Δέκα μέλη της κρατικής κατασταλτικής μηχανής τον Δεκέμβρη του 2005 ξυλοκοπούν δυο φοιτητές και αθωώνονται, υπό τα πλαίσια δικαίου του δήθεν αποκαλούμενου «συστήματος άξιων», το οποίο αποδεικνύει ξεκάθαρα πια ποίος είναι ο ρόλος του στην κοινωνία. Ένας μηχανισμός που έχει παρά μόνο τον ρόλο εξυπηρέτησης της κυρίαρχης τάξης. Έτσι για να φέρει σε πέρας το έργο του αυτό, χρειάζονται αποτελεσματικοί μέθοδοι. Μια απ’ τις μεθόδους είναι να χρησιμοποιεί τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να παράγει τον φόβο στην κοινωνία, τον φόβο της σωματικής ακεραιότητας, τον φόβο του συνεχούς έλεγχου, της απόλυτης εξάρτησης από το κράτος χάνοντας κάθε φυσικό-κοινωνικό ένστικτο αυτονομίας και φυσικού δικαίου, έμφυτο μέσα σε κάθε άνθρωπο.
Ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί βάση λειτουργημάτων όπου έχουν στόχο να παράγουν ανθρώπινα απομονωμένα μυαλά, αδύνατα ως προς την δημιουργικότητα σκέψης και φυσικής έκφρασης. Μια από τις βασικές επιδιώξεις του κράτους και της εξουσίας είναι η διαμόρφωση γνώμης ώστε να δημιουργείται το φαινόμενο μιας επιβεβλημένης μαζικοποιημένης γνώμης όπου να μπορεί να δημιουργεί μέσω της συναινετικής άποψης, κάποιες λειτουργίες όπως αυτές των εκλογών και του σχηματισμού ομάδων εξουσίας. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται όργανα ακρίβειας, κυρίως πολιτισμικής φύσης. Το σχολείο είναι ένα μικρό-σύστημα άξιων, όπως και ένας απ΄ τους μεγάλους μηχανισμούς παραγωγής συναίνεσης, ενός προσχεδιασμένου πνευματικού μέλλοντος και κυρίως μιας προκαθορισμένης εργατικής δύναμης. Μετέπειτα για την διατήρηση της όλης παραγωγικότητας χρειάζονται κάποιες διαδικασίες. Έτσι εμφανίζονται οι μηχανισμοί όπως τα ΜΜΕ, ο Στράτος, η πατριαρχική οικογένεια, η εκκλησία και τα υπέρ-συντηρητικά στοιχεία της κοινωνίας όπου διαιωνίζουν το στοιχείο της κυρίαρχης μαζικοποιημένης γνώμης.
Παρόλα αυτά οι άνθρωποι εκ της φύσης τους έχουν έμφυτο το αίσθημα του φυσικού δικαίου με αποτέλεσμα σε περιόδους κρίσης να δημιουργούνται προοπτικές αντίδρασης και κοινωνικού μετασχηματισμού. Ο επιβλητικός χαραχτήρας της κατασταλτικής μηχανής μέσα από τις πράξεις του φέρνει την οργή στον κόσμο. Το κοινωνικό σύνολο αντιδρά μπροστά στην χυδαιότητα της αδικίας και κινείται ως προς στην αναζήτηση μιας πιο ριζοσπαστικής οργανωμένης αντίδρασης, όπου η ίδια η κοινωνία μέσα από την συνειδητοποίηση των κοινωνικών καταστάσεων που την περιβάλλουν παίρνει μορφή δράσης. Τότε είναι που αρχίζει να παίρνει την ζωή στα χέρια της αναζητώντας ότι καλύτερο για την ίδια.
Ένα απολυταρχικό, συγκεντρωτικό και βαθύ κράτος έλεγχου, καταστολής, οικονομικής καταπίεσης και διαφθοράς. Μιας υπέρ-δογματικής δημοκρατίας που εξαπολύει με νομιμότητα την όλη κατασταλτική δομή της. Η φριχτή αυτή κατασταλτική χυδαιότητα φρίκης δικαιώνεται και της παρέχεται η απόλυτη προστασία. Αποτελεί σημείο αφύπνισης του κοινωνικού συνόλου για κατανόηση του όλου αισχρού λειτουργήματος του κρατικού μηχανισμού, της διαφθοράς του και της αισχρής, εμετικής κοροϊδίας από αστυνόμους, πολιτικούς και δικαστές ως προς την κοινωνία.
Σήμερα μας δηλώνουν την απονομή της απόλυτης εξουσίας χωρίς όρια, όπως επίσης η πλήρης εξουσιαστική αυτονομία στους μηχανισμούς της «τάξης ασφάλειας και δικαιοσύνης», αστυνόμων παρακρατικών, ρατσιστών-νεοναζί, χυδαίων δικαστών και η ανικανότητα του συστήματος αξιών. Μας επιβάλουν μέσα απ’ την κοινωνική τους διαφθορά, τον αποπνικτικό έλεγχο, τους ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, εξευτελισμούς, τον εγκλεισμό στα κάτεργα «προσαρμογής» ως παραδειγματισμό στην κοινωνία για την επιβολή του κοινωνικού φόβου.
Είναι τόσο πολύ χυδαία χοντροκομμένο το κόλπο τους, που δεν αφήνει περιθώρια συμβιβασμού. Ήρθε η ώρα να δράσουμε ως κοινωνία, ως μια δυναμική, όπου θα δημιουργήσει προοπτικές ενός ευρύτερου χώρου δράσης ως προς την κρατική κοροϊδία και τρομοκρατία, που διαιωνίζεται υποτιμώντας το πνεύμα της κοινωνίας που νιώθει, ντροπή, αγανάκτηση και οργή.
Η κοινωνία είναι η μόνη δυναμική που μπορεί να φέρει μια κοινωνική ανατάραξη, ένας πλήρης κοινωνικός μετασχηματισμό της όλης κοινωνικής σκέψης χωρίς τα αισχρά προσωπεία της εξουσίας που όλα μοιάζουν και όλα είναι ίδια.