Θεωρούμε εαυτές και εαυτούς ως κομμάτι του ευρύτερου κινήματος ρήξης με το υπάρχον μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας. Αντλώντας από την παγκόσμια και τοπική εμπειρία θα προσπαθήσουμε να συμβάλουμε τόσο στο διάλογο όσο και στις δράσεις που σκοπό έχουν τον οραματισμό και τον αγώνα για μια κοινωνία αυτοοργάνωσης, αυτοθέσμησης, αλληλεγγύης.

H προσπάθεια μας αυτή λαμβάνει σοβαρά υπόψη την συστηματική διαταραχή της περιβαλλοντικής ισορροπίας από τον άνθρωπο, θεωρώντας την “οικολογία” μια ιδιαιτέρως ευαίσθητη πτυχή της σημερινής πραγματικότητας.

Η συγκυρία που διανύουμε είναι αρκετά κρίσιμη. Από τις δυναμικές που θα υπάρξουν αυτή την περίοδο θα εξαρτηθεί αν το καθεστώς έκτακτης ανάγκης με τους διορισμένους κυβερνήτες, τις στρατιωτικές επεμβάσεις, την καταστολή και την κατάλυση των κοινωνικών κατακτήσεων θα επεκταθεί, ή αν οι αντιστάσεις που αναπτύσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο θα καταστούν αποτελεσματικές και ικανές για να ανακοπεί και να ανατραπεί το κυρίαρχο σύστημα.

Πιστεύουμε ότι απέναντι σε αυτή τη διεθνή μορφή ολοκληρωτισμού που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, οι αγώνες πρέπει να είναι πολύμορφοι και πολυεπίπεδοι γιατί οι καπιταλιστικές, πατριαρχικές και ιεραρχικές σχέσεις κυριαρχούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας και σε κάθε σταγόνα του ανθρωπίνου πνεύματος.

Η ριζοσπαστική κοινότητα λοιπόν ξεκινώντας πρώτα- πρώτα εσωτερικά οφείλει να πολεμήσει κάθε σχέση ιεραρχική, σεξιστική, ρατσιστική, εθνική, γιατί αυτές είναι σχέσεις που επιτρέπουν στο σύστημα να υπάρχει και να αναπαράγεται. Παράλληλα όμως, ως ελευθεριακό κίνημα πρέπει να απαλλαγούμε από αστικές-φιλελεύθερες νοοτροπίες και επιρροές που αφαιρούν από τη σύγκρουση τον ταξικό της χαρακτήρα και μειώνουν την αντισυστημική πάλη σε μια απλή διεκδίκηση περισσότερων δικαιωμάτων χωρίς ουτοπικό οραματισμό.

Η περιοχή μας λόγο των φυσικών της πόρων βρίσκεται, για δεκαετίες τώρα, στο μάτι του κυκλώνα. Ο ανταγωνισμός για κυριαρχία στην περιοχή έχει οδηγήσει σε αλλεπάλληλους πολέμους και συγκρούσεις . Τα ολοκληρωτικά μετααποικιακά καθεστώτα που δημιουργήθηκαν κάθε άλλο παρά εκπροσωπούν τα συμφέροντα των λαών τους. Είμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με κάθε κίνημα που αγωνίζεται προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτησης τόσο από τους ντόπιους όσο και από τους ξένους κυριάρχους.

Η ίδια η Κύπρος είναι μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη. Τα άτομα που ζούμε εδώ, εγκλωβισμένα για δεκαετίες στην εθνική σύγκρουση, επιτρέψαμε στις ελίτ να ασκήσουν την εξουσία τους και να υλοποιήσουν τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερες αντιστάσεις. Είναι σημαντικό η ηγεμονία του εθνικισμού να σπάσει. Θα είμαστε ενεργά παρούσες και παρόντες σε κάθε προσπάθεια αποκαθήλωσής του.

Παράλληλα, η εκμετάλλευση εργατριών και εργατών από άλλες χώρες έχει δημιουργήσει νέα δυσμενή δεδομένα σε βάρος των εργαζομένων. Στους αγώνες για μια κοινωνία ισότητας δεν χωρούν αποκλεισμοί με βάση τον τόπο καταγωγής ή άλλες κατασκευασμένες ταυτοποιήσεις. Οι μετανάστριες και οι μετανάστες ως το πιο καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας μας είναι εν δυνάμει συνομιλήτριες/τές, σύμμαχες/οι. Πρέπει να ξεφύγουμε από λογικές φιλανθρωπίας απέναντι τους και να αναζητήσουμε τρόπους ουσιαστικής πολιτικής ισότιμης συνεργασίας.

Η πόλη ως το κατεξοχήν πεδίο της δράσης μας αντικατοπτρίζει ό,τι συμβαίνει στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Ο εθνικός διαχωρισμός της, η εισβολή από το μεγάλο κεφάλαιο που απειλεί να τη μετατρέψει σε πόλη βιτρίνα, “καθαρή” από στοιχεία που “ενοχλούν,” η εκκλησία που ως μεγαλοιδιοκτήτης έχει τους δικούς της στόχους για “ανάπτυξη,” είναι παράγοντες που δημιουργούν για μας ένα προκλητικό τοπίο δράσης, στο οποίο σκοπεύουμε να παρέμβουμε δημιουργικά εκφράζοντας και πραγματώνοντας τις δικές μας προτάσεις για κοινωνίες οργανωμένες έξω από ιεραρχικούς, καπιταλιστικούς και σεξιστικούς θεσμούς και λογικές, στη βάση της αυτοοργάνωσης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της κολλεκτιβικότητας και της ελευθεριότητας.

Συσπείρωση Ατάκτων | Οκτώβρης 2012, Λευκωσία, Κύπρος ¹⁾