Τον τελευταίο καιρό, η περιοχή της παλιάς λευκωσίας έχει γίνει πεδίο 'σύγκρουσης' ανάμεσα στο καθεστώς και τους πολίτες. Οι φορείς εξουσίας και συμφερόντων ακολουθούν την τακτική του 'ήρθαν τ'αγρια να διώξουν τα ήμερα' προκειμένου να εκκαθαριστεί η περιοχή από τα 'αντιφρονούντα' στοιχεία και να καταστεί ομαλή η διείσδυση του κεφαλαίου μέσα στην περιοχή, γεγονός που μακροπρόθεσμα θα καθορίσει τον ίδιο τον χαρακτήρα της πόλης.
Η δημαρχίνα Λευκωσίας αντιμετωπίζει την παλιά πόλη όπως περίπου την έχει στο μυαλό της η πλειοψηφία των κατοίκων Λευκωσίας-καταφύγιο των μεταναστών, χώρος δράσης των απροσάρμοστων και ασφαλώς, μια περιοχή που με τη βοήθεια της αστυνομίας και των μέσων κρατικής καταστολής θα μπορούσε στο άμεσο μέλλον να εξελιχθεί σε κάτι ανάλογο της…μακαριακής αιμοβόρας περιοχής.
Οι περισσότεροι από μας, δεν ξέρουν τι γίνεται με τα έργα στην πλατεία ελευθερίας, η δε διπολική φύση της κοινωνικής μας γεωγραφίας υπαγορεύει στους περισσότερους πολίτες της μικρόπολης, να αδιαφορούν για τα τεκταινόμενα στην παλιά περιοχή, η οποία σημειωτέον, τα τελευταία χρόνια, με την διάνοιξη των οδοφραγμάτων και τη ρευστότητα των ρηματικών διαδικασιών, άρχισε να γίνεται πόλος έλξης για τους πολίτες και να εντάσσεται στην περιοχή του 'κέντρου' φιλοξενώντας πρωτοπορίες, ομάδες εναλλακτικής ενημέρωσης, εκδηλώσεις, συζητήσεις και διαδράσεις ανάλογες του βεληνεκούς άλλων πόλεων του κόσμου που προσπαθούν να ξεπεράσουν το εθνικιστικό παρελθόν τους μέσα από την έννοια της διάδρασης. Η παλιά πόλη τώρα πια φιλοξενεί ιδέες, οι οποίες προβάλλουν ως οι πλέον ρεαλιστικές και σύγχρονες λύσεις απέναντι σε προβλήματα, για τα οποία οι φορείς εξουσίας παλινωδούν -εκπαίδευση, στρατός, κυπριακό πρόβλημα, κρατική καταστολή, πολυπολιτισμικότητα, ρατσισμός, κοινωνική ανισότητα, πολιτιστική δράση- προκαλώντας αναπόφευκτα την αντίδραση του πλειοψηφικού κέντρου, το οποίο προσπαθεί με την αστυνόμευση της περιοχής και όχι μόνο να καταστείλει την δράση εκείνη εντός και εχτός της παλιάς πόλης, που επιδιώκει στην πρόοδο του 'συνόλου' και όχι μόνο ορισμένων καστών που καθοδηγούν το λάιφστάιλ της μεσαίας τάξης, προκειμένου να διαιωνίζεται η υφιστάμενη κοινωνική κατάσταση.
Ωστόσο, η έντονη παρουσία της αστυνομίας στον χώρο της παλιάς λευκωσίας μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στους ίδιους τους φορείς άσκησης εξουσίας-ένα από τα αποτελέσματα αυτής της περαιτέρω αστυνόμευσης το βιώσαμε το περασμένο σάββατο σε ένα από τα πολλά street parties που λαμβάνουν χώρα στην πλατεία φανερωμένης, με την άσκηση βίας σε οχτώ νεαρές και νεαρούς θαμώνες του πάρτυ και την τελική τους σύλληψη.
Υποθέτω, κανείς από τους φορείς που εμπλέκονται δεν θέλει να παραδεχτεί ότι η παρουσία των αστυνομικών στην εν λόγω περιοχή και η άσκηση βίας απέναντι στους νεαρούς ήταν στοχευμένη και τροφοδοτείται από μια ευρύτερη ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση και ασφαλώς τείνει να εξυπηρετήσει κάποια συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα η όλη δράση της αστυνομίας στην παλιά πόλη. Συνεπώς, μέσα στις επόμενες βδομάδες ενδέχεται να απολαύσουμε ακόμα μια παραποίηση της πραγματικότητας που θα μας στείλει ξανά σε παράλληλο σύμπαν πρόσληψης, βγάζοντας την αστυνομία λάδι, καθαρή και ξέξασπρη, τους νεαρούς, ενόχους για τους αλφα χι ψι λόγους και η στερεοτυπική σκέψη του κύπριου πολίτη θα κληθεί ακόμα μια φορά να αφήσει στην άκρη την περιοχή της παλιάς πόλης-ωσαν, ει δυνατον, να μην τον αφορά- και στο όνομα της ασφάλειάς του ασφαλώς, η αστυνομία θα προσπαθήσει να ενισχύσει την παρουσία της παντού και να δικαιολογήσει τις πράξεις της.
Επειδή όμως, τα γεγονότα τρέχουν, οι κοινωνικές διαδικασίες είναι ρευστές και οι θεσμοί εξουσίας συνήθως ηλίθιοι μηχανισμοί που 'κόφκουν πίσω' που την ροή του χρόνου, πρέπει να επισημανθεί, ότι η παλιά πόλη δεν είναι η ίδια όπως ήταν πριν μερικά χρόνια και η αντίσταση των πολιτών απέναντι στην εξουσία δεν βρίσκεται πλέον σε μηδαμινά επίπεδα-είδαμε την αντίσταση της αλέρτ απέναντι στην αθώωση των δέκα, διαβάσαμε και τις καταγγελίες που υπέβαλε προχτές η καθηγήτρια αγγλικών και μητέρα μιας κοπέλας κατά της οποίας ασκήθηκε βία το περασμένο σάββατο από συγκεκριμένο αστυνομικό.
Υπάρχουν ασφαλώς, συμφέροντα, ωστόσο, η κατοχύρωσή τους ορίζεται πάντα από το μέγεθος της κάθε επικράτειας και στην παλιά πόλη, δεν υπάρχουν ισχυρές επικράτειες υποκειμενοποίησης που να αντισταθούν σε μειονοτικές επικράτειες. Στην παλιά πόλη ο αντιεξουσιαστικός λόγος είναι διάχυτος και πλέον δεν μπορεί να κατασταλεί καμιά αντιεξουσιαστική δράση-θα προκαλέσει τεράστια αντίδραση από μέρους των πολιτών-που σημειωτέον προέρχονται από διάφορα κοινωνικά στρώματα και δεν ανήκουν σε κοινωνικές κάστες-γεγονός που προσκρούει στις προσδοκίες του κέντρου και των συμφερόντων.
Η συμπεριφορά της εξουσίας λοιπόν και η πολιτική που ακολουθεί το κράτος απέναντι στην ευαίσθητη περιοχή της παλιάς περιοχής όχι μόνο κουράζει τους κάτοικους της αλλά τροφοδοτεί ένα κλίμα διάκρισης, στιγματισμού, περιθωριοποίησης του διαφορετικού και άμυνας απέναντι στο ανοίκειο στο οποίο έχει ασκηθεί μεγάλη πολεμική από μέρους των θαμώνων της παλιάς πόλης και θα συνεχίσει να του ασκείται-διότι ασφαλώς πρόκειται για κλίμα που τροφοδοτεί αρκετά από τα κοινωνικά μας προβλήματα και ασφαλώς, το περιβόητο 'εθνικό'.
Η αύξηση της καταστολής και της βίας, είδικά από έναν θεσμό που θεωρείται κατά βάσιν εξουσιαστικός μόνο την ανάλογη αντίδραση μπορεί να προκαλέσει. Ο άνθρωπος που αντιδρά στην εξουσία θα συνεχίσει να αντιδρά με ακόμα δυναμικότερο τρόπο όσο αυτή η εξουσία κλιμακώνεται και του στερεί πράματα που αυτός θεωρεί αυτονόητα και κατοχυρωμένα-η διασκέδασή του σε δημόσιους χώρους, η ελευθερία του λόγου του, η υπεράσπιση της σωματικής του ακεραιότητας, το ειρηνικό μέλλον που οραματιζεται.
Συνεπώς, καλά κάνουν οι φορείς και τα συμφέροντα να…κάτσουν την μάππα χαμαί, να ενεργοποιήσουν την φαιά ουσία του διπολικού τους εγκεφάλου και όσο για την δημαρχίνα μας, να αφήσει του πολίτες της πόλης '?της?' να ζήσουν ελεύθεροι με τον τρόπο που αποφασίσαν: διαδραστικά, δικαιωματικά και με αξιοπρέπεια.