Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2013 στην ιστοσελίδα της Αριστερής Παρέμβασης.

Σχετικά με την ανακοίνωση της ΕΡΑΣ Λευκωσίας για τη Δρομολαξιά

14/10/2013

α) Από τον τίτλο της ανακοίνωσης φαίνεται η προσπάθεια των συντρόφων να παρουσιάσουν το ζήτημα της Δρομολαξιάς σαν μια σκευωρία, μια συνωμοσία των κυβερνώντων, ώστε να αποπροσανατολίσουν το λαό για τα επιβαλλόμενα μνημονιακά μέτρα. Αντιγράφουν δηλαδή τη λογική της γραφειοκρατίας του ΑΚΕΛ.

β) Αρχή αρχή, με τη γενικευμένη διαπίστωση ότι “όλοι είναι μες τη διαφθορά”, θέλουν καθαρά να αποφύγουν να μπουν στο ζουμί της συγκεκριμένης υπόθεσης και να φανούν “κριτικοί και ηθικοί”, εκ του ασφαλούς φυσικά.

γ) Υιοθετούν πλήρως την ακελική προπαγάνδα με το να υποβαθμίζουν την υπόθεση και να υπερτονίζουν την προσπάθεια “της Δεξιάς να πλήξει τη CYTA και το ΑΚΕΛ”, κάνοντας με έμφαση αναφορά στα σκάνδαλα “των άλλων”. Κάνοντας επίκληση γενικά και αόριστα στη Δεξιά, θέλουν να θολώσουν το τοπίο και να λαϊκίσουν, όπως ακριβώς κάνουν και στο ΑΚΕΛ. Ξεχνούν ότι Δεξιά είναι και ο Κιττής, οι συντεχνιακοί της CYTA, τα μέλη του Δ.Σ. του Οργανισμού, οι υπάλληλοι του κτηματολογίου, οι ΚΥΠατζήδες , που όλοι αυτοί έλαβαν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι.

δ) Όσο για τα διαχρονικά σκάνδαλα των άλλων που καλύπτονται με τη βοήθεια των ΜΜΕ κλπ, αυτό είναι σωστό και είναι καλά να αναδεικνύονται κάθε φορά, αλλά δεν είναι δουλειά της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να προσπαθεί να δικαιολογήσει παρόμοιες συμπεριφορές διαφθοράς από μέρους της ακελικής ελίτ, επειδή “τα κάνουν οι άλλοι”.

ε) Παρουσιάζουν τη σημερινή περίοδο σαν παρόμοια με την περίοδο μετά το Μαρί. Αυτή είναι μια βασική προπαγανδιστική θέση από το μηχανισμό και τα έντυπα του ΑΚΕΛ (π.χ.Γνώμη), που θέλουν έτσι να παρουσιάσουν τη σημερινή κατάσταση σαν λίγο πολύ “εμπόλεμη” και να συσπειρώσουν τον κόσμο τους, απευθυνόμενοι στα κατώτερα ένστικτα και αντανακλαστικά τους. Η Γνώμη θεωρεί τα δύο στελέχη του ΑΚΕΛ που συνελήφθησαν σαν πολιτικούς κρατούμενους! Δεν έχει καμιά σχέση όμως το σήμερα με την εποχή Μαρί.

ζ) “Κυνήγι μαγισσών” η υπόθεση! Και πάλι ξεχνούν ότι όλα βγήκαν στο φως από έναν δυσαρεστημένο από τη μοιρασιά (Λιοτατής), ο οποίος ενέπλεξε τον Λίλλη και αυτός με τη σειρά του τα στελέχη του ΑΚΕΛ κλπ. Το αν η κυβέρνηση (ένα κομμάτι της) και τα πλείστα ΜΜΕ τα εκμεταλλεύτηκαν όλα αυτά για να πλήξουν το ΑΚΕΛ, είναι κάτι άλλο. Το ΑΚΕΛ πλήγηκε πρώτα και κύρια από τον ίδιο τον εαυτό του, τις νοοτροπίες του και τα διαχρονικά πάρε δώσε με υποθέσεις που μυρίζουν από μακριά.

η) “Το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ φαίνεται να έχει ακολουθήσει την πρακτική των υπόλοιπων κομμάτων , να δέχονται χορηγίες από ύποπτες πηγές…”. Δεν ήρθε ο Σιακόλας ή ο τάδε μεγαλόσχημος και να δώσει μια εισφορά στο κόμμα όπως γίνεται συνήθως και με όλους. Εδώ έχουμε ξεκάθαρα μια συγκεκριμένη σκοτεινή και μαφιόζικη συναλλαγή, στην οποία έλαβαν μέρος επιχειρηματίες, κομματικοί, συντεχνιακοί, μέλη συμβουλίου οργανισμού, κρατικοί υπάλληλοι, αστυνομικοί. Η “εισφορά” προς το ΑΚΕΛ δεν ήρθε γενικά και αόριστα από κάπου, αλλά μέσω της εξαπάτησης αρχικά ενός Τ/κ συμπολίτη μας (ο οποίος αντικειμενικά ήταν σε αδύναμη θέση), αλλά πολύ περισσότερο, εις βάρος του ταμείου προνοίας των εργαζομένων της CYTA….! Και όλα αυτά εις γνώσιν ανώτερων στελεχών του ΑΚΕΛ φυσικά.

θ) Αυτό που έγινε, μας λεν οι φίλοι μας της ΕΡΑΣ Λευκωσίας, δεν είναι σωστό γιατί πλήττει το εργατικό κίνημα στον αγώνα ενάντια στην τρόικα, την πλουτοκρατία, το ξεπούλημα των ημικρατικών οργανισμών κλπ. Καμιά διάθεση όμως να καταδείξουν την αδυναμία του ΑΚΕΛ να αντισταθεί σε όλα αυτά ή να πρωτοπορήσει σε ένα τέτοιο αγώνα. Τα όρια της γραφειοκρατίας του ΑΚΕΛ, που ήταν ένα βασικό στοιχείο για να συσταθεί η ΕΡΑΣ, αποσιωπούνται και μένει μια φιλική- συντροφική κριτική για το θέμα, μια παραίνεση πιο πολύ. Στην ουσία, η κριτική που κάνουν δεν αποκαλύπτουν το χαρακτήρα της κομματικής ελίτ που πρόδωσε από καιρό τώρα την υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής , αλλά αντίθετα πιστώνουν αυτήν την ελίτ (όχι τα υγιή στοιχεία του κόμματος) σαν τη μοναδική δύναμη που θα ηγηθεί της κοινωνικής αντίστασης , αλλά και σαν τη μοναδική δύναμη που εκφράζει το εργατικό κίνημα. Με προκλητικό πλέον τρόπο γίνονται απολογητές, ξεχνώντας ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ συνέργησε με τις υπόλοιπες συντηρητικές δυνάμεις στο να περάσουν τα μνημονιακά μέτρα.

ι) Σχετικά με την αναφορά σε “στάδια στον αγώνα των εργαζομένων”, σε ”ταξικές συνεργασίες” και σε “πατριωτικά και εθνικά τμήματα της αστικής τάξης”. Είναι και πάλι μια προσπάθεια να περιπλέξουν μια απτή υπόθεση διαφθοράς που είναι μπλεγμένο μέσα το ΑΚΕΛ , με “βαθυστόχαστες” θεωρήσεις. Με ένα χοντροκομμένο τρόπο, ρίχνουν και μια δόση θεωρίας για να φανούν ότι διαφέρουν, ότι είναι επαναστάτες, αντισταλινικοί . Την επαναστατικότητά του όμως τη δείχνει κάποιος στις κρίσιμες στιγμές, κάνοντας ρήξεις με το κατεστημένο (αριστερό και δεξιό), προτείνοντας λύσεις και νέους δρόμους, συμμαχώντας με τα ριζοσπαστικά στοιχεία ενός κόμματος ή μιας κοινωνίας και όχι με το να γίνεται απολογητής και ποκούμπι μιας κομματικής ελίτ που βλέπει μόνο τα στενά συμφέροντά της και ξεπουλά με την πρώτη ευκαιρία τους εργαζόμενους.

κ) “Σήμερα, όσο ποτέ, επιβάλλεται η συστράτευση της κυπριακής Αριστεράς…..”, λέει στον επίλογό της η ανακοίνωση. Μάλλον ξαναεπιστρέφουμε στο “ΑΚΕΛ-ΕΔΕΚ συνεργασία” (όταν πια η ΕΔΕΚ είχε ξεφτιλιστεί και καταλήξει σε ένα εθνικιστικό μόρφωμα-καπετανάτο) και στο ” συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-Συνασπισμός ” (όταν πια το ΠΑΣΟΚ άδειασε και απαξιώθηκε για τα καλά).Αυτά όλα είναι πονηριές για να κρατιούνται κάποιοι κοντά στην ασφαλή θαλπωρή μιας ΕΔΕΚ, ενός ΠΑΣΟΚ και τώρα ενός ΑΚΕΛ. Δεν υπαινίσσομαι ότι το ΑΚΕΛ ξόφλησε όπως το ΠΑΣΟΚ, αλλά η δουλειά σου ως , αριστερού ριζοσπάστη, είναι , χωρίς σεκταρισμό και αντιακελισμό, να αποκαλύπτεις τα όρια και τους περιορισμούς της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, να τραβάς το δικό σου ανεξάρτητο δρόμο , παράγοντας πολιτική και προσφέροντας εναλλακτικές διεξόδους. Εκεί που χρειάζεται, να κάνεις τα αναγκαία Μέτωπα και με το ΑΚΕΛ και με την ΠΕΟ και με την ΕΔΟΝ, (φασισμός, μνημόνια κλπ), αλλά όχι να υποβαθμίζεις τη δική σου Οργάνωση, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια ομάδα πίεσης και νουθεσίας προς το ΑΚΕΛ και στη χειρότερη, σε ένα αριστερό Όμιλο Προβληματισμού! Όχι να καλείς γενικά και αόριστα “σε συστράτευση της κυπριακής Αριστεράς”, κάνοντας νουθεσίες για ” μια Αριστερά με δημοκρατική διάφανη εσωτερική λειτουργία..”, τη στιγμή που καλύπτεις ουσιαστικά τις πολιτικές της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και την εμπλοκή της σε σκοτεινές διαδρομές. Όταν στην πιο παρακμιακή κατάσταση που βρέθηκε ποτέ η ηγεσία και η έμμισθη γραφειοκρατία του ΑΚΕΛ, βουτηγμένοι όλοι μες στα σκάνδαλα και στη διαφθορά, ανακαλύπτεις σκευωρίες και συνωμοσίες, τότε η επίκληση σε συστράτευση της Αριστεράς είναι υποκριτική, εκ του πονηρού και δίνει άλλοθι και χρόνο στην ηγεσία του ΑΚΕΛ.

λ) Όσο για τις αναφορές της ανακοίνωσης σε “ταξική συνεργασία των εργαζομένων στην Κύπρο και σε πανευρωπαϊκή κλίμακα” κλπ, αυτό το έργο το είδαμε ξανά. Τζάμπα μαγκιές και «επαναστατικότητα» χωρίς κόστος. Δεν έχει πρόβλημα κανένας διεφθαρμένος ηγέτης του ΑΚΕΛ που είναι τώρα στη γωνιά, να ακούει τέτοιες κουβέντες από φίλους, τη στιγμή που αυτοί οι φίλοι δεν προβάλλονται ως μια άλλη εναλλακτική επιλογή απέναντι στη δική του πολιτική ηγεμονία.

μ) Σε μια μακροσκελή ανακοίνωση της ΕΡΑΣ Λευκωσίας για ένα ζήτημα τόσο σημαντικό και επίκαιρο, η λέξη “ΕΡΑΣ” σχεδόν απουσιάζει και η λέξη “ΑΚΕΛ” αναφέρεται σε πολλαπλάσιο βαθμό. Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι, η προοπτική για να κτιστεί μια νέα, εναλλακτική και ριζοσπαστική Αριστερά στην Κύπρο, είναι εξαφανισμένη μέσα από τα λεγόμενα των συντρόφων, ενώ αναδύεται μια επιτηδευμένη κριτική διάθεση προς την ηγεσία του ΑΚΕΛ που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία συγκαλυμμένη υποστήριξη σε αυτήν, και συγχρόνως, μια παραδοχή ότι το μόνο ριζοσπαστικό σε αυτόν τον τόπο είναι (και πρέπει να είναι ) το ΑΚΕΛ.

Μάριος Θρασυβούλου