Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 10:54]
no_name12 created
+++ el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:25] (current)
no_name12
@@ Line 143: / Line 143: @@
 Ρωμιούς και τον Πατριάρχη τον αποκαλεί πάντα Πατριάρχη των Ρωμαίων» (...)
+Ο διάλογος Δούκα-Ιγνάτιου ο οποίος βασιζόταν πάνω στη νέα εθνογραφία που ανακάλυψε στα Βαλκάνια η κοινωνική σκέψη του
+Διαφωτισμού, είναι η πιο ενδιαφέρουσα θεωρητικά και σίγουρα μια απ' τις πρώτες εκφράσεις της σύγκρουσης ανάμεσα στον εθνικισμό και την Ορθοδοξία.
+//**6) Τα κράτη οικοδομούν τα έθνη:**//
+//**Εθνική συγκρότηση μέσα απ' τους
+μηχανισμούς τον στρατού, τον σχολείου και
+των δικαστηρίων**//
+Η φαντασιακή οικοδόμηση των εθνικών κοινοτήτων στα κείμενα των διανοουμένων των Βαλκανίων των αρχών του 19ου αιώνα ξεκίνησε αυτό που θα γινόταν η κεντρική ιδεολογία των ανεξαρτήτων κρατών της Βαλκανικής κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου
+αιώνα, ενάντια στην υπόθεση της «εθνικής αφύπνισης», η οποία κυριαρχεί στην ιστοριογραφία της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, θα ήθελα να υποστηρίξω ότι αυτό
+που πραγματικά συνέβηκε το 19ο αιώνα ήταν
+η σταδιακή οικοδόμηση των εθνών από τα
+κράτη. **Οι έννοιες της εθνικής ταυτότητας
+που εφευρέθηκαν από τις «πρωτοπορείες»
+των διανοουμένων, επιβλήθηκαν μετά
+πάνω σε κοινωνικές ομάδες των οποίων η
+εθνική ταύτιση θα μπορούσε να εξελιχθεί
+με διαφορετικούς τρόπους** αναλόγως των
+περιστάσεων. Με αυτή την οπτική γωνία η
+εθνική συγκρότηση ήταν μια δυναμική διαδικασία όχι «εθνικής αφύπνισης» αλλά σφυρηλάτησης μιας συλλογικής ταυτότητας σαν
+μέρος μιας δημιουργίας μιας αίσθησης κοινότητας, η οποία ήταν αναγκαία για την κοινωνική συνοχή των νέων εθνών-κρατών του
+ου αιώνα. Αυτό βέβαια δεν είναι μια βαλκανική ιδιομορφία. Συνέβαινε σ’ όλη την Ευρώπη την ίδια περίοδο ακόμα και στα γηραιότερα ανεξάρτητα έθνη - κράτη όπως η Γαλλία.
+Η καλλιέργεια της εθνικής ταυτότητας έγινε
+ένα συστατικό μέρος της εσωτερικής και της
+εξωτερικής πολιτικής των κρατών. Παρά το
+ότι μπορούμε να δούμε παράλληλες διαδικασίες και στην ιστορία των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών - Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, και τελικά στην Αλβανία - η διαδικασία
+(οικοδόμησης του έθνους) άρχισε στην Ελλάδα πολύ πιο πριν και εξελίχθηκε σε δυο
+διαστάσεις. Η μια ήταν εσωτερική και αποτελείτο από στάδια και πρωτοβουλίες για την
+εθνική συγκρότηση του ανεξάρτητου βασιλείου της Ελλάδας. Η άλλη ήταν εσωτερική και περιλάμβανε την πολιτική του
+Ελληνικού κράτους προς τις περιοχές της
+Οθωμανικής Αυτοκρατορίας [...] που θεωρούνται σαν αναπόσπαστο μέρος της κληρονομιάς του ελληνισμού.
+Ο εθνικός στρατός έγινε ένα από τους κύριους μηχανισμούς μέσα από τους οποίους η
+Ελληνική κοινωνία κοινωνικοποιήθηκε στις
+αξίες του εθνικισμού. Στο ανώνυμο μυθιστόρημα **Στρατιωτική ζώνη στην Ελλάδα
+(1870)** έχουμε μια διορατική και άμεση μαρτυρία για τους τρόπους με τους οποίους η
+διαδικασία κοινωνικοποίησης έφερνε μαζί άνδρες από όλα τα στρώματα του πληθυσμού,
+από διαφορετικές κοινωνικές εμπειρίες,
+ακόμα και από διαφορετικές εθνικιστικές
+ρίζες και τους εμφυσούσε με μια κοινή νοοτροπία και κοινές αντιλήψεις για το εθνικό κράτος.
+Ένας άλλος, πιο εμφανής, μηχανισμός για
+την ανάπτυξη της εθνικής ταυτότητας ήταν
+το εκπαιδευτικό σύστημα... Αυτό που επιτεύχθηκε μέσα από τη διδασκαλία των δημοτικών και των γυμνασίων του Ελληνικού βασιλείου ήταν η γλωσσική ομοιγενοποίηση του
+πληθυσμού. Αυτό επιτεύχθηκε μέχρι το
+τέλος του 19ου αιώνα σε ένα βαθμό που θα
+φαινόταν αδιανόητος το 1830. Ο βαθμός του
+προβλήματος της γλωσσικής πολυμορφίας
+ακόμα και μέσα στα περιορισμένα σύνορα του
+τότε βασιλείου της Ελλάδας είναι εμφανής σε
+ένα από τα πιο δημοφιλή σατιρικά θέατρα της
+σύγχρονης Ελλάδας, τη Βαβυλωνία την οποία
+έγραψε ο Δημήτριος Βυζάντιος το 1836. Το θέατρο παρουσιάζει τις συνέπειες της πολυμορφίας των διαλέκτων που ομιλούντο σε
+διάφορα μέρη της Ελλάδας - μια πολυμορφία
+που έκανε αδύνατη την επικοινωνία ανάμεσα
+σ’ αυτούς που θα ήταν μέλη της νέας πολιτικής κοινωνίας.
+Η αδυναμία επικοινωνίας λόγω της πληθώρας
+Ελληνογενών διαλέκτων και ιδιωμάτων δεν
+εξαντλούσε το πρόβλημα. Το νέο βασίλειο
+περιλάμβανε στα σύνορα του ξένες γλωσσολογικά ομάδες, οι οποίες δεν μιλούσαν καθόλου Ελληνικά με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους Αλβανόφωνους Ορθόδοξους
+της ηπειρωτικής Ελλάδας, μερικών νησιών
+και της Πελλοπονήσου οι οποίοι έπρεπε να
+ενταχθούν στην εθνική κουλτούρα του νέου
+κράτους. Το πρόβλημα αναφέρεται και από
+το συγγραφέα της Στρατιωτικής ζωής, από
+τις αναφορές του οποίου φαίνεται ότι ο στρατός ήταν ένας αποτελεσματικός μηχανισμός
+για τη γλωσσολογική Ελληνοποίηση των
+στρατιωτών. Η ανάπτυξη της Ελληνικής εκπαίδευσης έκανε τα υπόλοιπα... Ένας άλλος
+μηχανισμός εθνικής συγκρότησης ήταν η δικαστική εξουσία [...] Τα δικαστήρια ήταν ένα
+πανίσχυρο ιδεολογικό όπλο για την αποκήρυξη και την τιμωρία, (σαν κοινωνικής παρεκτροπής) τρόπων συμπεριφοράς που δεν
+προσαρμόζονται στην εθνικιστική κουλτούρα του κράτους.
+Η εξάπλωση του ελέγχου του κράτους πάνω
+στην κοινωνία μέσα από τη συγκεντροποίηση
+της εξουσίας, την καταστροφή της τοπικής
+αυτονομίας και τη διερεύνηση της γραφειοκρατίας βασιζόταν σ’ αυτούς τους μηχανισμούς της εθνικής συγκρότησης. Με τη
+σειρά της η εθνικιστική ρητορική χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα για να νομιμοποιήσει
+αυτή τη διαδικασία - προωθώντας την ιδέα
+της εθνικής ενότητας για να κινητοποιηθούν
+όλες οι δυνάμεις του έθνους για την επιτυχία
+των εξωτερικών του στόχων. Δεν είναι εκπληκτικό λοιπόν... ότι το εθνικιστικό δόγμα
+της «Μεγάλης Ιδέας» αναπτύχθηκε σαν αντίδραση σε μια εσωτερική διαμάχη (από τον Κωλέτη το 1844).
+<WRAP center round box 90%>
+//**Μύθος 1: «Η Κοινή Ιστορία»:**//
+**Η ιστορική συνέχεια του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού ή τι γνώμη είχαν οι κάτοικοι της σημερινής Ελλάδας για τους Έλληνες πριν τους μάθει το νεοελληνικό κράτος ότι έπρεπε να λέγονται Έλληνες**
+«Αδελφοί μου, έμαθα πως με τη χάριν του Κυρίου
+μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθε Έλληνες,
+δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλά ορθόδοξοι Χριστιανοί»
+//**Κοσμάς ο Αιτωλός, 1779**//
+(σήμερα, βέβαια, η κρατική παιδεία παρουσιάζει
+τον Κ. Αιτωλό σαν «πρόδρομο» του Έθνους» - η
+ιστορική αλήθεια, ως γνωστό, δεν είναι εθνική
+Αρετή)
+«Εδώ ό,τι πρέπει να ξέρουμε είναι πως στο Μεσαίωνα κάθε συνειδητός δεσμός ανάμεσα στον
+Ελληνικό λαό και στην αρχαία Ελλάδα είχε λείψει.
+Έλλην σήμαινε τον ειδωλολάτρη και τίποτα άλλο,
+μια σημασία που κρατήθηκε ζωντανή ως σήμερα
+ακόμα στην Κρήτη. **Οι ίδιοι ήταν Ρωμιοί, Γραικοί,
+Χριστιανοί, μια φορά όχι Έλληνες».**
+//**Ι.Θ. Κακριδής, μελετητής Ελληνικής λαογραφίας**//
+«Μια γριά Αντριώτισσα που ήξερε παλιές ιστορίες
+μας είπε πως οι γενιές των ανθρώπων ήταν τέσσερις. Πρώτα έζησαν οι Δράκοι, **έπειτα οι αλλόπιστοι Έλληνες**, ύστερα οι Βενετσιάνοι και ύστερα οι Τούρκοι».
+//**Άνδρος 19ος αιώνας**//
+«Τι, φώναξε (η γριά) εσύ δεν πιστεύεις για τους
+Έλληνες πως έζησαν; **Μα ήταν γίγαντες, τόσο
+ψηλοί που όταν έπεφταν δεν μπορούσαν πια να
+σηκωθούν γι’ αυτό και χάθηκαν»**
+//**Θεσσαλία, 19ος αιώνας **//
+Παλιόν καιρό οι-γι-άνθρωποι ήταν πολύ μεγάλοι.
+Μεγαλύτεροι απ' όλους ήταν **οι Ελληνέδες. Αυτοί
+ήταν κακοί άνθρωποι, γι’ αυτό ο Θεός έστειλε
+κάτι κουνούπια μεγάλα με μύτες σιδερένιες και
+τους κυνήγαγαν».**
+//**Ήπειρος, 20ός αιώνας**//
+Στους βοσκούς γύρω από το ναό του Απόλλωνα
+στις Βάσσες ζει ακόμα σήμερα το όνομα των Ελλήνων. Η απλοϊκή σκέψη αυτών των βοσκών **θεωρεί τους Έλληνες προγόνους των Φράγκων,** ξένους τεχνίτες που κάποτε κρατούσαν τον τόπο αυτό».
+//**Αρκαδία 19ος αιώνας**//
+**Ι.Θ. ΚΑΚΡΙΔΗΣ, «Οι Αρχαίοι Έλληνες στην νεοελληνική λαϊκή παράδοση».**
+Αυτά τα πιστεύω δεν ήταν απλά αποτελέσματα
+άγνοιας και έλλειψης μόρφωσης. Εκτός από το
+γεγονός ότι ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν τόσο
+αρχαίος (2000 χρόνια) που έμοιαζε με ιστορία
+παραμυθιού (γίγαντες, θεόρατοι) για τους περισσότερους κατοίκους των Βαλκανίων, η συγκεκριμένη αντίληψη ότι οι Έλληνες ήταν «κακοί», «μισάνθρωποι», «αλλόπιστοι» κλπ. ήταν η επίσημη θέση της Ορθόδοξης εκκλησίας
+μέχρι τον 19ο αιώνα. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός ο
+οποίος αγωνίστηκε ουσιαστικά για την αναβίωση της Ορθοδοξίας απηχεί αυτή την ιστορική αλήθεια με την καταδίκη του Ελληνισμού
+(μόλις 30 χρόνια πριν την επανάσταση του 21),
+σαν «ασέβειας», «αθεϊσμού» κλπ. Ο Βυζαντινός - Χριστιανικός πολιτισμός διαπνεόταν
+από ένα άσβεστο μίσος για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Με αυτήν την έννοια όχι
+μόνο δεν υπήρξε ιστορική συνέχεια αρχαιότητας - Βυζαντίου αλλά αντίθετα έκφραζαν
+αντίθετα πνεύματα. Τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό τον διέσωσαν οι Άραβες, μετά τον κληρονόμησαν οι Ευρωπαίοι (από όπου και άντλησαν τις ιδέες του φιλελευθερισμού, του
+ανθρωπισμού και του ορθολογισμού). Στην ανθρωπολογική του μελέτη «Ours Once More» ο
+R. Clogg παρατήρησε ότι η αντιπαράθεση Έλληνα - Ρωμιού υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα. Και
+το Ελληνικό κράτος αγωνίζεται βέβαια ακόμα
+εναγωνίως να πείσει τους υπηκόους του ότι τα
+χρόνια αντιπαράθεσης δεν υπήρξαν... Και
+ίσως βέβαια να μην είναι τυχαίο ότι η κορυφαία
+(και πιο φανατική) απόπειρα καθιέρωσης του
+Ελληνοχριστιανισμού σαν κουλτούρας έγινε το
+-74. Το Kitsch του Παττακού ήταν ίσως η
+μόνη αυθεντική στιγμή μιας αδύνατης σύνθεσης.
+</WRAP>
+//**γ) Η εξαγωγή της εθνικής συνείδησης τον κράτους των Αθηνών**//
+Οι δυο ξεκάθαρα ιδεολογικές πρωτοβουλίες
+με τις οποίες το Ελληνικό κράτος προσπάθησε να σταθεροποιήσει την εθνική του
+ταυτότητα ήταν η δημιουργία της αυτοκέφαλης εθνικής εκκλησίας και η εγκαθίδρυση ενός εθνικού πανεπιστημίου στην
+πρωτεύουσα.
+Η κύρια κατεύθυνση του πανεπιστημίου (...)
+προς τους Ελληνικούς πληθυσμούς έξω απ'
+την Ελλάδα ήταν συμπτωματική του γενικού
+ιδεολογικού δόγματος της εθνικής ενότητας... Το δόγμα της εθνικής ενότητας, το
+οποίο θα αναπτυσσόταν κατά τη διάρκεια του
+ου αιώνα, λειτουργούσε σε 3 επίπεδα. Στο
+κοινωνικό επίπεδο τόνιζε την ανάγκη για
+εθνική ενότητα μέσα στην Ελλάδα με έμφαση
+στην ομοιομορφία και την ομοιογενοποίηση...
+σε ένα γεωγραφικό επίπεδο τόνιζε την ενότητα του Ελληνισμού... του Ελληνικού έθνους
+σαν συνόλου... μέσα και έξω από τα σύνορα
+και σε ένα ιστορικό επίπεδο τόνιζε τη διαχρονική ενότητα του ελληνικού έθνους... τονίζοντας την αδιάκοπη συνέχεια του δια-
+μέσου των αιώνων από τον Όμηρο, στο Βυζάντιο, στη Μοντέρνα Εποχή. Αυτό το πολυεπίπεδο δόγμα αντιπροσώπευε μια κλασσική περίπτωση ιδεολογήματος... έκρυβε σοβαρά και συχνά ασυμβίβαστα δομικά και
+πολιτιστικά ρήγματα.
+Στο κοινωνικό επίπεδο έκρυβε βαθιές συγκρούσεις και διαιρέσεις... στο γεωγραφικό
+επίπεδο αντιπροσώπευε την επιθυμία για μια
+κατάσταση του έθνους ριζικά διαφορετική
+από τον πραγματικό πολιτικό κατακερματισμό
+του Ελληνικού κόσμου τον 19ο αιώνα... στο
+ιστορικό επίπεδο η θεωρία της ιστορικής συνέχειας προσπαθούσε να προσπεράσει τις
+ανασφάλειες γύρω απ' την εθνική ταυτότητα
+που ξεκινούσαν από τις πολιτιστικές αντινομίες και αντιφάσεις ανάμεσα στα κύρια
+στοιχεία της Ελληνικής Ιστορίας: Την κλασσική Ελλάδα και το Χριστιανικό Βυζάντιο.
+Η [Ιδεολογική] **προτροπή για εθνική ενότητα δημιούργησε μια γενική έλλειψη ανοχής στην Ελληνική πολιτική σκέψη** η οποία
+σταδιακά καθιέρωσε τις αναγκαιότητες του εθνικισμού σαν τη μόνη αποδεκτή ιδεολογική ορθοδοξία.
+Η εξωτερική διάσταση της εθνικής συγκρότησης περιλάμβανε την εξαγωγή των
+νέων εθνικών ιδεών, των νέων τρόπων εθνικής ταύτισης και εθνιστικού ορισμού... Το
+ανεξάρτητο βασίλειο της Ελλάδας ανέλαβε σιγά σιγά το ρόλο του εθνικού κέντρου.
+Το όραμα της εθνικής εκπαίδευσης πέρα από
+τα σύνορα του Ελληνικού κράτους ισοδυναμούσε με τη διερεύνηση των συμβολικών
+συνόρων της Ελληνικής εθνότητας μέσω της
+υιοθέτησης κοινωνικών ομάδων οι οποίες
+λόγω της γλώσσας ή της θρησκείας μπορούσαν να διδαχθούν να ταυτίζονται με τη γενικότερη φαντασιακή κοινότητα του Ελληνικού Έθνους. Αυτή η διαδικασία έγινε
+μέσω των δραστηριοτήτων 2 θεσμικών δικτύων - το ένα κάτω απ' τον άμεσο έλεγχο
+του Ελληνικού κράτους και το άλλο στηριζόμενο σε Ελληνόφωνες ή Χριστιανικές Ορθόδοξες κοινότητες. Και τα δυο όμως ήταν
+επανδρωμένα από στελέχη εκπαιδευμένα
+στην Αθήνα. Το ένα ήταν το δίκτυο των Ελληνικών προξενείων και υποπροξενείων το
+οποίο από το 1836 και μετά απλώθηκε από
+πόλη σε πόλη στα Βαλκάνια και τη Μικρά
+Ασία. Το άλλο ήταν το δίκτυο των Ελληνικών
+σχολείων που οργανώθηκε από τοπικές κοινότητες ακολουθώντας όμως τα εκπαιδευτικά
+μοντέλα που εισάγονταν από το Ελληνικό
+κράτος... **Η πιο σημαντική συνέπεια αυτής
+της εκπαιδευτικής εκστρατείας ήταν η
+γλωσσολογική ελληνοποίηση μεγάλων ορθόδοξων πληθυσμών.**
+Όπου οι ορθόδοξες κοινότητες μιλούσαν Αλβανικά, Βλάχικα ή Σλαβικά στα Βαλκάνια ή
+Τούρκικα και Αρμένικα στη Μικρά Ασία, η εξάπλωση τού δικτύου των ελληνικών σχολείων
+οδήγησε μέσα σε μια, δυο γενιές στην αναβίωση της Ελληνικής γλώσσας.
+Η αναβίωση της γλώσσας φυσικά άνοιξε τον
+δρόμο για την καλλιέργεια αισθημάτων εθνιστικής ταύτισης, της πολιτικοποίησης της μνήμης και τη σταδιακή μεταμόρφωση των παραδοσιακών θρησκευτικών ταυτίσεων σε
+εθνικές. Σύντομα τους δασκάλους τους ακολούθησαν και άλλες ομάδες που ευεργητήθηκαν από τη δυνατότητα ανώτερης εκπαίδευσης που παρείχε η ανεξάρτητη Ελλάδα.
+Δικηγόροι, γιατροί, δημοσιογράφοι... έγιναν
+πρωταγωνιστές στη μεταφορά της πολιτικής
+κουλτούρας του Ελληνικού κράτους στους χριστιανούς υποτελείς του Οθωμανού Σουλτάνου.
+<WRAP center round box 90%>
+//**Μύθος 2: Η κοινή καταγωγή και η ανύπαρκτη φυλετική αγνότητα**//
+Ο μύθος της «κοινής Ιστορικής πορείας»
+ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους διανοούμενους
+γιατί μέσα από την κατασκευή ενός τέτοιου
+«έργου» γίνονται αρχικά οι πρωτοπόροι μιας
+ιδέας και μετά οι αδίσταχτοι εφαρμοστές της
+μέσω της κρατικής εξουσίας. Η «κοινή
+ιστορία», η «κοινή μοίρα» είναι ο μύθος που
+κάνει την ιδεολογία του έθνους μοντέρνα -
+της προσδίδει την ιδιότητα της εξέλιξης στο
+χρόνο. Η «κοινή καταγωγή» από την άλλη
+είναι λαϊκός μύθος. Έχει να κάνει με την πίστη
+ότι κάπως το έθνος είναι μια οικογένεια
+αίματος και άρα το «αδέλφια μου Έλληνες» ή
+το «μητέρα πατρίδα» δεν είναι απλά σχήματα
+λόγου αλλά πραγματικότητα.
+Οι εθνικόφρονες διανοούμενοι βέβαια
+γνωρίζουν ότι οι δεσμοί αίματος είναι
+παραμύθια. Κανένα έθνος δεν αποτελείται
+από μια αιματολογική-βιολογική ομάδα. Όλα
+τα έθνη είναι μείγματα και μπασταρδέματα
+αιματολογικών γραμμών. Δεν έχει βέβαια
+νόημα να μιλήσει κανείς για βιολογική
+ενότητα των εθνών της Αμερικής που
+δημιουργήθηκαν από μετανάστες. Αλλά και τα
+ιστορικά (δηλαδή αυτά που είναι 2-3 αιώνων)
+έθνη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία,
+αποτελούνται από ποικίλες διασταυρώσεις.
+Μια πρόσφατη έρευνα στη Γαλλία έδειξε ότι ο
+σημερινός πληθυσμός της χώρας είναι
+απόγονοι αλλοδαπών κατά το 1/3
+τουλάχιστον.
+Η πιο ακραία μορφή ιδεολογικής έκφρασης
+της πίστης στη βιολογική καταγωγή είναι ο
+ρατσισμός και ο φασισμός. Γι’ αυτό και μετά
+το 1945 αυτές οι θεωρίες υποχώρησαν
+κάπως. Σήμερα επανέρχονται παρά την
+έκδηλη ανοησία που τις χαρακτηρίζει. Η ρίζα
+αυτής της πίστης βρίσκεται στην ίδια τη
+συναισθηματική αυταπάτη που προβάλλει το
+κράτος για να καλύψει το γεγονός ότι το
+έθνος είναι η ιδεολογία του. Το κράτος μέσα
+από το εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει
+έντονα την εικόνα **έθνος = οικογένεια**. άρα:
+**κράτος** = πατέρας
+**πατρίδα** = μητέρα
+**παιδιά της πατρίδας/έθνους** = πολίτες
+γιοι της πατρίδας που θα την υπερασπιστούν από το βιασμό των βαρβάρων.
+Αυτή η φαντασιακή δομή εξουσίας αντλεί τη
+συναισθηματική της φόρτιση από τα
+αξεπέραστα οιδοιπόδεια αλλά κατά κύριο
+λόγο από τις ιστορικές δομές της
+πατριαρχικής εξουσίας. Ουσιαστικά το κράτος
+προβάλει σαν ο παραδοσιακός πατριάρχης
+που επιτάσσει στους «γιους» την προστασία
+των γυναικών και ιδιαίτερα της «μάνας». Πίσω
+από αυτό το συναισθηματικό πέπλο
+αυταπάτης, το κράτος μπορεί να συνεχίζει την
+αυταρχική τεχνοκρατική διαχείριση σαν ο
+πατέρας - προστάτης - Θεός της φυλής.
+</WRAP>
+//**δ) Η τελική σύγκρουση:**//
+**Η εθνικοποίηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών
+και το τέλος της Βαλκανικής κοινωνίας**
+Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου
+της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προσκήνιο την ουσιαστική και θεωρητικά αναπόφευκτη αντινομία ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Τα πρώτα σημάδια
+της ρήξης πηγαίνουν πίσω στη σύγκρουση
+της Εκκλησίας με τους υποστηρικτές της πολιτιστικής και ιδεολογικής αλλαγής που συνδεόταν με το Διαφωτισμό. Η σύγκρουση εκφράστηκε μετά το 1789 όταν έγινε φανερό
+στους παραδοσιακούς θρησκευτικούς ηγέτες
+προς τα που πήγαιναν οι αλλαγές και οι φιλελεύθερες ιδέες του Διαφωτισμού. Η ενεργητική αντίθεση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και ιδιαίτερα του Πατριάρχη
+Γρηγορίου 5ου (1797-8, 1806-8, 1818-21)
+στην εξάπλωση του Διαφωτισμού στην Ελληνική εκπαίδευση και κουλτούρα και στο ελληνικό εθνικό κίνημα... συνιστούν την πιο φανερή έκφραση της αντινομίας ανάμεσα στην
+Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Ο Γρηγόριος καταδίκασε τόσο το Ρήγα το Βελεστινλή το
+όσο και την Ελληνική Επανάσταση το
+με βάση τις αρχές του Ορθοδόξου δόγματος. Η κλασσική Εκκλησιαστική θέση περιέχεται στο κείμενο «Πατερική διδαχή»
+(1798).
+[Τον 19ο αιώνα] καθώς οι περιφερειακές εκκλησίες των Βαλκανίων εθνικοποιούνταν... το
+οικουμενικό πατριαρχείο κρατούσε τις αποστάσεις του από το νέο εθνικισμό.
+[Ένας παρατηρητής] ο Ubicini σημείωσε το
+ότι οι κληρικοί στην Τουρκία, όπως και
+αλλού, «είναι του Εκκλησιαστικού κόμματος
+και μόνο αυτού». Ήταν αυτό το κόμμα που
+ήταν ενάντια στους νέους εθνικιστές «το
+κόμμα του Ελληνισμού» οι υποστηρικτές του
+οποίου σύμφωνα με τον Ubicini «ήθελαν απλά
+να προσαρτηθούν στην Ελλάδα». Το Πατριαρχείο μέσα από μια σειρά από πράξεις και
+ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου επισημοποίησε την αντίθεση του στον εθνικισμό...
+Παρόλο που η πρώτη φορά που αντέδρασε
+έτσι το Πατριαρχείο (καταδικαστικά) ήταν
+στην περίπτωση της ανακήρυξης του Αυτοκέφαλου της Ελληνικής Εκκλησίας (1833) η
+ξεκάθαρη δημόσια καταδίκη της προώθησης
+εθνικών στόχων στους κόλπους της Εκκλησίας προκλήθηκε απ' το Βουλγαρικό Σχίσμα του 1870. Τον Αύγουστο του 1872 οι ορθόδοξοι πατριάρχες της Αλεξάνδριας, της
+Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη και τον αρχιεπίσκοπο
+Κύπρου συγκάλεσαν μια Μεγάλη Σύνοδο η
+οποία καταδίκασε το «φυλετισμό» με τον
+οποίο εννοούσε βασικά τον εθνικισμό.
+«Όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες που ιδρύθηκαν τα πρώτα χρόνια της πίστης ήταν τοπικές και περιλάμβαναν τους Χριστιανούς
+μιας συγκεκριμένης πόλης ...χωρίς φυλετικούς διαχωρισμούς.... Αποκηρύσσουμε και καταδικάζουμε το φυλετισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, τις εθνικές διαμάχες, τα μέσα... στην εκκλησία του Χριστού...»
+Οι εκκλήσεις στο Χριστιανικό δόγμα και στις
+Ορθόδοξες παραδόσεις, όμως, δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις νέες δυνάμεις
+της Παγκόσμιας ιστορίας. Η εθνικοποίηση
+των περιφερειακών ορθοδόξων εκκλησιών
+συνεχίστηκε αμείωτη. Η Βουλγαρική Εκκλησία έγινε ο κύριος μοχλός για την προώθηση των Βουλγαρικών εθνικών στόχων
+στη Μακεδονία, στο δεύτερο μισό του 19ου
+αιώνα. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό οι Έλληνες Επίσκοποι άρχισαν να παίρνουν αυξανόμενες εθνικιστικές στάσεις σε τέτοιο
+βαθμό που οι Εθνικοί αγώνες στη Μακεδονία
+μετατράπηκαν σε ένα μεγάλο βαθμό σε αγώνες για τον έλεγχο εκκλησιών και ενοριών.
+Σύντομα προσθέθηκαν στο σκηνικό και οι Αλβανοί επίσκοποι ...σαν οι ηγέτες του Αλβανικού εθνικιστικού κινήματος.
+Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκε μια
+νέα γενιά εθνικιστών επισκόπων, ανάμεσα
+στους οποίους ήταν ο Γερμανός της Καστοριάς και ο Χρυσόστομος της Δράμας που
+διακηρύττουν ανοικτά πλέον ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
+έπρεπε να υπακούει στις εντολές του εθνικού κέντρου της Αθήνας. Ο οικουμενικός
+Πατριάρχης Ιωακείμ III (1878-84 και 1901-12)
+τήρησε μια σταθερή στάση ενάντια στους
+νέους επισκόπους και επέμενε στην Ανεξαρτησία του Πατριαρχείου από την Αθήνα.
+Η βίαιη σύγκρουση που ακολούθησε ανάμεσα στον Πατριάρχη και τους εθνικιστές
+επισκόπους ήταν χαρακτηριστική της προσπάθειας να «εθνικοποιηθεί» ακόμα και το
+κέντρο της υπερεθνικής Ορθοδοξίας.
+Την ίδια περίοδο ανάλογες συγκρούσεις συνέβαιναν και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μέσης Ανατολής... Ακόμα και η
+μικρότερη απ' τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, η
+Εκκλησία της Κύπρου, ήταν θύμα των πιέσεων του εθνικισμού. Μια παρατεταμένη
+διαμάχη για την διαδοχή του αρχιεπισκοπικού θρόνου... (1900-1909) έληξε
+με την εκλογή του Εθνικιστή Κύριλου II (1909-16).
+Από αυτό το σημείο και πέρα η Εκκλησία της
+Κύπρου ανέλαβε την ηγεσία του Κυπριακού
+εθνικιστικού κινήματος ...για ένωση με την
+Ελλάδα.
+<WRAP center round box 90%>
+//**Μύθος 3: Η Εθνική Αφύπνιση ή οι Ρωμιοί, οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι και οι Σλάβοι που απελευθέρωσαν την Ελλάδα!**//
+Τον 19ο αιώνα ένα μεγάλο μέρος της
+Ελληνικής Ιστοριογραφίας αναλώθηκε σε μια
+προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι
+νεοΈλληνες ήταν γνήσιοι βιολογικοί
+απόγονοι των αρχαίων. Ο απόηχος εκείνης
+της αστείας προσπάθειας βασανίζει ακόμα
+το νεοελληνικό έθνος (και τους εν Κύπρω
+«δυστυχισμένους» ομοεθνείς των Αθηναίων)
+που σε περιόδους υστερίας (όπως η
+σημερινή) ανεμίζουν με τόσο πάθος τη
+σημαία της φυλετικής καθαρότητας και της
+βιολογικής καταγωγής που όντως αρχίζεις
+να απορείς ποιες βαθύτερες ψυχαναλυτικές
+ανησυχίες μπορεί να εκφράζει αυτός ο
+φόβος του μπασταρδέματος. Τα νέα, βέβαια,
+από το μέτωπο της Ιστορικής έρευνας είναι
+ιδιαίτερα άσχημα. Ιδού τι αναγκάζεται να
+παραδεχθεί ένας σύγχρονος Ελληνοπαθής
+Ιστορικός που θέλει ντε και καλά να αποδείξει ότι η νεοελληνική εθνική ταυτότητα
+δημιουργήθηκε από τον 15ο αιώνα.
+«Μετά από ιδιαίτερα μακρούς και σκληρούς
+αγώνες υπετάγη στους Τούρκους το 1461 και
+η Πελλοπόνησος. Στην αντίσταση της
+έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο **οι Αρβανίτες, οι
+Σλάβοι και οι Τσάκωνες**... Μέσα σ’ αυτές τις
+συγκρούσεις οι Αρβανίτες, οι Σλάβοι και οι
+Τ σάκωνες συγχωνεύονται στην νεοελληνική
+εθνότητα. Οι Σλάβοι του Ταΰγετου είχαν
+διατηρήσει ως τότε τη γλώσσα και την
+ιδιαιτερότητα τους».
+//**Περικλή Ροδάκη - «Τότε» αρ..22.**//
+Ας μην μπούμε στις λεπτομέρειες ότι μέχρι
+τον 18ο αιώνα ο Ρήγας Φερραίος κάνει
+έκκληση στους Τσάκωνες της Πελοποννήσου.
+Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για την
+αγνότητα του ελληνικού έθνους; Ότι οι
+γενναίοι Έλληνες του Μωρηά, της Μάνης, της
+Πελλοπονήσου μπορεί να είναι και απόγονοι
+Σλάβων και Αρβανιτών! Να σταματούσε όμως
+τουλάχιστον εκεί το κακό. Φαντάζεστε ότι η
+πλειοψηφία των ηρώων του 1821 δεν ήταν καν
+Ελληνικής καταγωγής; Και όμως...
+«Στο Ελληνικό έθνος περιλαμβάνονται όλες
+οι ομάδες που βρέθηκαν στον Ελλαδικό
+χώρο και αγωνίστηκαν κατά της τουρκικής
+κυριαρχίας. Οι Αρβανίτες που είχαν
+εγκατασταθεί σε διάφορα σημεία του
+Ελλαδικού χώρου και πολέμησαν τους
+Τούρκους έγιναν βασικά και δυναμικά
+στοιχεία του νεοελληνικού έθνους(...)
+**Πολλοί απ' τους ήρωες των εθνικών μας
+αγώνων ήταν αρβανίτες ή Βλάχοι ή και
+Σλαβικής καταγωγής** όμως ένοιωσαν οι ίδιοι
+ότι ανήκαν σ’ αυτό το έθνος. Το νεοελληνικό
+έθνος δεν είναι φυλετικό. Κανένα έθνος στον
+κόσμο δεν είναι καθαρά φυλετικό... **Οι
+Σουλιώτες, οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες
+είναι Αρβανίτες στην καταγωγή** αλλά είναι
+απ' τα βασικά στηρίγματα του νεοελληνικού
+έθνους.
+Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί
+νεοελληνικό έθνος **χωρίς τους Υδραίους και
+τους Σπετσιώτες ναυμάχους, χωρίς τον
+Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τους
+μεγάλους αρματωλούς που στην καταγωγή
+είναι Αρβανίτες ή Βλάχοι».**
+//**Περικλή Ροδάκη (ο. π.)**//
+</WRAP>
+{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση"
+"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 10"
+"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999"
+Χρονιά:"1993"
+Τοποθεσίες:Λεμεσός
+"Θέμα":"Εθνικισμός/Ακροδεξιά"}}

Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο Cyprus Movements Archive Kıbrıs Sosyal Hareket Arşivi

User Tools

Site Tools

Differences

Page Tools

Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο
Cyprus Movements Archive
Kıbrıs Sosyal Hareket Arşivi