Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Νοέμβρη του 2016 στο blog νεκατώματα.

Σύντομη ιστορική αναφορά για τις «φωτιές της ειρήνης»

με αφορμή τις φωτιές στον Ορφέα τις νύχτες αυτής της βδομάδας

Η πρώτη «φωτιά της ειρήνης» άναψε στο χωριό Ελιά / Doğanci στα τέλη του Δεκέμβρη του 2002 από τους Τουρκοκυπρίους κατοίκους του για να δείξουν την επιμονή τους στην ανάγκη «να έρθει η ειρήνη και να φωτιστούν τα σκοτάδια». Στους πρώτους τρεις μήνες του 2003 αυτό το παράδειγμα ακολουθήθηκε από τους κατοίκους πολλών άλλων χωριών καθώς καταγράφηκαν 33 φωτιές και εμπλοκή 110 χωριών στην διαμαρτυρία που έγινε γνωστή ως οι «Φωτιές της Ειρήνης». Ήταν περίοδος συνομιλιών τότε για την λύση του Κυπριακού και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Ενώ η ε/κ κοινότητα ήταν απασχολημένη με τις προεδρικές εκλογές [που τελικά έφεραν τον Τ. Παπαδόπουλο στην εξουσία], στην τ/κ κοινότητα η πλατφόρμα οργανώσεων «Αυτή η χώρα είναι δική μας» αντιστεκόνταν με πάθος στον Ρ. Ντενκτάς και το διχοτομικό του όραμα, που τότε εναντιωνόταν στο ίδιο το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων στη βάση των πρώτων εκδοχών του Σχεδίου Αννάν. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πλατφόρμα οργανώσεων «Αυτή η χώρα είναι δική μας» αποτέλεσε την πρώτη ολοκληρωμένη και μαζική οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική έκφραση του τ/κ Κυπριωτισμού που συγκροτήθηκε ενάντια στον τουρκικό εθνικισμό που εξέφραζε τότε ο ιστορικός ηγέτης (και πρόεδρος) της τ/κ κοινότητας Ρ. Ντεκτάς. Επίσης το ότι το κίνημα «Φωτιές της Ειρήνης» τόσο στην Ελιά / Doğanci όσο και στην Λουρουτζίνα προκάλεσε για πρώτη φορά μετά το 1974 μια ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ τ/κ και τουρκικού στρατού όταν ο στρατός δοκίμασε ανεπιτυχώς να συλλάβει τους οργανωτές και να αποκλείσει τους διαδηλωτές.

Στις αρχές του 2011, σε μια άλλη συγκυρία, λιγότερο άμεσα συνδεδεμένη με την διαδικασία λύσης του κυπριακού, στο ενδιάμεσο των μεγάλων συλλαλητηρίων της «Πλατφόρμας Συνδικάτων» για την Κοινοτική Ύπαρξη των τ/κ και την Αυτονομία τους από την Τουρκία, ομάδες τ/κ νέων άναβαν κάθε νύχτα φωτιές σε βαρέλια στο Πάρκο Κοουλού στα τείχη της Λευκωσίας, παραπέμποντας συνειρμικά και προβάλλοντας πολιτικά στην συγκυρία εκείνη, τους αγώνες του 2002-2003. Στις φωτιές «για μια Ελεύθερη Κύπρο» στις αρχές του 2011, συμμετείχαν και κάποιοι νέοι και νέες από την ε/κ κοινότητα, και αυτό λειτούργησε και ως πρόδρομος και προπομπός του κινήματος Occupy the Buffer Zone, 10 μήνες αργότερα.