Διάφορα κατά καιρούς δημοσιεύματα αποκαλύπτουν πως πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαφόρων κρατικών υπηρεσιών πολύς κόσμος «μελετά» την παλιά πόλη. Συνήθως τα δημοσιεύματα αυτά περιορίζονται σε λακωνικές περίγραφές, αρκούμενα στην επανάληψη των ελάχιστων πληροφοριών που τους δίνουν διάφορες «προσκείμενες πηγές». Η ζηλότυπη στεγνότητα που χαρακτηρίζει τις διάφορες υπηρεσίες που ασχολούνται με τον σχεδιαμό της παλιάς πόλης υποβαθμίζει την διαδικασία της πληροφόρησης σε τέτοιο βαθμό, που κανένας τελικά δεν είναι σε θέση, έξω από τα στεγανά γραφεία να έχει ολοκληρωμένη αντίληψη των πραγμάτων.
Έτσι διαβάζουμε κάθε τόσο πως διάφοροι «εμπειρογνώμονες μελετούν την παλιά πόλη», πως «ομάδα κυπριών ειδικών εργάζεται πάνω σε ειδικά προγράμματα για την εντός ιων τειχών πόλη», πως «μελετάται το ενδεχόμενο να κηρυχθούν πεζόδρομοι και να γίνουν δενδροφυτεύσεις» πως «το Δημαρχείο θα μεταστεγαστεί στο Γυμνάσιο ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ», πως «τα προγράμματα προνοούν την διατήρηση και αναζωογόνηση των δυο γειτονικών ενοριών της Χρυοαλινιώτισσας και του Αγ. Κασσιανού», πως ακόμα «μελετάται η επέκταση της λαϊκής γειτονιάς» και άλλα παρόμοια.
Ο τρόπος με τον οποίο δίνονται οι πληροφορίες αυτές, δηλ. γενικά, αόριστα, αποσπασματικά και χωρίς σύνδεση είτε με το γενικώτερο πλαίσιο του σχεδίου πόλης, είτε με το ειδικώτερο που αφορά τα σχέδια περιοχών, κάθε άλλο παρά βοηθούν στον σχηματισμό μιας καθαρής και ολοκληρωμένης εικόνας. Συνήθως η εντύπωση που μένει από την ανάγνωση των δημοσιευμάτων αυτών είναι πως πολλά γίνονται αλλά ότι κανένας δεν ξέρει να πει.
Είναι καιρός αυτή η μέθοδος πληροφόρησης να αλλάξει. Οι αρχές κεντρικές και δημοτικές, πρέπει να αντιληφθούν πως τα ζητήματα που αφορούν την παλιά πόλη (όπως και ολόκληρη την πόλη) είναι ζήτηματα που ενδιαφέρουν τον κάθε πολίτη. Απ’ αυτή την άποψη οι αρμόδιες αρχές έχουν υποχρέωση να δίνουν πλήρεις πληροφορίες, όπως και οι πολίτες έχουν δικαίωμα να απαιτούν ολοκληρωμένη ενημέρωση.
Τα προβλήματα της εντός των τειχών Λευκωσίας αφορούν πρωτίστως όσους ζουν και εργάζονται εκεί και αυτοί πρέπει να έχουν λόγο. Για να έχουν όμως λόγο πρέπει πρώτα να ξέρουν. Η γνώση και μόνο αυτή μπορεί να αποτελέσει το βάθρο πάνω στο οποίο θα κτιστεί κάτι δημιουργικό και ποιοτικά αξιόλογο. Γνώση όμως χωρίς πληροφόρηση είναι αδιανόητη, όπως αδιανόητη είναι η επικοινωνία χωρίς την διακίνηση της πληροφορίας.
Είναι απαράδεκτο να ασχολούνται για χρόνια δεκάδες άνθρωποι ντόπιοι και ξένοι, πάνω στην παλιά πόλη, ο καθένας να έχει την ιδέα του και οι κάτοικοι, οι χρήστες του χώρου να μην γνωρίζουν τίποτε. Έχουν γίνει μέχρι στιγμής πολλές μελέτες για την παλιά πόλη: Ρυθμιστικό σχέδιο, σχέδια περιοχών, κοινωνιολογικές έρευνες μελέτες σκοπιμοτήτων κ.λ.π. μελέτες που έχουν καταναλώσει εκατοντάδες μέτρα τετραγωνικά χαρτιού και όμως οι πολίτες δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτε.
Είναι καιρός οι μελέτες αυτές να κοινοποιηθούν, ν’ αναρτηθούν δημόσια γιατί αφορούν το δημόσιο. Οι πολίτες έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να γνωρίζουν τις επιλογές που γίνονται γι’ αυτούς, ερήμην τους. Το δικαίωμα αυτό πρέπει να το ασκήσουν έμπραχτα και αποφασιστικά γιατί μόνο κάτω από αυτό τον όρο τα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων θα εξαναγκαστούν να το ικανόποιήσουν. Καμιά εξουσία όσο προοδευτική και να θέλει να φαίνεται, δεν θα παραχωρήσει μόνη της δικαιώματα, χωρίς την απαίτηση από μέρους των εξουσιαζόμενων.
Το προκείμενο δικαίωμα στην πληροφορία μεταφρασμένο σε όρους πραχτικούς, σημαίνει την εξασφάλιση της δυνατότητας κάθε πολίτη να επισκέπτεται και να βλέπει κάθε στιγμή την πορεία των διαφόρων μελετών για την πόλη του, είτε πρόκειται για ρυθμιστικά σχέδια είτε για σχέδια περιοχής.
ΟΔΟΣ ΓΡΑΝΙΚΟΥ
Η κατάρρευση τον περασμένο μήνα του σπιτιού με αριθμό …… στην οδό Γρανικού, αποτελεί ακόμα μια μαρτυρία -δραματική αυτή τη φορά - της έγκατάληψης από ιδιοκτήτες και αρχές των παλιών οικοδομών.
Η οικοδομή κατάρρευσε από μόνη της μη αντέχοντας άλλο στην δύναμη των φυσικών δυνάμεων. Ευτυχώς που την ώρα του μοιραίου τα παιδιά που συνήθως έπεζαν στο ετοιμόρροπο σπίτι δεν ήταν εκεί. Το περιστατικό που ευχόμαστε νάναι το τελευταίο επιβάλλει άμεσα μιαν απάντηση σε δυο τουλάχιστον ζητήματα. Το ένα αφορά την προστασία των ετοιμόρροπων οικοδομών, που κατ’ επέκταση σημαίνει την προστασία ζωών, το άλλο αφορά την δημιουργία κατάλληλων χώρων για παιγνίδι των παιδιών στην παλιά πόλη.
'Οσον αφορά το πρώτο η κύρια ευθύνη βαραίνει το Δημαρχείο, το οποίο πρέπει χωρίς άλλη καθυστέρηση να καταγράψει όλες τις επικίνδυνες οικοδομές και να απαιτήσει επιταχτικά στην ανάγκη να επιβάλει την έστω προσωρινή υποστήριξη αυτών των οικοδομών. Το Δημαρχείο έχει και την υποχρέωση και την νομοθετική κάλυψη για τέτοιες επεμβάσεις.
Για το θέμα των χώρων παιγνιδιού θα εισηγούμαστε σαν άμεσο και προσωρινόμέτρο την εξής λύση: το Δημαρχείο να εξασφαλίσει με χαμηλό ενοίκιο -πράμα που είναι μπορετό - διάφορους κενούς χώρους στην παλιά πόλη, να τους καθαρίσει και αφού τους συμπληρώσει με τον αναγκαίο εξοπλισμό να τους παραχωρήσει για χρήση στις γειτονιές.
ΘΗΣΕΩΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής να απαγορεύσει την διέλευση οχημάτων με απόβαρο που υπερβαίνει τους πέντε τόννους δικαιώνει μόνο μερικώς τους κατοίκους, γιατί στόχος της κινητοποίησης ήταν να κλείσει εντελώς η Θησέως. Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η απαγόρευση στην είσοδο φορτηγών -δυο ταμπέλες- φοβούμαστε πως δεν είναι καθόλου ικανοποιητικός γιατί είναι γνωστή η αδιαφορία πολλών οδηγών. Αν προστεθή μάλιστα και το γεγονός πως η περιοχή είναι μόνιμα χωρίς τροχονομικό έλεγχο καταλαμβαίνει κανείς πως οι ίδιοι κίνδυνοι που επέβαλαν το κλείσιμο από τους κατοίκους εξακολουθούν να υπάρχουν.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ… ΣΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Αν δεν το προσέξατε στον καθημερινό τύπο, η πράσινη γραμμή…. μεταφέρτηκε ως την «λαϊκή γειτονιά». Και, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μια πράσινη γραμμή θα χωρίζει τον χώρο της πλατείας για να μην τσακώνονται καθημερινά οι Αντρέου με τους απέναντι στο που θα βάζει ο καθένας τα τραπεζάκια του.
Υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα την εκπληκτική αυτή ιδέα του Δημοτικού Συμβουλίου γιατί εκτός από την λύση της διαφοράς για τα τραπεζάκια, θα βοηθήσει επίσης τους ξένους επισκέπτες να κατανοήσουν καλύτερα το κυπριακό πρόβλημα. Θα τους απαλλάξει από το κόπο να επισκέπτονται την πραγματική διαχωριστική γραμμή, αφού μ ’ ένα καφέ στην «λαϊκή γειτονιά» θα μπορούν να βλέπουν «παραστατικά» και όχι «νοητικά» την πράσινη γραμμή.
Να περιμένουμε σαν επόμενο βήμα το στίσημο συρματομπλέγματος και κανενός πολυβολείου; Δεν θα εκπλαγούμε. Προτείνουμε στον Κύριο Λέλλο μετά από αυτό το εντυπωσιακά έξυπνο βήμα, να καλέσει τα ενδιαφερόμενά μέρη σε «εκ του σύνεγκης» συνομιλίες. Αντί της Νέας Υόρκης θάταν ίσως καλύτερα να οριστεί σαν χώρος συνάντησης η πλατεία Αττατούρκ.