Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο κυκλοφόρησε από Τα Παιδιά της Πλύστρας τον Οκτώβρη του 2011.

Αντιφάσεις και Αποσιωπήσεις στο Πόρισμα Πολυβίου

Το πόρισμα του κ. Πολυβίου ήταν μια απόπειρα να επαναληφθούν τα ψέματα των ΜΜΕ με την εξής αντίφαση: ο κ. Πολυβίου είναι αναγκασμένος να παραθέτει τα στοιχεία, ενώ προσπαθεί να αναπαράγει τα ψέματα, και άρα οι αντιφάσεις του είναι έκδηλες. Η απόφασή του να εμφανιστεί στις τηλεοπτικές κάμερες την ημέρα παράδοσης του πορίσματος, ήταν αποκαλυπτική των προθέσεών του να χρησιμοποιήσει τη θέση του για ένα είδος ιδιοτελούς αυτό-διαφήμισης.

1. Ποιος αποφάσισε για το Μαρί. Παρά τη σαφή καταγραφή του ότι η επιλογή του στρατοπέδου στο Μαρί έγινε από αξιωματικό, ο κ. Πολυβίου συντηρεί μια ασάφεια για την απόφαση. Θα ήθελε να κατηγορήσει τον Πρόεδρο και αφού δεν έχει τεκμήρια, προσπαθεί να αποφύγει τα τεκμήρια τα οποία καταγράφει.
2. Ποιοι δεν πήραν μέτρα μετά τις πρώτες εκρήξεις. Υπήρχε μια ολόκληρη εβδομάδα προειδοποίησης για την έκρηξη – από τις 4 Ιουλίου μέχρι τις 11. Και όμως σε αυτό το διάστημα κανένας αρμόδιος δεν φρόντισε καν να κάνει την αποψίλωση την όποια ζήτησε η πυροσβεστική. Ο κ. Πολυβίου καταγράφει ότι ,«καίγονταν χόρτα» «γύρω» από το φορτίο πυρίτιδας και ότι αυτή η φωτιά ήταν η αίτια που δόθηκε «εντολή» να πάνε οι 3 στρατιώτες στο χώρο της έκρηξης. Και μετά σιωπά για τις ευθύνες. Είναι και η σιωπή ψέμα.
3. Η μη εκκένωση υπήρξε η μοιραία απόφαση για τους θανάτους. Ο κ. Πολυβίου καταγράφει τα γεγονότα τα όποια δείχνουν ότι δεν έγινε εκκένωση. Μάλιστα καταγράφει ότι έγινε το αντίθετο – κλήθηκαν μέσα στρατιώτες αντί να διαταχθεί να απομακρυνθούν. Υπάρχει αναφορά ότι ο ναύτης Μιλτιάδης Χριστοφόρου είπε ότι έπρεπε να πάνε λόγω «οδηγιών», ενώ ο πυροσβέστης Τταντής είπε ότι έπρεπε να πάνε γιατί «φωνάζουν οι μαστόροι». Και όμως ο κ. Πολυβίου δεν διερευνά τις ιεραρχικές στρατιωτικές ευθύνες.
4. Στέγαστρο. Από τα αποσπάσματα των εγγράφων τα όποια παραθέτει ο κ. Πολυβίου, είναι σαφές ότι ο αρχικός προγραμματισμός προνοούσε να γίνει στέγαστρο. Και όμως, παρά το ότι η μονάδα είχε κονδύλια για να προγραμματίζει έργα στη Βάση, εντούτοις δεν φαίνεται να ενδιαφερόταν κανείς για να φτιαχτεί το στέγαστρο. Και πάλιν ο κ. Πολυβίου αποφεύγει να διερευνήσει αυτή την παράλειψη. Ποιους προστατεύει ο κ. Πολύβιου;
5. Η ανάλυση που πήρε 5 μήνες. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό για τις ευθύνες της στρατιωτικής δομής, είναι το γεγονός ότι ενώ είχε γίνει σύσκεψη τον Φεβρουάριο και πάρθηκε απόφαση να γίνει ανάλυση για να φανεί ο κίνδυνος από την αλλοίωση της πυρίτιδας, ο κ. Πολυβίου δεν θέτει καν το ερώτημα γιατί και πώς αποφασίστηκε να σταλεί το δείγμα στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να μείνει για 5 μήνες, χωρίς να γίνει η ανάλυση. Στο Κυπριακό Χημείο η ανάλυση θα γινόταν σε 3 μέρες. Αυτή η ανάλυση δεν έγινε ούτε μετά από τις 4 Ιουλίου. Ούτε για εδώ ψάχνει για ευθύνες ο κ. Πολυβίου. Σιωπά ύποπτα.
6. Οι ευθύνες της Βουλής. Ο κ. Πολυβίου θεωρεί ότι ο Πρόεδρος έπρεπε να είχε υποψιαστεί τον κίνδυνο, επειδή σε κάποιο έγγραφο (για την απόφαση καταστροφής ή πώλησης του φορτίου), αναφερόταν η έκφραση «κάποιος κίνδυνος» τον Σεπτέμβριο του 2010 (10 μήνες πριν την έκρηξη). Σύμφωνα όμως με τις καταγραφές του, ο επικεφαλής της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής, είχε «μελετήσει» αναφορές οι οποίες μιλούσαν συγκεκριμένα για κίνδυνο «αλλοίωσης της πυρίτιδας» τον Μάρτιο του 2011 (5 μήνες πριν την έκρηξη). Η έκθεση της Γενικής Ελέγκτριας «διανέμεται σε όλα τα μέλη του Σώματος» και, άρα λ.χ., και στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής. Ήξεραν ή δεν ήξεραν από το 2009 πού είναι το Μαρί και ο σταθμός της ΑΗΚ; Όμως οι ευαισθησίες του κ. Πολυβίου ήταν σαφώς επιλεκτικές – και οι αποσιωπήσεις του αποκαλυπτικές.
7. Τα ψέματα για τις Δυτικές προσφορές. Όπως φαίνεται από τις αναφορές δεν υπήρχε προσφορά από Δυτικές χώρες για να παραλάβουν το φορτίο μετά την κατάσχεσή του. Καταγράφεται μάλιστα, ότι η Γαλλία αρνήθηκε λέγοντας ότι η Εθνική Φρουρά μπορούσε να το χειριστεί. Ο κ. Πολυβίου εδώ παραβλέπει το ότι υπήρξαν και προσφορές της Κυβέρνησης να πάει το φορτίο σε άλλη χώρα και την μη-θετική απάντηση του ΟΗΕ. Αυτά τα αποσιωπά για να συντηρεί τα ψέματα ότι υπήρχε αντιπαράθεση με τη Δύση.
8. Όταν λογοκρίνεται ακόμα και το Κυπριακό. Οι αναφορές του κ. Πολυβίου για τη Συρία, αποσιωπούν την πραγματικότητα – ότι η Συρία είχε ήδη σπάσει το εμπάργκο με τη βόρεια Κύπρο το 2006 σε ανάλογη περίπτωση και ότι απειλούσε να διευρύνει αυτήν την πολιτική. Ήταν ή δεν ήταν συνταγματική ευθύνη της Πολιτείας να εμποδίσει αυτήν την αρνητική εξέλιξη για την «πολιτειακή κυριαρχία»;

Συνέλευση των Παιδιών της Πλύστρας, 23/10/2011