el:magazines:traino:no_10:kitromilidis

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:15]
no_name12
el:magazines:traino:no_10:kitromilidis [2020/08/28 11:25] (current)
no_name12
Line 422: Line 422:
 έθνος είναι η ιδεολογία του. Το κράτος μέσα  έθνος είναι η ιδεολογία του. Το κράτος μέσα 
 από το εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει  από το εκπαιδευτικό σύστημα προβάλει 
-έντονα την εικόνα **έθνος=οικογένεια**. άρα: +έντονα την εικόνα **έθνος = οικογένεια**. άρα: 
  
-**κράτος**=πατέρας+**κράτος** = πατέρας
  
-**πατρίδα**=μητέρα +**πατρίδα** = μητέρα 
  
-**παιδιά της πατρίδας/έθνους**=πολίτες +**παιδιά της πατρίδας/έθνους** = πολίτες 
  
 γιοι της πατρίδας που θα την υπερασπιστούν από το βιασμό των βαρβάρων.  γιοι της πατρίδας που θα την υπερασπιστούν από το βιασμό των βαρβάρων. 
Line 444: Line 444:
 αυταρχική τεχνοκρατική διαχείριση σαν ο  αυταρχική τεχνοκρατική διαχείριση σαν ο 
 πατέρας - προστάτης - Θεός της φυλής.  πατέρας - προστάτης - Θεός της φυλής. 
- </WRAP>+</WRAP>
  
 //**δ) Η τελική σύγκρουση:**//  //**δ) Η τελική σύγκρουση:**// 
Line 452: Line 452:
  
 Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου  Παρά την αποτελεσματικότητα της, η διαδικασία της εθνικής συγκρότησης διαμέσου 
-της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προ+της φαντασιακής οικοδόμησης μιας αίσθησης εθνικιστικής κοινότητας, έφερε στο προσκήνιο την ουσιαστική και θεωρητικά αναπόφευκτη αντινομία ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Τα πρώτα σημάδια  
 +της ρήξης πηγαίνουν πίσω στη σύγκρουση  
 +της Εκκλησίας με τους υποστηρικτές της πολιτιστικής και ιδεολογικής αλλαγής που συνδεόταν με το Διαφωτισμό. Η σύγκρουση εκφράστηκε μετά το 1789 όταν έγινε φανερό  
 +στους παραδοσιακούς θρησκευτικούς ηγέτες  
 +προς τα που πήγαιναν οι αλλαγές και οι φιλελεύθερες ιδέες του Διαφωτισμού. Η ενεργητική αντίθεση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και ιδιαίτερα του Πατριάρχη  
 +Γρηγορίου 5ου (1797-8, 1806-8, 1818-21)  
 +στην εξάπλωση του Διαφωτισμού στην Ελληνική εκπαίδευση και κουλτούρα και στο ελληνικό εθνικό κίνημα... συνιστούν την πιο φανερή έκφραση της αντινομίας ανάμεσα στην  
 +Ορθοδοξία και τον Εθνικισμό. Ο Γρηγόριος καταδίκασε τόσο το Ρήγα το Βελεστινλή το  
 +1798 όσο και την Ελληνική Επανάσταση το  
 +1821 με βάση τις αρχές του Ορθοδόξου δόγματος. Η κλασσική Εκκλησιαστική θέση περιέχεται στο κείμενο «Πατερική διδαχή»  
 +(1798).
  
 +[Τον 19ο αιώνα] καθώς οι περιφερειακές εκκλησίες των Βαλκανίων εθνικοποιούνταν... το 
 +οικουμενικό πατριαρχείο κρατούσε τις αποστάσεις του από το νέο εθνικισμό.
  
 +[Ένας παρατηρητής] ο Ubicini σημείωσε το 
 +1850 ότι οι κληρικοί στην Τουρκία, όπως και 
 +αλλού, «είναι του Εκκλησιαστικού κόμματος 
 +και μόνο αυτού». Ήταν αυτό το κόμμα που 
 +ήταν ενάντια στους νέους εθνικιστές «το 
 +κόμμα του Ελληνισμού» οι υποστηρικτές του 
 +οποίου σύμφωνα με τον Ubicini «ήθελαν απλά 
 +να προσαρτηθούν στην Ελλάδα». Το Πατριαρχείο μέσα από μια σειρά από πράξεις και 
 +ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου επισημοποίησε την αντίθεση του στον εθνικισμό...
 +
 +Παρόλο που η πρώτη φορά που αντέδρασε 
 +έτσι το Πατριαρχείο (καταδικαστικά) ήταν 
 +στην περίπτωση της ανακήρυξης του Αυτοκέφαλου της Ελληνικής Εκκλησίας (1833) η 
 +ξεκάθαρη δημόσια καταδίκη της προώθησης 
 +εθνικών στόχων στους κόλπους της Εκκλησίας προκλήθηκε απ' το Βουλγαρικό Σχίσμα του 1870. Τον Αύγουστο του 1872 οι ορθόδοξοι πατριάρχες της Αλεξάνδριας, της 
 +Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη και τον αρχιεπίσκοπο 
 +Κύπρου συγκάλεσαν μια Μεγάλη Σύνοδο η 
 +οποία καταδίκασε το «φυλετισμό» με τον 
 +οποίο εννοούσε βασικά τον εθνικισμό. 
 +
 +«Όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες που ιδρύθηκαν τα πρώτα χρόνια της πίστης ήταν τοπικές και περιλάμβαναν τους Χριστιανούς 
 +μιας συγκεκριμένης πόλης ...χωρίς φυλετικούς διαχωρισμούς.... Αποκηρύσσουμε και καταδικάζουμε το φυλετισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, τις εθνικές διαμάχες, τα μέσα... στην εκκλησία του Χριστού...»
 +
 +Οι εκκλήσεις στο Χριστιανικό δόγμα και στις 
 +Ορθόδοξες παραδόσεις, όμως, δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις νέες δυνάμεις 
 +της Παγκόσμιας ιστορίας. Η εθνικοποίηση 
 +των περιφερειακών ορθοδόξων εκκλησιών 
 +συνεχίστηκε αμείωτη. Η Βουλγαρική Εκκλησία έγινε ο κύριος μοχλός για την προώθηση των Βουλγαρικών εθνικών στόχων 
 +στη Μακεδονία, στο δεύτερο μισό του 19ου 
 +αιώνα. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό οι Έλληνες Επίσκοποι άρχισαν να παίρνουν αυξανόμενες εθνικιστικές στάσεις σε τέτοιο 
 +βαθμό που οι Εθνικοί αγώνες στη Μακεδονία 
 +μετατράπηκαν σε ένα μεγάλο βαθμό σε αγώνες για τον έλεγχο εκκλησιών και ενοριών. 
 +Σύντομα προσθέθηκαν στο σκηνικό και οι Αλβανοί επίσκοποι ...σαν οι ηγέτες του Αλβανικού εθνικιστικού κινήματος. 
 +
 +Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκε μια 
 +νέα γενιά εθνικιστών επισκόπων, ανάμεσα 
 +στους οποίους ήταν ο Γερμανός της Καστοριάς και ο Χρυσόστομος της Δράμας που 
 +διακηρύττουν ανοικτά πλέον ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία 
 +έπρεπε να υπακούει στις εντολές του εθνικού κέντρου της Αθήνας. Ο οικουμενικός 
 +Πατριάρχης Ιωακείμ III (1878-84 και 1901-12) 
 +τήρησε μια σταθερή στάση ενάντια στους 
 +νέους επισκόπους και επέμενε στην Ανεξαρτησία του Πατριαρχείου από την Αθήνα. 
 +
 +Η βίαιη σύγκρουση που ακολούθησε ανάμεσα στον Πατριάρχη και τους εθνικιστές 
 +επισκόπους ήταν χαρακτηριστική της προσπάθειας να «εθνικοποιηθεί» ακόμα και το 
 +κέντρο της υπερεθνικής Ορθοδοξίας. 
 +
 +Την ίδια περίοδο ανάλογες συγκρούσεις συνέβαιναν και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μέσης Ανατολής... Ακόμα και η 
 +μικρότερη απ' τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, η 
 +Εκκλησία της Κύπρου, ήταν θύμα των πιέσεων του εθνικισμού. Μια παρατεταμένη 
 +διαμάχη για την διαδοχή του αρχιεπισκοπικού θρόνου... (1900-1909) έληξε 
 +με την εκλογή του Εθνικιστή Κύριλου II (1909-16). 
 +
 +Από αυτό το σημείο και πέρα η Εκκλησία της 
 +Κύπρου ανέλαβε την ηγεσία του Κυπριακού 
 +εθνικιστικού κινήματος ...για ένωση με την 
 +Ελλάδα.
 +
 +<WRAP center round box 90%>
 +//**Μύθος 3: Η Εθνική Αφύπνιση ή οι Ρωμιοί, οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι και οι Σλάβοι που απελευθέρωσαν την Ελλάδα!**//
 +
 +Τον 19ο αιώνα ένα μεγάλο μέρος της 
 +Ελληνικής Ιστοριογραφίας αναλώθηκε σε μια 
 +προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι 
 +νεοΈλληνες ήταν γνήσιοι βιολογικοί 
 +απόγονοι των αρχαίων. Ο απόηχος εκείνης 
 +της αστείας προσπάθειας βασανίζει ακόμα 
 +το νεοελληνικό έθνος (και τους εν Κύπρω 
 +«δυστυχισμένους» ομοεθνείς των Αθηναίων) 
 +που σε περιόδους υστερίας (όπως η 
 +σημερινή) ανεμίζουν με τόσο πάθος τη 
 +σημαία της φυλετικής καθαρότητας και της 
 +βιολογικής καταγωγής που όντως αρχίζεις 
 +να απορείς ποιες βαθύτερες ψυχαναλυτικές 
 +ανησυχίες μπορεί να εκφράζει αυτός ο 
 +φόβος του μπασταρδέματος. Τα νέα, βέβαια, 
 +από το μέτωπο της Ιστορικής έρευνας είναι 
 +ιδιαίτερα άσχημα. Ιδού τι αναγκάζεται να 
 +παραδεχθεί ένας σύγχρονος Ελληνοπαθής 
 +Ιστορικός που θέλει ντε και καλά να αποδείξει ότι η νεοελληνική εθνική ταυτότητα 
 +δημιουργήθηκε από τον 15ο αιώνα.
 +
 +«Μετά από ιδιαίτερα μακρούς και σκληρούς 
 +αγώνες υπετάγη στους Τούρκους το 1461 και 
 +η Πελλοπόνησος. Στην αντίσταση της 
 +έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο **οι Αρβανίτες, οι 
 +Σλάβοι και οι Τσάκωνες**... Μέσα σ’ αυτές τις 
 +συγκρούσεις οι Αρβανίτες, οι Σλάβοι και οι 
 +Τ σάκωνες συγχωνεύονται στην νεοελληνική 
 +εθνότητα. Οι Σλάβοι του Ταΰγετου είχαν 
 +διατηρήσει ως τότε τη γλώσσα και την 
 +ιδιαιτερότητα τους». 
 +
 +//**Περικλή Ροδάκη - «Τότε» αρ..22.**//
 +
 +Ας μην μπούμε στις λεπτομέρειες ότι μέχρι 
 +τον 18ο αιώνα ο Ρήγας Φερραίος κάνει 
 +έκκληση στους Τσάκωνες της Πελοποννήσου. 
 +Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για την 
 +αγνότητα του ελληνικού έθνους; Ότι οι 
 +γενναίοι Έλληνες του Μωρηά, της Μάνης, της 
 +Πελλοπονήσου μπορεί να είναι και απόγονοι 
 +Σλάβων και Αρβανιτών! Να σταματούσε όμως 
 +τουλάχιστον εκεί το κακό. Φαντάζεστε ότι η 
 +πλειοψηφία των ηρώων του 1821 δεν ήταν καν 
 +Ελληνικής καταγωγής; Και όμως... 
 +
 +«Στο Ελληνικό έθνος περιλαμβάνονται όλες 
 +οι ομάδες που βρέθηκαν στον Ελλαδικό 
 +χώρο και αγωνίστηκαν κατά της τουρκικής 
 +κυριαρχίας. Οι Αρβανίτες που είχαν 
 +εγκατασταθεί σε διάφορα σημεία του 
 +Ελλαδικού χώρου και πολέμησαν τους 
 +Τούρκους έγιναν βασικά και δυναμικά 
 +στοιχεία του νεοελληνικού έθνους(...) 
 + 
 +**Πολλοί απ' τους ήρωες των εθνικών μας 
 +αγώνων ήταν αρβανίτες ή Βλάχοι ή και 
 +Σλαβικής καταγωγής** όμως ένοιωσαν οι ίδιοι 
 +ότι ανήκαν σ’ αυτό το έθνος. Το νεοελληνικό 
 +έθνος δεν είναι φυλετικό. Κανένα έθνος στον 
 +κόσμο δεν είναι καθαρά φυλετικό... **Οι 
 +Σουλιώτες, οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες 
 +είναι Αρβανίτες στην καταγωγή** αλλά είναι 
 +απ' τα βασικά στηρίγματα του νεοελληνικού 
 +έθνους. 
 +
 +Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί 
 +νεοελληνικό έθνος **χωρίς τους Υδραίους και 
 +τους Σπετσιώτες ναυμάχους, χωρίς τον 
 +Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τους 
 +μεγάλους αρματωλούς που στην καταγωγή 
 +είναι Αρβανίτες ή Βλάχοι».** 
 +
 +//**Περικλή Ροδάκη (ο. π.)**// 
 +</WRAP>
 +
 +{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση"
 +"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 10"
 +"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999"
 +Χρονιά:"1993"
 +Τοποθεσίες:Λεμεσός
 +"Θέμα":"Εθνικισμός/Ακροδεξιά"}} 
  
  
  
el/magazines/traino/no_10/kitromilidis.1598613359.txt.gz · Last modified: 2020/08/28 11:15 by no_name12