el:magazines:traino:no_11:sxolia

Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

Link to this comparison view

Both sides previous revision Previous revision
Next revision
Previous revision
el:magazines:traino:no_11:sxolia [2020/09/01 11:35]
no_name12
el:magazines:traino:no_11:sxolia [2020/09/01 11:52] (current)
no_name12
Line 2: Line 2:
  
 **Μια απόπειρα διαλόγου** **Μια απόπειρα διαλόγου**
- 
-**Α.Π.** 
  
 Τ ο βιβλίο “Η Κύπρος πέραν του έθνους” του  Τ ο βιβλίο “Η Κύπρος πέραν του έθνους” του 
Line 62: Line 60:
 ανέπτυξε στο πρώτο του βιβλίο. ανέπτυξε στο πρώτο του βιβλίο.
  
-Η έννοια της Επανάστασης σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο όμως είναι μετέωρη γιατί η Ζυρίχη με τα δικαιώματα επέμβασης και τις κυρίαρχες βάσεις κάθε άλλο παρά επανάσταση φαίνεται να ήταν. Πι- +<WRAP center round box 60%> 
 +**Το ξεπέρασμα του παρελθόντος  
 +προϋποθέτει ότι θα το βιώσουμε  
 +σαν ιστορικό γεγονός και όχι σαν  
 +νεκρόφιλη εμπειρία του παρόντος.  
 +Πρέπει να ολοκληρώσουμε την  
 +Επανάσταση της Ανεξαρτησίας με  
 +τη δημιουργία μιας νέας  
 +καθημερινότητας.** 
 + 
 +**Α.Π.** 
 +</WRAP> 
 + 
 +Η έννοια της Επανάστασης σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο όμως είναι μετέωρη γιατί η Ζυρίχη με τα δικαιώματα επέμβασης και τις κυρίαρχες βάσεις κάθε άλλο παρά επανάσταση φαίνεται να ήταν. Πιστεύω ωστόσο ότι ο Niazi άγγιξε πάνω σε κάτι  
 +εξαιρετικά σημαντικό **η Ανεξαρτησία και η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν Επανάσταση αν ερμηνευτούν κατ’ αρχήν σαν συμβιβασμός των εθνικών εχθρών αλλά και πιο ουσιωδώς σαν η πρώτη  
 +φορά που οι Κύπριοι αποκτούσαν το δικαίωμα να αυτοκυβερνηθούν.** Με αυτήν την έννοια η αλληλοεξάρτηση που προνοούσε το σύνταγμα ήταν συμβιβασμός αλλά και η επίσημη κατοχύρωση της  
 +Ιστορικής συμβίωσης (και αλληλεξάρτησης) Ε/Κ  
 +και Τ/Κ για αιώνες. Νομίζω ότι ο Niazi επικεντρώνοντας την ανάλυση του στην ελίτ παραγνωρίζει το επίπεδο της καθημερινότητας, της κοινής Ιστορικής εμπειρίας Ε/Κ και Τ/Κ το οποίο,  
 +σε τελική ανάλυση, αποτελούσε τον κοινωνικό  
 +ιστό της αλληλεξάρτησης από τον οποίο ήθελαν  
 +να αποσπαστούν τόσο εναγώνια οι 2 ελίτ. Χρειάζεται σ’ αυτά τα πλαίσια μια σειρά ερευνών στον  
 +τομέα της συλλογικής λαϊκής μνήμης (πέρα από  
 +τις επίσημες εθνικές εκδοχές) και στις Ιστορικές  
 +ρίζες τόσο της συνείδησης της Ανεξαρτησίας  
 +(από τη δεκαετία του 1920) όσο και της διαδικασίας εμπέδωσης των εθνικών μύθων και την  
 +μεταλλαγή τους σε διαχωριστικές ιδεολογίες (αξίζει να θυμηθούμε λ.χ. ότι τα Οκτωβριανά του '31  
 +ξέσπασαν γιατί ο μόνος Τ/Κ εθνικιστής (κεμαλικός) βουλευτής ψήφισε με τους Ε/Κ). 
 + 
 +**β)** Παρά την προσπάθεια του ο Niazi αγωνίζεται  
 +νομίζω να κρατήσει τις ισορροπίες και τις ίσες  
 +αποστάσεις από τους 2 εθνικισμούς. 
 + 
 +Δεν ξέρω τι έγινε στην Τ/Κ κοινότητα στην περίοδο  
 +60-74 αλλά στην Ε/Κ υπήρχε μια πολυσύνθετη  
 +πραγματικότητα που είναι νομίζω δύσκολο να ερμηνευτεί με την ορθή μεν αλλά ελειπτική θέση ότι  
 +ο βασικός στόχος της Ε/Κ ελίτ ήταν η ηγεμονία της  
 +στο νησί. Κατ’ αρχήν νομίζω ότι δεν πρέπει να μιλούμε για 1 ελίτ η κοινωνική ομάδα όταν αναφερόμαστε στους Ε/Κ αλλά για 3. Η ηγετική ομάδα ήταν σαφέστατα το Μακαριακό κέντρο που κτίστηκε γύρω από χαρισματική φυσιογνωμία του Μακαρίου αλλά και τον παραγοντισμό και την πελατειακή σχέση των τέως καπετάνιων της ΕΟΚΑ με  
 +ένα μέρος του πληθυσμού. Το κράτος ουσιαστικά  
 +ήταν στα χέρια αυτής της ελίτ με κύριο άξονα το  
 +“κράτος εν κράτει” του τότε υπουργού Εσωτερικών  
 +Π. Γ ιωρκάτζη. Μια δεύτερη ομάδα - ουσιαστικά μια  
 +ολόκληρη μερίδα της κοινωνίας ανήκε στην Αριστερά (με τη δικιά της ελίτ και κομματική συντεχνιακή γραφειοκρατία). 
 + 
 +Αυτή η ομάδα ήταν ουσιαστικά πολίτες β' κατηγορίας στο καθεστώς των φακέλλων και του  
 +ρουσφετιού που έφτιαξε ο Γιωρκάτζης. Και μια  
 +τρίτη ομάδα που στήριξε τελικά την ΕΟΚΑ Β λειτούργησε σαν έκφραση αυτών που είδαν τα δικαιώματα, όνειρα ή την κοινωνική τους θέση / status να απειλούνται με τον εκμοντερνισμό που  
 +έφερε η Ανεξαρτησία. 
 + 
 +Αυτές οι περίπλοκες ισορροπίες στην Ε/Κ κοινότητα οδήγησαν προοδευτικά σε μια όχι απλή  
 +αποδοχή της Ανεξαρτησίας αλλά και σε ένα αγώνα  
 +εξίσου ηρωικό όπως τον αντιαποικιακό (για την Ε/Κ κοινότητα) - για την υπεράσπιση της Κυπριακής  
 +Δημοκρατίας από τις παρεμβάσεις των Αθηνών,  
 +του ΝΑΤΟ και της Κυπριακής ακροδεξιάς. Η τραγωδία που διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας το  
 +έργο του Niazi ήταν ότι αυτός ο αγώνας δεν έφτασε ποτέ στους Τ/Κ. **Ο ηγεμονισμός της πλειοψηφίας παρέμεινε αμείωτος παρά την εσωτερικό αγώνα της Ε/Κ κοινότητας να ολοκληρώσει την  
 +ανεξαρτησία και να υπερασπιστεί τη δημοκρατία.** Σ’ αυτά τα πλαίσια η φυσιογνωμία του Μακαρίου  
 +θα παραμείνει σίγουρα αμφιλεγόμενη - όχι μόνο  
 +για ένα μέρος της Ε/Κ δεξιάς αλλά και για την  
 +πλειοψηφία της Τ/Κ κοινότητας. Ίσως όμως να  
 +είναι καιρός να αρχίσουμε μια συζήτηση για το  
 +Μακάριο σαν ιστορική φυσιογνωμία παρά σαν ένα  
 +πρόσωπο ή σαν πολιτικό. Ο Μακάριος ήταν σίγουρα ο χαρισματικός ηγέτης που έκφρασε με ένα  
 +σχεδόν μαγικό τρόπο (όπως όλοι οι χαρισματικοί  
 +ηγέτες άλλωστε) τη ματέλλαγη της Ε/Κ κοινότητας από την παραδοσιακή, αγροτική θρησκευτική κοινότητα στη μοντέρνα κοινωνία των  
 +πολιτών μιας κοσμικής Πολιτείας. Ταυτόχρονα ο  
 +Μακάριος σαν Κύπριος πρόεδρος υπήρξε ο θεμελιωτής όχι απλά της Ανεξαρτησίας αλλά και της  
 +υπόστασης της Κύπρου σαν διεθνούς υποκειμένου. Ότι και να νομίζει κανείς σήμερα για  
 +τους αδέσμευτους - στην μεταψυχροπολεμική  
 +εποχή - η ηγετική παρουσία του Μακαρίου σ’ αυτό  
 +το διεθνές κίνημα υπήρξε η πιο σημαντική απόπειρα ολοκλήρωσης της Ανεξαρτησίας και τοποθέτησης της Κύπρου στο διεθνή χάρτη. Αυτή η κίνηση του Μακαρίου ως γνωστόν έγινε παρά την  
 +αντίθεση της Τ/Κ ελίτ. Στα πλαίσια της ανάλυσης  
 +του Niazi ήταν μια ηγεμονική κίνηση απέναντι της  
 +Τ/Κ. Όμως ιστορικά ήταν και μια κίνηση ολοκλήρωσης της Ανεξαρτησίας. 
 + 
 +Ο Niazi κάνει ορισμένες ιδιαίτερα οξυδερκείς παρατηρήσεις για τις επιδράσεις του εθνικισμού  
 +πάνω στα άτομα (την ισοπέδωση των ατόμων-πολιτών) και στη ψυχολογική θωράκιση που δημιουργεί απέναντι στον πόνο του άλλου. Ταυτόχρονα στον πνευματικό τομέα ο εθνικισμός δημιουργεί πόλους αναφοράς (μυθικούς ή  
 +μυθολογικούς) τους οποίους οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε κριτικά. Δεν χρειάζεται όμως να  
 +γκρεμίσουμε τα μαυσωλεία (τα οποία για μερικούς  
 +- κολλημένους ή μη - είναι ιερά) για να γράψουμε  
 +τη συνολική ιστορία της χώρας μας. Πρέπει κάποτε να μπορέσουμε να γράψουμε μια Ιστορία που  
 +να χωρά το Μακάριο, το Γρίβα, τον Κουτσιούκ, το  
 +Ντεκτάς, το Σέρβα,  
 +τον Παπαϊωάννου,  
 +τον Αυξεντίου, τον  
 +Παπαφώτη, το Μένοικο, το Σαμψών, το  
 +Λυσσαρίδη, το Δώρο  
 +Λόίζου, την ΕΟΚΑ Β  
 +και τη Δημοκρατική  
 +αντίσταση, την ΕΟΚΑ  
 +και την ΤΜΤ... Αν  
 +αυτά ακούγονται βέβηλα τότε μάλλον  
 +δεν συνειδητοποιούμε ότι  
 +ζούμε στην Κύπρο. 
 + 
 + 
 + 
 +{{tag> Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Τούρκικη Μετάφραση" Κατάσταση:"Χρειάζεται Μετάφραση":"Χρειάζεται Αγγλική Μετάφραση" 
 +"Περιοδικά":"Τραίνο στην πόλη (Περιοδικό)":"Τραίνο στην πόλη - Τεύχος 11" 
 +"Δεκαετία":"Δεκαετία 1990-1999" 
 +Χρονιά:"1994" 
 +Τοποθεσίες:Λεμεσός 
 +}} 
 + 
  
  
el/magazines/traino/no_11/sxolia.1598960111.txt.gz · Last modified: 2020/09/01 11:35 by no_name12