Ονομάζομαι Κατίνα και φτάνω από την Τραχυπέδουλα. Είμαι Τουρίστρια και κατοικώ σε πολυσύχναστον δρόμο της «ανεπτυγμένης» Τουριστικής περιοχής Λεμεσού. Προχθές, ημέραν βροχερήν και κρύαν, εκάθησον εις την κλίνην μου σκεπτόμενη περί Τραχυπέδουλας και Τραχυπεδουλιανών. Διά να μου περάσει η θλίψης, το μαγνητόφωνο ήνυξεν και εις βεράνταν ενοικιασθέντος διαμερίσματος έβγηκον. Και εις ώτα εμού, ήρθεν φωνή εξ του ραδιόφωνου, τραγουδήσαντας τραγούδιον, Νικόλα Άσημου, «Ο Άτριχος Πίθηκος».
Εθεάθην τότε κάτωθεν βεράντας ο μπακάλης περιοχής ταύτης. Πίθηκον μου εθύμιζεν μεν, αλλά ουκ έστιν άτριχος. Πίθηκος τριχωτός ήτον ο μπακάλης μου. Παρόλον το κρύον ηφόρειν ξιμάσχαλον μαύρην φανέλαν, φέρειν την ευτυχήν επιγραφήν, «No Problem». Από τις μασχάλες εξεχείλιζον άφθονες και σχήματος σγουρού ασπρόμαυρες τρίχες. Ήτον τόσες πολλές που σώμαν μπακάλη αδύνατον ήτον να φανεί. Και εκάθησον αυτός εις καρέκλαν έξωθεν του μπακάλικου, βγάζοντας υπό πούγκας κοντού παντελονιού τηλέφωνον κόκκινον και ήνυξον αντέναν ταύτου και ήρχισεν μόλις γκόμεναν αλλοδαπήνν ηντίκρυσεν, να τηλεφωνή. Γκόμενα, οφθαλμόν δεν ηγύρισεν προς τοιαύτον. Ταύτος πήδημαν πιθήκου επιχείρησεν και ευρέθη έμπροσθεν της, δείχοντας πως κορμίν θανατηφόρον διέθετεν, μετά τριχώματος γιώρκην και τηλεφωνικήν συσκευήν πούγκας, μαρτυρών την ευπορίαν αυτού. Και εφάνην η μπακάλενα μετά θυγατρός, με δειν δειμένον. Μπακάλης, αχάπαρον έπαιξεν και παίρνων ύφος αυστηρόν και αμετανόητον, ελάλησεν μετά θυμού: «Μαρούλα σάστην φούσταν του μωρού (της θυγατήρ), φαίνεται το βρακούιν του». Εδώ μια παρένθεσις: Το μωρόν είναι κάπου 15 ετών ζυγίσαντες πάνω-κάτω 100 οκάδες.
Όταν σε λίγον επήγον προσωπικώς εις μπακάλικον δια να ηγοράση χρειαζόμενον εμπόρευμα, επλήρωσα εις μπακάλην ως συνήθως, σχεδόν την διπλάσιαν τιμήν ταύτου αγαθού, διότι, Τουριστική περιοχή, ο καθένας μεταπουλεί εις όποιαν τιμήν γουστάρει. Δίκαιον έχουν τα πλάσματα. Αλλοδαπή ημίν, εκ Τραχυπέδουλας, Πάφου. Why not? Μπακάλης, αλλοδαπούς δικαίωμαν έχειν κλέψειν και κατακλέψειν, μετά εγκρίσεως νόμου. «No Problem».
Επορεύθην λοιπόν, ολίγο πιο πέρα και εθεάθων έμπροσθεν μου κτηματομεσίτης μέγας, διαμέρισμαν εμού ενοικιαστής. Ενοίκιον μέγαν εζήτησον, κορόιδον (εγώ) ενοίκιον μέγαν έδωσον και όστις σήμερον, απένταρον πλάσμα ημίν. Why not? Δικαίωμαν έχειν αυτός όσα θέλει νοικιάζειν, όσα θέλειν ξανανοικιάζειν και κλέψειν και κατακλέψειν, μετά εγκρίσεως νόμου, δόξης, πατρίδος και τιμής. Και ώς εκοίταζον αυτόν ως φύλλον Τερατσιάς κλιδονιζόμενον υπό αέρος. Ηκολούθησεν μετά περιεργείας βλέμμαν ταύτου και είδον έρχοντες προς αυτόν, Αράπηδες 4 μετά τζιελαπίας και χαρτοφύλακος. Αράπηδες ταύτοι εις βλέμμαν αυτού, λίρες έστιν και αριθμοί. Ουκ έστιν πλάσματα. Και όταν Αράπηδες προς αυτόν κατέφθασον, παχουλά κόκκινα μάγουλα και μεγίστως διαμέτρου κοιλία αυτού, μετά ευφράδειας εκόρδωσαν. Πατήρ αυτού όμως μήτε πρόσεξον ταύτην σκηνήν. Επρόσεξον πόδια εμού, διότι παντελόνιον κοντόν ηφόρουν και εγιάλισεν το δειν του, το μάτι του πυρίλλαν και ημί έτρεξον μετά βιασύνης εις διαμέρισμαν ημόν, γλυτώσιν υπό γερόντος βιασμού.
Λαλούν με Κατίναν, φτάνω που την Τραχυπέδουλαν, τι έφταιξον εις κόσμου ταύτου και κλέψεις και κατακλέψεις υμίν; Και βλέπειν αυτούς δουλέυων από πρωίας μέχρι εσπέρας, κλέψειν και κατακλέψειν, πορευθέντες εις κλουβίον μέγαν νοητικού έκαμον ταύτοι διά αυτούς. Τι έφταιξον ημίν, Τραχυπεδουλιανούς επεθύμησον και όχι Άτριχους και Τριχωτούς πιθήκους οποίοι έως αριθμόν και ζάμπαν βλέπον ημίν;
Εκ Τραχυπέδουλας Πάφου φτάνω.
Έλεος!!!!!!!!!!!!!!!
Μόνον πράγμαν δυνατόν εστίν ποιήσεων, κλέψειν ψεύτικων περηφάνιαν αυτούς, σκουπίδια ποιήσαντας, μετά χαρτιού ταύτου γράψαντας.
Στέλλα