Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Μάη του 2013 στην ηλεκτρονική σελίδα της Επιτροπής για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (ΕΡΑΣ).
27 Μάη 2013
Πρωτοβουλία μελών της ΕΡΑΣ
Ο εγκλωβισμός της Κύπρου στη μέγγενη του χρέους των τραπεζών της και η επιλογή ακολούθως της κοινωνικοποίησης της ζημιάς των κερδοσκοπικών τραπεζικών παιχνιδιών μιας εγχώριας οικονομικής και επιχειρηματικής ελίτ, μέσω της υπογραφής του Μνημονίου κυπριακής Κυβέρνησης – Τρόικας, διαμορφώνουν ένα ρευστό και ραγδαία μεταβαλλόμενο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις με τις οποίες ο κυπριακός λαός θα χρειαστεί να αναμετρηθεί, η κυπριακή Αριστερά, σε όλες της τις εκφάνσεις, βρέθηκε ανέτοιμη να αποτελέσει ένα ισχυρό πολιτικό στήριγμα αγώνων,δημιουργώντας μηχανισμούς αντίστασης στην πορεία των μνημονιακών μονοδρόμων.
Η αδυναμία της κυπριακής Αριστεράς να εκφράσει μια εναλλακτική πολιτική διέξοδο, δεν αφορά όμως μόνο το ΑΚΕΛ. Αλλά βαραίνει και όλον τον υπόλοιπο χώρο τής πέραν του ΑΚΕΛ Αριστεράς. Με τις αδυναμίες του, την κατάτμηση των λιγοστών δυνάμεών του, την έλλειψη προοπτικής και σύνδεσης στη δράση των επιμέρους πολιτικών ομάδων, την απουσία ενός κοινά συμφωνημένου πλαισίου πολιτικής συναντίληψης, ως ελάχιστη προϋπόθεση μιας αυτόνομης παρουσίας και καταγραφής του ριζοσπαστικού ρεύματος μέσα στην κοινωνία.
Φιλοδοξία της ΕΡΑΣ, ήταν από την αρχή, μια προσπάθεια υπέρβασης αυτών των αδυναμιών μέσα από την προοπτική μιας ανασυνθετικής,μετωπικής συσπείρωσης. Οι εξελίξεις όμως βρήκαν την ΕΡΑΣ απροετοίμαστη. Ενώ, πολύ σωστά, έχει επισημάνει την αναγκαιότητα μιας εναλλακτικής πολιτικής πρότασης πέραν του ΑΚΕΛ, δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να προχωρήσει με βήματα συγκεκριμένα προς αυτήν την κατεύθυνση. Στάθηκε και στέκεται ακόμη μετέωρη μεταξύ μιας αυτόνομης παρουσίας στα αριστερά του ΑΚΕΛ και μιας μετωπικής συνεύρεσης αγωνιστών της Αριστεράς πάνω σε επιμέρους ζητήματα, ενός χαλαρού και ευέλικτου πολιτικού και κινηματικού συντονισμού –μιας a la carte πολιτικής σκέπης. Ακόμη και σήμερα, δείχνει να μην μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα, εάν επιθυμεί πραγματικά τη μετεξέλιξή της σε μια πολυτασική οργάνωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που στοχεύει να διαδραματίσει ενεργό και διακριτό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις ή εάν αρκείται σε μια λειτουργία μιας συσπείρωσης ατόμων και πολιτικών ομάδων που συζητούν στην περιφέρεια του ΑΚΕΛ, αναμένοντας να βοηθήσουν ή και να “καλυφτούν” από μια ενδεχόμενη και υποτιθέμενη αριστερή του στροφή. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε μια ιστορική συγκυρία όπου είναι ολοφάνερη η απουσία εναλλακτικής αριστερής πρότασης και πρόταξης για το μέλλον.
Η αδυναμία της ΕΡΑΣ να παίξει το ρόλο που από την ίδρυσή της τάχθηκε να παίξει και η σταδιακή απώλεια τής όποιας φυσιογνωμίας κατάφερε να διαμορφώσει στην πορεία της, δημιουργεί στο εσωτερικό της τριβές, σύγχυση, αποπροσανατολισμό. Από τη στιγμή που βρίσκεται, ως συλλογικότητα, σε μια κατάσταση πολιτικής αδράνειας, χωρίς συνοχή, αναπόφευκτα θα αναπτύσσονται ολοένα μέσα της φυγόκεντρες τάσεις προς πολλές και διάφορες κατευθύνσεις.
Στη βούλησή της ή όχι, να απαντήσει η ΕΡΑΣ συλλογικά, ενωτικά και συντροφικά σε αυτές τις προκλήσεις και να βρει το δικό της βηματισμό σε μια αυτόνομη και διακριτή παρουσία στην κοινωνία, θα κριθεί και η ίδια η πολιτική της επιβίωση. Βασική προϋπόθεση όμως, η διασφάλιση στον εσωτερικό της διάλογο μιας κουλτούρας προσέγγισης των όποιων πολιτικών διαφωνιών στη βάση μιας ειλικρινούς, ανοιχτής και συντροφικής συζήτησης, δίχως αιφνιδιασμούς και άσκοπες πολώσεις. Αλλά και δίχως την παράλληλη λειτουργία ομάδων, οι οποίες ομάδες, να δρουν και να πολιτεύονται με ένα τρόπο που θα τις απομακρύνει από τις βασικές αρχές και τα οράματα της ΕΡΑΣ, απαξιώνοντας συγχρόνως τις κοινά συμφωνηθέντες αποφάσεις και τα κείμενα αναφοράς,. Την ίδια στιγμή, οι σημερινές πολιτικές διαφορές που υπάρχουν μέσα στην ΕΡΑΣ δεν θα πρέπει να αμφισβητούν τα όσα μέχρι σήμερα έχουμε πετύχει και ούτε να ακυρώνουν την όποια συντροφική σχέση αλληλεγγύης έχουμε κατακτήσει, τα οποία θα αποτελούν παρακαταθήκη των κοινών αγώνων που θα συνεχίζουμε να δίνουμε από αύριο μέσα στην κοινωνία, πέραν από τις όποιες διαφωνίες μας.
Μέσα από τις δυνατότητες που μας δίνει το πλαίσιο λειτουργίας της ΕΡΑΣ, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που υπογράφουμε το παραπάνω κείμενο, νιώθουμε την ανάγκη να συγκροτήσουμε μια πρωτοβουλία που ως στόχο της θα θέτει:
α) Τη διαφύλαξη των βασικών ιδεολογικών και πολιτικών αρχών βάσει των οποίων συγκροτήθηκε η ΕΡΑΣ. Με αυτές τις αρχές θα πορευτούμε στο δρόμο για το κτίσιμο στην Κύπρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
β) Τη διασφάλιση ότι κτίζουμε τη Ριζοσπαστική Αριστερά, υπερασπιζόμενοι το πολιτικό πρόγραμμα που από κοινού θα συνδιαμορφώσουμε και θα ακολουθήσουμε, το δημοκρατικό διάλογο και την ανοχή στη διαφορετική άποψη και σεβόμενοι τις ποικίλες ιδεολογικές καταβολές. Τη διασφάλιση ότι θα πολιτευόμαστε με ένα πολιτικό πολιτισμό που θα διευρύνει τον ορίζοντα των λόγων και των δράσεών μας, χωρίς αποκλεισμούς και ομαδοποιήσεις που θα πλήττουν τους πολιτικούς μας στόχους.
γ) Την αναζήτηση, την ίδια στιγμή, και των όρων συγκρότησης ενός πολιτικού φορέα που να μπορεί σήμερα να υποδέχεται και να συνδέεται με τον κόσμο που θέλει να παλέψει οργανωμένα και αυτόνομα , ο οποίος αμφισβητεί από αριστερά την επάρκεια των πολιτικών επιλογών του ΑΚΕΛ.
δ) Την αποσαφήνιση του πολιτικού λόγου και στίγματος μιας, ανεξάρτητης από το ΑΚΕΛ, Αριστεράς.
Υπογράφουν
Μάριος Θρασυβούλου
Γρηγόρης Ιωάννου
Θοδωρής Κούρος
Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου
Λέανδρος Σαββίδης
Χρίστος Τσέλιος
Μαρία Τσέλιου
Αντώνης Χ’Κυριάκος
Μαρίλια Χριστοδούλου