Αυτή η μπροσούρα εκδόθηκε από το Πλανόδιο Στέκι Δρόμου τον Ιούνη του 2010.

Ζωή ή κατανάλωση;

«Είσαι στο μαγαζί με αθλητικά είδη. Δεν μπορείς να αποφασίσεις ανάμεσα σε ένα νέο μπουφάν ή μια ρακέτα. Ποιον θα ρωτήσεις; Κανέναν. Αγοράζεις και τα δύο και τελειώνεις. Χωρίς αμφιβολία περνάς την καλύτερη περίοδο της ζωής σου» Από διαφήμιση σε Ισπανική εφημερίδα

Υπερ-καταναλωτισμός, οικονομική «ανάπτυξη», διαφημίσεις, χορηγίες, shopping malls, shopping therapies, εξάρτηση από τα ψώνια και τα αγαθά. Αυτός είναι ο σύγχρονος «πολιτισμός» των «ανεπτυγμένων χωρών» του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Σ’αυτόν τον πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για αυθόρμητη διασκέδαση, συναισθήματα και πάθος για ζωή. Το μόνο που υπάρχει είναι το πάθος για την κατανάλωση.

Τι είναι (υπερ-)καταναλωτισμός; Είναι η αγορά προϊόντων που είδαμε στη διαφήμιση άλλα τα βρήκαμε άχρηστα λίγες μέρες μετά. Είναι το μόνιμο αίσθημα του ανικανοποίητου. Η συνεχής ανάγκη για περισσότερα, καλύτερα, μεγαλύτερα. Η δημιουργία συνειδήσεων που συγχέουν την πραγματικότητα με τη διαφήμιση, την «επιθυμία» με την ανάγκη. Ακόμη, είναι η πεποίθηση πως η έλλειψη επικοινωνίας με τον εαυτό μας και τους γύρω μας, αλλά και τα ελαττώματα μας, καλύπτοντα και εξαφανίζοντα με την αγορά συγκεκριμένων προϊόντων.

Για να μπορούν οι άνθρωποι των «ανεπτυγμένων» πολιτισμών να απολαμβάνουν τα αγαθά που συχνά παράγονται από εκατομμύρια εργάτες που δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες σε φτωχές χώρες, χρειάζονται συνεχώς περισσότερα χρήματα. Έτσι δέχονται κακές και ελαστικές συνθήκες εργασίας, χρεώνονται περισσότερο και δουλέυουν περισσότερο. Παιρνούν λιγότερο χρόνο με ότι θα μπορούσε να τους κάνει πραγματικά χαρούμενους, τους φίλους τους, τα παιδιά τους, και φυσικά τους εαυτούς τους.

Η καταναλωτική κοινωνία απαξιώνει τόσο την εργασία όσο και την αξία των προϊόντων αφού το μόνο που μετρά στις ανθρώπινες σχέσεις είναι το μοτίβο παραγωγής – κατανάλωσης. Ο κόπος και η ατομικότητα του κάθε προϊόντος δεν έχει σημασία μπροστά στο «τέρας» της μαζικής παραγωγής.

Η καταναλωτική κοινωνία βάζει «τις ανάγκες πάνω από τους πόρους, τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους, το παρόν πάνω από το μέλλον.»

Ο υπερ-καταναλωτισμός δεν καταστρέφει μόνο τον άνθρωπο αλλά και τη φύση. Η επαναχρησιμοποίηση, η ανακύκλωση και η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι θετικές ενέργειες, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετές. Αν όντως θέλουμε να προστατεύσουμε το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, πρέπει να αλλάξουμε άμεσα και δραστικά τρόπο ζωής.

Η εξόρυξη, η παραγωγή, η διακίνηση και η μεταφορά των προϊόντων που εμείς ζητούμε και καταναλώνουμε, είναι η κορυφαία αιτία της περιβαλλοντικής καταστροφής που βιώνουμε καθημερινά. Από τα ρυπογόνα εργοστάσια παραγωγής παιχνιδιών στην Ασία μέχρι το πέταγμα τόνων σκουπιδιών στους ωκεανούς και το κόψιμο χιλιάδων δέντρων του Αμαζονίου στο βωμό της παραγογής σόγιας για τις τεράστιες ποσότητες φαγητών (και κυρίως κρέατως) που τρώμε, η καταστροφή και η μόλυνση του περιβάλλοντος ξεκινά από την καταναλωτική κοινωνία του ανθρώπου.

* 800 εκατομμύρια άτομα ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, 40% των παραγόμενων τροφίμων πετιόνται χωρίς να φαγωθούν, 1/3 των ψαριών επιστρέφονται στη θάλασσα επειδή δεν πληρούν τις αισθητικές προδιαγραφές τις αγοράς, 300 εκατομμύρια είναι οι παχύσαρκοι στις χώρες του Βορρά.

70% των αποφάσεών για μια αγορά παίρνονται μέσα στο μαγαζί.

* Το 1/3 των Ευρωπαίων καταναλωτών έχει υψηλό βαθμό εξάρτησης από τα ψώνια, σοβαρά προβλήματα παρορμητικών αγορών ή χάνει τον αυτοέλεγχο στα έξοδά του.

Καθημερινά δεχόμαστε 3000 διαφημιστικά ερεθίσματα.

* Ο κατάλογος του ΙΚΕΑ είναι το πιο «διαβασμένο» βιβλίο στον κόσμο: 175 εκατομμύρια κατάλογοι τυπώνονται τον χρόνο σε 35 χώρες και 27 γλώσσες.

80% αυτών που μπαίνουν σε ένα εμπορικό κέντρο αγοράζουν τελικά κάτι.

Πηγή - πληροφορίες: http://sporos.org

Πλανόδιο Στέκι Δρόμου

steki-dromou.blogspot.com

stekidromou@gmail.com