37 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% της Κύπρου. Με αφορμή τη σημερινή θλιβερή επέτειο να πούμε 2 λόγια για τη κατάσταση σήμερα σε σχέση με το κυπριακό. Βρισκόμαστε σε οριακό σημείο και αν δεν βρεθεί σύντομα μια λύση, η οριστική διχοτόμηση είναι πλέον ένας ορατός κίνδυνος. Αυτό δεν το λέμε γιατί θέλουμε να βρεθεί μια λύση όπως να ναι,δεν θα στηρίξουμε σε καμιά περίπτωση μια λύση που δεν θα προνοεί μια Κύπρο ανεξάρτητη,χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις, κυρίαρχη με ενιαία διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.
Σίγουρα το κυπριακό πρόβλημα δε θα λυθεί πλήρως μέσα από τις συνομιλίες, αλλά μέσα από μαζικούς αγώνες. Όσο καλές προθέσεις μπορεί και να έχει ο Χριστόφιας, αν δεν υπάρχει ένα ενιαίο κίνημα Ε/κ και Τ/κ, με κοινά αιτήματα και στόχους να αγωνίζεται και να πιέζει, η λύση που θα προκύψει δύσκολα θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Αυτό το κίνημα θα πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο και να κτιστεί από τα κάτω με μαζικούς αγώνες όπως οι μεγαλειώδεις εργατικοί αγώνες το 1948. Τα συμφέροντα του κυπριακού λαού πρέπει να αυτονομηθούν από τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και τους τυχοδιωκτισμούς των αστικών τάξεων σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία. Για να παλέψουμε μαζί ενάντια στον εθνικισμό, μακριά από μητέρες-πατρίδες για να βρούμε ξανά όσα μας ενώνουν, αφήνοντας πίσω όσα πλαστά μας χωρίζουν.
Η πρόταση μας δεν μπορεί παρά να είναι η προσπάθεια για να βγούνε στο προσκήνιο κοινοί αγώνες Ε/Κ και Τ/Κ, που θα μπορέσουν να πιέσουν τις ηγεσίες και σε ένα πιο προωθημένο στάδιο να αναπτύξουν κοινό αντικατοχικό αλλά και ταξικό αγώνα. Να γίνουν κοινοί αγώνες για κατοχύρωση ενιαίων δικαιωμάτων στο μισθό, τον χρόνο εργασίας, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, την ελεύθερη μετακίνηση.
Το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσα από την απομυθοποίηση του «αόρατου εχθρού» που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά και τη συνειδητοποίηση της ενότητας συμφερόντων των εργαζομένων των δυο κοινοτήτων και σίγουρα όχι μέσα από εθνικιστικές κορώνες και τις κραυγές των υπερπατριωτών της κάθε πλευράς.