Ως Τρόικα χαρακτηρίζεται η τριμερής άσκηση οικονομικού και πολιτικού ελέγχου επί της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Επιτροπή (Κομισιόν) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ΔΝΤ χορήγησε δάνεια σε χώρες οι οποίες αντιμετώπιζαν μικρά η μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα, ιδιαίτερα από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Μόνο από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν προσφύγει πάνω από 20 χώρες σε όλες τις ηπείρους.

Ήταν «ελεύθερη» επιλογή η προσφυγή όλων αυτών των χωρών; Σαφώς όχι. Φαινόταν πως δεν υπήρχε άλλη λύση – η για την ακρίβεια, οι χώρες αυτές τις έκαναν να πιστεύουν πως δεν υπήρχε λύση. Είναι επιβολή από τους κυρίαρχους στην ΕΕ και τις ΗΠΑ (ως βασικός μέτοχος του ΔΝΤ) μιας οικονομικής στρατηγικής που ωφελεί μόνο τους μεγαλο καπιταλιστές σε κάθε χώρα.

Ιδού οι επιδόσεις τους:

Ρουμανία: Zήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ τον Μάρτιο του 2009. Χορηγήθηκε δάνειο ύψους 12,9 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας προέβη σε 137.000 απολύσεις στο Δημόσιο, μείωσε τις συντάξεις και τους μισθούς και αύξησε τους φόρους. Το 2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 7,1%.

Ουγγαρία: Προσέφυγε στο ΔΝΤ στα τέλη του 2008. Της χορηγήθηκε δάνειο ύψους 12,5 δισ. ευρώ. Η ουγγρική κυβέρνηση προχώρησε στην κατάργηση του 13ου μισθού, της 13ης σύνταξης και στην περικοπή κατά 20%- 30% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε το 2009 κατά 6,3%.

Λετονία: Το ΔΝΤ χορήγησε δάνειο ύψους 1,7 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε σε μείωση κατά 30% των μισθών του δημοσίου, σε περικοπή δαπανών κατά 4,5%, σε πάγωμα συντάξεων και αύξηση του ΦΠΑ. Το 2009 η ανεργία στη χώρα εκτινάχθηκε στο 16,6%.

Αργεντινή: Στην Αργεντινή το ΔΝΤ χορήγησε δάνεια ύψους 7,2 δισ. δολαρίων το 1999 και 39,7 δισ. δολαρίων το 2000. Τον Δεκέμβριο του 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής ανακοίνωσε νέα μέτρα όπως μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20% και πάγωμα των καταθέσεων. Η ανεργία της χώρας εκτοξεύθηκε στα ύψη, φτάνοντας έως και το 40% . Το 48% του πληθυσμού έμεινε εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άρα χωρίς φάρμακα λόγω των πολιτικών που επιβλήθηκαν. Τα μέτρα προκάλεσαν κοινωνική αναταραχή και ακολούθησε παραίτηση της κυβέρνησης. Η νέα κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία κήρυξε πτώχευση.

Μεξικό: Το Μεξικό ζήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ το 1995. Χορηγήθηκε δάνειο ύψους 30 δισ. δολαρίων. Μετά τα νέα μέτρα που επιβλήθηκαν στη χώρα, οι πολίτες που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπέρασαν το 50% και ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 20%.

Βραζιλία: Το δάνειο 41 δισεκατομμύρια δολάρια υπό την προϋπόθεση της περικοπής των κυβερνητικών δαπανών κατά 28 δις (με απόλυση δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτικοποιήσεις). Αποτέλεσμα ήταν να ανεβούν τα καταναλωτικά δάνεια κατά 250% και να υπάρχουν μαζικές πτωχεύσεις επιχειρήσεων και τραπεζών. Η ανεργία ξεπέρασε το 17%.

Ινδονησία: Η επιβολή των πολιτικών του ΔΝΤ εκεί οδήγησε σε πτώση του παραγόμενου πλούτου κατά 45%. Αποτέλεσμα: Βίαιη κοινωνική εξέγερση με εκατοντάδες νεκρούς.

Τουρκία: Πήρε δάνειο των 20,4 δις ευρώ μείωσε τους μισθούς κατά 20% και αύξησε κατακόρυφα τα επιτόκια.

Ελλάδα: Πήρε από το 2010 μέχρι σήμερα 145 δις ευρώ. Μείωση κατώτατου μισθού σε όλους 25% και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών! Αύξηση ΦΠΑ μέχρι 25%. Αύξηση των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες κατά 25%. Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης. Περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας και παιδείας. 150 χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο θα γίνουν μέχρι το 2015. Η ανεργία ήδη ξεπέρασε το 25%. Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά 40%, 3 χιλιάδες μόνο από το 2009 μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες υπάρχει μείωση του προσδόκιμου ζωής κατά 6 με 7 χρόνια στις χώρες που επεμβαίνει το ΔΝΤ.

ΘΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΜΕ; Εδώ στην Κύπρο ήδη η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφωνίες τους και την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, έχουν αποδεχθεί ότι είναι μονόδρομος η υπογραφή μνημονίου και η επιβολή μέτρων λιτότητας.

Θα δεχθούμε να μας οδηγήσουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση; Η θα οργανωθούμε για να αντισταθούμε; Καλούμε όλους τους εργαζόμενους/ες, τους άνεργους/ες και τη νεολαία να πάρουν την υπόθεση και τους αγώνες στα χέρια τους. Να γυρίσουν τη πλάτη σε όλους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και να οργανωθούν παλεύοντας για τις ανάγκες τους. Να μην αποδεχθούν τον ρόλο των σύγχρονων δούλων στα σκλαβοπάζαρα της μισθωτής δουλείας, αλλά να περάσουν στη αντεπίθεση, να αντισταθούν και να ανατρέψουν τη επίθεση του κεφαλαίου. Μόνο οι ανυποχώρητοι, συλλογικοί κι ανεξάρτητοι αγώνες, των εργαζομένων και της νεολαίας μπορούν να φέρουν πραγματικές αλλαγές και να ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές.