Κομπίνες, μίζες, σκάνδαλα, τσιμέντο, αναβολικά: να τα ιδεώδη τα ολυμπιακά!
«Πρότυπο εθελοντισμού» χαρακτήρισε την Κύπρο η Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του «Αθήνα 2004» Γιάννα Αγγελοπούλου, κατά την πρόσφατη επίσκεψη της στο νησί στις αρχές του Μάρτη. Είχε έρθει επικεφαλής μιας ομάδας παραγόντων για να προωθήσει, μεταξύ άλλων, την συμμετοχή κυπρίων Εθελοντών στους Ολυμπιακούς του 2004.
Δίπλα στον Κίκη Λαζαρίδη, που πρόσφατα ανακηρύχθηκε σε «Αθάνατο», η Αγγελοπούλου δήλωνε ότι η συμβολή της Κύπρου «..δεν θα είναι μόνο οικονομική και σε επίπεδο συνεργασίας σε τομείς τουρισμού, υποδομών και επενδύσεων αλλά μαζί μπορούμε να δείξουμε και ένα πολιτισμό που είναι μοναδικός για το τι μπορούμε να κάνουμε οι έλληνες…».
ποδομών και επενδύσεων αλλά μαζί μπορούμε να δείξουμε και ένα πολιτισμό που είναι μοναδικός για το τι μπορούμε να κάνουμε οι έλληνες…».
Από την περίοδο που η Ελλάδα διεκδικούσε τους «Χρυσούς Ολυμπιακούς» του 1996, και ιδιαίτερα μετά τους Ολυμπιακούς της Ατλάντας και πιο πρόσφατα του Σιδνευ, έχει αναπτυχθεί έντονα μια συζήτηση γύρω από τη διαφορετικότητα των Ελληνικών Ολυμπιακών αγώνων. «Θα επαναφέρουμε το πραγματικό Ολυμπιακό Πνεύμα στους Αγώνες. Θα τους αποεμπορικοποιήσουμε!» δήλωση που ακούγεται από το στόμα κάθε αρμόδιου για τη διοργάνωση.
Χρειάζεται όμως μεγάλη υποκρισία για να μπορούν να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο, και πολύ πιο μεγάλη αφέλεια για να τους πιστέψει κανείς. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι πλέον ένας θεσμός που σαν κινητήρια δύναμη έχει τα κέρδη των πολυεθνικών. Γύρω τους στήνεται ένας χορός δισεκατομμυρίων δολαρίων. Βιομήχανοι, πολυεθνικές, τραπεζίτες, βαρόνοι των ΜΜΕ μπλέκονται σε μια κούρσα ανταγωνισμού, πολύ πιο σκληρή από αυτές που γίνονται στους ίδιους τους αγώνες, με χτυπήματα κάτω και πάνω από τη μέση για το ποιος τελικά θα βγει με τα περισσότερα κέρδη.
Η ίδια η σύνθεση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής – οι ‘Αθάνατοι’, είναι αποκαλυπτική : Πρίγκιπες, μεγιστάνες του χρήματος και των ΜΜΕ όπως ο Α. Γκιλάντι (του ΝΒC), ο Κουένχε-Λι (της Σαμσούνγκ), του πετρελαίου όπως ο πρίγκιπας Φεϊζάλ (Σ. Αραβία) και ο Αλ-Φαχντ (Κουβέιτ), δικηγόροι πολυεθνικών και συνεργάτες στυγνών δικτατόρων. Όλοι τους βαρύνονται με τεράστια σκάνδαλα εξαγοράς και δωροδοκιών γύρω από την ανάθεση των ΟΑ σε διάφορες πόλεις, ακόμα και την ανέγερση του Ολυμπιακού Μουσείου της Λοζάννης. Είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που συμπεριλήφθηκε πρόσφατα και ο διευθυντής της Λαϊκής Τράπεζας ο Κίκης Λαζαρίδης, και τα ΜΜΕ το παρουσίασαν σαν τιμή για την Κύπρο! Φυσικά δεν υστερεί σε τίποτε από τους υπόλοιπους «αθάνατους» αφού σύμφωνα με τον Πουργουρίδη, πρόεδρο της επιτροπής ελέγχου της Βουλής, «αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να ήταν στη φυλακή για το ρόλο του στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου». Παράλληλα κατηγορείτε και για παράνομη εξαγωγή χρημάτων στο εξωτερικό ενώ στην Τράπεζα του γίνονται έρευνες για λογαριασμούς «συμφερόντων του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας».
Το γεγονός ότι οι ΟΑ του 2004 γίνονται στην Ελλάδα φαντάζει σαν μια χρυσή ευκαιρία όχι μόνο για τους έλληνες διοργανωτές αλλά και για ολόκληρη τη ΔΟΕ για να αναβαπτιστεί «στο αυθεντικό Ολυμπιακό Πνεύμα» και να παρουσιαστεί με ένα ξεπλυμένο πρόσωπο μετά τα όσα έχουν αποκαλυφτεί γύρω από το ρόλο της στους πρόσφατους ΟΑ της Ατλάντα, του Σίδνευ, και του Σωλτ Λέικ Σίτυ.
Όμως ούτε η Αθήνα αποτελεί εξαίρεση. Τόσο για την ανάληψη της διοργάνωσης το 1997 όσο και για την διεξαγωγή των ίδιων των αγώνων , έχει στηθεί τρελός χορός εκατομμυρίων. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος (σύζυγος της Γιάννας) –ένας στυγνός και προκλητικός καπιταλιστής, ιδιοκτήτης χαλυβουργιών στην Αθήνα, την Ελβετία, την Ουαλία, το Σικάγο και ναυτιλιακών εταιρειών αλλά και του δεύτερου ακριβότερου οικήματος (με 150 δωμάτια!) στο Λονδίνο μετά τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, - έχει οργώσει τις πέντε ηπείρους για να συναντήσει και να δεξιωθεί ανθρώπους κλειδιά για τους ΟΑ. «Χτύπησε» τους ΟΑ του 2004 όχι από «αγάπη για την πατρίδα» και τα «ολυμπιακά ιδεώδη», αλλά γιατί είδε την ευκαιρία για μεγαλύτερα κέρδη. Δίπλα του θα είναι οι κατασκευαστικές εταιρείες, οι εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, οι κολοσσοί των ΜΜΕ, οι στεγαστικές και τουριστικές επιχειρήσεις, κλπ.
Η ζωή των απλών ανθρώπων της Αθήνας δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη ούτε πριν, ούτε κατά, ούτε μετά τους αγώνες. Το προκαταρκτικό κόστος υπολογίζεται στο 1,6 δις δολάρια αλλά είναι πέραν από βέβαιο ότι θα το ξεπεράσει κατά πολύ. Και όλα αυτά σε βάρος των πραγματικών αναγκών του κόσμου. Ακόμη και κάποια έργα που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν και θεωρούνταν κοινής ωφελείας όπως βελτίωση περιφερειακού οδικού δικτύου, δενδροφυτεύσεις κλπ, ακυρώνονται λόγω «έλλειψης χρόνου και χρημάτων».
Μέσα σ’ αυτό το πανηγύρι των εκατομμυρίων και των σκανδάλων έχουν το θράσος να ζητούν από τον κόσμο να πάει να δουλέψει ως εθελοντής – χωρίς δηλαδή αμοιβή – για το εθνικό συμφέρον,…για την Ελλάδα ρε γαμώτο! Είναι υποκρισία! Μόνο τα στελέχη του «Αθήνα 2004» – αυτοί που ζητούν τους εθελοντές, παίρνουν μηνιαίο μισθό που σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια δραχμές. Επομένως, ποιόν δουλεύουν; Γιατί δεν πάνε αυτοί εθελοντές;
Κάθε εθελοντής σημαίνει και ένα στήριγμα στις επιλογές των καπιταλιστών, σημαίνει πλάτες για πιο μεγάλες κομπίνες και σκάνδαλα σε βάρος των απλών ανθρώπων. Να μην τους κάνουμε τη χάρη!
Αντώνης Σαρρής