Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Νοέμβρη του 2011 στην ηλεκτρονική σελίδα της Ανατροπής.

Για την «Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση» (ΕΡΑΣ)

Οι κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ευρώπης επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τη σημερινή κρίση κυβερνητικού χρέους αναγκάζοντας τους εργαζόμενους και γενικότερα τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα σε μια πρωτοφανή μείωση του βιοτικού τους επιπέδου. Αυτή η πολιτική όχι μόνο υποχρεώνει αυτούς που δεν φταίνε να πληρώσουν τα σπασμένα, αλλά, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, οδηγεί στο να επανέρχονται οι κρίσεις δριμύτερες.

Στην Κύπρο η ανάγκη για ωμή και χωρίς περιστροφές και συζητήσεις οικονομική επίθεση εκφράζεται πολιτικά μέσα από την απομόνωση όχι μόνο του Δημήτρη Χριστόφια και του ΑΚΕΛ, αλλά και των ηγεσιών των συντεχνιών, επειδή ζητούν τη συνέχιση αυτού που για δεκαετίες θεωρούνταν δεδομένο – τον λεγόμενο κοινωνικό διάλογο. Εντείνεται ταυτόχρονα από τις πολιτικές ηγεσίες της δεξιάς και τα ΜΜΕ η διάδοση των πιο αντιδραστικών ιδεών, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, όπως βέβαια και του εθνικισμού και της τουρκοφοβίας. Ακόμα και η φιλελεύθερη και η υποστηρικτική μιας διευθέτησης του Κυπριακού πτέρυγα του ΔΗΣΥ αδιαφορεί πια για το γεγονός ότι όλα αυτά υπονομεύουν την εξεύρεση και τη μελλοντική λειτουργία της λύσης του Κυπριακού.

Πρωταρχικός στόχος τους είναι η διάσπαση των εργαζομένων και η απόκρυψη της πραγματικής διαίρεσης της κοινωνίας σε αυτούς που τα παίρνουν όλα ενώ δεν προσφέρουν τίποτα, και όλους τους υπόλοιπους. Ξεκίνησαν με γελοίες κατηγορίες ενάντια στα πιο ευάλωτα θύματα, τους μετανάστες και τους αιτητές πολιτικού ασύλου, στους οποίους η κυβέρνηση Χριστόφια προσφέρει δήθεν υπέρογκα επιδόματα. Συνέχισαν με τους τουρκοκύπριους που παίρνουν κάποιο βοήθημα από την Κυπριακή Δημοκρατία, για να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, οι οποίοι κατηγορούνται ως εκμεταλλευτές του «ιδιωτικού τομέα» – όχι μόνο όσων εργάζονται σε αυτόν αλλά και των αφεντικών του! Έφθασαν να κατηγορούν τον Χριστόφια ότι «συνδικαλίζεται» επειδή επιμένει στον διάλογο με τις συντεχνίες – κάτι που, στο βαθμό που το κάνει, είναι τιμή του. Όλα αυτά ενώ αφήνουν το μεγάλο κεφάλαιο και τα εξωπραγματικά και πέρα από σκανδαλώδη εισοδήματα και περιουσίες τους στο απυρόβλητο, στο σκοτάδι.

Χωρίς κανένα ενδοιασμό χρησιμοποίησαν την τραγωδία και τους νεκρούς στο Μαρί για να χτυπήσουν την αριστερά, με τελικό στόχο τη ληστεία των πολλών για χάρη των λίγων. Κάτι που έκαναν αδιαφορώντας εάν έτσι χρησιμοποίησαν και πρόσφεραν πολιτική θαλπωρή στα πιο επικίνδυνα και αντιδραστικά στοιχεία της κυπριακής κοινωνίας, τους νεοναζιστές που πρωταγωνίστησαν στο κίνημα των «αγανακτισμένων». Και αποσιωπούν βέβαια ότι το κόστος της κρίσης του συστήματος που υποστηρίζουν, το κόστος του τζόγου που έπαιξαν οι Κυπριακές τράπεζες με τα υψηλής απόδοσης αλλά και ανάλογης επικινδυνότητας ελληνικά ομόλογα, για να πάρουμε μόνο ένα πρόσφατο παράδειγμα, είναι πολλαπλάσιο του κόστους της έκρηξης στο Μαρί – και σε χρήματα αλλά και σε κατεστραμμένες ανθρώπινες ζωές.

Επιχειρούν την απομόνωση του ΑΚΕΛ, των συντεχνιών και κάθε άλλης αριστερής και ταξικά τοποθετημένης φωνής, που αναγνωρίζει τη σφοδρότητα της επίθεσης του κεφαλαίου. Έτσι σήμερα στην κυπριακή κοινωνία αποκρυσταλλώνονται με ραγδαίους ρυθμούς δύο μεγάλα στρατόπεδα: του μεγάλου κεφαλαίου από τη μια και των εργαζομένων και των άλλων φτωχών στρωμάτων από την άλλη.

Καθημερινά αντιμετωπίζουμε την αντιδραστική φλυαρία της δεξιάς και του κεφαλαίου. Μια εκκωφαντική κακοφωνία που στόχο έχει να διασπάσει τους εργαζόμενους σε ντόπιους και ξένους, σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, σε ιδιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους. Να χρησιμοποιήσει τον εθνικισμό για να διατηρήσει μια απατηλή αίσθηση ενότητας ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Και να επιμείνει – και αυτό είναι το κρίσιμο – να παρουσιάζει την επιβολή της λιτότητας στις πλάτες των εργαζομένων σαν τη μόνη δυνατή διέξοδο από την κρίση.

Παρόλο που η αλήθεια και η ίδια η καθημερινή εμπειρία της μεγάλης πλειοψηφίας είναι με το μέρος μας, η δεξιά και το κεφάλαιο διαθέτουν τα μέσα, τα χρήματα και την οργάνωση ώστε αδιάκοπα να σφυροκοπούν με διαστρεβλώσεις και ψέματα την «κοινή γνώμη». Γι αυτό, η αριστερά και το εργατικό κίνημα είμαστε υποχρεωμένοι να αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι τις ψευτιές τους. Σε αυτή την ενότητα η πολυφωνία και οι διαφορετικές οπτικές δεν αποτελούν μειονέκτημα. Την εποχή που διερχόμαστε αντίθετα μπορούν να διευρύνουν την επιρροή της αριστεράς γενικά – είτε αυτή βρίσκεται μέσα, είτε έξω από το ΑΚΕΛ – δίνοντάς της τη δυνατότητα να απευθυνθεί σε ακόμα πλατύτερα στρώματα εργαζομένων.

Η συμμετοχή σε αυτή τη προσπάθεια είναι ένας βασικός στόχος της Επιτροπής για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (ΕΡΑΣ), ενός νέου συντονιστικού εγχειρήματος στο χώρο της ελληνοκυπριακής αριστεράς. Ως Ανατροπή προσβλέπουμε η ιστοσελίδα της ΕΡΑΣ (http://erascy.blogspot.com/) να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στην επεξεργασία και διάδοση επιχειρημάτων που θα αντικρούουν πειστικά τα ψέματα που στηρίζουν τη μεγάλη ληστεία που επιχειρείται σήμερα.

Δάφνος Οικονόμου

Αλμπέρτο Φλωρεντίν

Δημοσιεύθηκε την 25/11/2011 από ΑΝΑΤΡΟΠΗ