Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Ιούνη του 2014, στην ιστοσελίδα της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς.

Ποιοι απέκλεισαν τη ΝΕΔΑ από την Δράσυ-Eylem;

30 Ιουνίου, 2014

Την Τρίτη 24 Ιουνίου μια «γενική συνέλευση» 11 συνολικά ατόμων, (στην οποία είχαν προσκληθεί να παρευρεθούν και οι τρεις υποψήφιες Μαρίνα Παγιάτσου, Ντενίζ Μπιριντζί, Αλέβ Τουρκμπέρκ, μαζί με μια μεταφράστρια), αποφάσισε ότι αποτελούσε την έκφραση της βούλησης της «Δικοινοτικής Ριζοσπαστικής Αριστερής Συνεργασίας» Δράσυ-Eylem, και ότι απέκλειε από τις γραμμές της τα μέλη της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς.

Στη συνάντηση αυτή, η οποία έγινε σε ιδιωτικό σπίτι, αποκλείστηκε η πρόσβαση σε οποιοδήποτε μέλος της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς, ΝΕΔΑ, παρ’ εκτός της Μαρίνας Παγιάτσου, ιδρυτικό στέλεχος της ΝΕΔΑ, η οποία ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο της Δράσυ-Eylem.

Οι παρευρισκόμενοι και ιδιαίτερα οι τρεις Ελληνοκύπριοι συνυποψήφιοι της Μαρίνας Παγιάτσου (Σταύρος Τομπάζος, Κωστής Αχνιώτης και Ντίνος Αγιομαμμίτης) «εξήγησαν» στη Μαρίνα Παγιάτσου ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μέλος της Δράσυ-Eylem αλλά μόνον αυτή, σαν άτομο, και κανένα άλλο μέλος της ΝΕΔΑ.

Η πρόταση αυτή από την πλευρά τους, προκαλεί μέγιστη εντύπωση! Κανένα έντιμο στέλεχος μιας πολιτικής οργάνωσης δεν θα γυρνούσε την πλάτη στην οργάνωσή του για να πάρει την «καρέκλα» και τα «προνόμια» που νόμιζε πως πρόσφερε μία άλλη οργάνωση! Η πρόταση ήταν αναξιοπρεπής και προσβλητική, πέραν του ότι στερούνταν πολιτικής σοβαρότητας! Η Μαρίνα Παγιάτσου, κατήγγειλε τις διαδικασίες και αποχώρησε!

Τα άτομα που έθεσαν αυτές τις προτάσεις υποστήριξαν ότι η Δράσυ-Eylem προϋπήρχε της καθόδου στις εκλογές σαν συγκροτημένη πολιτική οργάνωση. Και ότι γι’ αυτό δεν μπορεί όποιος θέλει να γίνεται μέλος χωρίς την έγκριση των συγκεκριμένων ατόμων (του πυρήνα που προϋπήρχε)!

Τέτοιου είδους επιχειρήματα προσβάλουν τη νοημοσύνη!

Πρώτο, γιατί η Δράσυ-Eylem, ανεξάρτητα αν προϋπήρχε σαν ιδέα ή όχι, συγκροτήθηκε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή ως δικοινοτικό ψηφοδέλτιο για τις ευρωεκλογές.

Δεύτερον, γιατί ποτέ δεν ανακοινώθηκε κάτι τέτοιο. Αντίθετα στο πρόγραμμα της Δράσυ-Eylem, παράγραφος 1, αναφέρεται: «Η Δράσυ αποτελεί ένα εκλογικό σχηματισμό ανθρώπων που προέρχονται από διάφορους πολιτικούς χώρους οι οποίοι συνδέονται με μια κοινή πολιτική πρόταση». Επίσης σε άρθρο του ο Ντίνος Αγιομαμίτης στις 7/5 αναφέρεται σε μια Αριστερά που υπάρχει και στις δύο πλευρές που εκφράζεται από την ΕΡΑΣ και άλλες οργανώσεις/ομάδες/συνδικάτα κλπ, η οποία πρέπει να συνεργαστεί για τη συγκρότηση μιας Δικοινοτικής Αριστερής Συνεργασίας με δικό της ψηφοδέλτιο. Τέλος σε όλες τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, όταν συμμετέχοντες ρωτούσαν αν η Δράσυ-Eylem είναι οργάνωση, όλοι απαντούσαν ότι δεν είναι και ότι θα συγκροτηθεί μετά τις εκλογές και ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα.

Τρίτον, γιατί καμία από τις 3 υποψήφιες (ούτε η Μαρίνα Παγιάτσου, ούτε οι δύο τουρκοκύπριες) δεν ενημερώθηκαν ποτέ ότι συμμετείχαν σε ψηφοδέλτιο «μιας άλλης πολιτικής οργάνωσης».

Τέταρτον, γιατί ο τίτλος με τον οποίο κατέβηκε το σχετικό ψηφοδέλτιο ονομάζεται «Συνεργασία» (Δικοινοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συνεργασία). «Συνεργασία» δεν σημαίνει κόμμα, ούτε πολιτική οργάνωση. Σημαίνει ότι διαφορετικοί φορείς (πολιτικοί ή άλλοι) και άτομα, «συνεργάζονται» με σκοπό να παλέψουν μαζί για κάποιους κοινούς στόχους.

Τα 11 αυτά άτομα δεν είχαν καμία δικαιοδοσία και κανένα δικαίωμα να καλέσουν μια τέτοια ελεγχόμενη και κλειστή διαδικασία, αποκαλώντας την μάλιστα 1η Μετεκλογική Συνέλευση, σε ιδιωτική κατοικία, στην οποία να αυτοανακηρυχθούν ηγεσία και σαν τέτοια να αποκλείσουν μέλη μιας άλλης πολιτικής οργάνωσης από τη συμμετοχή στην δικοινοτική αριστερή συνεργασία.

Από την διαδικασία συγκρότησης της Δράσυ-Eylem δεν απέκλεισαν μόνο τα μέλη της ΝΕΔΑ, αλλά και ένα μεγάλο αριθμό ατόμων που συμμετείχαν στις συναντήσεις που κάλεσε η Δράσυ-Eylem στην προεκλογική περίοδο.

Αν η «ηγετική» αυτή ομάδα ενδιαφερόταν πραγματικά για την προώθηση των ιδεών της Αριστεράς, για το κτίσιμο μιας νέας και διαφορετικής Αριστεράς απ’ αυτή που έχουμε συνηθίσει δεκαετίες τώρα, ιδιαίτερα δικοινοτικής, μιας «Δράσυ-Eylem» με τέτοια χαρακτηριστικά, θα είχε υποχρέωση να ακολουθήσει τα εξής βήματα:

1. Να καλέσει σε κάθε πόλη ανοιχτές, πλατιές συσκέψεις όσων ενδιαφέρονταν για τη Δράσυ – Eylem
2. Να ανοίξει τις πόρτες της Δράσυ – Eylem σε όλους όσους είχαν ενθαρρυνθεί από το αποτέλεσμα και να καλέσει οργανώσεις (πολιτικές, κοινωνικές, συνδικαλιστικές, κ.α.) και άτομα να συμμετέχουν ελεύθερα
3. Να συζητήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών, να εκτιμήσουν τις προοπτικές της επόμενης περιόδου και να εκλέξουν προσωρινές συντονιστικές επιτροπές.
4. Οι προσωρινές επιτροπές να αναλάβουν την προετοιμασία ενός συνεδρίου στο οποίο να ξεκαθαριστεί η φυσιογνωμία, πολιτικά και οργανωτικά της Δράσυ – Eylem, μέσα στους επόμενους μήνες.
5. Η δομή να είναι δημοκρατική και ευέλικτη, όπως είναι σε όλους τους νέους σχηματισμούς της Αριστεράς που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη και διεθνώς στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών, μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Έτσι κτίζονται τα κινήματα και οι μαζικές οργανώσεις – δεν χτίζονται στα μουλωχτά ούτε πίσω από κλειστές πόρτες και ξεκινώντας με αποκλεισμούς.

H μικρή αυτή ομάδα δρώντας γραφειοκρατικά, αρνήθηκε την ένταξη της ΝΕΔΑ, με το επιχείρημα ότι αποτελεί ξεχωριστή οργάνωση. Όμως τα βασικά στελέχη της «ηγεσίας» της ομάδας αυτής ανήκουν σε οργανώσεις ή ομάδες με διεθνείς μάλιστα διασυνδέσεις.

Αρνήθηκε την ένταξη της ΝΕΔΑ και των μελών της με το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα της είναι πολύ «αριστερό» και πολύ «επαναστατικό» και γι’ αυτό «προκαλεί ζημιά» κι ότι χάθηκαν ψήφοι λόγω των σοσιαλιστικών της ιδεών. Ότι με τις πολιτικές μας θέσεις συγχύζαμε τον κόσμο, γιατί ήταν διαφορετικές από το πρόγραμμα της Δράσυ-Eylem.

Όμως μια «συνεργασία» δεν μπορεί να απαιτεί συμφωνία πάνω σε όλα – τότε δεν είναι «συνεργασία» , όπως δηλώνει ο τίτλος της Δράσυ-Eylem. Οι διαφωνίες είναι φυσικό να υπάρχουν και απαραίτητο να εκφράζονται. Από ‘κει και πέρα, κριτής είναι ο κόσμος που θα ακούσει τις διαφορετικές απόψεις και θα αποφασίσει.

Η ΝΕΔΑ, ναι, υποστηρίζει ότι αυτή η πρωτοφανής κρίση του καπιταλισμού που έχει οδηγήσει την κυπριακή οικονομία στην καταστροφή, θέτει και στην Κύπρο και διεθνώς στην Αριστερά το καθήκον της υιοθέτησης ενός σοσιαλιστικού προγράμματος και της πάλης για μια σοσιαλιστική κοινωνία. Τα μέλη της μικρής ομάδας που καπηλεύτηκε το όνομα της Δράσυ-Eylem διαφωνούν. Ωραία. Ας άφηναν να γίνει ο διάλογος, ανοικτά κι ελεύθερα μπροστά στους υποστηρικτές της Δράσυ-Eylem για αν αποφασίσουν αυτοί τι επιλέγουν. Αντί γι’ αυτό καταργούν τις δημοκρατικές διαδικασίες και δυστυχώς έτσι πνίγουν και καταστρέφουν τη Δράσυ – Eylem και την δυναμική ανάπτυξης που πήρε κάτι για το οποίο η ΝΕΔΑ αγωνίστηκε και συνέβαλε με όλες της τις δυνάμεις.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πάλη για μια δημοκρατική και ισότιμη δικοινοτική Αριστερά έχει τελειώσει. Κάθε άλλο.

Η ΝΕΔΑ θα συνεχίσει να λέει τη γνώμη της για το τι είδους Αριστερά χρειαζόμαστε. Μια Αριστερά, δημοκρατική στο εσωτερικό της, ισότιμη στις σχέσεις ε/κ και τ/κ στις γραμμές της, με σαφείς σοσιαλιστικούς στόχους κι επιδιώξεις, μια Αριστερά διεθνιστική που να επιζητά τη σύνδεση με την υπόλοιπη Αριστερά και τους αγώνες σε πανευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Θα δώσει τη μάχη να βοηθήσει στην άντληση συμπερασμάτων από την αρνητική εμπειρία της Δράσυ-Eylem ώστε να γίνουν τα σωστά βήματα και να τεθούν οι σωστές βάσεις για το μέλλον.