…[Η]ταν πιστεύουμε η Χρυσαλλίδα η πιο σημανιτκή εναλλαχτική προσπάθεια που έγινε, ίσως, ποτέ στην ερώνησο. Ήταν πρώτα απ' όλα ο κολλεχτιβιαστικός τρόπος λευτουργίας της, έστω και αν κάποιοι τραβούσαν το κανάλι, ενώ κάποιοι άλλοι έμεναν στα λόγια. Ήταν η απόλυτη πιστεύουμε δημοκρατία στη λήψη κάθε απόφασης που αφορόυσε τη λευτουργία και ακόμα και το κλείσιμο της. Πέρα ώμος απ' αυτά είναι και το γεγονός, το πιο σημαντικό σίγουρα, ότι η Χρυσαλλίδα ήταν ένας χώρος πολιτικός με μιαν έντονη πολιτική-εναλλαχτική δράση. Είναι πάρα πολλά που έγιναν σε εκείνο το χώρο και αρκετά εκέινα που ξεκίνησαν από εκεί.

Η πρωτοβουλία ενάντια στον κοινωνικό ρατσισμό και η πορεία με τες μοτοσυκλέττες, η συμμετοχή στην υποστήρηξη του αρνητή στράτευσης Γιάννη Πάρπα, η εκδήμωση ενάντια στους εξοπλισμούς και το φόρο για την άμυνα, αυτό το περιοδικό που έβγαινε πάντα σε σχέση με τη Χρυσαλλίδα, ένα σωρό αφίσιες και φυλλάδια, ήταν ακόμα η κινητοποίηση ενάντια στους ξηλοδαρμούς πολιτών από τη ΜΜΑΔ και τώρα τελευταία η κινητοποίηση ενάντια στη κατεδάφιση παλιών σπιτιών καθώς και του κινηματογράφου ΡΙΑΛΤΟ. Τέλος ήταν η πρόσσφατη εκδήλωση ενάντια στον πόλεμο του κόλπου, ο συνεχής πόλεμος των τοίχων και η άρθρωση ενός εναλλαχτικού λόγου και η έκφραση μιας ολοκληρωμένης αντιεθνικιστικής άποψης και προοπτικής.¹⁾