Οι πρώτες, σιχνότατες προσπάθειες, για την προστασία τον φυσικού περιβάλλοντος προσκρούουν ταχτικά, στον ακρογωνιαίο λίθο της σύγχρονης κυπριακής συνείδησης, την ταχύρυθμη συσσώρευση ατομικής ιδιοχτησίας. Οι πιο πολλοί περιβαλλοντικοί σύνδεσμοι, περιορίζουν τον περιβαλλοντικό τους ζήλο μέχρι τα ροθέσια κάποιας ιδιωτικής χτήσης. Κατά συνέπεια η εμβέλεια τους σ' ότι αφορά την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος είναι περιορισμένη, διότι δυστυχίας ένα μεγάλο μέρος του είναι ιδιωτικό.
Το ζήτημα της συντήρησης και αναβίωσης της Παλιάς Λευκωσίας ξεχάστηκε για ένα διάστημα, ενώ το «μικρό κίνημα» υποστήριξης που γεννήθηκε μαζί του, έχασε τον ενθουσιασμό του και αδράνησε. Αδράνησε είτε γιατί απογοητεύτηκε από τους καιροσκοπισμούς, την ασυναρτησία - επιλεκτική συντήρηση -, την κακογουστιά των πρώτων έργων βιτρίνας είτε γιατί η αποτελεσματικότητα του σαν κίνημα ήταν χαμηλή και αποσπασματική όπως και το αντικείμενο του και προσκρούε συνέχεια στον κάθε μικρό ιδιοχτήτη αλλά φυσικά και στον κάθε μεγάλο.
Μετά από μια σειρά απογοητεύσεις που μοιραστήκαμε και μεις είτε διότι τελικά αρκετά σπίτια χάλασαν ή χαλάστηκαν, είτε διότι η πολεοδομική, αρχιτεκτονική και πολιτική αντίληψη που στήριξε την ανέγερση τον προσφυγικού συνοικισμού τον Ταχτακαλά, πέρασε κι' επικράτησε, όπως προηγούμενα και η «σκηνογραφίκή» αντίληψη της «Λαϊκής Γέιτονιάς», βρισκόμαστε σήμερα μπροστά στις πρώτες ενέργειες, μετά τις μελέτες που προηγήθηκαν, για την συντήρηση και αναβίωση των «Κάτω Γειτονιών» της Παλιάς Λευκωσίας: του Άη Κασσιανου και της Χρυσαλινιώτισσας. Τα σχέδια για την συντήρηση των γειτονιών αυτών, φαίνονται σε πρώτη άποψη σωστά, ή αρκετά σωστά για να αποτελέσουν τη βάση για μια συγκεκριμένη συζήτηση με τους χρήστες τους. Δηλαδή στηρίζονται κατά κύριο λόγο στην αναπαλαίωση των σπιτιών που ενυπάρχουν στις δύο γειτονιές (που κατά σύμπτωση (;) διατήρησαν την γενική παραδοσιακή τους εικόνα), στην διατήρηση της κύριας παραδοσιακής τους χρήσης - δηλαδή της οικιστικής - και επιπλέον, κι αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και σημαντικό, στην προσπάθεια δημιουργίας κοινοτικής ζωής με την κατάλληλη υποδομή και συναντίληψη των κατοίκων.
Η αντίδραση της «Συντονιστικής Επιτροπής των κατοίκων της περιοχής» (που δεν είναι κάτοικοι πλην ενός η δύο - απόδημοι όντες όλοι τους στη νεώτερη Λευκωσία, τουλάχιστον), στις απαλλοτριώσεις, δείχνει ουσιαστικά με πιο τρόπο έγινε αντιληπτή (Λαϊκής Γειτονιάς βοηθούσης) από πολύ κόσμο η προσπάθεια για συντήρηση και αναβίωση. Σαν ένας τρόπος για περισσότερα λεφτά και σ' ότι αφορά τους προαναφερόμενους πρώην κατοίκους, σαν ένας εμμεσος τρόπος οικειοποιησης των προς επένδυση στην περιοχή κονδυλίων. Η αναβάθμιση της περιοχής έγινε αντιληπτή σαν αναβάθμιση της αξίας της περιουσίας τους.
Θεωρούμε ότι πραγματική αναβάθμιση της περιοχής μπορεί να υπάρξει μόνο αν το οικονομικό κέρδος παραγνωριστεί. Κι είμαστε υπέρ της απαλλοτρίωσης των πενήντα περίπου «τεμαχίων».