Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- el:other:platypus:akel_panel [2024/12/06 11:46] – no_name12
+++ el:other:platypus:akel_panel [2025/04/20 19:33] (current) – external edit 127.0.0.1
@@ Line 1: / Line 1: @@
-<WRAP left noprint round todo 50%>
-  * Το περιεχόμενο αυτού του άρθρου χρειάζεται μετάφραση.
-</WRAP>
 ======Τι ήταν το ΑΚΕΛ και πού πηγαίνει; (Άλλο Υλικό)======
@@ Line 30: / Line 24: @@
 **Αρχικές παρατηρήσεις**
-**Μάριος Θρασυβούλου:** Για να καταλάβουμε τον χαρακτήρα του ΑΚΕΛ σήμερα, αναγκαστικά θα πρέπει να πάμε πίσω στον χρόνο. Η δημιουργία του το 1941 ήταν μια προσπάθεια να ξεφύγει η αριστερά από την απομόνωση και να γίνουν οι ιδέες της περισσότερο κατανοητές από τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι σ’ αυτή την προσπάθεια έλαβαν μέρος τόσο στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ) όσο και αστοί δημοκράτες, η επιρροή των κομμουνιστών ήταν ξεκάθαρα πιο βαρύνουσα. Το ΑΚΕΛ, ως η συνέχεια του ΚΚΚ, έχει τις ιδεολογικές και ιστορικές καταβολές του στον μαρξισμό και στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Εκ των πραγμάτων, η πολιτική του επηρεαζόταν από το τι γινόταν στο κέντρο του κομμουνιστικού κόσμου. Όμως, θα είναι λάθος να θεωρηθεί ότι τα κομμουνιστικά κόμματα που υπήρχαν τότε ήταν κατευθυνόμενα με έναν απόλυτο τρόπο από τη Μόσχα. Ναι μεν υπήρξαν σε γενικές γραμμές υποταγμένα σ’ αυτήν, αλλά την ίδια στιγμή διατηρούσαν ένα βαθμό αυτονομίας ως προς την πολιτική τους εντός των χωρών τους. Κυρίως αυτά της Δύσης είχαν, ας πούμε, περισσότερη ελευθερία κινήσεων, πόσο μάλλον αν μιλούμε για ένα κόμμα μιας μικρής και σχετικά ασήμαντης χώρας, όπως το ΑΚΕΛ.  Η πολιτική τους εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες κάθε τόπου, τις επιλογές που είχαν μπροστά τους, αλλά και από το επίπεδο της ηγεσίας τους.
+**Μάριος Θρασυβούλου:** Για να καταλάβουμε τον χαρακτήρα του ΑΚΕΛ σήμερα, αναγκαστικά θα πρέπει να πάμε πίσω στον χρόνο. Η δημιουργία του το 1941 ήταν μια προσπάθεια να ξεφύγει η αριστερά από την απομόνωση και να γίνουν οι ιδέες της περισσότερο κατανοητές από τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι σ’ αυτή την προσπάθεια έλαβαν μέρος τόσο στελέχη του [[el:groups:cpc|Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου]] (ΚΚΚ) όσο και αστοί δημοκράτες, η επιρροή των κομμουνιστών ήταν ξεκάθαρα πιο βαρύνουσα. Το ΑΚΕΛ, ως η συνέχεια του ΚΚΚ, έχει τις ιδεολογικές και ιστορικές καταβολές του στον μαρξισμό και στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Εκ των πραγμάτων, η πολιτική του επηρεαζόταν από το τι γινόταν στο κέντρο του κομμουνιστικού κόσμου. Όμως, θα είναι λάθος να θεωρηθεί ότι τα κομμουνιστικά κόμματα που υπήρχαν τότε ήταν κατευθυνόμενα με έναν απόλυτο τρόπο από τη Μόσχα. Ναι μεν υπήρξαν σε γενικές γραμμές υποταγμένα σ’ αυτήν, αλλά την ίδια στιγμή διατηρούσαν ένα βαθμό αυτονομίας ως προς την πολιτική τους εντός των χωρών τους. Κυρίως αυτά της Δύσης είχαν, ας πούμε, περισσότερη ελευθερία κινήσεων, πόσο μάλλον αν μιλούμε για ένα κόμμα μιας μικρής και σχετικά ασήμαντης χώρας, όπως το ΑΚΕΛ.  Η πολιτική τους εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες κάθε τόπου, τις επιλογές που είχαν μπροστά τους, αλλά και από το επίπεδο της ηγεσίας τους.
 Στην Κύπρο, οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες (μικρός τόπος, μικρός πληθυσμός), η αποικιοκρατία, η πανίσχυρη Εκκλησία, ο κοινωνικός συντηρητισμός και η υπερίσχυση του εθνικισμού είναι παράγοντες που επηρεάζουν τους κομμουνιστές, σπρώχνοντάς τους στην ιδεολογική υποχώρηση. Το ΑΚΕΛ κάνει μεν επίκληση στον μαρξισμό, αλλά από την αρχή επιδιώκει τον προσεταιρισμό των υπόλοιπων εθνικών δυνάμεων, βάζοντας στην άκρη τη ριζοσπαστική πολιτική. Η θέση της Μόσχας υπέρ της εμπλοκής των ΚΚ σε λαϊκά μέτωπα με τη δημοκρατική αστική τάξη και άλλες δυνάμεις είτε πρώτα για αντιμετώπιση του φασισμού είτε λίγο μετά του ιμπεριαλισμού ήρθε απλά να ενισχύσει την ήδη διαμορφωμένη συντηρητική πολιτική της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Το κόμμα αξιοποιεί μεν το ανοικτό πεδίο που αφορά την προώθηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τη συνδικαλιστική οργάνωση, αλλά δεν έχει το σθένος να πάει ενάντια στο ενωτικό ρεύμα μέσα στην κοινότητα, το οποίο  όλο και δυναμώνει ως αποτέλεσμα και των μηνυμάτων που στέλνει ο αγώνας ενάντια στον ναζισμό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
@@ Line 109: / Line 103: @@
 Μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ισχυρίζεται πως χρειαζόμαστε ισχυρό ΑΚΕΛ ενάντια στη δεξιά και την ακροδεξιά. Αυτό που αποφεύγει να αναφέρει είναι ότι διαχρονικά είχαμε ισχυρό ΑΚΕΛ, με το κόμμα να είναι πρώτο ή δεύτερο σε όλες τις εκλογές από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς αυτό να απειλήσει την ηγεμονία της Δεξιάς στο νησί. Τόσα χρόνια δεν είδαμε ούτε ταξικό αγώνα ούτε προώθηση της σοσιαλιστικής προοπτικής. Το ΑΚΕΛ έφτασε να εξελέξει το γενικό του γραμματέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και η διακυβέρνηση του απέδειξε πως το ΑΚΕΛ δεν έχει εναλλακτική κοινωνικοοικονομική πρόταση από το νεοφιλελευθερισμό, εν τέλει οδηγώντας μας σε μνημόνιο.
-Τώρα θα μιλήσω για την αρνητική επιρροή του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, κάτι με το οποίο ακόμη δεν καταπιαστήκαμε τόσο. Δυστυχώς η επιρροή του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική κυπριακή αριστερά είναι τεράστια και έχει φυσικοποιηθεί σε βαθμό που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή. Ακολουθώντας το ΑΚΕΛ, η μεγάλη πλειοψηφία των εξωκοινοβουλευτικών δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με την κατηγορία της τάξης, παίρνοντας σαν δεδομένο ότι οι εθνικοί αγώνες είναι υψίστης σημασίας, και επικεντρώνονται στο αν οι αριστερές σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία έπρεπε να υποστηρίξουν ανεξαρτησία ή Ένωση. Αυτό κάνει λόγου χάρη ο κύκλος της Δεύτερης Ανάγνωσης, και είναι γενικότερα εμφανές στη δουλειά των αριστερών ιστορικών μας όπως αυτή εκφράζεται στην πρόσφατη Κυπρολογική Σειρά Ρότσος.
+Τώρα θα μιλήσω για την αρνητική επιρροή του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, κάτι με το οποίο ακόμη δεν καταπιαστήκαμε τόσο. Δυστυχώς η επιρροή του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική κυπριακή αριστερά είναι τεράστια και έχει φυσικοποιηθεί σε βαθμό που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή. Ακολουθώντας το ΑΚΕΛ, η μεγάλη πλειοψηφία των εξωκοινοβουλευτικών δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με την κατηγορία της τάξης, παίρνοντας σαν δεδομένο ότι οι εθνικοί αγώνες είναι υψίστης σημασίας, και επικεντρώνονται στο αν οι αριστερές σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία έπρεπε να υποστηρίξουν ανεξαρτησία ή Ένωση. Αυτό κάνει λόγου χάρη ο κύκλος της [[el:groups:defteri|Δεύτερης Ανάγνωσης]], και είναι γενικότερα εμφανές στη δουλειά των αριστερών ιστορικών μας όπως αυτή εκφράζεται στην πρόσφατη Κυπρολογική Σειρά Ρότσος.
 Μια άλλη, σχετική παρακαταθήκη του ΑΚΕΛ είναι το θάψιμο μιας διεθνιστικής προσέγγισης της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Το ΑΚΕΛ από νωρίς επικαλείτο τον λεγόμενο αντιαποικιακό διεθνισμό που αναδύθηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου, αλλά αυτός στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα άλλο από συμπόρευση διαφόρων εθνικισμών όπου ο καθένας διεκδικούσε τη δημιουργία δικού του έθνους-κράτους. Δεν υπήρχε κάποιος απώτερος διεθνιστικός στόχος στα περισσότερα από αυτά τα κινήματα που να τα καθιστά διεθνιστικά. Το λάθος αυτού του λεγόμενου ‘αντι-ιμπεριαλισμού’ έγκειται στη φυσικοποίηση όλων των εθνικών κρατών ως πολιτικών υποκειμένων και ως πεδίων δυνητικής πολιτικής δράσης. Αυτός ο ‘αντι-ιμπεριαλισμός’ συμφωνεί εν τέλει με τους ιμπεριαλιστές στον πολιτικό τους ορίζοντα: το υπάρχον διεθνές σύστημα εθνών-κρατών. Η Αριστερά μπορεί να διαιρεθεί σε τοπικές και εθνικές αριστερές που παίρνουν τη μια ή άλλη θέση σε εθνικά ζήτημα – λόγου χάρη ανεξαρτησία ή ένωση – , αλλά όλες αυτές οι αριστερές, και σίγουρα η Κυπριακή υπό την ηγεσία του ΑΚΕΛ, βρίσκονται στην ίδια πλευρά, αυτήν της προσαρμογής στο παγκόσμιο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός όμως δεν προοριζόταν να είναι μια πολιτική ιδεολογία της «εθνικής απελευθέρωσης», αλλά ενός παγκόσμιου πολιτικού και κοινωνικού μετασχηματισμού που προοριζόταν να ανταποκριθεί καλύτερα στην ανάγκη απελευθέρωσης από την εθνική καταπίεση στον καπιταλισμό.
@@ Line 173: / Line 167: @@
 **ΑΚ:** Ούτε εγώ είπα ότι το ΚΚΚ ή το ΑΚΕΛ ήταν κάποτε καλό. Το εντυπωσιακό είναι ότι το ΚΚΚ ήταν το πρώτο κόμμα της Κύπρου, εμφανίζεται πριν δημιουργηθεί κάτι από τη Δεξιά. Εμφανίζεται στους εργαζόμενους και έχει μια ριζοσπαστική ρητορική, συγκεντρώνει Ε/κ και Τ/κ, έχει θέση ανεξαρτησία-αυτοδιάθεση, προτείνει δηλ. λύση μιας ενωμένης Κύπρου σε συνεργασία Εκ-Τκ, και έπειτα ανέφερα τις συγκυρίες που οδήγησαν στο να γίνει ΑΚΕΛ και να πάρει θέση της Ένωσης και ότι είχε αυτό ως αποτέλεσμα. Δεν θέλω να μπω στη συζήτηση αν διαλύθηκε ή δεν διαλύθηκε το ΚΚΚ κ.λπ. γιατί θεωρώ πως δεν έχει και πολύ σημασία. Δεν θα ήθελα ποτέ να πω ότι το ΑΚΕΛ είναι η συνέχεια του ΚΚΚ. Αυτό το έβγαλαν κάποια στιγμή οι Ακελικοί και άρχισαν να υπογράφουν ΚΚΚ-ΑΚΕΛ. Νομίζω αυτό δεν έχει σημασία ουσιαστική, είναι στα πλαίσια του ότι χάνουν μέλη και στήριξη και προσπαθούν να βρουν τρόπο να το σταματήσουν αυτό.
-Αλλά ήθελα να μιλήσω για την άλλη ερώτηση. Επειδή εμείς ανήκουμε στην αριστερά που δεν είμαστε ουρά του ΑΚΕΛ, και επίσης ήμαστε στη μία από τις 2 προσπάθειες για μια εναλλακτική αριστερά, το Δράσυ-Eylem,[21] που όντως πίεσε το ΑΚΕΛ ως ένα βαθμό και τελικά το οποίο στις επόμενες Ευρωεκλογές κατέβασε τον Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, Τκ. Εμείς είχαμε κάνει τη Δράσυ-Eylem που ήταν δικοινοτική λίστα στις Ευρωεκλογές του 2014, 4 Εκ και 2 Τκ, και πήγε αρκετά καλά. Πολλά μπορούμε να πούμε για το τί παίχτηκε τότε, αλλά θα ήθελα να σημειώσω ότι όντως πιέστηκε το ΑΚΕΛ.
+Αλλά ήθελα να μιλήσω για την άλλη ερώτηση. Επειδή εμείς ανήκουμε στην αριστερά που δεν είμαστε ουρά του ΑΚΕΛ, και επίσης ήμαστε στη μία από τις 2 προσπάθειες για μια εναλλακτική αριστερά, το [[el:groups:drasyeylem|Δράσυ-Eylem]],[21] που όντως πίεσε το ΑΚΕΛ ως ένα βαθμό και τελικά το οποίο στις επόμενες Ευρωεκλογές κατέβασε τον Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, Τκ. Εμείς είχαμε κάνει τη Δράσυ-Eylem που ήταν δικοινοτική λίστα στις Ευρωεκλογές του 2014, 4 Εκ και 2 Τκ, και πήγε αρκετά καλά. Πολλά μπορούμε να πούμε για το τί παίχτηκε τότε, αλλά θα ήθελα να σημειώσω ότι όντως πιέστηκε το ΑΚΕΛ.
 //Θα ήθελα να επισημάνω ένα κοινό σημείο που παρατήρησα ότι ανέφεραν όλοι οι ομιλητές, που είναι ότι το ΑΚΕΛ, και ιστορικά και σήμερα, δεν έχει μια φιλεργατική, κομμουνιστική πολιτική. Θα ήθελα να ρωτήσω τους ομιλητές ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνουμε σήμερα για να αρχίσουμε να βλέπουμε μια πιο ριζοσπαστική, κομμουνιστική προοπτική. Θέλουμε συνδικάτα, κόμμα, μέτωπο; Τι είναι αυτό που λείπει; //
@@ Line 181: / Line 175: @@
 Όσο για την ερώτηση για το σήμερα, η εύκολη απάντηση είναι ότι ναι χρειαζόμαστε νέο κόμμα και νέα συνδικάτα. Το πρόβλημα είναι ότι η πλειοψηφία της Κυπριακής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν πιστεύει στη δυνατότητα δημιουργίας νέου κόμματος ή δεν θέλει, π.χ. οι αναρχικοί θεωρούν ότι είναι κάτι αυταρχικό. Νομίζω χρειάζεται να συζητήσουμε γιατί υπάρχει αυτό το ψυχολογικό κόλλημα πολλών με το ΑΚΕΛ, η δυσκολία να παραδεχτούν ότι είναι κάτι αστικό, δεξιό και ότι θέλουμε κάτι καινούριο, και χρειάζεται να αρχίσει η συζήτηση μεταξύ μας για το τί χρειάζεται να γίνει.
-**ΑΚ:** Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς διεθνώς, ειδικά μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ζύμωσε, ναι, την Αριστερά, συζήτησε η Αριστερά, ψάχτηκε, μελέτησε κ.λπ. κ. λπ. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε όμως η Αριστερά είναι ότι χρειάζεται να δημιουργήσει νέους σχηματισμούς όπου θα είναι με έναν ομοσπονδιακό τρόπο μέτωπα της Αριστεράς που θα έρθουνε μαζί και θα δημιουργήσουν νέα μαζικά κόμματα της Αριστεράς και των εργαζομένων, που ουσιαστικά ένα αριστερό κόμμα αυτό πρέπει να κάνει, να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, και έτσι δημιουργήθηκαν ο Σύριζα, το Ποδέμος κ.λπ. Γιατί απέτυχαν, που είναι μια μεγάλη συζήτηση, και γιατί πήγαν προς τα δεξιά και τελικά υποστήριξαν τη θεωρία ΤΙΝΑ[22] (there is no alternative), το οποίο είναι και αυτό που υποστηρίζει τελικά και το ΑΚΕΛ και το υποστήριξε και στο μνημόνιο το 2013 και το 2014, πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης. Αλλά πρέπει επίσης να αναλογιστούμε ότι και η Αριστερά στην Κύπρο έκανει δύο βήματα: την ΕΡΑΣ[23] και το Δράσυ-Eylem. Έγιναν 2 προσπάθειες για να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη αριστερά πέραν του ΑΚΕΛ.
+**ΑΚ:** Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς διεθνώς, ειδικά μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ζύμωσε, ναι, την Αριστερά, συζήτησε η Αριστερά, ψάχτηκε, μελέτησε κ.λπ. κ. λπ. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε όμως η Αριστερά είναι ότι χρειάζεται να δημιουργήσει νέους σχηματισμούς όπου θα είναι με έναν ομοσπονδιακό τρόπο μέτωπα της Αριστεράς που θα έρθουνε μαζί και θα δημιουργήσουν νέα μαζικά κόμματα της Αριστεράς και των εργαζομένων, που ουσιαστικά ένα αριστερό κόμμα αυτό πρέπει να κάνει, να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, και έτσι δημιουργήθηκαν ο Σύριζα, το Ποδέμος κ.λπ. Γιατί απέτυχαν, που είναι μια μεγάλη συζήτηση, και γιατί πήγαν προς τα δεξιά και τελικά υποστήριξαν τη θεωρία ΤΙΝΑ[22] (there is no alternative), το οποίο είναι και αυτό που υποστηρίζει τελικά και το ΑΚΕΛ και το υποστήριξε και στο μνημόνιο το 2013 και το 2014, πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης. Αλλά πρέπει επίσης να αναλογιστούμε ότι και η Αριστερά στην Κύπρο έκανει δύο βήματα: την [[el:groups:eras|ΕΡΑΣ]][23] και το Δράσυ-Eylem. Έγιναν 2 προσπάθειες για να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη αριστερά πέραν του ΑΚΕΛ.
 **ΦΧ:** Γιατί απέτυχαν αυτές οι προσπάθειες;
@@ Line 199: / Line 193: @@
 Και το τελευταίο, ο αριστερισμός είναι  η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού, όπως το λέει ο Λένιν αριστουργηματικά. Κατά τον Λένιν, πρέπει να συμμετέχουμε στους αστικούς θεσμούς, να δίνουμε αγώνες τόσο στο δρομο όσο και κοινοβουλευτικά. Δεν είπα όμως να αναλάβουμε διαχείριση του καπιταλισμού. Το είπα ξεκάθαρα προηγουμένως ότι διαφώνησα με τον Δημήτρη Χριστόφια από τότε. Και αυτός ήταν ένας που τους λόγους που εμείς διαχωρήσαμε τη θέση μας και αποχωρήσαμε από το ΑΚΕΛ στη συνέχεια. Όμως το κάνουμε για να είμαστε έτοιμοι το ‘26 στις βουλευτικές να διεκδικήσουμε. Στοχεύουμε να προετοιμάσουμε το έδαφος και τις συνειδήσεις, να δείξουμε ότι υπάρχουν και αυτές οι φωνές.
-**ΦΧ:** Για το τί να κάνουμε σήμερα, εγώ βλέπω με θετικό μάτι την υποψηφιότητα του Χαραλάμπου, παρά τις όποιες διαφωνίες που μπορεί να έχουμε. Όντως σε πρώτη φάση χρειάζεται να σπάσουμε με το ΑΚΕΛ, και εννοώ να σπάσουμε και με τους δορυφόρους του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Εννοώ την Εργατική Δημοκρατία,[24] την Αριστερή Πτέρυγα,[25] τη Δεύτερη Ανάγνωση, ομάδες που παρεμπιπτόντως προσκλήθηκαν και αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην εκδήλωση επειδή θεωρούν ότι προέχει η αριστερή ενότητα υπέρ της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη. Θέλαμε στην εκδήλωση να έχουμε και άτομα που υποστηρίζουν, κριτικά ή μη, το ΑΚΕΛ, για να ακούσουμε τα επιχειρήματά τους και να συζητήσουμε, αλλά αρνήθηκαν να είναι εδώ.
+**ΦΧ:** Για το τί να κάνουμε σήμερα, εγώ βλέπω με θετικό μάτι την υποψηφιότητα του Χαραλάμπου, παρά τις όποιες διαφωνίες που μπορεί να έχουμε. Όντως σε πρώτη φάση χρειάζεται να σπάσουμε με το ΑΚΕΛ, και εννοώ να σπάσουμε και με τους δορυφόρους του ΑΚΕΛ στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Εννοώ την [[el:groups:ergatikidimokratia|Εργατική Δημοκρατία]],[24] την [[el:groups:aristeripteriga|Αριστερή Πτέρυγα]],[25] τη [[el:groups:defteri|Δεύτερη Ανάγνωση]], ομάδες που παρεμπιπτόντως προσκλήθηκαν και αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην εκδήλωση επειδή θεωρούν ότι προέχει η αριστερή ενότητα υπέρ της υποψηφιότητας Μαυρογιάννη. Θέλαμε στην εκδήλωση να έχουμε και άτομα που υποστηρίζουν, κριτικά ή μη, το ΑΚΕΛ, για να ακούσουμε τα επιχειρήματά τους και να συζητήσουμε, αλλά αρνήθηκαν να είναι εδώ.
 Θεωρώ ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική της αριστερής ενότητας και να επιστρέψουμε στην ενότητα μαρξιστών. Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να καλέσουμε όλη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά να συμμετέχει σε νέο εγχείρημα επειδή μεγάλο μέρος της είναι αμετανόητοι ΑΚΕΛικοί και όχι στα αλήθεια στα αριστερά. Χρειάζεται να επικεντρωθούμε στα άτομα που όντως είναι ενάντια στο ΑΚΕΛ και θέλουν πραγματικά τη δημιουργία νέων συνδικάτων, ίσως και νέου κόμματος.
@@ Line 247: / Line 241: @@
 **ΑΚ:** Στο καταληκτικό μου θα ήθελα να πω ότι υπάρχει μέθοδος, υπάρχει ο Μαρξισμός, μπορούμε να τον μελετήσουμε, μπορούμε να δούμε πως μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωσή μας. Υπάρχουν διεθνείς κινήσεις, κινήματα κ. λπ. με τα οποία πρέπει να έρθουμε σε επαφή και να συνεργαζόμαστε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, επειδή εμείς πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δόγματα, είναι να βλέπουμε την ιστορία και τη θεωρία με κριτικό μάτι και τις συνθήκες του σήμερα να τις συζητάμε και να βγάζουμε θέσεις. Θέλει πολλή δουλειά. Και θα ήθελα πάρα πολύ κι εγώ να πω, αν και εντάξει η διοργάνωση έχει αυτή τον λόγο για το πως οργανώνει τη σημερινή εκδήλωση, ότι θα μπορούσε να βγει κάτι από εδώ. Ίσως στο εγγύς μέλλον να μπορούμε να κάνουμε ακόμα μια συζήτηση, μια εκδήλωση, μια επαφή για να συζητήσουμε τα επόμενα βήματα της αριστεράς που θέλουμε και αυτό να πάρει μια συνέχεια.
-**ΦΧ:** Θα ήθελα να απαντήσω στο τελευταίο στο οποίο αναφέρθηκε η Αθήνα και το οποίο ανέφεραν και άτομα από το κοινό, ότι έπρεπε να οργανώσουμε την εκδήλωση ως κάτι που να έχει συνέχεια για να αρχίσει να δημιουργείται ένα αριστερό μέτωπο κοκ. Δεν πιάσαμε e-mails αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει νόημα που έγινε αυτή η εκδήλωση. Η εκδήλωση βιντεοσκοπήθηκε, ηχογραφήθηκε και θα μείνει στην ιστορία. Θα μπει στο κυπριακό κινηματικό αρχείο και μπορεί και να δημοσιευθεί στο Platypus Review. Άρα δεν θα χαθεί.
+**ΦΧ:** Θα ήθελα να απαντήσω στο τελευταίο στο οποίο αναφέρθηκε η Αθήνα και το οποίο ανέφεραν και άτομα από το κοινό, ότι έπρεπε να οργανώσουμε την εκδήλωση ως κάτι που να έχει συνέχεια για να αρχίσει να δημιουργείται ένα αριστερό μέτωπο κοκ. Δεν πιάσαμε e-mails αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει νόημα που έγινε αυτή η εκδήλωση. Η εκδήλωση βιντεοσκοπήθηκε, ηχογραφήθηκε και θα μείνει στην ιστορία. Θα μπει στο [[el:groups:archive|κυπριακό κινηματικό αρχείο]] και μπορεί και να δημοσιευθεί στο Platypus Review. Άρα δεν θα χαθεί.
 Ο σκοπός του Πλατύποδα σαν ομάδα είναι να καταπολεμήσει ιδεολογικά εμπόδια που εμποδίζουν την επαναδημιουργία και επαναθεμελίωση μιας μαρξιστικής επαναστατικής αριστεράς. Γι’ αυτό και κάνουμε αυτές τις συζητήσεις. Δεν προσπαθούμε εμείς οι ίδιοι να γίνουμε εκείνη η αριστερά, για αυτό και κάποιοι από μας που νιώθουν την ανάγκη να φτιάξουν εκείνη την αριστερά φτιάξαμε την ομάδα 1917. Σαν ομάδα 1917 θα θέλαμε να δημιουργηθεί κομμουνιστικό κόμμα στην Κύπρο. Τώρα πώς γίνεται αυτό, εγώ δεν είμαι σίγουρος ότι είναι έτοιμες οι συνθήκες. Ειπώθηκε πριν ότι τώρα δεν είναι της παρούσης να συζητήσουμε τις ιδεολογικές διαφορές του παρελθόντος αλλά να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι καινούριο. Ναι, αλλά γιατί απέτυχε η ΕΡΑΣ, γιατί απέτυχε η Δράσυ-Eylem; Ίσως γιατί αντί να συζητήσουμε την ιστορία και τα λάθη που έγιναν και τις διαφωνίες, βιαστήκαμε πάλι να προωθήσουμε την αριστερή ενότητα, που “αριστερή ενότητα” σημαίνει εν τέλει λογικές λαϊκών διαταξικών μετώπων κ. λπ. Γιατί να συνεχίσουμε αυτό τον φαύλο κύκλο; Γι’ αυτό πιστεύω πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να ξαναδούμε την ιστορία και να μάθουμε, επειδή πιστεύω το πρόβλημα σήμερα στην Κύπρο και στην Αριστερά παγκόσμια είναι ότι πάσχει από ιστορική αμνησία, δεν μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος και επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη ακόμα πιο ασυνείδητα και άρα με χειρότερο τρόπο. Συμφωνώ με τον Μάριο ότι ναι δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη Σοβιετική Ένωση και πρέπει να τη συζητήσουμε. Κάναμε τέτοιες εκδηλώσεις παλαιότερα.