Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 2011 στην ιστοσελίδα της Εργατικής Δημοκρατίας.

Κίνημα επαναπροσέγγισης η απάντηση στην εθνικιστική πόλωση

Η αδυναμία για εξεύρεση μιας κοινά αποδεχτής διευθέτησης του Κυπριακού ήταν σίγουρα μεγάλη απογοήτευση για όλους όσους περίμεναν ότι η εκλογή Χριστόφια σε συνδυασμό με την παρουσία του Ταλάτ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας θα λειτουργούσε καταλυτικά για κάτι τέτοιο.

Αυτό όχι μόνο δεν έγινε αλλά η νίκη του Ερογλου και οι τελευταίες εξελίξεις που φαίνεται να οδηγούν σε ναυάγιο τις συνομιλίες, έχουν δώσει τη δυνατότητα στους απορριπτικούς σωβινιστές και την ακροδεξιά να βγουν με περισσότερη αυτοπεποίθηση και να προσπαθούν να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια προσέγγισης και συμφωνίας με την άλλη πλευρά. Σε αυτό έχουν και την συμπαράσταση του ΔΗΣΥ και του Αναστασιάδη που για να κερδίσει τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές είναι έτοιμος να κάνει κολοτούμπες και να γλείφει εκεί που τόσο καιρό έφτυνε καταπίνοντας όλες τις διαφωνίες που πρόβαλλε τόσα χρόνια με τους απορριπτικούς.

Η πόλωση που αυτή η ανίερη συμμαχία των ετερόκλιτων κομμάτων της αντιπολίτευσης προκαλεί είναι πρωτοφανής σε όλα τα επίπεδα. Θυμίζει τις χειρότερες εποχές που έζησε η αριστερά όπως το ’58 με τις δολοφονίες των αριστερών από τον Γρίβα, και το εθνικιστικό κλίμα που κυριάρχησε την δεκαετία του ’60 που οδήγησε σε δολοφονίες όπως αυτές των Καβάζογλου και Μισιαούλη και άλλων αγωνιστών της αριστεράς

Είναι πρόκληση να βγαίνουν και να επιτίθενται στην Αριστερά, στα συνδικάτα και στις εργατικές κατακτήσεις αυτοί που έχουν βαμμένα τα χέρια τους με το αίμα αθώων ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, αυτοί που δεν σεβάστηκαν καμιά δημοκρατική διαδικασία που χρησιμοποίησαν κάθε θεσμό της εξουσίας και του κράτους για τα κομματικά και προσωπικά τους συμφέροντα.

Δεν πρέπει να αφήσουμε αναπάντητη αυτή την πρόκληση γιατί τα αποτελέσματα της θα είναι πολύ χειρότερα από το παρελθόν. Ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ δεν πρέπει να κάνουν καμιά παραχώρηση στους απορριπτικούς. Η συγκυβέρνηση μαζί τους ήταν καταστροφική, ιδιαίτερα για τις προοπτικές διευθέτησης του Κυπριακού.

Ο Χριστόφιας θα πρέπει να τους αγνοήσει και αυτούς και τον Συναγερμό και να προχωρήσει σε πραγματικά θαρραλέα βήματα που να δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας με τους τουρκοκύπριους και τις προϋποθέσεις για να φτάσουμε σε μια ειρηνική και δημοκρατική διευθέτηση του Κυπριακού.

• Θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση της προεκλογικής του υπόσχεσης για μείωση της στρατιωτικής θητείας. Αυτό όχι μόνο θα ανακούφιζε σημαντικά τους νεολαίους που χαραμίζουν τον χρόνο τους στο στρατό αλλά θα έστελνε και ένα σημαντικό μήνυμα ειρηνικής διάθεσης στους απλούς ανθρώπους της άλλης πλευράς. Ιδιαίτερα αν αυτό συνδυαζόταν με μια σημαντική μείωση των στρατιωτικών δαπανών και αξιοποίηση αυτών των πόρων σε κοινωνικά προγράμματα προς όφελος των απλών ανθρώπων και των δύο πλευρών.
• Θα πρέπει να ορίσει άμεσα και τουρκοκύπριους εμπειρογνώμονες σαν μέλη της συμβουλευτικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων που έχει καταρτιστεί για το φυσικό αέριο και την εκμετάλλευση του. Αυτό θα έδινε πολύ περισσότερη αξιοπιστία στις διακυρήξεις του ότι πραγματικά θέλει να μοιραστεί μαζί τους, τους φυσικούς πόρους με τους οποίους η φύση προίκισε το νησί μας.
• Θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην αλλαγή των σχολικών βιβλίων όπως είχε αρχικά υποσχεθεί αλλά έκανε πίσω μετά τις αντιδράσεις των τότε συνεταίρων του στη κυβέρνηση. Στα σχολικά βιβλία πρέπει να διδάσκεται η πραγματική ιστορία της Κύπρου και των ανθρώπων της. Η ιστορία της συνύπαρξης αλλά και των συγκρούσεων τους, των αιτίων και των υπευθύνων γι αυτές τις συγκρούσεις και όχι να υποτάσσονται σε εθνικιστικές σκοπιμότητες.

Σε αυτά είναι σίγουρο ότι θα έχει την στήριξη της πλειοψηφίας των απλών ανθρώπων που του έδωσαν την άνετη πλειοψηφία στις προηγούμενες εκλογές. Με αυτά θα εκθέσει και θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τις μεταλλάξεις του Αναστασιάδη και του Συναγερμού.

Αυτά είναι μόνο μερικά από εκείνα που μπορεί και πρέπει να κάνει ο πρόεδρος και το ΑΚΕΛ αν θέλουν να κτίσουμε ένα πραγματικό κίνημα επαναπροσέγγισης που είναι η καλύτερη δικαίωση στην μνήμη όσων χάθηκαν στο αγώνα για ειρηνική συνύπαρξη ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στο νησί μας όπως οι Καβάζογλου και Μισιαούλης, αλλά είναι και η καλύτερη εγγύηση για να φτάσουμε σε μια ειρηνική και δημοκρατική διευθέτηση του Κυπριακού.

8 Απρίλη 2012

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ