el:magazines:traino:no_10:kitromilidis

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:13]
no_name12
el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:25] (current)
no_name12
Line 375: Line 375:
  
  
 +<WRAP center round box 90%>
 +//**Μύθος 2: Η κοινή καταγωγή και η ανύπαρκτη φυλετική αγνότητα**//
  
 +Ο μύθος της «κοινής Ιστορικής πορείας» 
 +ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους διανοούμενους 
 +γιατί μέσα από την κατασκευή ενός τέτοιου 
 +«έργου» γίνονται αρχικά οι πρωτοπόροι μιας 
 +ιδέας και μετά οι αδίσταχτοι εφαρμοστές της 
 +μέσω της κρατικής εξουσίας. Η «κοινή 
 +ιστορία», η «κοινή μοίρα» είναι ο μύθος που 
 +κάνει την ιδεολογία του έθνους μοντέρνα - 
 +της προσδίδει την ιδιότητα της εξέλιξης στο 
 +χρόνο. Η «κοινή καταγωγή» από την άλλη 
 +είναι λαϊκός μύθος. Έχει να κάνει με την πίστη 
 +ότι κάπως το έθνος είναι μια οικογένεια 
 +αίματος και άρα το «αδέλφια μου Έλληνες» ή 
 +το «μητέρα πατρίδα» δεν είναι απλά σχήματα 
 +λόγου αλλά πραγματικότητα. 
  
 +Οι εθνικόφρονες διανοούμενοι βέβαια 
 +γνωρίζουν ότι οι δεσμοί αίματος είναι 
 +παραμύθια. Κανένα έθνος δεν αποτελείται 
 +από μια αιματολογική-βιολογική ομάδα. Όλα 
 +τα έθνη είναι μείγματα και μπασταρδέματα 
 +αιματολογικών γραμμών. Δεν έχει βέβαια 
 +νόημα να μιλήσει κανείς για βιολογική 
 +ενότητα των εθνών της Αμερικής που 
 +δημιουργήθηκαν από μετανάστες. Αλλά και τα 
 +ιστορικά (δηλαδή αυτά που είναι 2-3 αιώνων) 
 +έθνη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία, 
 +αποτελούνται από ποικίλες διασταυρώσεις. 
 +Μια πρόσφατη έρευνα στη Γαλλία έδειξε ότι ο 
 +σημερινός πληθυσμός της χώρας είναι 
 +απόγονοι αλλοδαπών κατά το 1/3 
 +τουλάχιστον. 
  
 +Η πιο ακραία μορφή ιδεολογικής έκφρασης 
 +της πίστης στη βιολογική καταγωγή είναι ο 
 +ρατσισμός και ο φασισμός. Γι’ αυτό και μετά 
 +το 1945 αυτές οι θεωρίες υποχώρησαν 
 +κάπως. Σήμερα επανέρχονται παρά την 
 +έκδηλη ανοησία που τις χαρακτηρίζει. Η ρίζα 
 +αυτής της πίστης βρίσκεται στην ίδια τη 
 +συναισθηματική αυταπάτη που προβάλλει το 
 +κράτος για να καλύψει το γεγονός ότι το 
 +έθνος είναι η ιδεολογία του. Το κράτος μέσα 
 +από το εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει 
 +έντονα την εικόνα **έθνος = οικογένεια**. άρα: 
  
 +**κράτος** = πατέρας
  
 +**πατρίδα** = μητέρα 
  
 +**παιδιά της πατρίδας/έθνους** = πολίτες 
 +
 +γιοι της πατρίδας που θα την υπερασπιστούν από το βιασμό των βαρβάρων. 
 +
 +Αυτή η φαντασιακή δομή εξουσίας αντλεί τη 
 +συναισθηματική της φόρτιση από τα 
 +αξεπέραστα οιδοιπόδεια αλλά κατά κύριο 
 +λόγο από τις ιστορικές δομές της 
 +πατριαρχικής εξουσίας. Ουσιαστικά το κράτος 
 +προβάλει σαν ο παραδοσιακός πατριάρχης 
 +που επιτάσσει στους «γιους» την προστασία 
 +των γυναικών και ιδιαίτερα της «μάνας». Πίσω 
 +από αυτό το συναισθηματικό πέπλο 
 +αυταπάτης, το κράτος μπορεί να συνεχίζει την 
 +αυταρχική τεχνοκρατική διαχείριση σαν ο 
 +πατέρας - προστάτης - Θεός της φυλής. 
 +</WRAP>
  
 //**δ) Η τελική σύγκρουση:**//  //**δ) Η τελική σύγκρουση:**// 
Line 388: Line 452:
  
 Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου  Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου 
-της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προ+της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προσκήνιο την ουσιαστική και θεωρητικά αναπόφευκτη αντινομία ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Τα πρώτα σημάδια  
 +της ρήξης πηγαίνουν πίσω στη σύγκρουση  
 +της Εκκλησίας με τους υποστηρικτές της πολιτιστικής και ιδεολογικής αλλαγής που συνδεόταν με το Διαφωτισμό. Η σύγκρουση εκφράστηκε μετά το 1789 όταν έγινε φανερό  
 +στους παραδοσιακούς θρησκευτικούς ηγέτες  
 +προς τα που πήγαιναν οι αλλαγές και οι φιλελεύθερες ιδέες του Διαφωτισμού. Η ενεργητική αντίθεση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και ιδιαίτερα του Πατριάρχη  
 +Γρηγορίου 5ου (1797-8, 1806-8, 1818-21)  
 +στην εξάπλωση του Διαφωτισμού στην Ελληνική εκπαίδευση και κουλτούρα και στο ελληνικό εθνικό κίνημα... συνιστούν την πιο φανερή έκφραση της αντινομίας ανάμεσα στην  
 +Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Ο Γρηγόριος καταδίκασε τόσο το Ρήγα το Βελεστινλή το  
 +1798 όσο και την Ελληνική Επανάσταση το  
 +1821 με βάση τις αρχές του Ορθοδόξου δόγματος. Η κλασσική Εκκλησιαστική θέση περιέχεται στο κείμενο «Πατερική διδαχή»  
 +(1798). 
 + 
 +[Τον 19ο αιώνα] καθώς οι περιφερειακές εκκλησίες των Βαλκανίων εθνικοποιούνταν... το  
 +οικουμενικό πατριαρχείο κρατούσε τις αποστάσεις του από το νέο εθνικισμό. 
 + 
 +[Ένας παρατηρητής] ο Ubicini σημείωσε το  
 +1850 ότι οι κληρικοί στην Τουρκία, όπως και  
 +αλλού, «είναι του Εκκλησιαστικού κόμματος  
 +και μόνο αυτού». Ήταν αυτό το κόμμα που  
 +ήταν ενάντια στους νέους εθνικιστές «το  
 +κόμμα του Ελληνισμού» οι υποστηρικτές του  
 +οποίου σύμφωνα με τον Ubicini «ήθελαν απλά  
 +να προσαρτηθούν στην Ελλάδα». Το Πατριαρχείο μέσα από μια σειρά από πράξεις και  
 +ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου επισημοποίησε την αντίθεση του στον εθνικισμό... 
 + 
 +Παρόλο που η πρώτη φορά που αντέδρασε  
 +έτσι το Πατριαρχείο (καταδικαστικά) ήταν  
 +στην περίπτωση της ανακήρυξης του Αυτοκέφαλου της Ελληνικής Εκκλησίας (1833) η  
 +ξεκάθαρη δημόσια καταδίκη της προώθησης  
 +εθνικών στόχων στους κόλπους της Εκκλησίας προκλήθηκε απ' το Βουλγαρικό Σχίσμα του 1870. Τον Αύγουστο του 1872 οι ορθόδοξοι πατριάρχες της Αλεξάνδριας, της  
 +Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη και τον αρχιεπίσκοπο  
 +Κύπρου συγκάλεσαν μια Μεγάλη Σύνοδο η  
 +οποία καταδίκασε το «φυλετισμό» με τον  
 +οποίο εννοούσε βασικά τον εθνικισμό.  
 + 
 +«Όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες που ιδρύθηκαν τα πρώτα χρόνια της πίστης ήταν τοπικές και περιλάμβαναν τους Χριστιανούς  
 +μιας συγκεκριμένης πόλης ...χωρίς φυλετικούς διαχωρισμούς.... Αποκηρύσσουμε και καταδικάζουμε το φυλετισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, τις εθνικές διαμάχες, τα μέσα... στην εκκλησία του Χριστού...» 
 + 
 +Οι εκκλήσεις στο Χριστιανικό δόγμα και στις  
 +Ορθόδοξες παραδόσεις, όμως, δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις νέες δυνάμεις  
 +της Παγκόσμιας ιστορίας. Η εθνικοποίηση  
 +των περιφερειακών ορθοδόξων εκκλησιών  
 +συνεχίστηκε αμείωτη. Η Βουλγαρική Εκκλησία έγινε ο κύριος μοχλός για την προώθηση των Βουλγαρικών εθνικών στόχων  
 +στη Μακεδονία, στο δεύτερο μισό του 19ου  
 +αιώνα. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό οι Έλληνες Επίσκοποι άρχισαν να παίρνουν αυξανόμενες εθνικιστικές στάσεις σε τέτοιο  
 +βαθμό που οι Εθνικοί αγώνες στη Μακεδονία  
 +μετατράπηκαν σε ένα μεγάλο βαθμό σε αγώνες για τον έλεγχο εκκλησιών και ενοριών.  
 +Σύντομα προσθέθηκαν στο σκηνικό και οι Αλβανοί επίσκοποι ...σαν οι ηγέτες του Αλβανικού εθνικιστικού κινήματος.  
 + 
 +Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκε μια  
 +νέα γενιά εθνικιστών επισκόπων, ανάμεσα  
 +στους οποίους ήταν ο Γερμανός της Καστοριάς και ο Χρυσόστομος της Δράμας που  
 +διακηρύττουν ανοικτά πλέον ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία  
 +έπρεπε να υπακούει στις εντολές του εθνικού κέντρου της Αθήνας. Ο οικουμενικός  
 +Πατριάρχης Ιωακείμ III (1878-84 και 1901-12)  
 +τήρησε μια σταθερή στάση ενάντια στους  
 +νέους επισκόπους και επέμενε στην Ανεξαρτησία του Πατριαρχείου από την Αθήνα.  
 + 
 +Η βίαιη σύγκρουση που ακολούθησε ανάμεσα στον Πατριάρχη και τους εθνικιστές  
 +επισκόπους ήταν χαρακτηριστική της προσπάθειας να «εθνικοποιηθεί» ακόμα και το  
 +κέντρο της υπερεθνικής Ορθοδοξίας.  
 + 
 +Την ίδια περίοδο ανάλογες συγκρούσεις συνέβαιναν και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μέσης Ανατολής... Ακόμα και η  
 +μικρότερη απ' τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, η  
 +Εκκλησία της Κύπρου, ήταν θύμα των πιέσεων του εθνικισμού. Μια παρατεταμένη  
 +διαμάχη για την διαδοχή του αρχιεπισκοπικού θρόνου... (1900-1909) έληξε  
 +με την εκλογή του Εθνικιστή Κύριλου II (1909-16).  
 + 
 +Από αυτό το σημείο και πέρα η Εκκλησία της  
 +Κύπρου ανέλαβε την ηγεσία του Κυπριακού  
 +εθνικιστικού κινήματος ...για ένωση με την  
 +Ελλάδα. 
 + 
 +<WRAP center round box 90%> 
 +//**Μύθος 3: Η Εθνική Αφύπνιση ή οι Ρωμιοί, οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι και οι Σλάβοι που απελευθέρωσαν την Ελλάδα!**// 
 + 
 +Τον 19ο αιώνα ένα μεγάλο μέρος της  
 +Ελληνικής Ιστοριογραφίας αναλώθηκε σε μια  
 +προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι  
 +νεοΈλληνες ήταν γνήσιοι βιολογικοί  
 +απόγονοι των αρχαίων. Ο απόηχος εκείνης  
 +της αστείας προσπάθειας βασανίζει ακόμα  
 +το νεοελληνικό έθνος (και τους εν Κύπρω  
 +«δυστυχισμένους» ομοεθνείς των Αθηναίων)  
 +που σε περιόδους υστερίας (όπως η  
 +σημερινή) ανεμίζουν με τόσο πάθος τη  
 +σημαία της φυλετικής καθαρότητας και της  
 +βιολογικής καταγωγής που όντως αρχίζεις  
 +να απορείς ποιες βαθύτερες ψυχαναλυτικές  
 +ανησυχίες μπορεί να εκφράζει αυτός ο  
 +φόβος του μπασταρδέματος. Τα νέα, βέβαια,  
 +από το μέτωπο της Ιστορικής έρευνας είναι  
 +ιδιαίτερα άσχημα. Ιδού τι αναγκάζεται να  
 +παραδεχθεί ένας σύγχρονος Ελληνοπαθής  
 +Ιστορικός που θέλει ντε και καλά να αποδείξει ότι η νεοελληνική εθνική ταυτότητα  
 +δημιουργήθηκε από τον 15ο αιώνα. 
 + 
 +«Μετά από ιδιαίτερα μακρούς και σκληρούς  
 +αγώνες υπετάγη στους Τούρκους το 1461 και  
 +η Πελλοπόνησος. Στην αντίσταση της  
 +έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο **οι Αρβανίτες, οι  
 +Σλάβοι και οι Τσάκωνες**... Μέσα σ’ αυτές τις  
 +συγκρούσεις οι Αρβανίτες, οι Σλάβοι και οι  
 +Τ σάκωνες συγχωνεύονται στην νεοελληνική  
 +εθνότητα. Οι Σλάβοι του Ταΰγετου είχαν  
 +διατηρήσει ως τότε τη γλώσσα και την  
 +ιδιαιτερότητα τους».  
 + 
 +//**Περικλή Ροδάκη - «Τότε» αρ..22.**// 
 + 
 +Ας μην μπούμε στις λεπτομέρειες ότι μέχρι  
 +τον 18ο αιώνα ο Ρήγας Φερραίος κάνει  
 +έκκληση στους Τσάκωνες της Πελοποννήσου.  
 +Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για την  
 +αγνότητα του ελληνικού έθνους; Ότι οι  
 +γενναίοι Έλληνες του Μωρηά, της Μάνης, της  
 +Πελλοπονήσου μπορεί να είναι και απόγονοι  
 +Σλάβων και Αρβανιτών! Να σταματούσε όμως  
 +τουλάχιστον εκεί το κακό. Φαντάζεστε ότι η  
 +πλειοψηφία των ηρώων του 1821 δεν ήταν καν  
 +Ελληνικής καταγωγής; Και όμως...  
 + 
 +«Στο Ελληνικό έθνος περιλαμβάνονται όλες  
 +οι ομάδες που βρέθηκαν στον Ελλαδικό  
 +χώρο και αγωνίστηκαν κατά της τουρκικής  
 +κυριαρχίας. Οι Αρβανίτες που είχαν  
 +εγκατασταθεί σε διάφορα σημεία του  
 +Ελλαδικού χώρου και πολέμησαν τους  
 +Τούρκους έγιναν βασικά και δυναμικά  
 +στοιχεία του νεοελληνικού έθνους(...)  
 +  
 +**Πολλοί απ' τους ήρωες των εθνικών μας  
 +αγώνων ήταν αρβανίτες ή Βλάχοι ή και  
 +Σλαβικής καταγωγής** όμως ένοιωσαν οι ίδιοι  
 +ότι ανήκαν σ’ αυτό το έθνος. Το νεοελληνικό  
 +έθνος δεν είναι φυλετικό. Κανένα έθνος στον  
 +κόσμο δεν είναι καθαρά φυλετικό... **Οι  
 +Σουλιώτες, οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες  
 +είναι Αρβανίτες στην καταγωγή** αλλά είναι  
 +απ' τα βασικά στηρίγματα του νεοελληνικού  
 +έθνους.  
 + 
 +Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί  
 +νεοελληνικό έθνος **χωρίς τους Υδραίους και  
 +τους Σπετσιώτες ναυμάχους, χωρίς τον  
 +Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τους  
 +μεγάλους αρματωλούς που στην καταγωγή  
 +είναι Αρβανίτες ή Βλάχοι».** 
  
 +//**Περικλή Ροδάκη (ο. π.)**// 
 +</WRAP>
  
 +{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση"
 +"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 10"
 +"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999"
 +Χρονιά:"1993"
 +Τοποθεσίες:Λεμεσός
 +"Θέμα":"Εθνικισμός/Ακροδεξιά"}} 
  
  
  
el/magazines/traino/no_10/kitromilidis.1598613237.txt.gz · Last modified: 2020/08/28 11:13 by no_name12