Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε από το αφοα στις 20/09/24.
Ρεπερτόριο τρόμου – το Ισραηλινό εγχειρίδιο πολέμου χωρίς αναστολές
✍🏾 Γρηγόρης Ιωάννου
Το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα του Ισραήλ την Τρίτη και την Τετάρτη με την ταυτόχρονη, μαζική ανατίναξη ηλεκτρονικών συσκευών στον Λίβανο και τη Συρία έχει σημαντικές προεκτάσεις πολύ πέραν από τον μέχρι στιγμής χαμηλής έντασης πόλεμο που διεξάγεται στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου.
Όσον αφορά τον ίδιο τον πόλεμο αυτόν καθαυτόν δεν φαίνεται να αλλάζει ιδιαίτερα τα δεδομένα. Η Χεζμπολάχ δέχτηκε ένα σημαντικό, πραγματικό πλήγμα, με τις δεκάδες θανάτους και τις εκατοντάδες ακρωτηριασμούς μελών της, και κυρίως ένα πιο σημαντικό πλήγμα στο γόητρό της αλλά και την ψυχολογία των μελών της, οι συνέπειες του οποίου δεν έχουν ακόμα διαφανεί. Στο επιχειρησιακό επίπεδο η Χεζμπολάχ έχασε ένα μικρό μέρος του δικτύου επικοινωνίας της. Στο πολιτικό επίπεδο αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η λιβανέζικη κοινωνία τρομοκρατήθηκε. Η πρωτοφανής εγκληματική επίθεση του Ισραήλ, για την οποία, ως συνήθως, δεν ανέλαβε την ευθύνη, και το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός των νεκρών και τραυματιών ήταν πολίτες που ανήκαν ή απλώς συνεργάζονταν με το πολιτικό σκέλος του κινήματος της Χεζμπολάχ και όχι το στρατιωτικό, έφερε σοκ σε ολόκληρο τον Λίβανο. Το αν αυτό θα αποδυναμώσει τη θέση της Χεζμπολάχ ή θα της επιφέρει επιπρόσθετη στήριξη ή συμπάθεια μένει να φανεί.
Το Ισραήλ πάντως έχει προ πολλού αποφασίσει ότι μετά τη Χαμάς θα πρέπει να εξαρθρώσει και την Χεζμπολάχ, και αυτό προϋποθέτει μια 3η εισβολή στον Λίβανο και έναν πόλεμο που πιθανότατα θα κρατήσει χρόνια. Βέβαια, μετά από 11 μήνες πολέμου στη Γάζα, μετά από τουλάχιστον 45 000 σκοτωμένους Παλαιστινίους, κυρίως άμαχους, και μετά από τη μετατροπή της Γάζας σε μη κατοικήσιμο χώρο, με τον λιμό και τις ασθένειες να θερίζουν τις εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους πλέον Παλαιστινίους, η Χαμάς δεν έχει εξαρθρωθεί. Είναι κάπως παρόδοξο το ότι Ισραήλ θεωρεί ότι μπορεί να εξαρθρώσει την πολύ ισχυρότερη Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Αν κρίνουμε όμως από τις ανακοινώσεις και τις μετακινήσεις στρατευμάτων του Ισραήλ, είναι μάλλον θέμα χρόνου να το επιχειρήσει ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά δεν θα έχει μια κατάληξη παρόμοια με αυτή του 2006, όπου, παρά την ισοπέδωση του Λιβάνου, η Χεζμπολάχ ουσιαστικά ισχυροποιήθηκε.
Το τρομοκρατικό χτύπημα με τα pagers και τους ασυρμάτους (και τα κινητά, τους υπολογιστές και τους ηλιακούς θερμοσίφωνες) όμως έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, διότι ανοίγει για πρώτη φορά παγκόσμια ζητήματα στρατιωτικοποίησης συσκευών καθημερινής χρήσης, μαζικής τυφλής ναρκοθέτησης τεχνολογικών προϊόντων και εν τέλει ασφάλειας των εμπορικών αλυσίδων παραγωγής μέσα από τα δαιδαλώδη δίκτυα μεσαζόντων που λειτουργούν παγκόσμια. Δεν είναι απλώς ζήτημα της θεαματικής ικανότητας της Μοσσάντ (λογικά με συνεργασία τουλάχιστον με τη CIA, αν όχι και με άλλες μυστικές υπηρεσίες δυτικών κρατών) να παρεισφρήσει εντός των δικτύων της Χεζμπολάχ και να ναρκοθετήσει εμπορικό εξοπλισμό πριν καν αυτός φτάσει στον παραλήπτη του. Είναι το ότι άλλο ένα έγκλημα πολέμου συντελέστηκε, καταγράφηκε, και μετά την σχετική χλιαρότητα των διεθνών αντιδράσεων κανονικοποιήθηκε και αυτό όπως τα προηγούμενα (βομβαρδισμοί σχολείων, νοσοκομείων, στοχευμένα χτυπήματα σε δημοσιογράφους, ιατρικό προσωπικό κ.λπ.). Είναι επίσης το ότι πλέον έχει δοθεί το μήνυμα ότι όλα τα τεχνολογικά προϊόντα είναι εν δυνάμει όπλα, ο έλεγχος των οποίων βρίσκεται όχι στον χρήστη τους αλλά τελικά σε αυτόν που έχει την ισχύ και τη δυνατότητα να ελέγξει την αλυσίδα παραγωγής και κυκλοφορίας τους.
Το Ισραήλ, το τελευταίο κράτος απαρτχάιντ στον πλανήτη, θα έπρεπε ήδη εδώ και πολλές δεκαετίες να βρισκόταν στη διεθνή απομόνωση που βρέθηκε τη δεκαετία του 1980 η Νότια Αφρική. Για τη σε εξέλιξη γενοκτονία στην Γάζα θα έπρεπε εδώ και πολλούς μήνες να είχε υποστεί διεθνείς κυρώσεις και πλήρη αποκλεισμό. Το ότι αυτά δεν έγιναν είναι που επέτρεψε αυτό τον εμπλουτισμό του εγχειριδίου πολέμου χωρίς αναστολές, του ρεπερτορίου του τρόμου, που αποτελεί το βασικό κληροδότημα του Ισραήλ προς την ανθρωπότητα.