Αυτή η μπροσούρα εκδόθηκε από το Πλανόδιο Στέκι Δρόμου τον Μάρτη του 2010.
Για την Πολιτική Δράση και την Κοινωνική Αλληλεγγύη
Σχέσεις διαμεσολαβημένες από το Facebook, παιχνίδι με ένα μοχλό στο χέρι, ατελείωτα απογεύματα στα φροντιστήρια και το βράδυ λιωμένοι από την κούραση μπροστά στην τηλεόραση.
Πηγαίνουμε στο σχολείο και στα φροντιστήρια για μια μελλοντική θέση στο πανεπιστήμιο. Πηγαίνουμε στο πανεπιστήμιο για μια μελλοντική καλή δουλειά που θα διασφαλίσει ένα καλό μισθό. Δουλεύουμε χρόνια για να αποκτήσουμε το τέλειο σπίτι και το τέλειο αυτοκίνητο και μετά δουλεύουμε άλλα τόσα για να αποκτήσουμε εξοχικό και να ξεφύγουμε από το σπίτι!
Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή τις επιπτώσεις αυτού του σύγχρονου πολιτισμού και τρόπου ζωής. Οι ατελείωτες ώρες μέσα στην κίνηση, ο χρόνος μας ο οποίος χωρίζεται σε εργασία και κατανάλωση (mall, cafe, club, ποδόσφαιρο), η αλλοτρίωση και ο περιορισμός του θεσμού της γειτονιάς, η συνεχής καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.
Τι μας χωρίζει στα αλήθεια από τη μοναξιά και την αποξένωση; Μόνο όταν στερέψει το τελευταίο ποτάμι, ξεραθεί το τελευταίο δέντρο, πεθάνει το τελευταίο πουλί και λιώσει το τελευταίο παγόβουνο θα καταλάβουμε ότι το χρήμα δεν τρώγεται;
–> Να προτάξουμε τη δημιουργία και τη φαντασία απέναντι στην απονέκρωση του χρόνου μας. Να μεταφέρουμε την ιδέα του παιχνιδιού από τις κονσόλες στα σοκάκια και στις αλάνες. Να μεταφέρουμε τον αθλητισμό από τα συνδρομητικά κανάλια στις γειτονιές μας.
–> Οι δρόμοι δεν είναι μόνο για τα αυτοκίνητα και τις γιγαντοαφίσες του Madisons και του Πιτσιλλίδη. Όλοι στους Δρόμους, στις Γειτονιές, στα Πάρκα, στις Πλατείες για να κτίσουμε τη ζωή όπως εμείς τη θέλουμε. Να εισάγουμε στις γειτονιές έννοιες όπως η αλληλεγγύη και οι γενικές συνελεύσεις με σκοπό να πάρουμε τις αποφάσεις στα χέρια μας. Ας μην περιμένουμε άλλο από τους αρμόδιους να αποφασίζουν για εμάς.
–> Να απολαύσουμε τη χαρά της γνώσης και όχι της εκπαίδευσης. Να είναι η γνώση μια συνεχής δημιουργία και όχι παγιδευμένη σε χαρτιά που ονομάζοντα πτυχία. Να επιδιώξουμε την αμοιβαία μάθηση έξω από τα στενά όρια που θέτουν ο ανταγωνισμός και οι εξετάσεις.
–> Η τέχνη του δρόμου είναι μια συνεχής συλλογική, διαδραστική διαδικασία. Για να μην διαχωρίζεται ιεραρχικά ο μουσικός από τον ακροατή και ο ποιητής από τον αναγνώστη. Εναντιωνόμαστε στη στείρωση της εμπορικής τέχνης του Σάκη Ρουβά και του κάθε Ρουβά. Να στήσουμε τις δικές μας συναυλίες, να φτιάξουμε τα δικά μας θέατρα και “γκαλερί” δρόμου. Με τον δικό μας κόπο, μακριά από χορηγούς και υπερκέρδη.
Ας απεγκλωβίσουμε τα ταλέντα μας. Ας απελευθερώσουμε τον καλλιτέχνη που κρύβουμε μέσα μας.
–> Να αισθανθούμε τη χαρά του αυθορμητισμού και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Για την επικοινωνία που δεν λογαριάζει κώδικες συμπεριφοράς και κοινωνικά ταμπού. Για να επανα-οικειοποιηθούμε με τη φύση. Να βιώνουμε καθημερινή επαφή μαζί της παρά να παρακολουθούμε εικονικά δέντρα από τον υπολογιστή. Να αφήσουμε το αυτοκίνητο για λίγο και ας ξανανεβούμε στα ποδήλατα. Ας σταθούμε στα πόδια μας.
Πλανόδιο Στέκι Δρόμου