Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2020 από το IWW Κύπρου.
Ποιοι Είμαστε
Οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW) είναι ένα διεθνές εργατικό συνδικάτο (εργατική συντεχνία δηλαδή), που στοχεύει στην ένωση όλων των εργατών σε ένα μεγάλο σωματείο (One Big Union), για την αποτελεσματική οργάνωση και καταπολέμηση της εκμετάλλευσης, της αδικίας και της καταπίεσης που αντιμετωπίζουν από τους εργοδότες τους. Ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1905, σε μια εποχή που ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης (ανειδίκευτοι εργάτες, γυναίκες, μετανάστες, μειονότητες κλπ.) δεν γίνονταν δεκτά στις επαγγελματικές συντεχνίες. Οι ιδρυτές του κατανοούσαν ότι ολόκληρη η εργατική τάξη πρέπει να αντισταθεί στα συμφέροντα της εργοδοτικής τάξης. [Για την ιστορία IWW στις ΗΠΑ έως το 2000 δείτε εδώ (στα Αγγλικά), και για την ίδια περίοδο εκτός των ΗΠΑ δείτε εδώ (στα Αγγλικά)]
«Βιομηχανικοί»
Ο όρος δεν αναφέρεται μόνο στην ελαφριά και βαριά βιομηχανία. Όλοι οι τομείς της οικονομικής ζωής ονομάζονται βιομηχανίες, όπως, για παράδειγμα, η υγειονομική περίθαλψη, ο τουρισμός, η εκπαίδευση, οι μεταφορές, η λιανική πώληση, οι υπηρεσίες κάθε είδους, η ψυχαγωγία κλπ. Ο βιομηχανικός συνδικαλισμός σημαίνει οργάνωση ολόκληρων βιομηχανιών και όχι μεμονωμένων επαγγελμάτων, έτσι ώστε τα συνδικάτα να μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικά, καθώς και να μην προκαλούν διαιρέσεις μεταξύ της εργατικής τάξης. Για παράδειγμα, όταν ένα σχολείο οργανώνεται βιομηχανικά, κάθε εργαζόμενος – από τους επιστάτες έως τους φύλακες και από τους γραμματείς έως τους δασκάλους – γίνεται μέλος της ίδιας ένωσης. Ως εκ τούτου, όταν ένας εργαζόμενος ή μια κατηγορία εργαζομένων γίνεται στόχος των εργοδοτών, όλοι παλεύουν μαζί σε αλληλεγγύη. Έτσι, πραγματώνεται το σύνθημα: «Το χτύπημα σε έναν είναι χτύπημα σε όλους».
«Εργάτες»
Κάθε μέλος της εργατικής τάξης είναι εργάτης, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών, των συνταξιούχων, των ανέργων και εκείνων που είναι προσωρινά ή μόνιμα ανίκανοι να εργαστούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο αλληλέγγυος συνδικαλισμός του IWW σημαίνει οργάνωση όχι μόνο στο χώρο εργασίας όπου εργάζονται οι εργάτες, αλλά και στις κοινότητες όπου ζουν. Οι εξώσεις, οι υψηλοί λογαριασμοί, η ρύπανση, οι ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης, η πρόσβαση στην υγεία και σε άλλες υπηρεσίες, η αστυνομική βαρβαρότητα και τα κοινωνικά προβλήματα όπως ο ρατσισμός και ο σεξισμός, είναι όλα ζητήματα της εργατικής τάξης και αποτελούν προτεραιότητα στην ατζέντα του IWW μέσα στις κοινότητες. Ενώ αγωνίζεται για μια πραγματικά δημοκρατική κοινωνία, το συνδικάτο αγωνίζεται επίσης για δημοκρατία στο χώρο εργασίας, δηλαδή για την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων της εταιρείας. Μια κοινωνία όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού ξοδεύει μεγάλο μέρος των ωρών της σε ένα περιβάλλον όπου δεν έχουν κανέναν έλεγχο ή ακόμη και λόγο, δεν είναι δημοκρατική κοινωνία· ειδικά νοουμένου ότι η εργασία των εργαζομένων είναι η πηγή των κερδών των εργοδοτών. Στο ίδιο πνεύμα, το IWW είναι ένα συνδικάτο που δημιουργήθηκε από εργάτες και διευθύνεται από τους ίδιους τους εργάτες με δημοκρατικό οριζόντιο τρόπο, χωρίς γραφειοκράτες να παρεμβαίνουν στη λήψη αποφάσεων της βάσης των μελών του. Τα μέλη λαμβάνουν τις αποφάσεις, προβαίνουν σε δράσεις και απολαμβάνουν τα πλήρη οφέλη των ενεργειών τους.
«του Κόσμου»
Το IWW είναι ένα διεθνές και πολυεθνικό συνδικάτο, ακολουθώντας την απλή αλήθεια ότι όλοι οι εργάτες σε όλο τον κόσμο έχουν τα ίδια συμφέροντα, και ότι τα εθνικά εμπόδια δεν πρέπει να τους χωρίζουν. Ως εκ τούτου, το IWW ήταν πάντα εναντίον όλων των πολέμων που παρατάσσουν τους εργάτες μιας χώρας εναντίον των εργατών μιας άλλης για να εξυπηρετούνται των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Επιπλέον, τώρα περισσότερο από ποτέ, η δύναμη της εργοδοτικής τάξης είναι παγκόσμια. Για να πολεμήσουμε αυτήν την δύναμη, υπάρχει ανάγκη για παγκόσμια οργάνωση. Λίγο μετά το σχηματισμό του, το IWW εξαπλώθηκε σε χώρες σε όλο τον κόσμο και σήμερα έχει ενεργά παραρτήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Ισλανδία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Αυστρία, το Βέλγιο και την Ελλάδα. Επίσης, Wobblies (το ψευδώνυμο των μελών του IWW) ζούνε και εργάζονται σε πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο, όπως η Λετονία, η Ινδία, οι Φιλιππίνες, η Τουρκία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Κύπρος.
Τα τρία αστέρια
Το Προοίμιο του Καταστατικού του IWW
[Το πλήρες καταστατικό θα το βρείτε εδώ (στα Αγγλικά)]Η εργατική τάξη και η τάξη των εργοδοτών δεν έχουν τίποτε κοινό. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη εφόσον η πείνα και η ανάγκη μαστίζουν εκατομμύρια εργαζομένων και οι λίγοι που απαρτίζουν την εργοδοτική τάξη έχουν όλα τα αγαθά της ζωής.
Ανάμεσα σε αυτές τις δυο τάξεις, πρέπει να λάβει χώρα μια πάλη έως ότου οι εργάτες του κόσμου να οργανωθούν ως τάξη, να καταλάβουν τη γη και τα εργαλεία παραγωγής, να καταργήσουν το σύστημα των μισθών και να ζήσουν σε αρμονία με τη Γη.
Βρίσκουμε ότι η συγκέντρωση της διαχείρισης των βιομηχανιών σε ολοένα και λιγότερα χέρια αφαιρεί τη δυνατότητα των συνδικάτων να αντιμετωπίσουν την ολοένα αυξανόμενη δύναμη της τάξης των εργοδοτών. Τα συνδικάτα υποθάλπουν μια κατάσταση στην οποία μια ομάδα εργατών έρχεται αντιμέτωπη με μια άλλη ομάδα στον ίδιο τομέα, ώστε εργάτης να κατατροπώνει εργάτη στη μάχη για το μισθό. Επιπλέον, τα συνδικάτα βοηθούν την εργοδοτική τάξη να δώσει στους εργάτες την ψευδαίσθηση ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργοδότες τους.
Οι συνθήκες αυτές μπορούν να αλλάξουν και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να στηριχτούν μόνο από μια οργάνωση που έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα μέλη της σε μια βιομηχανία, ή σε κάθε βιομηχανία ει δυνατόν, σταματούν τη δουλειά όταν συμβαίνει μια απεργία ή μια στάση εργασίας σε οποιοδήποτε τμήμα τους, κάνοντας έτσι το χτύπημα σε ένα χτύπημα σε όλους.
Αντί για το συντηρητικό σλόγκαν “τίμιος μισθός για τίμιο μεροκάματο”, πρέπει να γράψουμε στην παντιέρα μας το επαναστατικό σύνθημα “κατάργηση του συστήματος των μισθών”.
Είναι ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να απαλλαγεί από τον καπιταλισμό. Η στρατιά της παραγωγής πρέπει να οργανωθεί όχι μόνο για την καθημερινή πάλη με τους καπιταλιστές, αλλά για να συνεχίσει την παραγωγή όταν θα έχει ανατραπεί ο καπιταλισμός. Όταν οργανωνόμαστε στις βιομηχανίες, σχηματίζουμε τη δομή της νέας κοινωνίας μέσα στο κέλυφος της παλιάς.