Αυτό το φυλλάδιο κυκλοφόρησε στην Πλατεία Φανερωμένης τον Δεκέμβρη του 2009.
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ: ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΞΕΧΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ 6/12/08
Ένας χρόνος μετά από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη από τις δυνάμεις καταστολής στο κέντρο της Αθήνας. Ένας χρόνος από την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε με αφορμή αυτό το γεγονός. Κανένας μας δεν μπορεί να ξεχάσει αυτά τα γεγονότα που συντάραξαν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Σε πάρα πολλές πόλεις του κόσμου, μεταξύ τους η Πάφος, η Λευκωσία , η Λάρνακα και η Λεμεσός, έγιναν παρεμβάσεις και πορείες αλληλεγγύης στους εξεγερμένους.
Η εξέγερση αυτή αφορά όλους μας. Στην θέση του Αλέξη μπορούσε να ήταν ο καθένας από εμάς αφού ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός, αλλιώς αστυνομία, δεν αναγνωρίζει ούτε ηλικία, ούτε φύλο. Στην θέση του Αλέξη μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε άτομο με «αποκλίνουσα συμπεριφορά», οποιοσδήποτε μετανάστης ή μετανάστρια που παλεύει για ένα κομμάτι ψωμί, οποιοδήποτε καταπιεζόμενο άτομο. Η αστυνομία είναι παντού η ίδια και βασίζεται πάνω στα ίδια θεμέλια. Κτύπα και βασανίζει με σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων των κρατούντων. Τα αίτια της εξέγερσης όμως δεν περιορίζονται μόνο στην κρατική καταστολή αλλά και στη γενικευμένη μείωση του βιοτικού επιπέδου στην Ελλάδα όπως και στον υπόλοιπο «πρώτο κόσμο».
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΤΟΥΣ
Είμαστε ήδη όμως στη θέση των καταπιεσμένων! Είμαστε οι γενιά που όπως λένε «θα περάσει χειρότερα από την προηγούμενη». Είμαστε οι υπάλληλοι της επισφαλούς εργασίας και των ελαστικών οραρίων. Είμαστε τα παιδιά της οικονομικής κρίσης. Είμαστε οι ηλικιωμένοι χωρίς συντάξεις και οι «παράνομοι» και «νόμιμοι» μετανάστες. Είμαστε οι εγκλωβισμένοι στην κίνηση οδηγοί. Είμαστε η νεολαία με friends στο Facebook. Είμαστε η γενιά που τον ελεύθερο της χρόνο τον περνά στα στοιχήματα. Είμαστε οι τηλεθεατές των δελτίων των 8 και των αστυνομικών σειρών. Είμαστε οι άνθρωποι που ξέχασαν τι πάει να πει δέντρο και φύση. Είμαστε οι καταναλωτές των μεταλλαγμένων και των fast food. Είμαστε τα ρομπότ της ρουτίνας.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ!
Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε από τους καταπιεσμένους ανθρώπους ανά την υφήλιο. Είτε αυτοί είναι πεινασμένα παιδιά στην Αφρική, είτε ιθαγενείς υπό εξαφάνιση στην Αμερική, είτε είναι Τούρκοι, Έλληνες, Πακιστανοί κτλ. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε κοινωνική εξέγερση που εναντιώνεται στις πιο πάνω συνθήκες ζωής. Συμπαραστεκόμαστε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν βολεύονται αλλά προτιμούν να διεκδικήσουν την ζωή τους και όσα ο καπιταλισμός τους έχει κλέψει. Ας γίνουμε ο χειρότερος εφιάλτης των αφεντικών και άλλων εκμεταλλευτών που πλουτίζουν πάνω στις δικές μας πλάτες. Μπορούμε όλοι μαζί να αποφασίζουμε για εμάς και να μην αφήνουμε αυτούς να το κάνουν. Να οργανώσουμε όπως εμείς θέλουμε τις ζωές μας έξω από κάθε τι που μας τσακίζει τα όνειρα. Να μετατρέψουμε την καθημερινή μας ζωή σε αγώνα για την Ελευθερία.
Δεκέμβρης 09
Κάποιες/οι από Μανώλη