Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2018 στην ηλεκτρονική σελίδα της Bandiera.

Οι χαιρετισμοί από την εκδήλωση στην Λήδρας

September 13, 2018

Έστω και με αρκετή καθυστέρηση, δημοσιεύουμε σήμερα τους χαιρετισμούς από την αντιφασιστική-αντικατοχική συγκέντρωση που πραγματοποιήσαμε στις 17 Ιουλίου στο οδόφραγμα της Λήδρας.

Συγκεκριμένα συμμετείχαν στην συγκέντρωση με παρουσία αρκετών αντιπροσώπων και χαιρέτησαν οι κομμουνιστικές τουρκοκυπριακές οργανώσεις, Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα, Πολιτιστικό κέντρο Μποράν και Σοσιαλιστικό κόμμα Κύπρου, καθώς και ο Σενέρ Λεβέντ που τελικά δεν μπόρεσε να παρευρεθεί αλλά μας έστειλε χαιρετιστήριο μήνυμα.

Η ομιλία του Σενέρ Λεβέντ, Αρχισυντάκτη της εφημερίδας Άφρικα που αναγνώστηκε στην εκδήλωση:

Χαιρετώ με όλη μου την καρδιά τον αγώνα σας ενάντια στο φασιστικό πραξικόπημα, στην κατοχή και την εισβολή εδώ και 44 χρόνια…

Πιστεύω ότι με την δύναμη του αγώνα του, ο λαός της Κύπρου μια μέρα θα νικήσει την συνωμοσία που δημιούργησε ο ιμπεριαλισμός μαζί με τους τοπικούς συνεργάτες του, και θα πετύχει την αληθινή ελευθερία, ανεξαρτησία και κυριαρχία του.

Όπως έχει γίνει καθ ‘όλη την ιστορία, οι επαναστατικές δυνάμεις θα διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο σε αυτόν τον αγώνα.

Εμείς υποστηρίζουμε μια Κύπρο ενιαία, αδιαίρετη, χωρίς εσωτερικά σύνορα και πλήρως αποστρατικοποιημένη.

Μητέρα πατρίδα μας δεν είναι η Ελλάδα και η Τουρκία, είναι η Κύπρος.

Ο κύριος εχθρός μας είναι ο ιμπεριαλισμός και το πιο σημαντικό όπλο του, ο ρατσισμός.

Σε αυτό το νησί, πρέπει να ενώσουμε την δύναμη μας σε ένα ενιαίο πολιτικό μέτωπο. Πρέπει να αντισταθούμε μαζί ενάντια στον αυξανόμενο ισλαμοφασιστικό κίνδυνο που απειλεί την ύπαρξή μας. Ούτε η κατοχή ούτε ο φασισμός θα μας εξοντώσουν.

Εμείς θα νικήσουμε αυτόν τον πόλεμο…

Αγαπητοί συμπατριώτες μου, μια μέρα θα νικήσουμε οπωσδήποτε…

Μια μέρα οπωσδήποτε! Εμείς θα νικήσουμε ώμο με ώμο

Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πως θα βγει η Κύπρος στο φως!

Ζητώ η πλήρως ανεξάρτητη κι ελεύθερη Κύπρος

Σενέρ Λεβέντ

—

Ο χαιρετισμός από το Σοσιαλιστικό κόμμα Κύπρου:

Αγωνιζόμαστε μια ενωμένη, ελεύθερη και δημοκρατική Κύπρο! Η κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία με την υποστήριξη των Αγγλο-Αμερικανών ιμπεριαλιστών, του ΝΑΤΟ και ντόπιων συμμάχων τους στις δύο κοινότητες έχει συμπληρώσει 44 χρόνια.

Ο κόσμος της Κύπρου είναι αναγκασμένος να ζήσει σε ένα σύστημα χωρίς γαλήνη και σταθερότητα για 44 χρόνια, χωρίς όραμα για ειρήνη, δημοκρατία και ευημερία, βασισμένο στην αδελφότητα όλων των κοινοτήτων στο νησί.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν υποστηρίζουν μια ενωμένη, δημοκρατική και ανεξάρτητη Κύπρο. Προτιμούν το νησί και τον κόσμο του διχασμένο. Η τουρκοκυπριακή και η ελληνοκυπριακή ηγεσία ως συνεργάτες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενεργούν βάση των συμφερόντων αυτών των δυνάμεων. Προωθούν τη γεωγραφική διαίρεση με τους νόμους και τις πράξεις τους.

Οι λεγόμενες δικοινοτικές διαπραγματεύσεις δεν έχουν ως σκοπό την επίλυση του προβλήματος. Έχουν διαμορφώσει ένα αστικό και ιμπεριαλιστικό πλαίσιο εργασίας υπέρ των ελίτ, το οποίο δεν είναι ικανό να λύσει το πρόβλημα. Η επίλυση του προβλήματος μέσα σε αυτό το πλαίσιο προτεινόμενο από τον ΟΗΕ, εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των ιμπεριαλιστικών σχηματισμών του Κυπριακού προβλήματος.

Κανένα από τα αστικά πολιτικά κινήματα ή κόμματα του νησιού δεν είναι ικανά να προσφέρουν μια εναλλακτική λύση. Όμως πιστεύουμε ότι με το να βασιζόμαστε στη δύναμη του λαού, μπορούμε να δημιουργήσουμε τη δική μας εναλλακτική λύση η οποία είναι μια ενωμένη και δημοκρατική Κύπρος που θα ανήκει στο λαό της. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί με τον αγώνα ενός αντιιμπεριαλιστικού μετώπου του Κυπριακού λαού, σε συντονισμό με το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο των λαών σε Τουρκία, Ελλάδα και Αγγλία. Μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος με την ενότητα των λαϊκών κινημάτων παγκόσμια, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη ενάντια στους βάρβαρους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ.

Ο σωστός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι η άμεση δημοκρατία. Η δημοκρατία και το ενιαίο μέτωπο είναι οι δύο πυλώνες του αγώνα του Κυπριακού λαού για ανεξαρτησία και ελευθερία.

Ας μείνουμε ενωμένοι στην προσπάθεια μας να σώσουμε τη χώρα από την υπόταξη του ιμπεριαλισμού!

Ας χρησιμοποιήσουμε τη δημοκρατία στον αγώνα μας για να ελευθερώσουμε το νησί από το ζυγό του ιμπεριαλισμού!

—

O χαιρετισμός από την Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα:

Ενωμένος Επαναστατικός Αγώνας του Λαού ενάντια στους Φασίστες Πραξικοπηματίες και τους Ιμπεριαλιστές Εισβολείς!

Στην πρόσφατη ιστορία της Κύπρου, ο Ιούλης είναι ο μήνας που οι άνθρωποι διαχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλο με τη βία και οδηγήθηκαν στον αλληλοσπαραγμό, και ο μήνας κατά τον οποίο η χώρα διαιρέθηκε σε τμήματα υπό το σχεδιασμό να τύχουν εκμετάλλευσης από τις ιμπεριαλιστικές και κατοχικές δυνάμεις. Στις 15 Ιουλίου 1974 η φασιστική χούντα της Ελλάδας μέσω του ελέγχου που είχε της κυπριακής Εθνικής Φρουράς και των Ελλήνων στρατιωτικών αξιωματικών άπλωσε τα χέρια της στην Κύπρο, και ακολούθως η Τουρκία χρησιμοποιώντας το πραξικόπημα ως δικαιολογία εισέβαλε στο νησί στηριζόμενη στη Συνθήκη Εγγυήσεων.

Η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» που εγκαθιδρύθηκε υπό τον έλεγχο της Τουρκικής Δημοκρατίας στο βόρειο τμήμα του νησιού αποτελεί προέκταση της Τουρκικής Δημοκρατίας, επομένως λειτουργεί ως τμήμα του αντί-εξεγερσιακού συστήματος. Δηλαδή, το νησί κυβερνάται γενικώς με τον ίδιο τρόπο που κυβερνάται το Βόρειο Κουρδιστάν, το άλλο εκμεταλλευόμενο τμήμα της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Η στρατιωτική και πολιτική μεταχείριση της Τουρκικής κυβέρνησης απέναντι στους πολίτες της μπορεί επίσης να παρατηρηθεί και εδώ στο νησί. Και κάποιες φορές μπορεί να φθάσει μέχρι και σε ανεξιχνίαστα εγκλήματα. Δύο από αυτά τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα είναι η δολοφονία του Κουτλού Ανταλί στις 6 Ιουλίου 1996 και η συνομωσία εις βάρος της εφημαρίδας AVRUPA (τώρα αποκληθείσα ως AFRIKA) στις 7 Ιουλίου 2000. Ο Κουτλού Ανταλί, ήταν ένας Κύπριος δημοκρατικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, που δολοφονήθηκε στο σπίτι του από νόμιμες και παράνομες οργανώσεις της Τουρκικής κυβέρνησης στο νησί, στις 7 Ιουλίου 2000.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 7 Ιουλίου, οι δημοσιογράφοι της AVRUPA (ΑFRIKA) που εναντιώνονταν στις δυνάμεις εισβολής κατηγορήθηκαν ως κατάσκοποι της νότιας Κύπρου και συνελήφθηκαν γι’ αυτό το λόγο. Πρέπει όλοι βέβαια να παραδεχθούμε ότι αυτές οι τραγωδίες δεν περιορίζονται μόνο μέσα στον μήνα του Ιουλίου, και πρέπει να αναλύσουμε ξανά την όλη κατάσταση με ορθό τρόπο για να βρούμε τα σημεία εξόδου απέναντι στις καταπιέσεις και τις εκμεταλλεύσεις.

Η Κύπρος δεν απέκτησε πραγματικά την ανεξαρτησία της καθώς οδηγήθηκε από την αποικιακή διοίκηση της ιμπεριαλιστικής Βρετανίας στην Κυπριακή Δημοκρατία παρέχοντας όμως ένα τμήμα της χώρας και της ανεξαρτησίας της στις νέο-αποικίες του αμερικανικού και βρετανικού ιμπεριαλισμού, δηλαδή την Τουρκία και την Ελλάδα («εγγυήτριες δυνάμεις»). Η Μ. Βρετανία απέκτησε το δικαίωμα να έχει υποδομές στο νησί μέσω των δύο βάσεων (Δεκέλειας και Επισκοπής) που θεωρούνται ως «Κυρίαρχες» καθώς και ευρύτερα διοικητικές υποδομές στον αέρα, τα λιμάνια, τους αυτοκινητόδρομους, ενώ απέκτησε το καθεστώς «εγγυήτριας δύναμης» του κράτους.

Όταν λάβουμε υπόψη τη γεωγραφική δομή της χώρας μας και το γεωγραφικό χώρο στον οποίο βρίσκεται (λόγω των μεγάλων υποθαλάσσιων και υπέργειων πηγών της η στρατηγική αξία της περιοχής γίνεται όλο και πιο σημαντική) βλέπουμε ότι τα καπιταλιστικά-ιμπεριαλιστικά κράτη που θέλουν να κυριαρχήσουν στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο θάλασσα σύμφωνα με τα εγχειρήματα τους (ένα από τα ιμπεριαλιστικά εγχειρήματα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση) επιζητούν να διατηρήσουν τη χώρα μας κάτω από τον έλεγχο τους, συνεχίζοντας τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους για να μην χάσουν τη κυριαρχία τους ή για να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη. Από τη μια οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις Μ. Βρετανία, Τουρκία και το κατεχόμενο της έδαφος (που είναι συνεργοί των Αμερικανών ιμπεριαλιστών και λαμβάνουν την υποστήριξη τους για ένταξη στην Ε.Ε. ούτως ώστε να καταστεί περιφερειακή δύναμη), η Ελλάδα και το κατεχόμενο της έδαφος (που είναι μέλος της Ε.Ε.) και από την άλλη ο Κυπριακός λαός, οι λαοί στις πιο πάνω χώρες, και οι λαοί της Μέσης Ανατολής.

Με όλα αυτά, έχουμε ακόμα ένα μεγαλύτερο πρόβλημα (Κυπριακό) από τις ίδιες τις τραγωδίες του Ιουλίου. Και δυστυχώς η επίλυση αυτού του προβλήματος αφέθηκε στο έλεος των ιμπεριαλιστικών, καπιταλιστικών κρατών. Τα εγχειρήματα τους βασίζονται στην απόσπαση καινούργιων δικαιωμάτων για να μπορέσουν να διατηρήσουν την ιμπεριαλιστική τους κυριαρχία και να εγγυηθούν το μέρισμα που έχουν στη χώρα μας.

Ορισμένοι ξεχνούν ότι η πηγή του κυπριακού προβλήματος είναι οι ιμπεριαλιστές-καπιταλιστές και υποστηρίζουν τις δικοινοτικές συνομιλίες που γίνονται δήθεν στο όνομα της λεγόμενης «επανένωσης». Αυτές όμως οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιούνται από τους ίδιους τους ιμπεριαλιστές που διαίρεσαν τη χώρα και το λαό. Καμία από τις πλευρές που εμπλέκονται στις διαπραγματεύσεις δεν είχε ποτέ τη βούληση και δεν έκανε ποτέ πρόταση για απελευθέρωση από τις ιμπεριαλιστικές-αποικιακές σχέσεις, για ανεξαρτησία της χώρας. Δεν υπάρχει συγκροτημένη βούληση και προσπάθεια για εξάλειψη του σοβινισμού από τη χώρα μας και δημιουργία αδελφοσύνης μεταξύ του λαού. Δεν υπάρχει βούληση ή προσπάθεια ενάντια σε κάθε μορφή πρακτικής ή οργάνωσης που απειλεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρώπινες ζωές στο νησί.

Αντιθέτως, κάθε πλευρά επιδιώκει να κερδίσει κάτι από μια διαδικασία διαπραγματεύσεων εντός των ιμπεριαλιστικών-αποικιακών σχέσεων και προσπαθεί να ρυθμίσει τα συμφέροντα της νέο-ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. Εάν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των συνεργών τους ισοζυγιστούν τότε θα υπάρξει μια συμφωνία, αλλά θα είναι μια διευθέτηση που θα διαρκέσει μέχρι την έναρξη της επόμενης ιμπεριαλιστικής διαμάχης. Μια τέτοια συμφωνία θα είναι συμφωνία των αστών, μια ειρήνη μεταξύ των αστικών τάξεων. Αλλά οι καταπιεσμένοι και ο λαός δεν θα έχει πραγματική ειρήνη και συμφωνία.

Θα πρέπει μήπως να είμαστε υπέρ των διαπραγματεύσεων που υποστηρίζονται από τους ιμπεριαλιστές απλά και μόνο επειδή ο Κυπριακός λαός δεν είναι αρκετά ισχυρός στη παρούσα κατάσταση; Όχι! Το καθήκον που επείγει για τους κομμουνιστές, τους επαναστάτες, τους δημοκράτες και όσους υποστηρίζουν την αδελφοσύνη του λαού σε αυτή τη χώρα τίθεται ενώπιον τους. Το καθήκον αυτό είναι η οργάνωση που θα περάσει από τη θεωρία στην πράξη ενώνοντας το λαό και την εργατική τάξη των καταπιεσμένων χωρών της Μέσης Ανατολής και των εκμεταλλευομένων χωρών γενικά, και η δημιουργία αδελφοσύνης μεταξύ των λαών του κόσμου όπως και η ενότητα δυνάμεων των εργαζομένων.

Θα υποφέρουμε κάθε Ιούλιο αν δεν οργανωθούμε από κοινού για ανεξαρτησία, ελευθερία, επανάσταση, σοσιαλισμό και κομμουνισμό ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και την αποικιοκρατία. Η επέτειος του φασιστικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και της εισβολής-κατοχής της 20ης Ιουλίου θα ενθυμούνται μόνο από τους Ελληνοκύπριους στο νότο, ενώ στο βορρά οι Τουρκοκύπριοι θα ξεχάσουν τις σφαγές, τους βομβιστικές επιθέσεις και τις συνομωσίες του κατοχικού καθεστώτος ενάντια και στους ίδιους, γιορτάζοντας την 20η Ιουλίου με τελετές όπως η «επέτειος της ειρηνευτικής επιχείρησης στην Κύπρο».

Η αναζήτηση της ευθύνης για τις τραγωδίες του παρελθόντος είναι μια δημοκρατική απαίτηση του λαού ώστε να δικαστούν όσοι είναι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο τρόπος εδραίωσης μιας λαϊκής εξουσίας όμως είναι μέσω του επαναστατικού αγώνα και της λαϊκής δημοκρατικής επανάστασης που θα αναπτυχθεί από τα επαναστατικά στοιχεία σε Τουρκία-Κουρδιστάν-Μέση Ανατολή και σε Ελλάδα-Βαλκανικές χώρες. Θεωρούμε ότι η διαδικασία εξελίσσεται ραγδαία προς αυτή την κατεύθυνση. Η χώρας μας βρίσκεται στο ενδιάμεσο μιας γεωγραφίας όπου ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός βιώνει μεγάλες κρίσεις και χάος, κάτι που διαμορφώνει αδύνατους κρίκους στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Αυτό δημιουργεί μια αμοιβαία επαναστατική ευκαιρία για τη χώρα μας και τις χώρες της περιοχής.

Τώρα, το καθήκον μας είναι να καθίσουμε μαζί και να φτιάξουμε μια Επαναστατική Κομμουνιστική επιτροπή συγκεντρώνοντας όλα τα επαναστατικά κομμουνιστικά στοιχεία του Κυπριακού λαού κάτω από μια πολιτική στέγη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να ανταποκριθούμε στην επερχόμενη επαναστατική διαδικασία και να οδηγήσουμε τις επαναστατικές ροπές στη χώρα μας προς την ανατροπή των αντιδραστικών δυνάμεων. Τώρα είναι η ώρα της επανάστασης, τώρα είναι η ώρα να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας για την επανάσταση και να τις θέσουμε με τέτοιο τρόπο για προς δημιουργία των απαραίτητων επαναστατικών δυναμικών όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Όχι στη φασιστική χούντα και τους αποικιοκράτες εισβολείς! Ζήτω ο Ενωμένος Επαναστατικός Αγώνας του Λαού της Κύπρου και των Λαών του Κόσμου!

—

Χαιρετισμός από το Πολιτιστικό κέντρο Μποράν:

Αγαπητοί σύντροφοι,

Συναντιόμαστε ξανά στη δράση για την ανεξαρτησία της Κύπρου και διαδηλώνοντας ενάντια στην κατοχή, τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και την άνοδο του φασισμού στο νησί μας. Ζήσαμε μαζί για χιλιάδες χρόνια! Κλάψαμε μαζί για τους κοινούς μας πόνους, μοιραστήκαμε φαί από το ίδιο πιάτο, μοιραστήκαμε μαζί την ίδια ζωή! Και όμως οι αστοί πότε μα ποτέ δεν ανέχτηκαν αυτή την αδελφοσύνη μεταξύ μας και έφτιαξαν τα σχέδια τους για τη διαίρεση της Κύπρου..Καλλιέργησαν την εχθρότητα μεταξύ του λαού μας, δημιούργησαν φασιστικές οργανώσεις, διαμόρφωσαν τη βάση για τη διχοτόμηση της Κύπρου.. Δεν είμαστε εδώ βέβαια για να κάνουμε μάθημα ιστορίας για τη διαίρεση της Κύπρου γιατί γνωρίζουμε όλοι αυτή την ιστορία..Το κύριο ερώτημα είναι «τι πρέπει να κάνουμε τώρα»;

Πρέπει να πραγματοποιήσουμε περισσότερες δικοινοτικές δράσεις στα ζητήματα του αντιιμπεριαλισμού, του αντιφασισμού, και του αγώνα ενάντια στις κατοχές όπως γίνεται απόψε.. Πρέπει να οργανώσουμε την εργατική τάξη με δικοινοτικές πρακτικές και στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και όλες τις κατοχές στην Κύπρο και τον κόσμο. Πρέπει να εργαστούμε μαζί για την επανάσταση στην Κύπρο και σε όλο το κόσμο, για μια αταξική, ακρατική, και χωρίς σύνορα Κύπρο. Ναι, μπορεί να είμαστε λίγοι σήμερα! Αλλά είμαστε η σπίθα μιας μεγάλης φωτιάς! Έχουμε πολλή δρόμο να διανύσουμε και θα περπατήσουμε αυτό το δρόμο μαζί! Δεν θέλουμε να ζήσουμε άλλες 15ες Ιουλίου, 20ες Ιουλίου, και 14ες Αυγούστου όπως αυτές του 1974. Αν δούμε το μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου που ιδρύθηκε το 1926 θα δούμε ότι προτείνεται από τότε η λύση του αντιιμπεριαλιστικού ενιαίου μετώπου για μια ανεξάρτητη Κύπρο.

Και νομίζω ότι αυτή η λύση διατηρεί ακόμη την εγκυρότητα της για τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να καταστήσουμε την Κύπρο ένα ελεύθερο νησί Οι επαναστατικές οργανώσεις μπορεί να έχουν ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους! Αλλά ο εχθρός είναι κοινός! Και επίσης γνωρίζουμε ποιος διευρύνει τον καπιταλισμό στην Κύπρο και στον κόσμο, ποιος διαιρεί και εκφυλίζει ακόμη περισσότερο τον κόσμο με τη βιομηχανία καζίνο, οίκων ανοχής, το εμπόριο ναρκωτικών κ.λπ. Η αστοί-ιμπεριαλιστές θέλουν να «αποτελειώσουν την ανθρωπότητα» σε όλο τον κόσμο. Θέλουν μόνο το κέρδος! Το κέρδος! Και ακόμα περισσότερη μεγιστοποίηση του κέρδους! Πρέπει να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις μας κάτω από αυτές τις συνθήκες!

Οι ιδεολογικές διαφορές μπορεί να μην επιλυθούν στο άμεσο μέλλον, αλλά η κατοχή συνεχίζεται και γίνεται ακόμα πιο ισχυρή καθημερινώς. Την ίδια στιγμή αρνητικές εξελίξεις συμβαίνουν στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα!

Αγαπητοί σύντροφοι! Ελπίζω απόψε να κάναμε ένα βήμα για μια καινούργια μεγαλύτερη δικοινοτική δράση και είναι αναγκαίο να αυξήσουμε τον αριθμό των συμμετεχόντων σε τέτοιου τύπου δικοινοτικές δράσεις, μεγαλώνοντας τον αγώνα μαζί! Είμαστε πολύ χαρούμενοι, ως Πολιτιστικό Κέντρο Μποράν, που βρισκόμαστε μαζί σας απόψε σύντροφοι. Και γνωρίζουμε ότι θα νικήσουμε τους κατακτητές, του ιμπεριαλιστές και τους φασίστες μαζί ως εργατική τάξη και εργαζόμενος λαός της Κύπρου και όλου του κόσμου!

Ζήτω η επανάσταση στην Κύπρο! Ζήτω η αδελφοσύνη του Λαού! Ζήτω ο δικοινοτικός μας αγώνας!

Κάτω ο φασισμός, ο ιμπεριαλισμός και όλες οι κατοχές στην Κύπρο και στο κόσμο!