Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε από το αφοα στις 10/06/25.

Χωρίς Αλήθεια και χωρίς Προοπτική

Δημήτρης Δημητρίου

Με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να αποσύρει το εισαγωγικό λεύκωμα της κυπριακής ομάδας στην αρχιτεκτονική Μπιενάλε, που διοργανώνεται στη Βενετία από τις 10 Μαΐου μέχρι τις 23 Νοεμβρίου 2025.

Πάντοτε γινόταν από το καθεστώς μια μεγάλη προσπάθεια φίμωσης ενός διαφορετικού αφηγήματος από αυτό το οποίο καθορίζει και επιβάλλει το βαθύ εθνικιστικό κράτος με τις συνήθεις ακροδεξιές αντιλήψεις. Η φίμωση είναι αναμενομένη λόγω της πραγματικής (και όχι της τυπικής) φύσης του καθεστώτος που επιτρέπει μόνο τη διάχυση της δικής του “αλήθειας”.

Θυμούμαι τον μακαρίτη Δημήτρη Ανδρέου, που σε εκπομπή του στο ΡΙΚ μετά το 2003, ομολόγησε ότι, όταν είχε μιλήσει από τα ερτζιανά του ΡΙΚ για διακοινοτικές συγκρούσεις που μαίνονταν τον Δεκέμβριο 1963-αρχές 1964, τον πήρε τηλέφωνο ο Μακάριος, τον κατσάδιασε και του έδωσε οδηγίες να αποκαλεί τις συγκρούσεις “Τουρκοκυπριακή Ανταρσία”. Έκτοτε όλα τα “καθώς πρέπει” ΜΜΕ, καθεστωτικά βιβλία της ιστορίας, όλοι οι “σωστοί” δημοσιογράφοι αναφέρονται στις συγκρούσεις που ξεκίνησε η καθόλα αντισυνταγματική και παράνομη οργάνωση “Ακρίτας’” σαν τ/κ ανταρσία. Οι δολοφονίες Τ/κ αμάχων και οι τεράστιες καταστροφές στις περιουσίες των Τ/κ, που με τόση ακρίβεια κατέγραψε η έκθεση του τότε ΓΓ του ΟΗΕ, Ου Θάντ, από τις ορδές φανατικών Ε/κ υπό την καθοδήγησή της “Ακρίτας” δεν δημοσιοποιούνταν. Οι Ε/κ άκουαν μόνο για τις “βαρβαρότητες” των Τ/κ.

Να σημειώσω εδώ ότι τα υψηλόβαθμα στελέχη της οργάνωσης “Ακρίτας” όχι μόνο δεν πήγαν φυλακή αλλά αρκετά διετέλεσαν μετέπειτα βουλευτές, υπουργοί, πρόεδροι της ΚΔ. Μέχρι σήμερα βγαίνουν στον αέρα κάτι στυγνοί δολοφόνοι, όπως ο Λεφτής, τζιαι χουμίζονται πόσους Τ/κ έσφαξαν, ενώ τα όργανα του κράτους παρακολουθούν τις μαρτυρίες εντελώς αδιάφορα ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα… κράτος Δικαίου.

Όταν το 1974 ξεκίνησε, σύμφωνα με το καθεστωτικό αφήγημα, η εντελώς απρόκλητη και τυχαία τουρκική εισβολή, οι δυνάμεις της ΕΦ αντί να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση του τουρκικού στρατού στις ακτές της Κερύνειας, περικύκλωναν και βομβάρδιζαν συνεχώς τα τ/κ χωριά και τις τ/κ συνοικίες των πόλεων με σοβαρές απώλειες από πλευράς αμάχων, απώλειες τις οποίες οι Ε/κ τις πλήρωσαν πολύ ακριβά με την προέλαση του τουρκικού στρατού. Αυτά και πολλά άλλα δεν τα ακούμε από το “αληθές” αφήγημα της ακροδεξιάς. Για τα πληρωμένα ανδρείκελα του βαθέος κράτους, δεν υπήρξε ούτε Τόχνη ούτε Αλόα ούτε Μάραθα ούτε Σανταλάρη. Είναι οι ίδιοι που “ειλικρινά πασκίζουν για μια δίκαιη λύση” που να εδράζεται στις αρχές και αξίες του Διεθνούς Δικαίου.

Όλα αυτά και πολλά άλλα τα θυμήθηκα ακούγοντας χθες τον Χρύση Παντελίδη να υπερασπίζεται με εμφανή λύσσα το “εθνικόν” αφήγημα του βαθέος κράτους καταγγέλλοντας το περιεχόμενο του εισαγωγικού λευκώματος ότι βρίθει από ψέματα. Φυσικά για τον Χρύση και τους όμοιους του, η μόνη απόλυτη αλήθεια είναι αυτή που άφησε κληρονομιά ο Δευκαλίωνας. Ένας Δευκαλίωνας που δεν “άλλαξε ο άδρωπος” και που έθαψε τις όποιες προοπτικές επανένωσης του τόπου. Ένα από τα σοβαρότερα ιστορικά λάθη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, που προσπάθησε μετέπειτα να διορθώσει αλλά απέτυχε. Στη συνέχεια, είχαμε ομολογουμένως τον πιο διεφθαρμένο πρόεδρο που πέρασε ποτέ από την προεδρία της ΚΔ, αβγατίζοντας τα λάφυρα της εξουσίας και ρίχνοντας μπόλικο τσιμέντο πάνω στον τάφο της επανένωσης.

Τώρα το μόνο που μας έμεινε είναι το άθροισμα μιας κοινωνίας ατομικοποιημένης με ένα λαό απαθή, με ένα αναχρονιστικό, εξοργιστικά σκοταδιστικό βαθύ κράτος και με μια ανάξια κυβέρνηση στο τιμόνι, που το μόνο που σκέφτεται είναι το δικό της, το ατομικό συμφέρον και πώς θα διατηρηθεί ες αεί στην εξουσία.

Αυτή είναι η αλήθεια που με τόση λύσσα προσπαθούν να συγκαλύψουν οι κάθε Χρύσηδες ή Μυλωνάδες του πολύ βαθύ ακροδεξιού κράτους.