχία το 1950, στις προεδρικές εκλογές του 1959 όταν πήγε ενάντια στον Μακάριο, το κάνει αφού πρώτα «τρώει πόρτα» από την Εθναρχία και τη δεξιά, αφού πρώτα αρνούνται το κάλεσμα του για συνεργασία. Και πάλι όμως το περιεχόμενο της δράσης του είναι εθνικιστικό και πάλι επιστρέφει πίσω ζητώντας ξανά τη συνεργασία της Εθναρχίας και του Μακαρίου, αναγνωρίζοντάς τους ως τους ηγήτορες του αγώνα. Το ΑΚΕΛ διψά όλη αυτή την περίοδο να γίνει αποδεκτό στον εθνικό κορμό. |
| + | |||
| + | Με αυτή την ψυχολογία και με αυτή τη νοοτροπία μπαίνει το ΑΚΕΛ στη νέα εποχή της | ||
| - | For the next 10 years the picture is roughly as follows: AKEL further develops its trade-union activity and gains the confidence of the majority of the working class in the community. It is the only political force that builds bridges with Turkish Cypriots (TCs). Through the Pancyprian Federation of Labour (PEO) in particular,[5] AKEL has a significant influence on TC workers, but over time and with the intensification of the unionist struggle, this relationship is weakening. It occasionally makes calls to the Turkish Cypriots for cooperation and appeals to the necessity of friendship between the two communities, but it is clear that, however well-intentioned, | + | Επέλεξα να περιοριστώ στην 20ετία από τα μέσα της δεκαετίας ’40 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας ’60, γιατί στα αρχικά στάδια της περιόδου αυτής, όταν δημιουργήθηκε το ΑΚΕΛ και μετά, μπολιαζόταν ολοένα το κόμμα με συγκεκριμένες αντιλήψεις και με φορέα συγκεκριμένη ηγεσία, υπό τον Παπαϊωάννου, ενώ με το τέλος της είχαμε ήδη μια στερεωμένη πολιτική |
| - | Something that is not discussed in the public sphere is that, where AKEL once decided to go its own separate way at important junctures — e.g., in the 1947–48 Consultative Assembly, or in collecting signatures in favor of the Union before the famous referendum organized by the ethnarchy in 1950 — in the 1959 presidential elections when AKEL went against Makarios, it does so after first being “kicked out” by the ethnarchy and the Right, after they first refused its call for cooperation. Again the content of its action is nationalist, and again it asks for the cooperation of the ethnarchy and Makarios, recognizing them as the leaders of the struggle. AKEL has been thirsting all this time to be accepted in the national core. | + | Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι το ΑΚΕΛ συμπεριφερόταν με έναν αντιφατικό τρόπο. Π.χ. την ώρα που ακολουθούσε συντηρητική πολιτική, την ίδια ώρα επικαλούνταν τον μαρξισμό, ή την ώρα που μιλούσε για Ένωση και για αδικαίωτους εθνικούς πόθους, την ίδια ώρα καλούσε τους Τ/κ σε συμπόρευση. Αυτή η συνύπαρξη μέσα στον χαρακτήρα του, από τη μια, της αριστερής ιδεολογίας και, από την άλλη, της συντηρητικής πρακτικής, θόλωνε επί μονίμου βάσεως τον πολιτικό του ορίζοντα. Και γι’ αυτό ήταν σαν μια διχασμένη προσωπικότητα. |
| - | It is with this psychology and this mentality that AKEL enters the new era of the Republic of Cyprus in the 1960s. It continues to keep radical politics out of its plans, while carrying at every step the fear of isolation. It even carries the anxiety that its patriotism might be questioned, as it happened a few years earlier in the EOKA[7] struggle. It supports Makarios almost uncritically and gives him carte blanche. In order to justify this policy, the theory of stages is used, i.e., that Cyprus is going through a period of incomplete independence, | + | Προσεγγίζοντας κριτικά το όλο οικοδόμημα του ΑΚΕΛ, σε συνάρτηση με το παρόν αλλά και με το παρελθόν του, γεννιούνται άπειρα ζητήματα άξια σχολιασμού και συζήτησης. Θέλω να σταθώ σε τρία ειδικά: |
| - | I chose to limit myself to the 20 years from the mid-1940s to the mid-60s, because in the initial stages of this period, when AKEL was created and after, the Party was increasingly inoculated with specific perceptions and with a specific leadership body, under Papaioannou, while at the end of it we already had a fixed political mentality, which lasted for many years, and it affects the political DNA of the Party to this day. | + | 1ο) Το ΑΚΕΛ κουβαλά σε όλη του τη διαδρομή μιαν αντίφαση. Ενώ από τη μια ήταν πάντα μια μεγάλη δύναμη, με σημαντικό εκτόπισμα στην ε/κ κοινωνία, από την άλλη δεν θέλησε ποτέ να αποτελέσει μια ηγεμονική δύναμη, να καθορίσει τις εξελίξεις ή να ανατρέψει μια προδιαγραφόμενη πορεία εξελίξεων, να σταθεί αυτόνομα με τις δικές του δυνάμεις, κερδίζοντας την κοινωνία. Αν εξαιρέσουμε την καθοδήγηση των εργατικών αγώνων τη δεκαετία ’40 και το κτίσιμο του συνδικαλιστικού κινήματος, αντιθέτως στα θέματα εξουσίας και Κυπριακού δεν πρωτοπόρησε ποτέ. Για να το θέσω έτσι κάπως μεταφορικά, δεν θέλησε ποτέ να είναι το πρώτο βιολί της ορχήστρας. Παραχώρησε πρόθυμα τη θέση του σε άλλους. |
| - | AKEL was behaving in a contradictory manner. When it was following conservative politics, at the same time it was invoking Marxism, or when it was talking about Union and unvindicated national desires, at the same time it was calling the Turkish Cypriots to join forces. This coexistence, within its character, of Left-wing ideology and conservative practice, clouded its political horizon permanently. It was like a split personality. | + | 2ο) Η απουσία μιας πρωτοπόρας και ηγεμονικής συνείδησης από μέρους του περιορίζει την αυτοπεποίθησή του και το θέτει σε μια στάση συνεχούς άμυνας. Η κύρια έγνοια του ήταν και είναι -έστω και αν δεν είναι τόσο εμφανές σήμερα- να μπορέσει να επιβιώσει ως πολιτική οντότητα και ως μηχανισμός, να μην απομονωθεί, να μην πάρει μεγάλα ρίσκα. Αυτή η παραδοσιακή συντηρητική συνείδηση διαπερνά όλο το σώμα του ΑΚΕΛ, από την ηγεσία μέχρι τη βάση. Είναι σημαντικό επίσης να καταλάβουμε ότι η συνείδηση αυτή διαπερνά, με κάποιον τρόπο, και όλο σχεδόν τον υπόλοιπο χώρο της αριστεράς. |
| + | |||
| + | 3ο) Αφού, όπως ειπώθηκε πριν, το ΑΚΕΛ είναι κυρίαρχο στον χώρο της αριστεράς και ουσιαστικά δεν απειλείται η κυριαρχία του, λογικά έχει σήμερα την ευχέρεια, | ||
| - | In critically approaching the entire edifice of AKEL, infinite issues arise worthy of comment and discussion. I want to focus on three in particular. | + | **Χαράλαμπος Αριστοτέλους: |
| - | (1) AKEL carries a contradiction throughout its journey. While on the one hand it has always been a great power, with a significant influence in civil society, on the other hand it never wanted to be a hegemonic power, to determine developments, | + | Ο λόγος που κατέρχομαστε στις προεδρικές εκλογές είναι με αφορμή την απόφαση του ΑΚΕΛ για την υποψηφιότητα του κυρίου Ανδρέα Μαυρογιάννη. Είναι γιατί έχουμε διαχωρίσει τη θέση μας από το κόμμα της κοινοβουλευτικής αριστεράς, και εγώ αυτό το βάζω στα εισαγωγικά, το αν αυτό το πράγμα πλέον είναι αριστερά ή όχι. Είναι στην κρίση βέβαια του λαού και της εργατικής τάξης να μας πει και να αποφασίσει αν αυτό το κόμμα όντως εκπροσωπεί την ίδια την εργατική τάξη της Κύπρου και τους αγώνες που έδωσε διαχρονικά η κυπριακή εργατική τάξη. Ενώ μπορούσε και είχε τις δυνατότητες να διευρύνει τους αγώνες |
| - | (2) The absence of a vanguard and hegemonic consciousness limits AKEL’s self-confidence and puts it in a position of constant defense. Its main concern was and is — even if it is not so obvious today — to be able to survive as a political entity and as a mechanism, not to isolate itself, not to take big risks. This traditional conservative consciousness permeates the whole of AKEL, from the leadership to the grassroots. It is also important to understand that this consciousness permeates, in a way, almost the whole of the rest of the Left. It’s a vicious circle. AKEL’s phobias become phobias for the rest of the Left. We often see other Left entities or individual Leftists not only accepting its dominance in the field but also feeling the need to defend this dominance. Let us look at the Greek example in contrast. The Greek Left, with all its mistakes, pathologies, and contradictions, led the way at crucial crossroads, stepped forward, sometimes took up arms, changed or tried to change the course of history, clashed with itself, split, and split again. This tradition has boosted its confidence, armed it with the courage to try new things, to take the initiative, without being afraid to split. We don’t see this in the Greek-Cypriot Leftist milieu. | + | Από καιρό έχω διαχωρίσει τη στάση μου από την πολιτική στάση του ΑΚΕΛ, όπως αυτή εκφράζεται στη διακήρυξη του κόμματος του 1991 “Η δική μας αντίληψη για τον σοσιαλισμό”.[8] Είναι δύο τα καίρια σημεία της διακήρυξης αυτής τα οποία μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους: |
| - | (3) Since, as was said before, AKEL is dominant in the Left, and its dominance is not actually threatened, it is logical that today it has the flexibility, or rather the luxury, to make a self-criticism for some wrong choices, to examine its history, to try to change politically and organizationally, to become a modern force that can attract young and working people. But we see that the will is not there. It seems that this dominance is working in the opposite direction: both the leadership and the professional apparatus, along with a critical mass of traditional cadres, are complacent, preferring to keep the Party as it is rather than engage in a process of reflection, fearing that they might upset an internal balance. | + | Εγώ όμως δεν θεωρώ ότι οι καταβολές του ΑΚΕΛ ήταν μαρξιστικές-λενινιστικές, Μάριε. Το 1941 προεδρεύει του ιδρυτικού του συνεδρίου ο μεγαλοαστός Βασιλειάδης, ο οποίος δυο χρόνια αργότερα δικάζει τους συνδικαλιστές της ΠΣΕ, τον πρόδρομο της ΠΕΟ δηλαδή, για την δράση τους, ως ο ανώτατος δικαστής της αποικιοκρατίας στην Κύπρο. Έχετε την εντύπωση ότι θα δέχονταν οι Άγγλοι αποικιοκράτες να αφήσουν το ΑΚΕΛ στην νομιμότητα αν αυτό δεν είχε συμβιβαστεί; |
| + | |||
| + | Διαφωνώ και με το αφήγημα του ΑΚΕΛ που λέει ότι το 1944 το ΚΚΚ αυτοδιαλύθηκε και εισχώρησε στο ΑΚΕΛ γιατί θεωρούσε πως δεν είχε πλέον ξεχωριστό λόγο ύπαρξης. Αν αυτό αληθεύει, τότε γιατί σε πολλά μέλη του ΚΚΚ δεν τους επιτράπηκε να γίνουν μέλη του ΑΚΕΛ; Για παράδειγμα, ο Λεύκης έγινε μέλος του κόμματος μόλις 30 χρόνια μετά. Γιατί; Υπάρχουν τεράστια ερωτηματικά εδώ τα οποία χρήζουν περαιτέρω έρευνας. Υπάρχουν και φωνές που λένε ότι το ΚΚΚ κατηγόρησε το ΑΚΕΛ ως οπορτουνιστικό αλλά τελικά εισχώρησε στο ΑΚΕΛ. Πως κατηγορείς το ΑΚΕΛ και μετά εισχωρείς σε αυτό; | ||
| - | **Charalambos Aristotelous: | + | Έχουμε και την εγκληματική επιστροφή του ΑΚΕΛ στην ιδέα της Ένωσης το 1968, ενώ από το 1964 και τα γεγονότα της Τηλλυρίας, |
| - | The reason why we are running in the presidential elections is because of AKEL’s decision on the candidacy of Andreas Mavroyiannis. It is because we have separated our position from the Party of the parliamentary “Left.” It is up to the people and the working class to tell us and decide whether this Party represents the working class of Cyprus. While it could and had the potential to broaden the struggles — I agree with much of what Marios said — it did not. The aim of my candidacy and the forces supporting it is not to be elected per se, but to promote the opposite pole that is absent from the political life of the country today. By “opposite pole,” we mean the pole that will represent resistance to neoliberal policies. All of you know what these policies mean for the Cypriot working class. But I have not seen AKEL fighting class struggles or political struggles, either on the streets or in parliament. | + | Διαφωνώ και με την απόφαση του ΑΚΕΛ επί Δημήτρη Χριστόφια να πάρει την εξουσία αντί να μείνει μοχλός πίεσης της εξουσίας, |
| - | I have long dissociated my stance from the political stance of AKEL, as expressed in the Party’s declaration | + | Και κλείνω με το εξής. Ο Λένιν προχώρησε στη δημιουργία του Σοβιετικού κράτους το 1923. Προσέξτε, |
| - | But I don’t think that AKEL’s origins were Marxist-Leninist, | + | **Αθηνά Καρυάτη: |
| - | I also disagree with the AKEL narrative that says that in 1944 the CPC dissolved itself and joined AKEL because it felt it no longer had a distinct raison d’être. If this is true, why were many CPC members not allowed to join AKEL? For example, Lefkis became a member of the Party only 30 years later. Why? These are big questions. And there are those saying that the CPC accused AKEL of being opportunist, but who eventually joined AKEL. How do you accuse AKEL and then join it? | + | Λέγοντας ότι έχουμε διαφορετικές εμφάσεις, |
| - | We also have AKEL’s criminal return to the idea of Union in 1968, while, since 1964 and the events of Tillyria,[9] the Soviet Union had been promoting federation in Cyprus — rightly so in my opinion. | + | Αυτή η θεωρία δεν έχει καμία σχέση με τον Μαρξισμό. Δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία των Μπολσεβίκων οι οποίοι προχώρησαν στην ανατροπή της κυβέρνησης των αστών όταν η χώρα τους βρισκόταν σε πόλεμο με τη Γερμανία το 1917. Οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή τη θεωρία σταδίων την κράτησε το ΚΚΚ επειδή ήταν μαρξιστικό-λενινιστικό.. Η συνεργασία με την αστική προοδευτική τάξη που ξεκινάει με το ΚΚΚ δεν επηρεάζει μόνο τον χαρακτήρα του ως κόμμα, δηλαδή τη μετάβασή του σε ένα λαϊκό μέτωπο, το ΑΚΕΛ, αλλά εγώ θεωρώ ότι εκεί είναι η καμπή στο πώς αντιμετωπίζει την κοινωνική πραγματικότητα και τι θέσεις έχει. Δηλαδή ενώ ήταν το μοναδικό κόμμα στην Κύπρο, ενώ ήταν το κόμμα των εργαζομένων και συσπείρωνε τόσο Ελληνοκύπριους (Ε/κ) όσο και Τουρκοκύπριους (Τ/κ) εργαζομένους στη συντεχνία του και στους αγώνες του, τελικά με το που μετατρέπεται σε ΑΚΕΛ μέσα στο καταστατικό του ήδη από το 1946 έχει το σύνθημα της Ένωσης. Δεν είναι ότι παρασύρθηκε. Ήταν μια συνειδητή πολιτική και δυστυχώς ήταν η ταφόπλακα στη συνεργασία με τους Τ/κ. Από εκεί και έπειτα, |
| - | I also disagree with AKEL’s decision under Demetris Christofias to take power instead of remaining a pressure lever of power, simply because capitalism will manage you instead of you managing it. Two examples: (1) Christofias gave €3.5 billion in social benefits at the beginning of his five-year term, and by the end of the term he was forced by the bourgeois state, through the capitalist institution of the EU, to take it back from the Cypriot people. (2) I recall the 12% penalty and the freezing of the automatic indexation, the unpopular measures passed by the Christofias government under pressure from the Troika and which have since been made permanent. In both cases the Minister of Labour was Sotiroula Charalambous, who is now the General Secretary of the PEO! The government of Christofias should have resigned then, and it should never have taken power. | + | Μια μικρή παρένθεση: γενικά η κριτική που κάνουμε στο ΑΚΕΛ πάντα αφορά την ηγεσία του. Δηλαδή, σίγουρα υπάρχουν και μέλη και στελέχη ειδικά στο εργατικό κομμάτι του ΑΚΕΛ που είναι πολύ αξιόλογα, κάνουν και δουλειά στους εργασιακούς χώρους και προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα. Όμως η ηγεσία του, από τότε που θεωρεί ότι για να προχωρήσει η αριστερά πρέπει να συνεργάζεται με την αστική τάξη, ουσιαστικά χάνει την όποια μαρξιστική-λενινιστική ταυτότητα θα μπορούσε να είχε. |
| - | I close with this: Lenin created the Soviet state in 1923. Notice, the Revolution was in 1917. In the beginning he went for multipartyism, giving ministries to the Left Socialist-Revolutionaries. When he saw that things weren’t going any further and were being pushed towards civil war, he said the historic “violence wants anti-violence.” This was the precursor to the creation of the Red Army which crushed the Nazi beast. So he only took power under socialism. The Left’s management of the system is an illusion. Capitalism cannot be humanized. What can be done is not to victimize the present generations with such efforts, and to promote our own vision, which is none other than the society of man’s self-realization. | + | Όσον αφορά το Κυπριακό, πέρα από την στήριξη της Ένωσης, έχουμε το πρόβλημα πως το ΑΚΕΛ δεν αναγνωρίζει το Κυπριακό ως ένα ταξικό πρόβλημα, |
| - | **Athina Karyati:** We are speakers with different emphases, but more or less similar analysis. I too would like to take my turn in thanking Platypus for the event. It is useful to have a discussion like this. I hope we can continue the discussions regarding the Left in Cyprus to draw the right conclusions and to be able to figure out how to move forward. | + | Πέραν του Κυπριακού, το ΑΚΕΛ, όντας το μοναδικό κόμμα των εργαζομένων και με ποσοστό 30%, είχε ένα έρισμα και ειδικά μέχρι το 1990 αποτελούσε κίνδυνο για την αστική τάξη. Δηλαδή, |
| - | In saying that we have different emphases, I wanted to pick up on the theory of stages mentioned by Marios regarding the attitude of the CPC and the creation of AKEL, because the theory of stages was not a theory that the communist parties at that time could choose to apply or not. Certainly what Marios says may be true, that some of the communist parties may have had a flexibility in terms of the instructions they received from Moscow, an autonomy, but at the same time the theory of stages was a general policy of all communist parties, particularly in Europe, which was followed and has actually betrayed a number of revolutions and movements, not only the course of the Left in Cyprus. So AKEL is the result of the theory of stages: it is a popular front, it is the cooperation of the Stalinist CPC with the progressive bourgeoisie as it was in the other communist parties of the time. This is the result of all history which says that wherever there are unresolved problems, whether national, anti-imperialist, or democratic, the struggle for socialism must be postponed until these problems are solved. And this is the position that, unfortunately, AKEL and especially its youth held until very recently. Now I do not know whether it has taken up some other formulation. | + | Όταν χτύπησε όμως η κρίση στην Κύπρο και το ΑΚΕΛ κέρδισε τις εκλογές, αυτό δεν ήταν τυχαίο. Οι εργαζόμενοι, βλέποντας την κρίση να έρχεται το 2007-8, έβαλαν στο πηδάλιο της οικονομίας και του κράτους το κόμμα που θεωρούσαν ότι μπορεί να εξυπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα και να τους σώσει από την επερχόμενη καταστροφή. Στα πρώτα χρόνια το ΑΚΕΛ όντως συνέχισε μια επιδοματική πολιτική η οποία κάπως διατήρησε τα πράγματα ως είχαν και έτσι δεν υπήρχαν και αντιδράσεις από τον κόσμο. Όταν όμως κατέρρευσαν οι τράπεζες με πρώτη την Λαϊκή, αντί να πάρει μέτρα προς το συμφέρον των εργαζομένων, ο Χριστόφιας και η κυβέρνηση του καθησύχαζαν τις αγορές λέγοντας ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν το σύστημα, και πήγαν να χαράξουν πολιτική με οδηγό την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που είναι οι μεγαλύτεροι καπιταλιστικοί και αντεργατικοί θεσμοί. Μπορεί να μην υπέγραψαν το πρώτο μνημόνιο αλλά είναι αυτοί που το διαχειρίστηκαν, ήταν αυτοί που έδωσαν όλα τα χρήματα στις τράπεζες και που δημιούργησαν στην ουσία το δημόσιο χρέος, το οποίο ακόμα το ξεπληρώνουμε, |
| - | This theory has nothing to do with Marxism. It has nothing to do with the history of the Bolsheviks who proceeded to overthrow the bourgeois government when their country was at war with Germany in 1917. So we cannot say that this stage theory was held by the CPC because it was Marxist-Leninist. The cooperation with the bourgeois progressive class that starts with the CPC not only affects its character as a party, that is, its transition to a popular front, AKEL, but this is also the turning point in how it deals with social reality and the Party’s positions. In other words, while it was the only party in Cyprus, while it was the party of the workers and it organized both Greek Cypriot and Turkish Cypriot workers in its trade union and in its struggles, as soon as it became AKEL, as early as 1946, it has in its charter the slogan of the Union. It is not that AKEL got carried away; it was a conscious policy, and unfortunately it was the gravestone of the cooperation with the TCs. From then on, although there are good intentions from various cadres and members of AKEL, especially from the labor movement, unfortunately, it is very difficult to bring two communities together when you have inflicted such a great blow, when you have supported the nationalism of your ruling class. | + | Έπειτα βέβαια είπε ότι ήταν ενάντια στο μνημόνιο. Αλλά ακόμη και κατόπιν εορτής, ακόμη και όταν έλεγε πως είναι ενάντια στο μνημόνιο (δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις του), η τάση της συνεργασίας με την αστική τάξη εκφράστηκε ακόμα και τότε. Ενώ υπήρχε ένα μεγαλειώδες κίνημα κατά τη διάρκεια του κουρέματος με χιλιάδες άτομα έξω από τη βουλή, αντί να προβάλει τη θέση της μη ψήφισης του μνημονίου στον κόσμο του κινήματος αυτού και να κατεβάσει και άλλους στον δρόμο, την πρόβαλε στο ΔΗΚΟ[10] και στην ΕΔΕΚ[11], μη όντας διατεθειμένο να εναντιωθεί στο μνημόνιο χωρίς στήριξη μερίδας της αστικής τάξης. Δυστυχώς, παρόλο που το ΑΚΕΛ μετά το 2013 είχε τις δυνάμεις για να κάνει σοβαρή αντιπολίτευση, δεν το έκανε κι έτσι εμείς θεωρούμε ότι έχει μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα: |
| - | An aside: in general, the criticism we make of AKEL always concerns its leadership. There are certainly members and executives, especially in the labor part of AKEL, who are credible, who do work in the workplaces and try to change things. But its leadership, since it believes that in order for the Left to move forward it has to cooperate with the bourgeoisie, | + | **Φειδίας Χριστοδουλίδης:** Για να δούμε ιδεολογικά που τοποθετείται το ΑΚΕΛ, είναι σημαντικό να ορίσουμε τί σημαίνουν οι περιβόητες έννοιες «Αριστερά» και «Δεξιά». Κατ’εμένα, ακολουθώντας το Μαρξιστή φιλόσοφο Λεζέβ Κολακόφσκι, οι έννοιες Αριστερά και Δεξιά είναι οι δύο πόλοι του φάσματος του τί μπορούμε να αλλάξουμε στην κοινωνία που ζούμε.[12] |
| - | As far as the Cyprus problem is concerned, apart from supporting the Union, we have the problem that AKEL does not recognize the Cyprus problem as a class problem, which means that it cannot actually solve it. The hopes for a solution that Christofias had fostered during his five years and AKEL’s subsequent call for mobilizations in support of the leaders of the two communities were mistaken. It was a lack of recognition of the class character of the Cyprus problem. Cyprus is a small but not insignificant country. It is in a strategic position, and both the Greek and Turkish bourgeoisie, along with the local and international ruling classes, have interests which cannot be compromised, | + | Η Αριστερά (μιλώντας στο ιδεατό, όχι για την υπάρχουσα Αριστερά) χαρακτηρίζεται από την αίσθηση δυνατότητας, θεμιτότητας και αναγκαιότητας ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού που θα αυξήσει την ανθρώπινη ευημερία και παλεύει για αυτήν. Αντιτίθεται στην υπάρχουσα πραγματικότητα και ακολουθεί αρχές σχετικά με το πώς πρέπει και πώς θα μπορούσε να είναι, ανεξάρτητα από το πώς είναι σήμερα. Με άλλα λόγια, οι αρχές ή η πολιτική ιδεολογία της Αριστεράς βασίζονται στις δυνατότητες στο παρόν για ένα καλύτερο μέλλον και όχι σε αυτό που υπάρχει σήμερα. Η Αριστερά πιστεύει ότι οι κοινωνικές σχέσεις και η ίδια η ανθρώπινη φύση είναι μεταβλητές και θέλει να τις αλλάξει προς το καλύτερο. Δεν αποδέχεται την αυθεντία αυτού που υπάρχει, δηλαδή ότι εάν κάτι υφίσταται αυτή τη στιγμή, λόγου χάρη ένας θεσμός ή μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση, σημαίνει ότι πρέπει να το αποδεχτούμε απλώς επειδή υπάρχει (στο όνομα του πραγματισμού). |
| - | Apart from the Cyprus problem, AKEL, being the only party of the working class and with a 30% share, had a serious foothold, and, especially until 1990, it was a danger for the bourgeoisie, | + | Η Δεξιά από την άλλη χαρακτηρίζεται από την πεποίθηση ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός είναι αδύνατος. Παίρνει μια θεμελιωδώς συντηρητική στάση απέναντι στην υπάρχουσα πραγματικότητα και απεικονίζει τις υπάρχουσες συνθήκες ως αμετάβλητες, π.χ. ισχυρίζεται ότι η κοινωνία θα βασίζεται πάντα στην επιδίωξη του κέρδους επειδή τα ανθρώπινα όντα είναι από τη φύση τους αναζητητές κέρδους. Επειδή δεν πιστεύει ότι το παρόν μπορεί να αλλάξει δραστικά, η Δεξιά αναζητεί τον καλύτερο τρόπο προσαρμογής και πλοήγησης σε αυτό το παρόν, και το εκμεταλλεύεται προς όφελος της όσο περισσότερο μπορεί. Ενώ η πολιτική της Αριστεράς είναι στην υπηρεσία ιδεών, η πολιτική της Δεξιάς είναι απλώς τακτική για την ανάληψη και διατήρηση της εξουσίας. Αναζητά τις λεγόμενες «πρακτικές» ή «πραγματιστικές» λύσεις σε αντίθεση με τη ριζική αλλαγή. |
| - | But when the crisis hit Cyprus, and AKEL won the elections, it was no accident. The workers, seeing the crisis coming in 2007–08, put at the helm of the economy and the state the party they thought could serve their own interests and save them from the coming disaster. In the first few years AKEL did indeed continue a subsidy policy that somehow kept things as they were, and so there was no opposition from the people. But when the banks collapsed — with “Laiki” being the first one — instead of taking measures in the interests of the workers, Christofias and his government reassured the markets by saying that they were not going to change the system, and went on to formulate a policy guided by the EU and the International Monetary Fund, which are the biggest capitalist and anti-worker institutions. They may not have signed the first memorandum but they are the ones who managed it; they were the ones who gave all the money to the banks and who essentially created the public debt, which we are still paying off, and which didn’t exist before. It was also, unfortunately, the first party to bring in a law banning strikes — with the air traffic controllers — and laid the groundwork for the neoliberal avalanche that followed. | + | Από τους ορισμούς που έδωσα θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι η Αριστερά και η Δεξιά είναι ιδεολογικές τάσεις, ή καλύτερα, ιδεολογικά αισθητήρια, παρά κοινωνιολογικές ομάδες. Το να είσαι αριστερός ή δεξιός σημαίνει να έχεις ένα συγκεκριμένο αισθητήριο ή προσανατολισμό σε σχέση με τη δυνατότητα κοινωνικού μετασχηματισμού. Κάποιος είναι λίγο πολύ αριστερός στο βαθμό που λίγο πολύ αισθάνεται και πιστεύει στη δυνατότητα κοινωνικής αλλαγής, και αντίστροφα, είναι λίγο πολύ δεξιός στο βαθμό που βλέπει το παρόν status quo ως αμετάβλητο, προσαρμοζόμενος σε αυτό. Εν συντομία, η Αριστερά είναι επαναστατική σε σχέση με το υπάρχον, η Δεξιά οπορτουνιστική. |
| - | Then AKEL said it was against the memorandum. But post festum, even when it said it was against the memorandum (we do not question its intentions), | + | Δεδομένου ότι η Αριστερά ορίζεται από τους επαναστατικούς της στόχους και ιδέες, δεν έχει την πολυτέλεια να τους εγκαταλείψει. Η Αριστερά βρίσκεται υπό συνεχή πίεση να κάνει ιδεολογικούς συμβιβασμούς για να πάρει την εξουσία, αλλά δεν μπορεί να το κάνει γιατί θα εγκατέλειπε τον λόγο ύπαρξής της και θα έπαυε να είναι Αριστερά. Αναπόφευκτα η Αριστερά πρέπει να συμβιβαστεί σε τακτικό επίπεδο με αντίξοες ιστορικές συγκυρίες, αλλά πρέπει να αναγνωρίζει τους συμβιβασμούς ως τέτοιους, δηλ. ότι υπολείπεται της ιδεολογίας της. Αν αρχίσει να αντικαθιστά την ιδεολογία της με τακτικούς συμβιβασμούς, γίνεται μέρος της Δεξιάς, επομένως ηττάται ακόμα κι αν καταφέρει να αποκτήσει εξουσία. Η Αριστερά δεν θέλει την εξουσία με κάθε κόστος: οι ήττες είναι προτιμότερες από την ιδεολογική συνθηκολόγηση στο όνομα του «πραγματισμού» και του «ρεαλισμού». |
| - | **Phedias Christodoulides: | + | Φυσικά, το να πούμε ότι η Αριστερά αντιπροσωπεύει την ανάγκη ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού είναι ένας ασαφής ορισμός για να μας επιτρέψει να διακρίνουμε συγκεκριμένα ανάμεσα στις δυνάμεις και τα κόμματα της Αριστεράς και της Δεξιάς σήμερα. Ένας πλήρης ορισμός της Αριστεράς απαιτεί τις συγκεκριμένες θέσεις της Αριστεράς στις σημερινές πολιτικές συγκρούσεις. Ωστόσο, θεωρώ ότι ακόμη και ο γενικός ορισμός μου κάνει φανερό ότι ένα κόμμα όπως το ΑΚΕΛ δεν μπορεί να θεωρηθεί αριστερό. Το ΑΚΕΛ είναι ένα κόμμα του κατεστημένου που κάνει επανειλημμένα οπορτουνιστικές συμμαχίες με κόμματα της δεξιάς για να είναι στην κυβέρνηση. Παρά τον ομολογημένο στόχο του για τον κομμουνισμό, στην πράξη το κόμμα δεν επιχείρησε ποτέ κάτι περισσότερο από μικρές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και πάντα έδινε προτεραιότητα στην προσαρμογή του στο εθνικιστικό και διεφθαρμένο πολιτικό περιβάλλον της Κύπρου. Ήταν και είναι ένα κατεξοχήν δεξιό κόμμα. |
| - | The Left (speaking in the ideal, not the existing Left) is characterized by a sense of possibility, | + | Tο κύριο χαρακτηριστικό του ΑΚΕΛ από την ίδρυσή του το 1941 είναι το ότι είναι ουραγός της κυπριακής εθνικιστικής δεξιάς. Σε αντίθεση με το δημοφιλές αφήγημα πως το ΑΚΕΛ ήταν ένα κομμουνιστικό κόμμα που έφθισε και χάλασε με τα χρόνια προδίδοντας την ιστορία του, θεωρώ ότι το ΑΚΕΛ ήταν από την ίδρυσή του ένα αστικό κόμμα που η κύρια του έννοια ήταν να γίνει αποδεκτό από την εθνικιστική δεξιά παρά να ηγηθεί ταξικής πάλης στο νησί. Το νήμα που διαπερνά την ιστορία του ΑΚΕΛ είναι η δειλία και ο ουραγισμός του μπροστά στην κυπριακή δεξιά. Διάβασα πρόσφατα την αυτοβιογραφία του Ζιαρτίδη, ιδρυτικού στελέχους του ΑΚΕΛ και ηγέτη της ΠΕΟ για μισό αιώνα, και δεν ασχολείται καθόλου με την αριστερή κομμουνιστική ιδεολογία και δεν περιέχει ούτε μια αναφορά στο Μαρξιστικό στόχο της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού. Αυτό είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι η πολιτική του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ δεν ακολουθούσε κάποια κομμουνιστική ιδεολογία ούτε είχε επαναστατικό στόχο. |
| - | The Right, on the other hand, is characterized by the belief that social transformation is impossible. It takes a fundamentally conservative attitude towards the existing reality and portrays existing conditions as unchanging, e.g., it claims that society will always be based on the pursuit of profit because human beings are by nature profit-seekers. Because it does not believe that the present can be drastically changed, the Right seeks the best way to adapt and navigate this present, and exploits it to its advantage as much as it can. While the politics of the Left is in the service of ideas, the politics of the Right is simply tactics to seize and maintain power. It seeks so-called “practical” or “pragmatic” solutions as opposed to radical change. | + | Το κύριο μέλημα του ΑΚΕΛ εκείνη την περίοδο ήταν να αποφύγει «το στίγμα του αντεθνικού» ούτως ώστε να μαζικοποιηθεί (όπως μας είπαν και οι άλλοι ομιλητές). Υπήρχε η έννοια να μειωθεί η καχυποψία που υπήρχε μέσα στον κόσμο για τους κομμουνιστές. Για οπορτουνιστικούς κυρίως λόγους λοιπόν, το ΑΚΕΛ εγκατέλειψε την αντι-ενωτική στάση του ΚΚΚ και υιοθέτησε το εθνικιστικό αίτημα της Ένωσης. Αντί να επιχειρήσει να ανυψώσει την εθνικιστική συνείδηση της εργατικής τάξης σε ταξική αντικαπιταλιστική συνείδηση, το ΑΚΕΛ υπέκυψε στην υπάρχουσα συνείδηση για να κερδίσει υποστηρικτές. Αυτή του η επιλογή πάει ενάντια στα βασικά της Μαρξιστικής ιδεολογίας που υποτίθεται ασπαζόταν τότε το ΑΚΕΛ. Όπως τονίζει ο Λένιν, η εργατική τάξη από μόνη της μπορεί να αποκτήσει μόνο τρέιτγιουνιονιστική συνείδηση, δηλαδή, την πεποίθηση ότι πρέπει να πολεμήσει τους εργοδότες για τα δικά της άμεσα καθημερινά συμφέροντα και να απαιτήσει εργατική νομοθεσία από την κυβέρνηση. Καθήκον ενός σοσιαλιστικού/ |
| - | From the definitions I have given it should be clear that the Left and the Right are ideological tendencies or sensibilities, | + | Ένα σημαντικό αρνητικό αποτέλεσμα του ενωτισμού του ΑΚΕΛ ήταν η αποχώρηση των Τ/Κ από τις Ε/Κ συντεχνίες και η δημιουργία Τ/Κ συντεχνιών. Με άλλα λόγια, το ΑΚΕΛ και η ΠΕΟ θεώρησαν πιο σημαντικό το αίτημα της Ένωσης και την αποδοχή τους από την εθνικιστική δεξιά από το να μην διασπαστεί εθνοτικά η εργατική τάξη της Κύπρου. Ενώ ο Μαρξ τόνισε στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα» και ότι καθήκον των κομμουνιστών «στους διάφορους εθνικούς αγώνες των προλετάριων [είναι να] τονίζουν και [να] προβάλλουν τα συμφέροντα που είναι κοινά σ' όλο το προλεταριάτο κι ανεξάρτητα από την εθνότητα»,[14] το ΑΚΕΛ έπραττε ακριβώς το αντίθετο: |
| - | Since the Left is defined by its revolutionary goals and ideas, it cannot afford to abandon them. The Left is under constant pressure to make ideological compromises in order to gain power, but it cannot do so because it would abandon its raison d’être and cease to be the Left. Inevitably, the Left has to compromise on a tactical level with adverse historical circumstances, | + | Γενικά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αναδειχθεί η χρεοκοπία του ΑΚΕΛ σαν αριστερό κόμμα της εργατικής τάξης. Ανέκαθεν πορεύεται εθνικά και εθνικιστικά, αναβάλλοντας και αποφεύγοντας τον ταξικό αγώνα μέχρι να λυθεί το υποτιθέμενο ‘εθνικό πρόβλημα’. Ποτέ δεν είχε την πολιτική βούληση να σταθεί καθαρά ενάντια στον εθνικισμό και υπέρ της επανένωσης, πόσο μάλλον να έχει ριζοσπαστικά αιτήματα σε σχέση με καπιταλισμό κοκ. Είναι στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής που το ΑΚΕΛ του 2022 κατέληξε να έχει ως προεδρικό υποψήφιο τον διαπραγματευτή της κυβέρνησης Αναστασιάδη που οδήγησε τις συνομιλίες περί ΔΔΟ σε οριστικό ναυάγιο. Η επιλογή Μαυρογιάννη δεν αποτελεί καμπή στην ιστορία του ΑΚΕΛ, αλλά μάλλον συνέχεια του ουραγισμού και του εθνικισμού του. Οι ευθύνες του ΑΚΕΛ για την εθνοτική διαίρεση της Κύπρου είναι πολλές και μεγάλες. |
| - | Of course, to say that the Left represents the need for radical social transformation is a vague definition to allow us to distinguish specifically between the forces and parties of the Left and the Right today. A full definition of the Left requires the specific positions of the Left in today’s political conflicts. However, I think that even my general definition makes it clear that a party like AKEL cannot be considered Left-wing. AKEL is an establishment party that repeatedly makes opportunist alliances with Right-wing parties to be in government. Despite its professed goal of communism, in practice the Party has never attempted more than minor social reforms, and has always prioritized its adaptation to the nationalist and corrupt political environment of Cyprus. It was and is a predominantly Right-wing party. | + | Μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ισχυρίζεται πως χρειαζόμαστε ισχυρό ΑΚΕΛ ενάντια στη δεξιά και την ακροδεξιά. Αυτό που αποφεύγει να αναφέρει είναι ότι διαχρονικά είχαμε ισχυρό ΑΚΕΛ, με το κόμμα να είναι πρώτο ή δεύτερο σε όλες τις εκλογές από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, |
| - | The main characteristic of AKEL since its foundation in 1941 is that it has been tailing the Cypriot nationalist Right. Contrary to the popular narrative that AKEL was a communist party that went wrong and decayed over the years betraying its history, I believe that AKEL was from its foundation a bourgeois party whose main concern was to be accepted by the nationalist Right rather than to lead a class struggle on the island. The thread that runs through AKEL’s history is its cowardice and tailism in the face of the Cypriot Right. I recently read the autobiography of Andreas Ziartides, a founding member of AKEL and leader of PEO for half a century, and it does not deal at all with Left-wing, communist ideology, and does not contain a single reference to the Marxist goal of the revolutionary overthrow of capitalism. This is indicative of the fact that the policy of AKEL and PEO did not follow any communist ideology nor did it have a revolutionary objective. | + | Τώρα θα μιλήσω για την αρνητική επιρροή του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, κάτι με το οποίο ακόμη δεν καταπιαστήκαμε τόσο. Δυστυχώς η επιρροή του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική κυπριακή αριστερά είναι τεράστια και έχει φυσικοποιηθεί σε βαθμό που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή. Ακολουθώντας το ΑΚΕΛ, η μεγάλη πλειοψηφία των εξωκοινοβουλευτικών δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με την κατηγορία της τάξης, παίρνοντας σαν δεδομένο ότι οι εθνικοί αγώνες είναι υψίστης σημασίας, και επικεντρώνονται στο αν οι αριστερές σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία έπρεπε να υποστηρίξουν ανεξαρτησία ή Ένωση. Αυτό κάνει λόγου χάρη ο κύκλος της [[el: |
| - | AKEL’s main concern at that time was to avoid the stigma of being anti-national so as to reach the masses and become a mass party (as the other speakers also told us). There was the notion of reducing the suspicion that existed in the world about communists. So, for mainly opportunist reasons, AKEL abandoned the anti-unionist stance of the CPC, and adopted the nationalist demand for Union with Greece. Instead of attempting to elevate the nationalist consciousness of the working class into an anti-capitalist class consciousness, | + | Μια άλλη, σχετική παρακαταθήκη του ΑΚΕΛ είναι το θάψιμο μιας διεθνιστικής προσέγγισης της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Το ΑΚΕΛ από νωρίς επικαλείτο τον λεγόμενο αντιαποικιακό διεθνισμό που αναδύθηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου, |
| - | An important negative result of AKEL’s Unionism was the withdrawal of the TCs from the Greek Cypriot (GC) trade unions and the creation of TC trade unions. In other words, AKEL and PEO considered the demand for Union and their acceptance by the nationalist Right more important than not ethnically dividing the working class of Cyprus. While Marx and Engels stressed in the Communist Manifesto | + | Το Κυπριακό ποτέ δεν ήταν το βασικό πρόβλημα που κρατά πίσω την Κυπριακή αριστερά. Ήταν και είναι απλά η διαχρονική δικαιολογία της Κυπριακής αριστεράς, με ηγέτη το ΑΚΕΛ, για να αποφεύγει τον ταξικό αγώνα μέχρι να λυθεί το ' |
| - | In general, no special effort is needed to highlight the bankruptcy of AKEL as a Left-wing party of the working class. It has always proceeded in a national and nationalist manner, postponing and avoiding the class struggle until the alleged “national problem” is solved. It has never had the political will to stand clearly against nationalism and in favor of reunification, | + | **Δευτερολογίες** |
| - | A large part of the extra-parliamentary Left claims that we need a strong AKEL against the Right and the far Right. What it avoids mentioning is that we have had a strong AKEL over time, with the Party coming first or second in every election since the founding of the Republic of Cyprus (1960), without this threatening the hegemony of the Right on the island. Over the years we have seen neither a class struggle nor the promotion of the socialist perspective. AKEL went so far as to elect its general secretary as President of the Republic, and its government proved that AKEL has no alternative socio-economic proposal to neoliberalism, ultimately leading us to a memorandum. | + | **ΜΘ:** Θα σχολιάσω μόνο δύο ζητήματα. Θεωρώ κάπως απόλυτο να πούμε ότι το ΑΚΕΛ δεν είναι αριστερό κόμμα. Αριστερό κόμμα μπορεί να είσαι, αλλά να μην είσαι επαναστατικό, απλά. Μπορεί να είσαι ρεφορμιστικό, |
| - | Now I will talk about the negative influence of AKEL on the extra-parliamentary Left, something that we have not yet addressed much. Unfortunately, the influence of AKEL on the extra-parliamentary Cypriot Left is enormous and has been naturalized to an extent that it is not easily perceived. Following AKEL, the vast majority of extra-parliamentarians are hardly concerned with the category of class, taking for granted that national struggles are of paramount importance, and focusing on whether the Left in Cyprus, Greece, and Turkey should support independence or Union. This is, for example, what the milieu of “Defteri Anagnosi” does, and is more generally evident in the work of our Leftist historians as expressed in the recent book series Rotsos centering on the Cyprus problem. | + | Κάτι άλλο, που αναφέρθηκε από την Αθηνά, είναι η θεωρία των σταδίων, |
| - | Another, related legacy of AKEL is the burial of an internationalist approach to capitalist reality. AKEL early on invoked the so-called anti-colonial internationalism that emerged after the end of World War II, but this was in fact nothing more than the coalescence of various nationalisms, | + | Αν θέλουμε να ταυτοποιήσουμε τη βασική θέση του ΑΚΕΛ, είναι η Ένωση, η εθνικιστική θέση για Ένωση. Το ΑΚΕΛ πήρε τη θέση για Ένωση, που εγώ θεωρώ πως ήταν καθαρά τοπική επιλογή της ηγεσίας. Δεν είχε το σθένος, δεν είχε το θάρρος να πάει ενάντια στο ρεύμα και επέλεξε την Ένωση. Έχω σημειώσει πολλά παραδείγματα εδώ: |
| - | The Cyprus problem has never been the main problem holding back the Cypriot Left. It was and is simply the perennial excuse of the Cypriot Left, led by AKEL, to avoid the class struggle until the “national problem” is solved. And precisely because it treats the Cyprus problem in terms of identity politics (Cypriot patriotism, the so-called “Cypriot consciousness”) it does not contribute to a meaningful solution. The only thing that already unites GCs and TCs is their common class interests, and it is imperative that the Left on both sides make these interests conscious. “Cypriot consciousness” can unite the two sides only to the extent that it is unconsciously based on common class interests, but this unconsciousness is an obstacle to the redemption of these interests. | + | 1) 1948: πάει ο Φιφής Ιωάννου ο γραμματέας του ΑΚΕΛ με τον Ζιαρτίδη και βρίσκουν τον Ζαχαριάδη στο βουνό εν μέσω εμφυλίου πολέμου στις Πρέσπες - ήταν πρωτοβουλία του ΑΚΕΛ, δεν ήταν πρωτοβουλία του ΚΚΕ.[17] Το ΚΚΕ δεν είχε ιδέα βασικά, ούτε η Σοβιετική Ένωση ήξερε τίποτα. Ηθέλαν να παν, ένιωθαν την ανάγκη οι σύντροφοι να παν στον Νίκο Ζαχαριάδη να ακούσουν τη θέση του. Άρα που ήταν ο σχεδιασμός, που ήταν η θέση ότι η Σοβιετική Ένωση καθόριζε αυτό το πράγμα; |
| - | **Responses** | + | 2) Φεύγοντας από το βουνό ο Ζιαρτίδης πήγε στο Λονδίνο και βρήκε τον ηγέτη του ΚΚ της Βρετανίας, |
| - | **MT:** I’ll comment on two issues. It is dogmatic to say that AKEL is not a Left-wing party. You can simply be a Left-wing party, but not revolutionary. You can be reformist, you can be social democratic. A party is judged as Left-wing by its principles, its origins, its programmatic positions — even if they are not implemented — the consciences of its cadres. In a Right-wing party, the average executive/ | + | 3) Ο Φιφής Ιωάννου πήγε στο Βουκουρέστι και δεν κατάφερε να βρεθεί με κανένα της Cominform.[18] Δεν είχαν ιδέα οι ανθρώποι περί Ένωσης. |
| - | Another point, mentioned by Athena, is that theory of stages, which — it is true — was present. It was the general orientation of the Stalinists of Moscow, for their own reasons, to preserve their interests, their bureaucracy, | + | 4) Το 1949 ο Ζιαρτίδης μαρτυρεί ότι η παγκόσμια συνδικαλιστική ομοσπονδία (η ΠΣΟ) ήταν ενάντια στην ένωση. |
| - | AKEL’s basic position is the nationalist position for the Union, which was a purely local choice by the leadership. It did not have the strength or courage to go against the grain, and so it chose the Union. Here are some examples: | + | 5) Το 1950 μετά το γνωστό ενωτικό δημοψήφισμα, πήγαν λαϊκή πρεσβεία ο Αδάμ Αδάμαντος με τον Παπαϊωάννου στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης (Γαλλία, Ρουμανία κ. λπ.) και δεν τους έδωσαν καμιά σημασία. Κανένας δεν ασχολείτο με την Ένωση. Ούτε η ηγεσία της Cominform. |
| - | (1) 1948: Fifis Ioannou, the secretary of AKEL, goes with Ziartides, and they find Zachariadis, General Secretary of the Communist Party of Greece (KKE),[17] on the mountain in the middle of the Greek Civil War in Prespes — it was an AKEL initiative, not a KKE initiative. The KKE had no idea basically, nor did the Soviet Union. The comrades felt the need to go to Nikos Zachariadis to hear his position. So where was the planning? Where was the position that the Soviet Union was determining this thing? | + | 6) Αλλά το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για μένα, αν υπήρχε αυτή η σύνδεση όπου η Σοβιετική Ένωση έδινε γραμμή στο ΑΚΕΛ, είναι ότι απ’ όλα τα ιστορικά στελέχη του ΑΚΕΛ, Σέρβας, Αδάμαντος, Φιφής Ιωάννου, Ζιαρτίδης, |
| - | (2) Leaving the mountain, Ziartides went to London and found the leader of the Communist Party of Great Britain, Harry Pollitt, who said to him instead, “no, go with self-government.” | + | **ΧΑ:** Σχετικά με την πολιτική των συνεργασιών διαχρονικά, εγώ θέλω να σχολιάσω δύο πράγματα. Η πολιτική της παθητικής αντίστασης του Γκάντι που το ΑΚΕΛ είχε εφαρμόσει την περίοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ, μη απαντώντας στις δολοφονίες των μασκοφόρων του Γρίβα έναντι στελεχών της αριστεράς, θεωρώ πως εκείνη την περίοδο ήταν σωστή επιλογή. Όμως δεν σημαίνει πως πρέπει αυτή η πολιτική της παθητικής αντίστασης να διαρκεί μέχρι τις μέρες μας. Εάν για διάφορους λόγους την περίοδο εκείνη δεν μπορούσε να αναπτυχθεί ο ένοπλος αγώνας και το ΑΚΕΛ σωστά προχώρησε στους απεργιακούς αγώνες, στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες παρά στον ένοπλο αγώνα, δεν σημαίνει ότι στη συνέχεια θα έπρεπε το ΑΚΕΛ μέχρι τις μέρες μας να λειτουργεί με βάση την πολιτική της παθητικής αντίστασης. Αυτό το ζήτημα στοίχισε στον ταξικό αγώνα. Ο Γκιόργκι Ντιμιτρόφ ανάλυσε στην Τρίτη Διεθνή τη συνεργασία των κομμουνιστικών κομμάτων σε διεθνές επίπεδο ακόμα και με τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα στον αγώνα εναντίον του ναζισμού, |
| - | (3) Fifis Ioannou went to Bucharest and failed to meet with anyone from Cominform.[18] People had no idea about the Union there. | + | Υπάρχει Μάριε και το ζήτημα της Κομιντέρν που δίκασε το ΚΚΚ και χαρακτήρισε κακή τη στάση του σχετικά με την εμπλοκή του στα Οκτωβριανά.[19] Κάποιοι χαρακτήρισαν την στάση αυτή από την Κομιντέρν τότε ως αριστερίστικη. Εγώ θεωρώ πως αυτό δεν ισχύει διότι μελετώντας το ΚΚΚ και τις συνθήκες, |
| - | (4) In 1949 Ziartidis testified that the World Federation of Trade Unions was against the Union. | + | Κλείνοντας, |
| - | (5) In 1950, after the famous Union referendum, Adam Adamantos and Papaioannou went to the communist parties of Europe (France, Romania, etc.), who paid no attention to them. No one was concerned with the Union, including the leadership of Cominform. | + | **ΑΚ:** Δεν ήταν η θέση της Ένωσης που είπα ότι ήρθε από τη Μόσχα αλλά η θεωρία των σταδίων, |
| - | (6) The most striking example for me, regarding the debate about the Soviet Union giving a line to AKEL, is that of all the historic AKEL cadres — Servas, Adamantos, Fifis Ioannou, Ziartidis, Andreas Fantis, Diglis, who either wrote books or quoted positions — none of them ever mentioned a directive from the Soviet Union to AKEL. At least until the 1960s. So the Union was a local choice; it was purely the choice of the AKEL leadership, the easy way to survive. And there was every reason for those I mentioned to testify that there was a directive from the Soviet Union, because they all clashed with the AKEL leadership at some stage. AKEL was reflexively receiving messages from the Stalinists but was more influenced by its fear of being isolated. | + | Δεν πιάσαμε καθόλου το που πάει το ΑΚΕΛ. Ούτε εγώ νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι το ΑΚΕΛ δεν είναι αριστερό κόμμα. Είναι ένα ρεφορμιστικό κόμμα το οποίο ρέπει όλο και δεξιότερα χρόνο με τον χρόνο: δηλ., μπορεί η ρητορική που χρησιμοποιεί π.χ. το εκφραστικό του όργανο, η Χαραυγή, να βγάζει μια πιο ριζοσπαστική ρητορική, αλλά την ίδια στιγμή βλέπουμε ότι με την επιλογή Μαυρογιάννη λόγου χάρη, οι επιλογές του πηγαίνουν όλο και περισσότερο προς δεξιά. Και αυτό είναι μέρος μιας ευρύτερης ιστορικής κίνησης, όπως είδαμε και με άλλους αριστερούς σχηματισμούς που είχαμε στην Ευρώπη την τελευταία περίοδο, και με τα άλλα σταλινικά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης. Όσο για το προς τα που πάει το ΑΚΕΛ, νομίζω δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα δούμε αριστερές στροφές. Ο Στεφάνου έκανε κάποιες δηλώσεις ότι μέχρι τον Ιούνιο θα κάνουν ριζικές αλλαγές στο κόμμα, κίνηση για να μαζέψει κάποιους από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους, |
| - | **CA:** I would like to comment on two things regarding the policy of cooperation over time. The policy of passive resistance of Gandhi, which AKEL had applied during the EOKA struggle, by not responding to the murders committed by the masked men of Grivas against members of the Left, was the right choice at the time. However, it does not mean that this policy of passive resistance should last to this day. If, for various reasons, the armed struggle could not develop at that time and AKEL rightly pursued strikes and political and social struggles, rather than the armed struggle, it does not mean that AKEL should then continue to operate on the basis of the policy of passive resistance right up to the present day. This issue cost the class struggle. Giorgi Dimitrov expounded in the Third International the cooperation of the communist parties at the international level even with the Christian democratic parties in the struggle against Nazism, and that policy at that juncture was seen by the world communist movement as the right choice. But it does not mean that this policy should be translated at the local level in Cyprus, e.g., the party cooperating with other bourgeois parties such as DIKO and EDEK. At the end of the day it is a vicious circle that leads to the same denominator, namely the management and the perpetuation of the system. Dimitrov was right at that time, but only then. AKEL should not use this as an alibi to collaborate and manage / perpetuate the bourgeois state, capitalism, etc. | + | **ΦΧ:** Θα συμφωνήσω με τον Μάριο ότι το ΑΚΕΛ όντως δεν ήταν τόσο κατευθυνόμενο από τη Σοβιετική Ένωση όσο κάποιοι ισχυρίζονται, και έχει δίκιο και ο Χαράλαμπος για την επιρροή του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος στον Πλουτή Σέρβα. Θα έλεγα γενικά ότι το ΑΚΕΛ ήταν επηρεασμένο αρκετά από το Βρετανικό Εργατικό Κόμμα, το οποίο ήταν τρειντγιουνιστικό. Η αντίληψη του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ για τον συνδικαλισμό είναι πως είναι μια συλλογική προσπάθεια εργαζομένων και εργοδοτών να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο και τις εργασιακές συνθήκες του λαού ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Άρα ΑΚΕΛ και ΠΕΟ δεν προσπάθησαν να καλλιεργήσουν επαναστατική συνείδηση και να ριζοσπαστικοποιήσουν τους εργαζομένους. Μια τέτοια ταξική ειρήνη είναι όμως ανάθεμα για οποιονδήποτε πραγματικό κομμουνιστή. Κατά τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, η σημασία και ο στόχος του συνδικαλισμού των κομμουνιστών δεν είναι η βραχυπρόθεσμη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων αλλά το να μάθει το προλεταριάτο ότι είναι αδύνατο με την πάλη αυτή να αλλάξει ριζικά τη θέση του και ότι είναι απαραίτητο να καταλάβει οριστικά την πολιτική εξουσία. Με άλλα λόγια, στόχος του κομμουνιστικού συνδικαλιστικού αγώνα είναι να οξύνει την αντιπαράθεση των δύο τάξεων και να δείξει στο προλεταριάτο ότι δεν αρκεί ο συνδικαλισμός εντός του καπιταλισμού, χρειάζεται και η πολιτική επανάσταση, η επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτή η επαναστατική ανατροπή σαν τελικός σκοπός, και αυτό είναι τσιτάτο από την Λούξεμπουργκ, “είναι το μοναδικό αποφασιστικό χαρακτηριστικό που διακρίνει την σοσιαλδημοκρατική κίνηση από την αστική δημοκρατία και τον αστικό ριζοσπαστισμό και που μεταβάλλει το όλο εργατικό κίνημα από μια κουραστική εργασία μπαλωμάτη για τη διάσωση του καπιταλιστικού καθεστώτος σε μια ταξική πάλη εναντίον του καθεστώτος αυτού για την κατάργηση του.”[20] |
| - | There is also, Marios, the question of the Comintern, which placed the CPC on trial and described its attitude with regards its involvement in the 1931 Cyprus Revolt as bad.[19] Some members of the Comintern have described this attitude at the time as “Left-wing” communist. But this is not true, because studying the CPC and the conditions, the people were not ready to be led into an anti-colonial struggle of this type. Nor could the CPC be involved in a struggle led by the Right, the ethnarchy, and the church with the aim to thwart the communist perspective in Cyprus. But the CPC was blamed for this attitude of not taking part in the October Revolt, and Plutis Servas said that the CPC should be condemned by the Comintern for not cooperating with the ethnarchy and the Right. | + | Και έρχομαι και λέω ότι το ΑΚΕΛ δεν είναι τίποτα άλλο από ένας μπαλωμάτης για τη διάσωση του καπιταλισμού. Άρα ερχόμαστε στο αν είναι αριστερό κόμμα το ΑΚΕΛ. Πώς μπορεί ένας μπαλωμάτης για τη διάσωση του καπιταλισμού να θεωρείται αριστερό κόμμα; Πώς γίνεται ένα κόμμα που είναι υπέρ Ένωσης με χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, δηλαδή που εν τέλει στηρίζει τον ιμπεριαλισμό, αποδέχεται τον ιμπεριαλισμό, αποδέχεται τον καπιταλισμό, |
| - | In conclusion, Dimitris Christofias misinterpreted Lenin’s attitude of initially supporting the bourgeois-democratic revolution as the first stage, because we were in an industrially backward country that did not go through industrialization and the bourgeois-democratic revolution for socialism. When he saw that things were not going any further, he then led the revolution and said the famous “All power to the Soviets.” Christofias misinterpreted Lenin here as “come to power,” and that says it all. | + | Τελειώνω με κάτι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ειπώθηκε από όλους τους ομιλητές. Ειπώθηκε από τον Μάριο ότι ο κόσμος θεωρεί το ΑΚΕΛ αριστερό κόμμα, ειπώθηκε από την Αθηνά ότι οι εργαζόμενοι έβαλαν στο πηδάλιο το ΑΚΕΛ και τον Χριστόφια το 2008, είπε και ο Χαράλαμπος ότι οι εργαζόμενοι θα κρίνουν σήμερα το ΑΚΕΛ αν εκφράζει σήμερα την εργατική τάξη. Εγώ διαφωνώ με όλα αυτά επειδή από τη στιγμή που δεν έχει γίνει διαπαιδαγώγηση των εργαζομένων για το τι είναι η αριστερά και τι είναι η δεξιά, τι σημαίνει κομμουνισμός, |
| - | **AK:** I didn't say that the position in favor of the Union came from Moscow, but that there was a theory of stages, which is a theory of cooperation between the communist parties and the progressive bourgeoisie in order to cope with issues such as the national (to solve the national problem), in order to be able to make an anti-imperialist struggle, a democratic struggle, etc. I don’t know who analyzes this as a correct tactic. It was a treacherous theory; it led to the betrayal of great revolutions such as the Spanish Revolution of 1936–37, May 1968 in France, December 1944 in Greece, the movements in the Middle East and the Arab world of the 1960s, and the Iranian Revolution of 1979. This was the policy followed by AKEL. Cooperation with the progressive parts of the bourgeoisie has its own specificity in each country, but the important thing is that AKEL followed the same theory and tactics. AKEL called the Cypriot Union struggle an anti-imperialist struggle, and its support for Makarios was called an anti-imperialist struggle, which it was not. | + | **Q&A** |
| - | We didn’t talk about where AKEL is going. We can’t say that AKEL is not a Left-wing party either. It is a reformist party that is leaning increasingly to the Right year by year, i.e., the rhetoric used by its expressive organ, Haravgi, may be more radical, but at the same time we see its choice of Mavroyiannis. This is part of a broader historical movement, as we have seen with other left-wing formations and Stalinist communist parties in Europe. As for where AKEL is going, we can’t expect to see any Left turns. Stefanou made some statements that by June they will make radical changes to the Party — a move to pick up some of the disillusioned voters — but certain things circulating in the media suggest that one of the changes proposed is the election of the secretary at the congress, which is clearly a move towards social democracy — a Right turn. | + | **Χάρης Θεοδώρου: |
| - | **PC:** I would agree with Marios that AKEL was indeed not as Soviet-directed as some claim, and Charalambos is right about the influence of the British Labour Party on Ploutis Servas. AKEL was quite influenced by the British Labour Party, which was trade unionist. AKEL and PEO’s understanding of trade unionism is that it is a collective effort by workers and employers to improve the living standards and working conditions of the people regardless of ideology. Therefore, AKEL and PEO have not tried to cultivate revolutionary consciousness and radicalize workers. Such a class peace is anathema to any real communist thought. According to Rosa Luxemburg, the importance and goal of communist trade unionism is not the short-term improvement of the living standards of the workers but to teach the proletariat that it is impossible, by this struggle, to radically change its position, and that it is necessary to seize political power once and for all. In other words, the aim of the communist trade-union struggle is to sharpen the confrontation between the two classes and to show the proletariat that it is not enough to have trade unionism within capitalism; what is also needed is the political revolution, the revolutionary overthrow of capitalism. Luxemburg states that this ultimate goal of revolutionary upheaval “constitutes the only decisive factor distinguishing the Social-Democratic movement from bourgeois democracy and from bourgeois radicalism, the only factor transforming the entire labour movement from a vain effort to repair the capitalist order into a class struggle against this order, for the suppression of this order.”[20] | + | Επίσης θα ήθελα να ακούσω τι θα απαντούσε ο Μάριος σε αυτά που είπε ο Φειδίας για το τί είναι αριστερά. |
| - | AKEL does nothing more than vain efforts to save capitalism. So we come to the question of whether or not AKEL is a Left-wing party. How can a party trying to save capitalism be considered a Left-wing party? How can a party that is in favor of Union with a NATO member state, i.e., a party that ultimately supports imperialism, | + | **ΦΧ:** Μπορώ να μιλήσω για το μέλλον του ΑΚΕΛ έτσι εν συντομία. Προβλέπω πως στα επόμενα χρόνια το ΑΚΕΛ θα ολοκληρώσει τη σταδιακή μεταμόρφωσή του από αστικό κόμμα με φιλολαϊκές πολιτικές σε αστικό κόμμα με αντι-λαϊκές πολιτικές αλλά με κοινωνικές ευαισθησίες. Θα είναι κάτι σαν το σύγχρονο Εργατικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας δηλαδή, που διαχρονικά ήταν ένα από τα βασικά μοντέλα του ΑΚΕΛ ως κόμματος. Δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι επί της ουσίας, μόνο να καταφέρει να απελευθερωθεί από την εικόνα του σαν αριστερό ή κομμουνιστικό κόμμα. Η πολιτική του βάση δεν θα είναι τόσο τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα αλλά οι προοδευτικοί και φιλελεύθεροι του νησιού. Δεν περιμένω να δημιουργηθεί κεντρώο φιλελεύθερο κόμμα |
| - | I will end with something that was said in one way or another by all the speakers. It was said by Marios that people consider AKEL to be a Left-wing party; It was said by Athena that the workers put AKEL and Christofias at the helm in 2008; and Charalambos said that the workers today will judge if AKEL represents the working class today. I disagree with all this. Since there has been no education of the workers about what is Left and what is Right, what is communism, what is capitalism, why should we rely on their understanding of AKEL? A large percentage of the working class will vote ELAM and are against immigrants. The working class being working class doesn’t mean that they have a more developed consciousness than other sections of the population. For this to happen, consciousness needs to be cultivated by trade unions and communists, a communist party. That was AKEL’s task and it didn’t do it. We don’t need to take seriously what the working class thinks today about the Left and the Right. | + | Ο μόνος λόγος να πάει προς τα αριστερά το ΑΚΕΛ είναι άμα απειληθεί από τα αριστερά. Είδαμε πως η απειλή του ΕΛΑΜ από τα δεξιά τράβηξε την υπόλοιπη δεξιά δεξιότερα. Αυτή η δεξιά στροφή επιτρέπει και στο ΑΚΕΛ να κινείται πιο ξεκάθαρα προς το εγκαταλελειμμένο ' |
| - | **Q&A** | + | **ΧA:** Να σχολιάσω κάτι που ανέφερε ο Φειδίας σχετικά με τα λεγόμενά μου. Ναι, εγώ αναφέρθηκα στην άνοδο του αντίθετου πόλου. Άρα ναι, συμφωνώ με το δεύτερο σκέλος της τοποθέτησής σου που λέει ότι για να ωθήσει την κατάσταση προς μια πιο αριστερή κατεύθυνση, |
| - | **Charis Theodorou: | + | //Και στους 4 ομιλητές, είτε σε μικρό είτε σε πιο μεγάλο βαθμό, εγώ διέκρινα ένα αφηρημένο στοιχείο. Υπάρχει γενικά ο μύθος ότι κάποτε στην Κύπρο υπήρχε ένα κόμμα το οποίο ήταν καλό, υπήρχαν καλές συνθήκες, και μετά με κάποιο τρόπο τα πράγματα χάλασαν. Αυτό που θέλω να θέσω επί τάπητος είναι: μήπως τα πράγματα δεν ήταν καλά εξαρχής; |
| - | Marios, what do you think of what Phedias said about the Left? | + | **ΜΘ:** Εγώ σε καμία περίπτωση δεν είπα ότι ήταν καλό το ΑΚΕΛ ή το ΚΚΚ. Ελάχιστα αναφέρθηκα στο ΚΚΚ. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα από την αρχή. Αυτό που βρίσκω στο κομμουνιστικό κόμμα είναι ότι προσπαθούσε να συμβαδίσει με τη γραμμή της Γ’ Διεθνούς, απλά αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι λόγω της καθυστέρησης του τόπου, της απομόνωσης, |
| - | **PC:** I predict that in the coming years AKEL will complete its gradual transformation from a bourgeois party with social welfare policies to a bourgeois party with anti-welfare policies but with social sensitivities. It will be something like today’s Labour Party in Britain, one of AKEL’s main models. It doesn’t need to change anything in substance, only manage to free itself from its image as a Left-wing or communist party. Its political base will not be the poorer sections of the population but the progressive and liberal strata of the island. I do not expect a Centrist liberal party to be created, although there are some who want to create one. AKEL can play this role with some changes in its image and rhetoric. | + | Τώρα, όσον αφορά το ΑΚΕΛ, τα πράγματα ήταν άσχημα από την αρχή, συμφωνώ. Από τη στιγμή που η Ένωση γίνεται το βασικό σου σύνθημα, ναι είναι προβληματικό. Είχαμε μια αριστερά που ήταν πολύ επηρεασμένη από τον τόπο και τον χρόνο τον συγκεκριμένο, την Κύπρο της αποικιοκρατίας, |
| - | The only reason for AKEL to move to the Left is if it is threatened by the Left. We saw how the threat of ELAM from the Right pulled the rest of the Right further Right. This Rightward shift also allows AKEL to move more clearly towards the abandoned “Center,” the so-called liberals. It can more easily appear progressive in the face of the nationalism of the others, to invoke “anti-fascism” in the face of the ELAM threat, without the need for Left-wing politics. As the political situation in Cyprus will not improve, new populist and/or far-Right parties like ELAM will continue to grow, and, with a pro-populist discourse, they can win over many traditional AKEL voters. At the same time, the Cypriot extra-parliamentary Left will be increasingly pushed towards AKEL in the name of anti-fascism. It will thus become the most vocal supporter of the establishment. Perhaps it is already that supporter. | + | **ΧΑ:** Πολύ σύντομα, |
| - | **CA:** Let me comment on something that Phedias mentioned in responding to me. Yes, I referred to the rise of the opposite pole. Yes, I agree with the second part of your statement, which says that in order to push the situation in a more Leftist direction, there should be the rise of a communist party. We have seen that SYRIZA and Podemos did not lead in those directions. Apart from that, yes, it is the working class that will dismantle AKEL and promote the pole that we are talking about. That is why we are running for the presidential elections, to inject the public discourse with positions that are absent from our people and unheard in the public discourse, precisely to educate the working class and to deconstruct this obstacle called AKEL, which prevents the rise of the trade-union and communist movement in Cyprus to counter the neoliberal policies that we have analyzed tonight. | + | **ΑΚ:** Ούτε εγώ είπα ότι το ΚΚΚ ή το ΑΚΕΛ ήταν κάποτε καλό. Το εντυπωσιακό είναι ότι το ΚΚΚ ήταν το πρώτο κόμμα της Κύπρου, εμφανίζεται πριν δημιουργηθεί κάτι από τη Δεξιά. Εμφανίζεται στους εργαζόμενους και έχει μια ριζοσπαστική ρητορική, συγκεντρώνει Ε/κ και Τ/κ, έχει θέση ανεξαρτησία-αυτοδιάθεση, προτείνει δηλ. λύση μιας ενωμένης Κύπρου σε συνεργασία Εκ-Τκ, και έπειτα ανέφερα τις συγκυρίες που οδήγησαν στο να γίνει ΑΚΕΛ και να πάρει θέση της Ένωσης και ότι είχε αυτό ως αποτέλεσμα. Δεν θέλω να μπω στη συζήτηση αν διαλύθηκε ή δεν διαλύθηκε το ΚΚΚ κ.λπ. γιατί θεωρώ πως δεν έχει και πολύ σημασία. Δεν θα ήθελα ποτέ να πω ότι το ΑΚΕΛ είναι η συνέχεια του ΚΚΚ. Αυτό το έβγαλαν κάποια στιγμή οι Ακελικοί και άρχισαν να υπογράφουν ΚΚΚ-ΑΚΕΛ. Νομίζω αυτό δεν έχει σημασία ουσιαστική, |
| - | //I detected an abstract element to a lesser or greater extent in all four speakers. There is a general myth that, once upon a time in Cyprus, there was a party that was good, there were good conditions, and then somehow things went wrong. But, what if things were not right from the beginning? Was the then Left in Cyprus, the CPC, and later AKEL, ever strictly a party of the Third International? | + | Αλλά ήθελα να μιλήσω για την άλλη ερώτηση. Επειδή εμείς ανήκουμε στην αριστερά που δεν είμαστε ουρά του ΑΚΕΛ, και επίσης ήμαστε στη μία από τις 2 προσπάθειες για μια εναλλακτική αριστερά, το [[el: |
| - | **MT:** I never said in any way that AKEL or the CPC were good. I barely mentioned the CPC. Things were difficult from the beginning. What I see in the Communist Party is that it was trying to conform to the line of the Third International. However, the backwardness of the region, the isolation, the messages coming only too late, the lack of contact with the more progressive Europe, led to sectarianism, | + | //Θα ήθελα να επισημάνω ένα κοινό σημείο που παρατήρησα ότι ανέφεραν όλοι οι ομιλητές, που είναι ότι το ΑΚΕΛ, και ιστορικά και σήμερα, δεν έχει μια φιλεργατική, κομμουνιστική πολιτική. Θα ήθελα να ρωτήσω τους ομιλητές ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνουμε σήμερα για να αρχίσουμε να βλέπουμε μια πιο ριζοσπαστική, κομμουνιστική προοπτική. Θέλουμε συνδικάτα, κόμμα, μέτωπο; |
| - | Now, as far as AKEL is concerned, things were bad from the beginning, I agree. Once “Union” becomes your main slogan, it is problematic. We had a Left that was influenced by the place and time in question: Cyprus under colonialism, backwardness, illiteracy. Everyone was religious. We were behind on so many issues. In no way am I saying that things were good and then got worse. | + | **ΦΧ:** Θα απαντήσω, αλλά πρώτα θα απαντήσω και στο προηγούμενο ερώτημα στο οποίο δεν απάντησα πριν, επειδή θεωρώ δεν απαντήθηκε επαρκώς από τους άλλους ομιλητές. Το ερώτημα είναι για το ΚΚΚ. Θα έλεγα ότι σε σχέση με το ΑΚΕΛ ήταν αριστερό κόμμα γιατί στόχευε στην ανατροπή του καπιταλισμού στην Κύπρο και στα Βαλκάνια, μεταξύ του 1926-31 τουλάχιστο. Από το 1935 και μετά, με την ανάληψη της ηγεσίας από το Σέρβα έκανε μικροαστική στροφή σταδιακά και οδηγήθηκε εν τέλει στη δημιουργία του ΑΚΕΛ. Τώρα, κατά πόσο θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, κατά πόσο θα μπορούσε να ακολουθήσει άλλη πορεία το ΚΚΚ, είναι πολύ δύσκολο ερώτημα. Η κρίση του Μαρξισμού άρχισε το 1914 όταν χρεοκόπησε η Β’ Διεθνής υποστηρίζοντας τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά είχαμε τη χρεωκοπία της Γ’ Διεθνούς, |
| - | **CA:** I said at the beginning that in 1941, in order to be able to exist in legitimacy, the CPC tried to create a broad legal front. Then the big bourgeoisie entered the party. The CPC wasn’t dissolved in 1944; something else happened. This is precisely connected to the reformism you mentioned earlier. There are two narratives about AKEL: (1) the CPC dissolves itself, accusing AKEL of being reformist, but then merges into AKEL; and (2) that AKEL dissolved the CPC. In fact, AKEL did so, in illegal, secret congresses. | + | Όσο για την ερώτηση για το σήμερα, η εύκολη απάντηση είναι ότι ναι χρειαζόμαστε νέο κόμμα και νέα συνδικάτα. Το πρόβλημα είναι ότι η πλειοψηφία της Κυπριακής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν πιστεύει στη δυνατότητα δημιουργίας νέου κόμματος ή δεν θέλει, π.χ. οι αναρχικοί θεωρούν ότι είναι κάτι αυταρχικό. Νομίζω χρειάζεται να συζητήσουμε γιατί υπάρχει αυτό το ψυχολογικό κόλλημα πολλών με το ΑΚΕΛ, η δυσκολία να παραδεχτούν ότι είναι κάτι αστικό, δεξιό και ότι θέλουμε κάτι καινούριο, και χρειάζεται να αρχίσει η συζήτηση μεταξύ μας για το τί χρειάζεται να γίνει. |
| - | **AK:** I didn’t say that the CPC or AKEL was once good either. The striking thing is that the CPC was the first party in Cyprus, appearing before anything from the Right was created. It appeared among the working people and had radical rhetoric. It brought together GCs and TCs. It stood for independence-autonomy, | + | **ΑΚ:** Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς διεθνώς, |
| - | On the other question. Because we belong to the Left which is not a tail of AKEL, and we were also in one of the two efforts for an alternative Left — Drasy-Eylem, | + | **ΦΧ:** Γιατί απέτυχαν αυτές οι προσπάθειες; |
| - | //A common point that all the speakers mentioned is that AKEL, both historically and today, does not have a pro-worker, communist policy. What steps do we need to take today to start seeing a more radical, communist perspective? | + | **ΑΚ:** Ως ένα βαθμό μπορώ να πω ότι ήταν επειδή δεν ήθελαν να έχουν τόσο ριζοσπαστικό πρόγραμμα όσο θα θέλαμε εμείς σαν ΝΕΔΑ. Έτσι υποχώρησαν τελικά στις πιέσεις και διαλύθηκαν. Νομίζω ότι σήμερα, στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα, όπου και η πιο μικρή μεταρρύθμιση που θέλουμε να γίνει φαίνεται να είναι ακραία και να προϋποθέτει ρήξη, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ρήξεις και ανατροπές. Δεν μπορούμε πλέον να ζητήσουμε μικρές μεταρρυθμίσεις και να μας δοθούν, αυτό το μοντέλο έχει παρέλθει. |
| - | **PC:** I will answer, but first I will also answer the previous question, because it wasn’t answered sufficiently by the other speakers. The question is about the CPC. In relation to AKEL, it was a Left-wing party because it aimed to overthrow capitalism in Cyprus and the Balkans, in 1926–31 at least. From 1935 onwards, when Servas took over the leadership, it gradually took a petty-bourgeois turn which eventually led to the creation of AKEL. Now, whether things could have been different, whether the CPC could have taken a different course, is a difficult question. The crisis of Marxism began in 1914 when the Second International went bankrupt supporting the First World War. Then we had the bankruptcy of the Third International, from the mid-1920s, with the rise of Stalinism. With social democracy and Stalinism dominating the left, they were the biggest influences on AKEL and I don't know if things could have gone any other way. There were small Trotskyist groups, like the Trotskyist Party of Cyprus in the 1940s, which were better voices than AKEL and the CPC, but they didn’t manage to acquire a mass character. | + | Και φτάνω στην πρόταση που κάναμε. Όταν ανακοίνωσε το ΑΚΕΛ την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη εμείς σαν ΝΕΔΑ πήραμε την πρωτοβουλία να έρθουμε σε επαφή με όλη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, να δούμε τί λένε στην πιθανότητα να κατεβάσουμε μια αριστερή ανεξάρτητη υποψηφιότητα συλλογική, η οποία θα προκύψει μέσα από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, |
| - | As for the question about today, the easy answer is that yes we need a new party and new unions. The problem is that the majority of the Cypriot extra-parliamentary Left does not believe in the possibility of a new party or does not want one, e.g., the anarchists think it is authoritarian. We need to have a discussion about why such a psychological fixation of many with AKEL exists, the difficulty of admitting that it is bourgeois, Right-wing, and that we want something new, and we need to start a discussion about what needs to be done. | + | Αυτό που ήθελα να ακούσω από σας όμως και δεν απαντήθηκε, είναι: υπάρχει πιθανότητα, έστω μια μικρή πιθανότητα να είναι δομικά τα χαρακτηριστικά αυτών των προβλημάτων της αριστεράς; |
| - | **AK:** The fragmentation of the Left internationally, especially after the fall of the Soviet Union, has occupied the Left; the Left has debated, investigated, | + | //Αυτό που ήθελα να ακούσω από σας όμως και δεν απαντήθηκε, |
| - | **PC:** Why did these efforts fail? | + | // |
| - | **AK:** To some extent it was because they didn’t want to have as radical a program as we would have liked as the New Internationalist Left (NEDA). They gave in to the pressures and disbanded. Today, when even the smallest reform we want to make seems extreme and implies a rupture, we have to be prepared to make ruptures and upheavals. We can no longer ask for small reforms and be given them; that model has passed. | + | **XA:** Για το ερώτημα σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές. Δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση ότι θα εκλεγούμε. Θεωρούμε όμως ότι ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης θα μας τιμήσει με τη ψήφο του και αυτό θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις την επαύριο των εκλογών να κάνουμε εκείνο που είπαν και όλοι όσοι μίλησαν ήδη, δηλ. να αρχίσουμε να μπολιάζουμε τις συνειδήσεις του κόσμου με επαναστατικές ιδέες. |
| - | I arrive at the proposal we made. When AKEL announced the candidacy of Mavroyiannis, we as NEDA took the initiative to contact the whole extra-parliamentary Left, to see what they say to the possibility of us running a Left, independent, collective candidacy, which would emerge from the extra-parliamentary Left, the front of the Left, and the movements created in recent years. Our opening was general and broader in scope than the basic Left. The intentions were all positive, and the responses were positive in the summer, but it was not possible to find that candidate that we as a front could support in a collective way. The project was abandoned, but there are still discussions, | + | Και το τελευταίο, ο αριστερισμός είναι |
| - | What I was asking is this: is there even a small possibility that these problems of the Left are structural? That structurally we cannot have a Left-wing party? Perhaps hierarchical structures always end up creating bureaucratic layers and leading the party to failure. | + | **ΦΧ:** Για το τί να κάνουμε σήμερα, |
| - | //[A separate audience member asks] Charalambos, | + | Θεωρώ ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική της αριστερής ενότητας και να επιστρέψουμε στην ενότητα μαρξιστών. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να καλέσουμε όλη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά να συμμετέχει σε νέο εγχείρημα επειδή μεγάλο μέρος της είναι αμετανόητοι ΑΚΕΛικοί και όχι στα αλήθεια στα αριστερά. Χρειάζεται να επικεντρωθούμε στα άτομα που όντως είναι ενάντια στο ΑΚΕΛ και θέλουν πραγματικά τη δημιουργία νέων συνδικάτων, ίσως και νέου κόμματος. |
| - | **CA:** On the question regarding the presidential election, we have no illusion that we will be elected. But we believe that a large part of the working class will honor us with their vote, and that this will create the conditions on the eve of the elections to do what all those who have already spoken have said, i.e., to begin to graft revolutionary ideas onto the consciences of the people. | + | Τελειώνοντας, να πω ότι σήμερα είναι υψίστης σημασίας να δείξουμε στον κόσμο πως οι εκλογές δεν είναι ο κύριος δρόμος για την κοινωνική αλλαγή, |
| - | Lastly, ultra-Leftism is the childhood disease of communism, as Lenin masterfully puts it. According to Lenin, we must participate in bourgeois institutions; we must fight both on the road and in parliament. But I did not say to take over the management of capitalism. I said clearly before that I have disagreed with Demetris Christofias ever since, and that was one of the reasons why we split our position and left AKEL afterwards. But we are running this campaign so that we can be ready to contest the parliamentary elections in 2026. | + | //Ηταν συγκεκριμένο το σχόλιο μου, είπα ότι άμα έχουμε πολλές διαφωνίες, κρατάς τη θέση σου χάνεις κόσμο ή συμβιβάζεσαι;// |
| - | **PC:** As for what is to be done today, I see the candidacy of Charalambos in a positive light, despite any disagreements we may have. We do need to break with AKEL in the first instance, including breaking with AKEL’s satellites on the extra-parliamentary Left such as Workers’ Democracy, | + | **XA:** Στοχεύεις για μίνιμουμ μέτωπο συγκλίσεων τουλάχιστο. |
| - | We need to get away from the logic of Left-wing unity and return to Marxist unity. We don’t need to invite the whole extra-parliamentary Left to join a new project, because a large part of it is made up of unrepentant AKELists who are not really on the Left. We need to focus on the people who are against AKEL and really want to create new unions, maybe even a new party. | + | **ΜΘ:** Θέλω να απαντήσω σε μια ερώτηση που έβαλε ο Χαράλαμπος πριν και πέρασε στα ψιλά, γιατί δεν δημιουργήθηκε και δεύτερη, |
| - | In conclusion, it is of paramount importance today to show the world that elections are not the main road to social change, let alone the only road. Those who tell us that voting is the only way to influence society are being reactionary as they cultivate electoral illusions in people and do not recognize the real potential for social change. The only result of these illusions will be to create disillusionment and cynicism, as happened with SYRIZA, Christofias, etc., making people even more skeptical of the possibility of any social change. Social change cannot come immediately; | + | Καλωσορίζω επίσης την ερώτηση του ακροατή περί δομικά ζητήματα που εμπόδισαν την επιτυχία της αριστεράς ιστορικά. Έβαλε δομικά ζητήματα κάτω που πρέπει να δούμε ξανά, όπως για την επανάσταση του 1917. Δεν υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να ξαναδούμε; |
| - | //My comment was specific. I said that if we have a lot of disagreements. Do you hold your position — do you lose people or do you compromise?// | + | //Η συνάντηση εδώ θα ήταν πολύ πιο εποικοδομητική εάν καταλήγαμε να δούμε το τι μέλλει γενέσθαι. Διότι θα ήταν μια καλή ιδέα να κάνουμε ένα συντονιστικό όργανο το οποίο θα δώσει μια συνέχεια, |
| - | **CA:** You’re aiming for a front of minimum convergence at least. | + | // |
| - | **MT:** I want to answer a question that Charalambos asked before and that fell by the wayside: why was no second, different Left was ever created in Cyprus? Here are some reasons. First, the national question covered everything; Cyprus was inculcated with nationalism. Second, after the disaster of 74 we had a good economic situation, which did not contribute to reflection and rethinking on the nature of the society we live in; we did not have social upheavals so that some consciousness could develop and another Left could be created. EDEK could have been another Left, but it quickly became a very nationalist party, and so AKEL had no rival. Finally, the fact that we are a small country and economy allowed AKEL to deal more directly and influence people in their small businesses, absorbing whatever shocks were threatening to be created. | + | **ΦΧ:** Επί καιρώ χούντας το ΑΚΕΛ συμβούλευε τον Μακάριο να μην συγκρουστεί με τη Χούντα επειδή φοβούνταν ότι μπορεί να συμβεί κάτι άσχημο, κάποια επέμβαση της χούντας στην Κύπρο. Σε αντίθεση με την ΕΔΕΚ που τότε έκανε διαδηλώσεις ενάντια στη Χούντα το ΑΚΕΛ ήταν φοβικό και δέκτηκε ακόμη και χορηγία της Ομόνοιας από τη Χούντα, όπως διάβασα στην αυτοβιογραφία του Ζιαρτίδη. Γενικά το ΑΚΕΛ, σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της Κύπρου δεν έβαλε το χέρι του στη φωτιά. Για αυτό λέω ότι το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι ένα φοβικό κόμμα, ουραγός της δεξιάς. |
| - | I also welcome the listener’s question about structural issues that have prevented the Left’s success historically. He put structural issues down that we need to look at again, such as the 1917 Revolution. Aren’t there issues that need to be revisited? Consciously I’m an anti-Stalinist but didn’t that man step somewhere to make the disaster that happened? There were problems. Trotsky and Lenin carry responsibilities. The fact that the Party took over the Soviets, that democracy was undermined, even before the revolution, by the Party — aren’t these problems that we have to look at? Stalin found an open field and stepped into it. Even now, when we talk about a revolutionary party, the discussion has stopped 30 years ago. I coincidentally wrote on Facebook recently that we no longer discuss: no books are written on these party / revolutionary issues anymore; we are left with Trotsky’s books and some later ones. As remarkable as these books are — Trotsky’s analysis of the Soviet Union is excellent — after the collapse of the Soviet Union there is this downside: the great debate about socialism ceased, and the level of debate on the Left fell. I was misunderstood when I said that we should continue to talk about the Soviet Union and Stalinism. Usually you are called a liberal Leftist and that's the end of the matter. But if you keep the conversation about socialism on a high level, you develop some sophistication; | + | **ΜΘ:** Ο Μακάριος έπαιζε με τη χούντα. Δηλαδή, εκεί που του έβαζε βόμβες ο Γρίβας, ο Μακάριος πήγαινε στον χουντικό Παπαδόπουλο και τον προσεταιριζόταν. Άμα τον πίεζε ο Παπαδόπουλος να καθίσουν να βρουν μια λύση του Κυπριακού, πήγαινε μέχρι και στον Γρίβα ενώ ο δεύτερος ήταν στην παρανομία. Ο Μακάριος έπαιζε με όρους καθαρά ευκαιριακούς για να μείνει στην εξουσία. Το ΑΚΕΛ ακολουθούσε όλα αυτά τα ζικ-ζακ του Μακαρίου: ό,τι έκανε ο Μακάριος το ακολουθούσε.΄Αρα ήταν μετριοπαθές και προσεκτικό με τη Χούντα και στο πραξικόπημα δεν είχε οργανωμένη αντίσταση. |
| - | //This meeting would be more constructive if we could come up with a way forward. It would be a good idea to have a coordinating body that provides a follow-up, otherwise we would just go home with some reflections. Such discussions have taken place in the past. What follow-up can we give? I am not an anti-AKEList; | + | **ΧΑ:** Στις Ενθυμήσεις από τη ζωή μου του Εζεκία Παπαϊωάννου, πιέζει τον Μακάριο το ΑΚΕΛ. Συμφωνώ με τον Φειδία ότι δεν έβαλε το χέρι του στη φωτιά, σχεδόν καθόλου, |
| - | //Did AKEL actively resist the coup,[26] like the groups of Doros Loizou, for example, or was it inactive and inert?// | + | **ΦΧ:** Για το Γριβισμό[27] που αναφέρθηκε, |
| + | |||
| + | **ΧΑ:** Και όταν ο Μαυρογιάννης αναφέρθηκε στον ευρωστρατό, | ||
| - | **PC:** During the Junta, AKEL advised Makarios not to clash with them because they feared that something bad might happen, some intervention by the junta in Cyprus. Unlike EDEK, which at the time was holding demonstrations against the junta, AKEL was fearful and even received sponsorship for Omonoia from the junta, as I read in Ziartides’s autobiography. In general, AKEL, at all critical moments in the history of Cyprus, did not put its hand in the fire. That is why I say that its main characteristic is that it is a phobic party, the tail of the Right. | + | //Έχω κάποια σημεία που θέλω να θίξω σε σχέση με τη πορεία του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος. Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η αριστερά, η αριστερά που θέλει πραγματικά να δει μια πρόοδο της ανθρωπότητας, ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ανθρωπότητας γενικότερα, |
| - | **MT:** Makarios was juggling with the junta. That is, when Grivas was firing bombs, Makarios was going to Papadopoulos (President of Greece under the junta) and pandering to him. Whenever Papadopoulos pressed him to sit down and find a solution to the Cyprus problem, he would even go to Grivas, while the latter was in illegality. Makarios was operating on opportunistic terms to stay in power. AKEL followed all of Makarios’s zigzags; so it was moderate and cautious with the junta, and during the coup it had no organized resistance. | + | //Δεν υπάρχουν, εν πάσει περιπτώσει, κάποιες ενδείξεις για το πως θα είναι αυτό το νέο παγκόσμιο σοσιαλιστικό κίνημα. Πώς θα είναι και τι μέθοδο θα ακολουθήσει; |
| - | **CA:** In Ezekias Papaioannou’s Recollections of My Life, AKEL pushes Makarios. I agree with Phedias that it didn't put its hand in the fire in many cases, but I disagree about the strike struggles of 48. I’ll also say that AKEL proposed to Makarios, and even trained a number of its cadres, around | + | // |
| - | **PC:** Regarding the Grivism[27] that was mentioned, AKEL will now always try to highlight fascist dangers in order to present itself as the lesser evil to get votes. AKEL needs Grivism. | + | **ΑΚ:** Σίγουρα έχουμε διαφωνίες στην αριστερά και είναι σεβαστές, και θα πρέπει να είναι σεβαστές. Εμείς παλεύουμε για ένα μέτωπο που να μπορεί να σέβεται τις διαφωνίες και τις διαφορές, |
| - | **CA:** And when Mavroyiannis mentioned the EU army, FRONTEX[28] and PESCO[29] — the EU border guard that also creates the migration issue in the host countries — AKEL did not come out to separate its position. What does an EU army mean? Joint exercises with NATO; the NATO part of the European Union. For us it is a red line and it is a disgrace for today’s AKEL to not oppose it. | + | Εμείς περιμένουμε νέες επιθέσεις από τη δεξιά μετά τις προεδρικές, και ακριβώς εκεί θα πρέπει να έχουμε μια απάντηση, |
| - | //The basic problem facing the Left — the Left that wants a socialist transformation of humanity in general — is that there are no models. There is no global model, a global movement with organization in which a local Left can participate. There is no International. In other words, there is no prospect of transformation locally. If there is going to be a transformation, it has to be on a global scale or at least a regional scale.// | + | **XA:** Θα συμφωνήσω με όλα απολύτως που μόλις είπε η Αθηνά. Η επαύριος είναι η ουσία για μας, η επαύριος των εκλογών και η δημιουργία αυτού του μετώπου ως πρώτο στάδιο. Εννοείται, |
| - | //There are no indications of what this new global socialist movement will look like. This is exactly where what Marios Thrasyboulou said earlier, that we stopped studying the Soviet Union, fits in. Because we stopped studying, we don't know what we want. As one speaker said earlier, if everyone sits down and says what they want, everyone will make their own movement.// | + | **Καταληκτικά Σχόλια** |
| - | //We have a concrete example here before us. Athina, on behalf of NEDA, does not support, at least officially, Charalambos. We are 50, 100, 200 people in Cyprus who could be said to have a socialist orientation. Charalambos is running for office; he wants to put up some positions to educate society, to make the working man hear another voice, but NEDA does not find enough of a foothold to support him. There are deeper reasons for this. We don’t analyze the course of socialism in the last century, we leave our differences and disagreements about what went wrong under the rug, and we keep finding them in front of us. Let's say, I understand from watching Charalambos that he is sympathetic to the Soviet regimes that prevailed after WWII, that he finds more positives than negatives in them. The issues of the last century are a stumbling block for us today.// | + | **MΘ:** Κατ’ αρχήν να ευχαριστήσω την ομάδα που μας προσκάλεσε και τους φίλους που ήρθαν να συζητήσουν μαζί μας. Εγώ θεωρώ ότι έγινε μια πολύ σημαντική συζήτηση όχι μόνο ως περιεχόμενο αλλά και γιατί ήταν διαφορετικές οι προσεγγίσεις των ομιλητών. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για την Αριστερά και κυρίως του εκτός του ΑΚΕΛ χώρου και δεν συνηθίζεται, συνήθως γίνονται συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων που συμφωνούν. Και άρα είναι πάρα πολύ σημαντικό και συγχαρητήρια στην ομάδα. |
| - | **AK:** We certainly have disagreements on the Left and they are respected, and they should be respected. We are fighting for a front that can respect disagreements and differences, that can put things down, and find a minimum agreement, a consensus, and move forward. The important thing for us is collectivity. We made a call to all individuals and groups in the field to try to build a collective effort to come out with a candidate or candidates. We are not at all interested in the face, but in substance and positions. Charalambos took the initiative and ran on his own. To tell you the truth, we didn;t know him beforehand, but he did well. He has positions, he comes out, he speaks, he has the courage of his convictions and we agree on many things. But it's not one or the other. We’re in a situation on the Left where we have a plurality and any movement or group can make its own decisions. | + | **ΧΑ:** Ένα απλό παράδειγμα για να κλείσω με το τι πάει να πει ξεχειλώθηκαν οι όροι, η ουσία των λέξεων. Είμαι εκ μητρογονίας πρόσφυγας από την Αμμόχωστο. Το ΑΚΕΛ ποτέ δεν ψήφισε στην εξίσωση του εκ μητρογονίας-πατρογονίας. Και να μου επιτρέψετε να το πω, σήμερα το γεννητικό όργανο της μητέρας μου καθορίζει πόσο πολύ ή λίγο πρόσφυγας είμαι, και αυτός ο σεξισμός να προέρχεται από το ΑΚΕΛ. Αν είναι ποτέ δυνατόν, έπρεπε να ντρέπεται το κόμμα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς να έχει τέτοιες θέσεις. Η απάντηση είναι ότι θα είναι δώρο άδωρο διότι θα μοιραστεί η πίτα των χρημάτων που θα δώσει το κράτος προς τους πρόσφυγες. Είναι ότι πιο σεξιστικό, |
| - | We expect new attacks from the Right after the presidential election, and that’s exactly where we have to have an answer. Our best answer will come about collectively, i.e., if we can work together, make a minimum agreement, organize movements, take to the streets, and discuss our disagreements. The theoretical and historical disagreements we may have don’t indicate that we can’t work together. We need to discuss why we need to study history, and we need to discuss the present — what positions we put out there and how we can achieve more rights for the working class. | + | **ΑΚ:** Στο καταληκτικό μου θα ήθελα να πω ότι υπάρχει μέθοδος, υπάρχει ο Μαρξισμός, |
| - | **CA:** I would agree with everything Athina just said. The day after tomorrow is the essence for us: the day after the elections and the creation of this front as a first stage. Of course, we have disagreements, | + | **ΦΧ:** Θα ήθελα να απαντήσω στο τελευταίο στο οποίο αναφέρθηκε η Αθήνα και το οποίο ανέφεραν και άτομα από το κοινό, ότι έπρεπε να οργανώσουμε την εκδήλωση ως κάτι που να έχει συνέχεια για να αρχίσει να δημιουργείται ένα αριστερό μέτωπο κοκ. Δεν πιάσαμε e-mails αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει νόημα που έγινε αυτή η εκδήλωση. Η εκδήλωση βιντεοσκοπήθηκε, ηχογραφήθηκε και θα μείνει στην ιστορία. Θα μπει στο [[el: |
| + | Ο σκοπός του Πλατύποδα σαν ομάδα είναι να καταπολεμήσει ιδεολογικά εμπόδια που εμποδίζουν την επαναδημιουργία και επαναθεμελίωση μιας μαρξιστικής επαναστατικής αριστεράς. Γι’ αυτό και κάνουμε αυτές τις συζητήσεις. Δεν προσπαθούμε εμείς οι ίδιοι να γίνουμε εκείνη η αριστερά, | ||
| - | **Closing remarks** | + | Οπότε ναι, δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να πάρουμε e-mails. Πολύ απλά είναι διαφορετικός ο σκοπός της εκδήλωσης. Ο σκοπός είναι να μπουν κάποια πράγματα κάτω, να αναλογιστούμε την ιστορία και να είναι το έναυσμα για παρόμοιες συζητήσεις που πρέπει να γίνουν. Μπορούμε να πούμε ότι βλέπουμε τον εαυτό μας σαν μέρος ενός καταμερισμού εργασίας στην Αριστερά. Εμείς ασχολούμαστε με την καταπολέμιση ιδεολογικών εμποδίων. Επί της ουσίας γράφουμε την ιστορία της σύγχρονης αριστεράς μέσω των εκδηλώσεων μας και αυτών των πάνελ, που είναι πολύ χρήσιμο επειδή μπορεί κάποιος να δει τι λέει η αριστερά σήμερα, |
| - | **MT:** I would like to thank the team for inviting us and the friends who came to discuss with us. It was an important discussion not only in terms of content but also because the speakers’ approaches were different. This is important for the Left, especially the left outside of AKEL, and it is not common; usually there are discussions between people who agree. | + | Εννοείται δεν αρκεί αυτό: όσοι από μας θέλουμε ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους πρέπει κάτι να κάνουμε. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε πιστεύω είναι να οργανώσουμε την κοινωνία των πολιτών ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Τώρα πως θα γίνει αυτό είναι μεγάλη κουβέντα και πρέπει να γίνει μια συζήτηση για το πως προχωρούμε. Αλλά δεν πιστεύω πως το να καλούμε όλες τις ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για ακόμα μια φορά θα οδηγήσει κάπου, επειδή πολλοί από αυτούς δεν είναι διατεθημένοι να τα σπάσουν με το ΑΚΕΛ και με το σύστημα. |
| - | + | ||
| - | **CA:** Here is an example of the meaning of words having been stretched out in distorting fashion. I am a refugee from Famagusta by birth from my mother’s side. AKEL never voted in favor of an equal status between refugees of matrilineal and patrilineal descent. Today my mother’s genital organ determines how much or little I am a refugee, and this sexism is coming from AKEL. It is absurd and the Party of the parliamentary Left should be ashamed to have such positions. It is the most sexist, most medieval, and reactionary thing. This came out of the mouths of AKEL cadres and AKEL’s policy, because they voted to abstain from the complete equality of “maternal” and “paternal” refugees. This example shows the slippage of the values of this defender of capitalism, AKEL, which exists to prevent the creation of the communist movement in Cyprus. It is a gift to the system because it keeps the Cypriot working class asleep. We must open our eyes. Our people can’t take it anymore; the Cypriot working class can’t take it anymore. We have disagreements, | + | |
| - | + | ||
| - | **AK:** In conclusion, there is a method: Marxism. We can study it; we can see how it can be applied to our case. There are international movements with which we need to get in touch and cooperate. Because we believe that there should be no dogmas, we have to look at history and theory with a critical eye, discuss the conditions of today, and come up with positions. It takes work. Even though it is up to the organizers to decide its format, something could come out of this event: maybe soon we could have a follow-up meeting to discuss the next steps for the Left to take. | + | |
| - | + | ||
| - | **PC:** I would like to respond to the last point that Athina and audience members said — that this event should have been organized so that a Left front could begin to be created, etc. We didn’t collect any emails, but that doesn’t mean that this event happened for nothing. The event was filmed, recorded, and will go down in history. It will go into the [[en: | + | |
| - | + | ||
| - | The purpose of Platypus as a group is to combat ideological obstacles that prevent the re-creation and re-foundation of a Marxist revolutionary Left. That is why we are having these discussions. We are not trying to become that Left ourselves, which is why some of us who feel the need to build that Left formed the [[en: | + | |
| - | + | ||
| - | Of course, this is not enough. Those of us who want to overthrow capitalism and the state have to do something. And what we have to do is organize civil society against the state and capitalism. How that is to be done is a long discussion, and there has to be a discussion about how to proceed. | + | |
| - | + | ||
| - | Calling all the groups of the extra-parliamentary Left once again won’t lead anywhere, because many of them are not willing to break with AKEL and with the system. |**P** | + | |
| --- | --- | ||
| - | [1] 1917 is a newly formed political organization that aims to build a Marxist Left in Cyprus. | + | [1] Το 1917 είναι μια νεοσύστατη πολιτική οργάνωση που στοχεύει στην οικοδόμηση μιας μαρξιστικής Αριστεράς στην Κύπρο. |
| - | [2] Nea Diethnistike Aristera | + | [2] Νέα Διαιτητική Αριστερά |
| - | [3] Video of the panel is available online at < | + | [3] Το βίντεο του πάνελ είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο στη διεύθυνση |
| - | [4] Anorthotikó Kómma Ergazómenou Laoú, founded in 1926 as the Communist Party of Cyprus, before being made illegal in 1931. Leading members of the CPC, along with others, founded AKEL in 1941. | + | [4] |
| - | [5] Founded in 1941, The PEO is an umbrella organization for trade unions in Cyprus. | + | [5] Η ΠΕΟ ιδρύθηκε το 1941 και είναι μια οργάνωση-ομπρέλα για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Κύπρο. |
| - | [6] [Greek] Union. Enosis is the movement of Greek communities outside of Greece for the incorporation of their regions into the Greek state. We will use “Union” here. Reference to the Soviet Union will always be made explicit as “Soviet Union” or “USSR.” | + | [6] [Ελληνική] Ένωση. Η Ένωσις είναι το κίνημα των ελληνικών κοινοτήτων εκτός Ελλάδας για την ενσωμάτωση των περιοχών τους στο ελληνικό κράτος. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο «Ένωση». Η αναφορά στη Σοβιετική Ένωση θα γίνεται πάντα ρητά ως «Σοβιετική Ένωση» ή «ΕΣΣΔ». |
| - | [7] Ethniki Organosis Kyprion Agoniston | + | [7] Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών |
| [8] < | [8] < | ||
| - | [9] The Battle of Tillyria, also known as the Battle of Kokkina or the Erenköy | + | [9] Η Μάχη της Τηλλυρίας, επίσης γνωστή ως Μάχη των Κοκκίνων ή Αντίσταση του |
| - | [10] Dimokratikó Kómma, founded in 1976. | + | [10] Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε το 1976. |
| - | [11] Founded in 1969 as the United Democratic Centre Union (Eniaia demokratiki enosi kentrou). | + | [11] Ιδρύθηκε το 1969 ως Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου. |
| - | [12] See Leszek Kołakowski, | + | [12] Βλέπε |
| - | [13] V. I. Lenin, | + | [13] V. I. Lenin, |
| - | [14] Karl Marx and Friedrich Engels, “Proletarians and Communists,” in Manifesto of the Communist Party (1848), < | + | [14] Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, «Προλετάριοι και κομμουνιστές», στο Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος |
| - | [15] Eniéa Dimokratikí Aristerá (United Democratic Left), founded in 1951 and dissolved in 1991. | + | [15] Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, ιδρύθηκε το 1951 και διαλύθηκε το 1991. |
| - | [16] Ethniko Laiko Metopo (National People’s Front), founded in 2008. | + | [16] Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο, που ιδρύθηκε το 2008. |
| - | [17] Kommounistikó Kómma Eládas, founded in 1918 as the Socialist Labour Party of Greece and given its current name in November | + | [17] Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ιδρύθηκε το 1918 ως Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας και πήρε το σημερινό του όνομα το Νοέμβριο του |
| - | [18] The Information Bureau of the Communist and Workers’ Parties (Informatsionnoye byuro kommunistischeskikh i rabochikh partiy), known as Cominform, | + | [18] Το Γραφείο Πληροφόρησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, γνωστό ως Cominform, |
| - | [19] The 1931 Cyprus Revolt, or October Events — Οκτωβριανά | + | [19] Η Κυπριακή Επανάσταση του |
| - | [20] Rosa Luxemburg, “Introduction,” in Reform or Revolution? | + | [20] Ρόζα Λούξεμπουργκ, «Εισαγωγή», στο Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση; |
| - | [21] A political party formed in 2014. Its name is a combination of the Greek (drasy) | + | [21] Πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε το 2014. Το όνομά του είναι συνδυασμός των ελληνικών |
| - | [22] “There is no alternative.” | + | [22] «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». |
| - | [23] Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση | + | [23] Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση, |
| [24] Εργατική Δημοκρατία. | [24] Εργατική Δημοκρατία. | ||
| Line 307: | Line 301: | ||
| [25] Αριστερή Πτέρυγα. | [25] Αριστερή Πτέρυγα. | ||
| - | [26] The 1974 coup d’etat by the Greek military junta to take control of Cyprus. | + | [26] Το πραξικόπημα του |
| + | |||
| + | [27] Το κύριο ακροδεξιό εθνικιστικό ρεύμα στην Κύπρο, που πήρε τη θέση του από τον Γρίβα. | ||
| - | [27] The main far-Right nationalist current in Cyprus, taking its place from Grivas. | + | [28] Ο Οργανισμός Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής. |
| - | [28] The European Border and Coast Guard Agency. | + | [29] Η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία, |
| - | [29] The Permanent Structured Cooperation, | ||
| {{tag> | {{tag> | ||
| - | Κατάσταση:" | + | Κατάσταση:" |
| Ομάδες:" | Ομάδες:" | ||
| " | " | ||
el/other/platypus/akel_panel.1732532453.txt.gz · Last modified: 2025/04/20 19:43 (external edit)