Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε στις 10/02/22 από την ομάδα antifa λευkoşa στο Facebook.

Εν δύσκολο να περιγράψεις τι έγινε στες 13 Φλεβάρη. Όι τα γεγονότα, ξέρουμε ούλλες τι έγινε στο Πάρκο Κολοκάση τζιείνη τη μέρα. Αλλά τζιείνη την αίσθηση ότι κάτι γίνεται, κάτι ζούμε, κάτι κάμνουμε δαμέ, τζιείνο το συναίσθημα που εκράγηκε τζιείνη τη μέρα τζιαι έφερε τζιαι ούλλα τα υπόλοιπα που ήρταν μετά. Ο φόβος που έδωκε χώρο στο συλλογικό θάρρος, διεκδικούμε όσα μας αξίζουν τζιαι ξέρουμε το δίκιο μας, ενάντια στην απαγόρευση μια ήρεμη στιγμή πριν την καταιγίδα τζιαι μετά το χάος στο δρόμο, τα γκλοπ, η αύρα τζιαι οι μικρές στιγμές αλληλεγγύης, το σπαστικό το pepper spray, τα τεντωμένα νεύρα, τα νέα που έρκουνται για συλληφθέντες τζιαι τραυματίες, θλίψη, τζιάλλα νεύρα, γυρνούμε σπίτι ώρες μετά τζιαι ξέρουμε ότι εν ετέλειωσε, ότι εν θα μείνει ως δαμέ.

Τζιαι όντως έτσι έγινε. Διαδηλώσεις κείμενα κουβέντες γνωριμίες τζιαι να μπαίνουν τα θέματα το ένα μετά το άλλο, ρατσισμός, έμφυλη βία, μπατσοκρατία, κυπριακό, τζιαι συνδέουνται εύκολα μέσα στους αγώνες, τζιαι εν το καταλάβουμε μόνο εμείς, καταλάβουν το τζιάλλες. Τζιαι τελικά τι εν τούτο το «εμείς» τζιαι συζητούμε πως μπορούμε να ανοιχτούμε, να μοιραστούμε, να γνωριστούμε, να μεν είμαστε μόνο εμείς αφού εν το νιώθουμε μόνο εμείς. Εσυντονιστήκαμε είπε μια συντρόφισσα τζιαι τούτο ακριβώς ήταν, υπήρχε ένα άλλο «εμείς» για λλίο τζιαιρό, κόσμος να παέννει τζιαι νάρκεται, μοιραζούμαστε δουλειές, υπο-ομάδα για το ένα υπο-ομάδα για το άλλο, επέρασεν ένας χρόνος μπορεί τζιαι θκυο, μέσα σε θκυο μήνες.

Η δουλειά του τυφλοπόντικα είπαμε, που σκάφκει υπόγεια τζιαι κάποια στιγμή καταλάβει ότι τα λαγούμια του προκαλούν αλλαγές στο τοπίο τζιαι ξεπροβάλλει η κκελλέ του τζιαι θωρεί τι έγινε τζιαι χάσκει.

Αργά ή γλήορα βέβαια φτάνουμε στα γνωστά όρια, λλίοι ασχολούνται με τα πολιτικά ή ο τρόπος που ασχολούμαστε αποκλείει άλλες ή έφαν μας η εσωτερική τριβή. Ή απλά ετέλειωσε τούτο το πράμα που εζήσαμε. Τζιαι όπως κάθε επιστροφή στην κανονικότητα, είσσιεν τζιαι τούτη το κόστος της. Τζιαι πριν να το καταλάβουμε περνούν μήνες, επέρασεν ένας χρόνος, τζιαι εν υπάρχει το άλλο «εμείς», τωρά εμείναμε εμείς. Αλλά το άλλο «εμείς» κάπου τζιαμέ κατάγυρα ένι, μια υπόνοια κοινότητας, ένα φάντασμα που πλανιέται πάνω που την πόλη. Τζιαι ο τυφλοπόντικας επιστρέφει στα λαγούμια του ψάχνοντας να το ξεθάψει.

13/2 Ένας Χρόνος Μετά - Συγκέντρωση Ως Δαμέ Πάρκο Κολοκάση

Κυριακή 13/2 Πάρκο Κολοκάση 15:00.

Για τη συλλογική μνήμη, τους συλλογικούς αγώνες, τη συλλογική ζωή.

Ενάντια στην ηττοπάθεια, την καταστολή, την απάθεια.