el:magazines:traino:no_11:jackdaniels

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
el:magazines:traino:no_11:jackdaniels [2020/08/13 15:57]
no_name12
el:magazines:traino:no_11:jackdaniels [2020/08/13 16:15] (current)
no_name12
Line 583: Line 583:
 κάνεις ό,τι σου λέει μέχρι να ξεδιαλύνω τη γνησιότητα του...”  κάνεις ό,τι σου λέει μέχρι να ξεδιαλύνω τη γνησιότητα του...” 
  
-“Του Bourbon”, ευτυχώς την προλαβαίνω. Αν +“Του bourbon”, ευτυχώς την προλαβαίνω. Αν 
 έλεγε του στοιχήματος, μπορούσε να την πατούσαμε άσχημα, μ’ όλους αυτούς τους κατασκόπους που βρίσκονται στο Τελ Αβίβ.  έλεγε του στοιχήματος, μπορούσε να την πατούσαμε άσχημα, μ’ όλους αυτούς τους κατασκόπους που βρίσκονται στο Τελ Αβίβ. 
  
 +“Του ποιου”; ρωτά αχάμπαρη αυτή. 
  
 +
 +“Του Jack Daniel's”. (Αυτό μου δίνει μια ιδέα για 
 +ύστερα). 
 +
 +“Ναι, ναι. Πρέπει να φύγω τώρα αμέσως. Θα 
 +πάμε πίσω στη γειτονιά της δισκοθήκης, θα κρυφτούμε σ’ ένα από κείνα τα άδεια σπίτια να 
 +ετοιμαστώ”, ψυθιρίζει τέλος η θεά. 
 +
 +Σε λίγο, ενώ αυτή βγάζει τη θνητή της περιβολή 
 +για ν’ ανέβει πίσω στον Όλυμπο, κι εγώ μεταμορφώνομαι από τσιγγάνα σε εγγονό της 
 +Αναστασίας, γυρίζω και της λέω πόσο πολύ τη 
 +γούσταρα σαν γκόμενο. ΚΓ αυτή, λίγο πριν 
 +χαθεί μέσα στα σύννεφα, αποκρίνεται: 
 +
 +“Δεν τέλειωσα ακόμη μαζί σου, κούκλα”. 
 +
 +* * * 
 +
 +“Που εγύριζες ούλλη νύκτα, ανεπρόκοπε;” με 
 +μαλώνει το επόμενο πρωί η Αναστασία. “Ούλλα 
 +τα μαθαίνω, ούλλα! Εκατάλαβες;” 
 +
 +Θέλω να της πω να σκάσει και να πάει στο διάολο, μα αντί αυτού ξεραίνω. Ήπια πολύ παγιάτικο γήινο κρασί το προηγούμενο βράδυ και 
 +δεν ήμουν συνηθισμένος. 
 +
 +“Πρόσεξε πολλά καλά. Που δαμέ τζιαι να πάει 
 +εν να κάμνεις ότι σου λαλώ εγώ.”. (Παράξενο, 
 +αυτό μου τό πε κι’ η θέα)! “Τζιαι πρώτα - πρώτα 
 +εν να κόψεις ούλλην τζίνην την ασουλούππωτην μαλλούππα τζιαι να γενείς άδρωπος...” 
 +
 +
 +Πάει, λοιπόν, η γιαγιά. Χάνεται στα έγκατα της 
 +θνητότητας της. Και θεά νά' ναι, με τέτοια διάλεκτο δε νομίζω να επιστρέφει στον Όλυμπο. 
 +
 +
 +“Γιαγιά”, της λέω εγώ, προσπαθώντας να βρω τι 
 +άλλο εκτός από γιαγιά μπορεί να είναι αυτή η 
 +μουμιασμένη υπόσταση με καμπούρα σε σχήμα 
 +φτυαριού. 
 +
 +“Σταμάτα να μου γλυκομιλάς, ψεύτη, τζιαι 
 +πεμου ποιον είδες εψές”, συνεχίζει, εκβιάζοντας με με το μπαστούνι της. 
 +
 +“Ωραία, αφού επιμένεις”, απαντώ. “Εψές εγνώρισα μιαν ωραίαν ύπαρξην, ήπιαμε λίγο παραπάνω και μετά πήγαμε σ’ ένα ξενοδοχείο και...”
 +
 +
 +“Σκάσε, σκάσε εν θέλω να ξέρω”, ξελαρυγγίζεται η Αναστασία. Όταν συνέλθει, με 
 +ρωτά αν μας είδε κανένας άλλος. 
 +
 +“Τι κι’ αν μας είδε κανένας...” 
 +
 +“Ρε αθεόφοβε”, ξανα-ξελαρυγγίζεται αυτή σε 
 +σημείο που αρχίζει να ακούεται σαν μια μακρινή 
 +φωνή μέσα στα παράσιτα ενός τηλεοπτικού 
 +σταθμού πού' χει πάθει βλάβη: “Εν να κά-μεις, 
 +ό,τι λαλώ εγιώ, ει-δε-μί εννά σε πε-τά-ξω έξω 
 +να σε φάν οι σσί-λοι...”, κ.ο.κ. 
 +
 +Με τέτοιους εκβιασμούς, ποιος θα μπορούσε 
 +να τα βγάλει πέρα με την Αναστασία; Συμφωνώ, 
 +λοιπόν, ν’ ακολουθήσω πιστά τα σχέδια της. Και 
 +πρώτα απ' όλα η δεξίωση. Μάλιστα, για να με 
 +υποδείξει ποιος άλλος;... η κωλόγρια η Αναστασία - ως τον επόμενο Πρώτο Άρχοντα! 
 +
 +“Και εις ανώτερα, γιαγιάκα! Αφού με θέλεις 
 +Πρώτο Άρχοντα, σκατένη, κάμε με Πρώτο Άρχοντα. Μα η φωνή σου δε βγαίνει, αλλά και νά' 
 +βγαίνε θα μας έκανες όλους ρεζίλι. Γ' αυτό 
 +πάψε τους εκφοβισμούς σου, κωλόγρια, κι άκου 
 +τι θέλω από εσένα”. 
 +
 +Η γιαγιά σαν νά' χει πάθει ηλεκτροσόκ απάνω 
 +στου τελευταίου τύπου αναπηρική της καρέκλα. 
 +
 +“Πα-πα-παρ...”, τώρα όχι μόνο μοιάζει με γαλή να, ακούεται και σαν γαλήνα. “Πάρ-ταρ-δε”, 
 +θέλει να πει μπάσταρδε αλλά η φωνή της δεν 
 +βγαίνει. 
 +
 +“Τίποτα δεν βγαίνει πια, γιατί προσπάθησες να 
 +παίξεις το φασιστικό σου παιχνίδι πάνω μου, νομίζοντας πως πάντα κερδά αυτός που φωνάζει 
 +παραπάνω. Να τώρα που την έπαθες επειδή εγώ 
 +δεν είμαι σαν τον κωλόγερο τον άντρα σου που 
 +σε περνούσε για σάρκα υπηρεσίας κι εσύ, αντί 
 +να ξεσπάς πάνω του, τα 'βγαζες πάνω σ’ εκείνους που δεν έφταιγαν.” 
 +
 +Αυτό ήταν. Η γιαγιά Αναστασία παθαίνει αμόκ. 
 +Καταπίνει τη μασέλα της, εγείρεται απ' την αναπηρική της καρέκλα και πέφτει μπρούμυτα 
 +μπροστά στα πόδια μου. 
 +
 +“Με θέλεις Πρώτο Άρχοντα, ε! Πάρε, λοιπόν μια 
 +γεύση από Πρώτο Άρχοντα”. 
 +
 +Τα χείλη της κινούνται απεγνωσμένα σαν να θέλουν να με δαγκώσουν αντί αυτού, σχηματίζουν 
 +τη λέξη κα-τα-λα-μέ-νε.
 +
 +“Μπρος ετοιμάσου για τη δεξίωση, και μη ξεχάσεις να σερβίρεις Jack Daniel's αντί σαμπάνια”. 
 +
 +“Κύλε! Κύλε!...” 
 +
 +* * * 
 +
 +
 +Και φτάνουμε αισίως στη νύκτα της δεξίωσης. 
 +Μια νύκτα γεμάτη αποκαλύψεις αφού Θεοί, 
 +Θεές, Ημίθεοι και Ημίθεες ενώνονται με τους 
 +θνητούς σ’ ένα ξέφρενο παλμό, που δημιουργείται μέσα απ' την αγωνία για τ’ αποτέλεσμα κάποιου παλιού, μεγάλου, Ολυμπιακού 
 +στοιχήματος. 
 +
 +Ο Πρώτος Άρχοντας θα βρέθει σε λίγο αντιμπετωπος με το Θεό που αναζητεί. Βαλτοί κι' απ΄ τις δυο παρατάξεις κραυγάζουν συνθήματα που φτάνουν στα αυτιά μου σαν φράσεις που ακούει κανείς σε αγώνες ιπποδρομίας: "Πάρα του Ασύλληπτη, Έλα Πέντε, Βάλε πρώτη Σουήτ Λίλυ" κ.ο.κ
 +
 +Η γιαγιά Αναστασία, πρώτη και καλύτερη στη 
 +δεξίωση, μες τη κατάμαυρη τουαλέτα της, 
 +καθιστή στην αναπηρική της, μοιάζει με επιτάφιο δίχως άνθη. Ο προσωπάρχης της 
 +βρήκε την τέλεια λύση για το χάσιμο της 
 +φωνής της. Αφού δωροδοκήθηκε από τον 
 +υποφαινόμενο εγγονό της, της ετοίμασε μια 
 +κασέτα με πρώτης τάξεως “καθαρευουσιάνικα”. Με τη βοήθεια ενός μοχλού που βρίσκεται κρυμμένος στο μανίκι 
 +της θα μπορεί να κάνει όλο το διάλογο που 
 +χρειάζεται για να τα βγάλει πέρα με όλους 
 +τους καλεσμένους της. 
 +
 +Δυστυχώς όμως, ο προσωπάρχης της, καθότι 
 +βλήμα, ξέχασε να αποφύγει τα γένη αρσενικού 
 +και θηλυκού. Κι έτσι, το πρώτο πρόβλημα παρουσιάζεται όταν καταφθάνει η Πρέσβειρα των 
 +Ηνωμένων Πολιτειών. Η γιαγιά πατά το μοχλό 
 +κ' αρχίζει να παίζει το μαγνητόφωνο: “Καλώς 
 +ήρθατε κύριε Πρεσβευτά. Μεγάλη μας τιμή...” 
 +κ.ο.κ. 
 +
 +Η Πρέσβειρα, ήδη σαστισμένη απ' τη μακάβρια 
 +εμφάνιση της Αναστασίας, τα χάνει προς στιγμής και γυρίζει πίσω προς τους σωματοφύλακες 
 +της, γεμάτη αμηχανία. Ένας απ' αυτούς - ουρανοξύστης ο άτιμος - προσπερνά την Πρέσβειρα, παίρνει το χέρι της γιαγιάς, το ασπάζεται και της λέγει: “Κκα-λόους σας βρήκκαμι, κκυρρία Ανε-στη-σία”. 
 +
 +
 +Η γιαγιά αγαλλιάζεται απ' την παρουσία τέτοιου παίδαρου, κι ας 
 +την έχει πει αναισθησία! 
 +
 +“Παρακαλώ, περάστε,” ακούεται 
 +ξανά το μαγνητόφωνο της Αναστασίας. 
 +
 +Κ' η Πρέσβειρα με τη συνοδεία 
 +της κατευθύνεται προς το πίσω 
 +μέρος του σπιτιού όπου οι πα- 
 +ρευρισκόμενοι απολαμβάνουν νόστιμα εδέσματα - μεταξύ άλλων 
 +και ψητό κόκκορα απ' τα ίδια τα 
 +χέρια της γιαγιάς. 
 +
 +(Τώρα, φτάνουμε στο παρα-πέντε 
 +των αποκαλύψεων που μπορώ να 
 +πω θα ζήλευε ακόμη κι’ ο Άγιος Ιωάννης). Η γιαγιά, μισοκοιμισμένη 
 +ακολουθεί την Πρέσβειρα και τους συνοδούς της 
 +και σε λίγο ξαναπατά το μοχλό. Το μαγνητόφωνο, 
 +που βρίσκεται κρυμμένο κάτω απ' τη φούστα της 
 +αρχίζει να παίζει άλλη μια φορά: “Θα μας κάνετε 
 +την τιμήν να δοκιμάσετε τα εδέσματα μας και να 
 +πιείτε εις υγιείαν του νέου Πρώτου Άρχοντος 
 +ένα Τζοκ Ντάνιελ! 
 +
 +Ακούγοντας αυτό η Πρέσβειρα, πέφτει στο 
 +έδαφος απ' το γέλιο, και λίγο αργότερα πέφτει 
 +από πάνω της η γιαγιά Αναστασία, πού 'χει στο 
 +μεταξύ ξυπνήσει απ' τα χάχανα της πρώτης. 
 +Και σαν να μην έφτανε αυτό, η γριά επαναβρίσκει τη χαμένη της φωνούλα, θεός φυλάξει! 
 +
 +“Ποια νομίζεις πως είσαι, σκύλλα”, ξεφωνίζει η  γριά καθώς αρπάζει την Πρέσβειρα απ' τα μαλιά κι αρχίζει να τη δαγκώνει. “Μια πουτάνα είσαι, 
 +τίποτε παραπάνω”. 
 +
 +“Πουτάνα”! 
 +
 +Και δώστου δαγκωματιές η Αναστασία, μέχρι 
 +που της βγαίνει η μασέλα πάνω στη σάρκα της 
 +λιπόθυμης Πρέσβειρας. 
 +
 +“Κύ-λα! Κύ-λα”! 
 +
 +* * * 
 +
 +
 +Κανένας από εμάς δεν μπορούσε να τη γλυτώσει απ' τα χέρια της Αναστασίας. Μόνο ο Δίας 
 +μπορούσε. Γιατί στην πραγματικότητα, η Πρέσβειρα των ΗΠΑ ήταν η θεά Αγνώστων Ιδιοτήτων, η οποία υπήρξε κάποτε θνητή και την 
 +οποία επήδησε ο Δίας ο καραπουτζουκλής και 
 +εγέννησε, μεταξύ άλλων, τον Κάστωρ πούγινε 
 +Πρώτος Άρχοντας της Γης... 
 +
 +“Ακούσε εκεί Κάστωρ, ούτε σκύλλος νά' 
 +ταν” ψυθιρίζω κι’ έπειτα αρχίζω να γελώ. 
 +
 +Οπόταν αρχίζει ένας δεύτερος τρικούβερτος 
 +καυγάς. Μόνο που αυτή τη φορά, θύτης είναι ο 
 +Πρώτος Άρχοντας και θύμα του, εγώ! 
 +
 +Κερατάδες θεοί, σώβρακο δεν έχετε να φορέσετε, αλλά το στοιχη ματάκι σας το παίζεται. 
 +Ας πάρει, λοιπόν, τη θέση μου ο Κάστορας. 
 +Έτσι, για να σας δω να χάνετε κι εσείς μια 
 +φορά. Εγώ προτιμώ να μείνω εδώ πέρα, ακόμη 
 +κι’ αν πρέπει να κρατήσω την υπόσχεση μου 
 +στην κωλόγρια να ξε-ταριχεύσω τον Λένιν. Άλλωστε, τι Πολυδεύκης θά' μουν! 
 +----
 +(Στο επόμενο τεύχος: Ποια ήταν στην πραγματικότητα η Αναστασία). 
 +
 +{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση"
 +"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 11"
 +"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999"
 +Χρονιά:"1994"
 +Τοποθεσίες:Λεμεσός
 +}}
  
el/magazines/traino/no_11/jackdaniels.1597334264.txt.gz · Last modified: 2020/08/13 15:57 by no_name12