Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβρη του 2008 στο blog νεκατώματα.

Εκπαιδευτική μεταρύθμιση τώρα! Η διαδικασία της επανένωσης δεν σταματά!

…Είναι αυτονόητο ότι η επανένωση της πατρίδας μας περνά μέσα από την ομοσπονδία. Άλλωστε αυτή είναι και η επίσημα διακηρυγμένη πολιτική μας, η οποία στηρίζεται από όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα του τόπου. Αν πετύχουμε λοιπόν την πολυπόθητη λύση, αυτό θα γίνει για τη νέα γενιά, η οποία θα κληθεί ως εκ τούτου, να συμβιώσει με το σύνοικο στοιχείο. Μια γενιά την οποία δυστυχώς γαλουχήσαμε με τα συνθήματα “καλός Τούρκος, νεκρός Τούρκος” και βάλε. Στις εθνικές γιορτές εκφωνούσαμε ασυλλόγιστα πύρινους λόγους φαρμακώνοντας έτσι τις καρδιές των παιδιών μας με κίβδηλο εθνικισμό, επωάζοντας έτσι σιγά-σιγά το αυγό του φιδιού και δημιουργώντας μικρά φασιστάκια. Ποιος οφείλει λοιπόν να ξεριζώσει το ρατσισμό και τον εθνικισμό από τις καρδιές των παιδιών μας αν όχι η παιδεία; “Παιδεύεσθαι και εθίζεσθαι προς τας πολιτείας” διακήρυττε ο Αριστοτέλης. Η παιδεία μας οφείλει να εθίσει τους νέους προς τη νέα πολιτεία στην οποία προσβλέπουμε. Η καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης και αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι μέλημα της παιδείας και αποτελεί υπό τας περιστάσεις μονόδρομο…(Θεοδώρου)

…Αυτός ο τόπος δεν πάει πίσω στο παρελθόν. Γύρισε σελίδα οριστικά και κοιτάζει μπροστά. Η πατριδοκαπηλία έκανε τον κύκλο της και δεν πουλά πια. Η συμφιλίωση με τους ανθρώπους με τους οποίους υποτίθεται πως έχουμε αποφασίσει να ζήσουμε μαζί σε ένα συνεταιρικό κράτος δεν είναι απλώς μια επιλογή, είναι αναγκαιότητα. Και είναι δύσκολο το έργο. Απαιτείται πρώτα από όλα αμοιβαιότητα. Και οι δυο κοινότητες πρέπει να κάνουν υπερβάσεις και να αλλάξουν στρεβλωμένες αντιλήψεις και πρακτικές. Όμως δεν μπορεί να περιμένει ο ένας τον άλλο να κάνει την αρχή. Ας την κάνουμε εμείς. Αυτό δείχνει ωριμότητα και αίσθημα ευθύνης, αλλά και αυτοπεποίθηση…(Γεωργίου)

…Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα υποβοηθείτο με την κατάργηση της θρησκευτικής επιτήρησης της παιδείας, δηλαδή με την κατάργηση των θρησκευτικών, δεδομένου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξίθρησκη. Η θρησκευτική διαπαιδαγώγηση πρέπει να είναι προσωπική και οικογενειακή υπόθεση ενός εκάστου και όχι θεσμική υποχρέωση του κοινωνικού συνόλου. Θα υποβοηθείτο επίσης με την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας, αφού εξ αντικειμένου και εκ του συντάγματος έχουμε μία διεθνοτική κοινωνία. Περαιτέρω, η εισαγωγή του μαθήματος της Κοινωνιολογίας θα ενίσχυε την κοινωνική αντίληψη των πραγμάτων περί των κοινωνικών αντιθέσεων και συμφερόντων…(Κάττος)

…Είναι ευρύτατα γνωστό πως ο εθνικιστικός λόγος δομείται με την ύπαρξη ενός άλλου που μας απειλεί “όντας” βάρβαρος. Και την ύπαρξη ενός “εμείς” που απολαμβάνει έως και μια άρρηκτη σχέση με την Ιστορία καθ' αυτή, τον Θεό/ούς. Εδώ είναι πολύ σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι, στην Κύπρο - από τον 19ο αιώνα και εντεύθεν - οι ομιλούντες ελληνικά στην πλειονότητά τους θέλουν να ταυτίζονται με ένα Ελληνικό Χριστιανικό έθνος. Για τους ίδιους η Ιστορία θέλει εαυτούς και προγόνους να αντιστέκονται σε βαρβάρους που ήθελαν/θέλουν όπως διαβρώσουν ή/και αφανίσουν την Ελληνική ταυτότητά τους. Και ανάλογα κατ' αυτούς όσοι τολμούν να ασκήσουν κριτική σ' αυτή την ερμηνεία της ιστορίας είναι εχθροί του έθνους. Δυστυχώς για την Κύπρο, η διάγνωση του λόγου των προαναφερθέντων ως ρατσιστικού και εθνικιστικού είναι έγκυρη. Και οι μεταρρυθμιστές της παιδείας μας, και οι υπόλοιποι εμείς αντιρατσιστές και αντεθνικιστές ας μην προσπαθούμε να αποποιηθούμε των όσων μας καταλογίζουν. Ναι, λοιπόν, είμαστε εδώ για να καταρρακώσουμε τον ρατσισμό και τον εθνικισμό στην κοινωνία μας. Και πρώτο και βασικότερο βήμα στην επιτέλεση του έργου αυτού είναι να το πετύχουμε μέσω της Παιδείας. Μιας Παιδείας που θα έχει το ελληνικότερο των χαρακτηριστικών: την κριτική σκέψη ή φιλοσοφία. Και για να παραφράσω τον Θαλή τον Μιλήσιο. Εμείς δοκιμάσαμε την ελληνοχριστιανική σας Παιδεία για τόσα χρόνια. Είναι σειρά σας τώρα να δοκιμάσετε την Παιδεία του Διαφωτισμού…(Δευτεράς)