Ο κύπριος RAPPER του Λονδίνου Haji - Mike γεννήθηκε το 1960 - τη χρονιά της Ανεξαρτησίας - και μεγάλωσε στους δρόμους της κυπριακής παροικίας της Βρεττανίας. Ο Vragaman όχι σαν καταναλωτικό προϊόν αλλά σαν πολυπολιτιστική ταυτότητα αποσπασμάτων. Ο ρατσισμός που αντιμετωπίζει ο μετανάστης και η αναζήτηση της ταυτότητας του ιθαγενή. Το ποίημα Mihalakis (που παρουσιάστηκε μουσικά στη συναυλία στη Λεμεσό) είναι η φωνή ενός πόνου που μεταβάλλεται σε οργή… Να σε άποκαλούν με όλα τα ονόματα, τις δότες ταυτότητες, εκτός απ’ αυτήν που εσύ θα ήθελες, την τρυφερή φωνή μιας γλυκείας αποδοχής…Μιχαλάκης…

MIHALAKIS

At school,

They gave us all kinds a names,

Dished out every lesson,

On playing pitches

And over stormy dining tables.

They called me many names,

I had more nicknames than the year has days

More nicknames than the sun has rays.

They call me…

“Colour!”

Call me paki, diego, whop, spik and darkie.

They call me…

“Class!”

Said I should work like my parents,

Long hard hours, sweating buckets, present-past.

They call me…

“Intelligence!”

Said I was lingistically backwar,

Taught me rugby and football

And maintained that my maths and history

were

“Dodgy and awkward”.

They also call me…

“Culture!”

Said I was skitzofrenik,

Trapped in some kind of bi-cultural panic,

Lost in Britain and not porud of it.

Call me colour,

Call me class,

Call me all kinds of

Rabania tia mas!!!

But they never called me,

Mihalakis,

By my name,

For that,

Was all,

I ever,

Asked.

© 1988 HAJI-MIKE