Η Αλεξία Χρονία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ή μάλλον η Αλεξία Χρονία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε ένα Τούρκο, ή καλύτερα η Αλεξία Χρονία ΤΟΛΜΗΣΕ να ερωτευτή και να παντρευτεί ένα Τούρκο. Και να φτου κι 'απ την αρχή πορείες στη νεκρή ζώνη και να διαμαρτυρίες και δόστου οι μαθητές να χτυπιούνται ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες και ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο (κάπου το 'χουμε ξαναδεί το φιλμ) και ξανά οι επίκαιροι και ανεπίκαιροι φασίστες δημοσιογράφοι σε εθνικιστική έξαρση να ορύονται, αυτόκλητοι φύλακες της καθαρότητας της φυλής (πάλι σκατά πατήσαμε να πάρει η ευχή).
Το σχολιάκι αυτό δεν θα γραφόταν όμως αν η όλη ιστορία της Αλεξίας Χρονία δεν είχε μιαν άμεση σχέση με το γυναικείο ζήτημα - πάντα επίκαιρο στην Κύπρο - και αν κάποιες έτσι λεγόμενες φεμινίστριες δεν συμμετείχαν σ'αυτή τη σοβινιστική, γυναικουλίστικη υστερία που βγήκε ενάντια στην Αλεξία και τες προσωπικές της επιλογές.
Τελικά δεν ξέρης αν πρέπει να νευριάσης ή να γελάσης με “φεμινίστριες” που ο σωβινισμός τους δεν τες αφήνει να δούν πέρα από τη ριγέ γαλάζιο και άσπρο, μύτη τους. Που ούτε είδαν, ούτε κατάλαβαν τίποτε από το μέγεθος της ανατρεπτικότητας που είχε η πράξη της Αλεξίας. Μιάς γυναίκας που γράφοντας στα τέτοια της όλους τους αντροκρατικούς-αντροκρατούμενους θεσμούς όπως πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια (γνωστό το σύνθημα έτσι;) έπραξε σύμφωνα με τα δικά της θέλω και νοιώθω, ικανοποιώντας τες δικές της ανάγκες και τες απαιτήσεις του κορμιού της.
“Φεμινίστριες” που σκίζονται γιατί η Αλεξία είναι λέει ανήλικη. Άκου ανήλικη. Αναγνωρίζουμε δηλ. στο κράτος -έναν αντροκρατικό μηχανισμό- το δικαίωμα να καθορίζει ποιος είναι ενήλικας και ποιος όχι. Ωραίος φεμινισμός να σας ζήσει. Με βάση δηλ. το σκεφτικό της “ανήλικης”, μια κοπελιά που είναι δεκάξι χρονών παρά κάτι μέρες (ή ώρες) δεν είναι ώριμη για ερωτική και σεξουαλική ζωή. Ενώ σε δυο-τρείς μέρες (ή ώρες) στες δώδεκα ακριβώς, τσαφ, ξαφνικά ενηλικώνετε, γίνεται “γυναίκα”. Φοβερός φεμινισμός να σας ζήσει και πάλι. Τώρα το γιατί οι “ανήλικοι” να μην έχουν δικαίωμα στον έρωτα και το σεξ είναι μια άλλη ιστορία.
“Φεμινίστριες” που η γυναικεία αλληλεγγύη τους ισχύει μόνο για τες ελληνοκύπριες. Έχουμε π.χ. βαρεθεί ν'ακούμε για τες ελληνοκύπριες που βίασαν οι τούρκοι. Να δούμε πότε θ'άκούσουμε και για όλες εκείνες τες τουρκάλλες που έχουν βιασθεί από τα παλληκάρια των διάφορων ΕΟΚΑ και για όλες εκείνες που θάφτηκαν ζωντανές από τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες μας.
Αγαπητές “φεμινίστριες” της ελληνικής σημαίας, του εθνικού ύμνου και της στράτευσης των γυναικών κοιτάξτε το πρόσωπο σας στον καθρεύτη και φτύστε του, του αξίζει.
Τρότσκι. (Όχι ο Λέων, ο άλλος).
Υ.Γ. Ξεχάσαμε τους αρραβώνες από τα δεκατρία που γίνονται στο νότο με τες ευλογίες όλων. Ούτε γι' αυτό ακούσαμε τίποτε.
Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ LOVE STORY ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΗΣ ΑΛΕΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΕΚΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ Τ/Κ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ Ε/Κ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΙΤΡΙΝΙΛΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ.