Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Μάη του 2016 στην ιστοσελίδα της Εργατικής Δημοκρατίας.

Η Εργατική Δημοκρατία στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Σαββάτου καλεί κάθε εργαζόμενο και νεολαίο να δώσει τη ψήφο του στο ΑΚΕΛ

Οι Ευρωεκλογές του 2009 διεξάγονται μέσα σε ένα έντονο κλίμα πολιτικής και ταξικής πόλωσης που ορίζεται από τη χειρότερη οικονομική κρίση που γνώρισε ο καπιταλισμός παγκόσμια από την δεκαετία του ’30, και τις εξελίξεις, (ή καλύτερα την έλλειψη εξελίξεων) στις συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ για το Κυπριακό.

Ο Συναγερμός που για ένα διάστημα έμοιαζε σαν συμπολίτευση στο Χριστόφια και τον στήριζε απέναντι στις επιθέσεις από την απορριπτική «συμπολίτευση» του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ αλλά και του ακροδεξιού ΕΥΡΩΚΟ, έχει ανασύρει από τη φαρέτρα του ξανά το χαρτί του αντικομουνισμού, αφού η κριτική του για την οικονομία και την κοινωνική πολιτική δεν έχει καμιά αξιοπιστία γιατί προσκρούει στα όσα έκανε ή δεν έκανε κατά τα δέκα χρόνια της δικής του διακυβέρνησης.

Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση και πολύ περισσότερο το ΕΥΡΩΚΟ αλλά δυστυχώς και οι Οικολόγοι επικεντρώνουν την κριτική τους στο Κυπριακό κατηγορώντας τον Χριστόφια για υποχωρήσεις προς τους Τουρκοκύπριους. Προσπαθούν να μετατρέψουν τις εκλογές σε δημοψήφισμα ενάντια στην πολιτική της επαναπροσέγγισης, της συμφιλίωσης, της ειρηνικής συνύπαρξης και των διαπραγματεύσεων για μια ειρηνική και κοινά αποδεκτή διευθέτηση του Κυπριακού. Μια πολιτική που όχι μόνο θέλει να μας γυρίσει στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής του Παπαδόπουλου αλλά ανοίγει το δρόμο στα διάφορα φασιστοειδή που άρχισαν να βγαίνουν ανοικτά και να προκαλούν την τελευταία περίοδο.

Δυστυχώς το κλίμα ευφορίας και ενθουσιασμού που δημιούργησε η εκλογή Χριστόφια και οι προσδοκίες για μια σύντομη διευθέτηση του Κυπριακού αλλά και μια καλύτερη διακυβέρνηση δεν κράτησε για πολύ. Η προσπάθεια του Χριστόφια να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στη συγκυβέρνηση είχε σαν αποτέλεσμα πολλές από τις προεκλογικές εξαγγελίες του να μην προχωρούν, όπως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η αλλαγές στα βιβλία της ιστορίας, η προώθηση του στόχου για μια συμφιλιωτική και πολυπολιτισμική Παιδεία. Ο πρόεδρος Χριστόφιας πολύ λίγο μοιάζει με τον προεκλογικό Χριστόφια που μιλούσε για τα εγκλήματα των εθνικιστών και των δύο πλευρών και την ανάγκη να απολογηθεί η κάθε μια για αυτά τα εγκλήματα. Η προσαρμογή στα σταθεροποιητικά προγράμματα της Ε.Ε. για αντιμετώπιση της κρίσης πολύ λίγα περιθώρια αφήνει για παροχές, στην Παιδεία, την Υγεία, την κοινωνική πρόνοια, για τη δημιουργία μιας πιο «δίκαιης κοινωνίας» χωρίς ρατσισμό και εθνικισμό. Πολλοί αριστεροί και υποστηρικτές της επαναπροσέγγισης που έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να εκλεγεί ο Χριστόφιας νοιώθουν σήμερα απογοητευμένοι ακόμη και προδομένοι.

Θα ήταν λάθος όμως να αφήσουμε αυτή την απογοήτευση να μας οδηγήσει σε αποχή ή λευκό στις εκλογές για να «τιμωρήσουμε» το Χριστόφια και το ΑΚΕΛ που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες μας. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας άλλος πόλος στις εκλογές που να βρίσκεται αριστερά του ΑΚΕΛ. Κάθε απώλεια του ΑΚΕΛ σε αυτές τις εκλογές θα είναι προς τα δεξιά. Θα είναι ενίσχυση του αντικομουνισμού, του νεοφιλελευθερισμού και της ευρωλαγνείας του ΔΗΣΥ και της ερωτοτροπίας του με το ΝΑΤΟ. Θα είναι ενίσχυση των απορριπτικών του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, των Οικολόγων και ακόμη χειρότερα του ΕΥΡΩΚΟ. Θα είναι ενίσχυση όσων θέλουν να ξαναβάλουν από την πίσω πόρτα τη πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου. Θα είναι ενίσχυση σε όσους θρέφουν μέσα στους κόρφους τους, τους φασίστες.

Δεν πρέπει να αφήσουμε να συμβεί αυτό. Γι αυτό στις εκλογές της 6 Ιούνη δίνουμε τη ψήφο μας χωρίς κανένα δισταγμό στο ΑΚΕΛ. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται να κτίσουμε μια άλλη αριστερά, μια αντικαπιταλιστική αριστερά που να παλεύει όχι για να διαχειριστεί ή να γιατρέψει ένα άρρωστο σύστημα αλλά να το ανατρέψει και να κτίσει μια πραγματικά δίκαιη και ειρηνική κοινωνία, που πάνω από όλα θα είναι ο άνθρωπος ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, χρώμα, φύλο ή σεξουαλική προτίμηση ή αρτιμέλεια. Το σοσιαλισμό.

Εργατική Δημοκρατία - 3 Ιουνίου 2009