Στην ιστορική διαδήλωση του Μάη του 1886 στο Σικάγο για την διεκδίκηση του 8ωρου, έξι εργάτες δολοφονήθηκαν από την αστυνομία και πολλοί τραυματίστηκαν. Άλλοι φυλακίστηκαν για χρόνια. Από αυτούς τέσσερις καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό και εκτελέστηκαν. Στην απολογία του στο δικαστήριο, η οποία έμεινε στην ιστορία να φωτίζει τις καρδιές κάθε καταπιεσμένου αγωνιστή, ο επαναστάτης εργάτης Αύγουστος Σπάϊς τόνισε μεταξύ άλλων:

«Κύριοι δικαστές, αν σας περνάει από το μυαλό η ιδέα στα σοβαρά πως με τις κρεμάλες σας μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την πίεση εργατών στην εξέγερση, είστε μα την αλήθεια πτωχοί τω πνεύματι».

Σήμερα 127 χρόνια μετά, αυτοί που μας εξουσιάζουν θέλουν να μας γυρίσουν δύο αιώνες πίσω, παίρνουν πίσω μία-μία όλες τις κατακτήσεις που επέβαλε το εργατικό κίνημα από την εποχή ακόμα του Σικάγου. Σήμερα με την εφαρμογή των μνημονίων, κυβερνήσεις, εε και δντ θέλουν να μας βάλουν την θηλιά στον λαιμό, να μας εξοντώσουν, μας μετατρέπουν σε δούλους στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα τους.

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, πιστή υπηρέτης της εε και του δντ, των τραπεζιτών και του κεφαλαίου, προωθώντας το μνημόνιο εφαρμόζει πολιτική σκληρής λιτότητας που βάζει στο στόχαστρο όλα τα εργατικά και λαικά δικαιώματα. Μειώσεις στους μισθούς (ακόμα και τον κατώτατο) και τις συντάξεις, διάλυση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και παιδείας, απολύσεις και συρρίκνωση συνολικά του δημοσίου τομέα, φορολογίες, αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης και γενικότερα μια πολιτική υπερεκμετάλευσης που μας οδηγεί σε ένα νέο κοινωνικό μεσαίωνα και την εξαθλίωση.

Τα σαρωτικά σφαγιαστικά μέτρα που ψηφίζει σήμερα η βουλή, είναι η συνέχεια στο κούρεμα καταθέσεων και την αρπαγή των ταμείων προνοίας των εργαζομένων και την οριστική επιβολή του πρώτου μνημονίου.

Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αυταπάτη για το τι σημαίνει μνημόνιο. Όπως έδειξαν και οι εμπειρίες στις άλλες χώρες και ιδιαίτερα την Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι η κοινωνική καταστροφή, η καταδίκη στην φτώχεια και την ανέχεια για την πλειοψηφία του λαού για να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών.

Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει ήπιο ή σκληρό μνημόνιο, ούτε εξαντλείται σε ένα πακέτο μέτρων ή μία δόση η εφαρμογή της ληστρικής δανειακής σύμβασης. Τρόικα εε και δντ απαιτούν συνεχώς νέα μέτρα που εφαρμόζουν οι υποτακτικές κυβερνήσεις μέχρι να διαλύσουν τα πάντα και να μας γονατίσουν. Γι αυτό μας θέτουν εκβιαστικά ψευτοδιλήματα όπως μνημόνιο ή χρεοκωπία.

Καμιά αυταπάτη ακόμα δεν πρέπει να έχουμε για το αν τα μνημόνια και γενικότερα η παγκόσμια οικονομική κρίση μας κτύπησε σκληρά τωρα στην Κύπρο λόγω κακής διαχείρισης. Είδαμε ότι και η κυβέρνηση Χριστόφια υπηρέτησε τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο, μας έβαλε στον μηχανισμό της τρόικας και ήταν αυτή που πέρασε τους πρώτους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου. Καμιά κυβέρνηση, παρά μόνο ένα ισχυρό κίνημα εργαζομένων και νεολαίας μπορεί να ανατρέψει τη επίθεση των καπιταλιστών.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Δυστυχώς οι ξεπουλημένες ηγεσίες των συντεχνιών στην Κύπρο, έχουν υποταχθεί πλήρως στα συμφέροντα των εργοδοτών και των αφεντικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν καλέσει καμία απεργία ενάντια στα μνημονιακά μέτρα! Τα έμμισθα στελέχη των καθεστωτικών κομμάτων που ηγούνται στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, προωθούν τον πελατειακό διαχειριστικό συνδικαλισμό, που συνήθως συμβιβάζεται ή υποχωρεί συνεχώς στις απαιτήσεις των αφεντικών.

Ενίοτε αυτός ο συνδικαλισμός παίρνει και χαρακτήρα κυβερνητικό, υποταγμένος στη κρατική πολιτική, ανάλογα με το ποιο ή ποια κόμματα βρίσκονται στη κυβέρνηση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι συντεχνίες να χάσουν εντελώς τον αγωνιστικό χαρακτήρα που είχαν στο παρελθόν, να μην λειτουργούν καθόλου μαζικές διαδικασίες βάσης όπου να μπορεί να εκφράζεται πραγματικά η εργατική βούληση και να μη αναπτύσονται μορφές πάλης και κινητοποιήσεις ενάντια στη επίθεση του κεφαλαίου.

Για να ανατραπεί αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να σπάσουν τα δεσμά τους, να συγκρουστούν με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και να οργανώσουν σωματεία που θα λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά με γενικές συνελεύσεις και θα έχουν ταξική σύνθεση, δεν θα έχουν θέση εκεί στελέχη καθεστωτικών κομμάτων ή αφεντικά.

Η συνεχιζόμενη απεργία στο Βασιλικό όπου κύπριοι και μετανάστες εργάτες παλεύουν μαζί, ο ηρωικός αγώνας των οικοδόμων με την μεγάλη και μαχητική απεργία διαρκείας που θύμισε τους μεγαλειώδεις αγώνες του 1948, η αντίσταση με απεργίες και κινητοποιήσεις αυτές τις μέρες των εργαζομένων στις τράπεζες, δείχνουν ότι οι εργάτες μπορούν να νικήσουν αν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και παλέψουν μακριά από αντιλήψεις ηττοπάθειας. Ο θεσμός του δήθεν κοινωνικού διαλόγου έχει ξεφτιλιστεί. Αυτό που χρειάζεται είναι σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου και όχι διαπραγμάτευση για το πόσο θα χειροτερέψει η θέση των εργαζομένων.

Χρειάζεται όμως και μια Άλλη Αριστερά. Που θα παλεύει αποφασιστικά για την ανατροπή των μνημονίων, την ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, την έξοδο από το σφαγείο του ευρώ και της εε.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια Αντικαπιταλιστική Επαναστατική Αριστερά. Δεν είναι ο καπιταλισμός, που μας οδήγησε στην σημερινή πρωτοφανή καταστροφή το μέλλον του κόσμου. Παλεύουμε για να οργανώσουμε τη ζωή μας και την κοινωνία χωρίς εργοδότες και αφεντικά, χωρίς τραπεζίτες. Για να περάσουν στην ιδιοκτησία των εργατών οι επιχειρήσεις, ο πλούτος και η εξουσία.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ!