Αυτό το ηλεκτρονικό άρθρο κυκλοφόρησε στο blog 'The Trim' τον Γενάρη του 2013.

Τα άρθρα 'Μια απάντηση στο σ. Ν.Τριμικλινιώτη. Nέα εποχή, νέα προοπτική, νέα Αριστερά' και 'Απάντηση μέλους της ΕΡΑΣ προς το Νίκο Τριμικλινιώτη' κυκλοφόρησαν ως απάντηση, στην ηλεκτρονική σελίδα της ΕΡΑΣ.

Ανοικτή Επιστολή στους φίλους της ΕΡΑΣ

Αγαπητοί φίλοι της ΕΡΑΣ

1. Μπήκαμε σε άλλη φάση της ιστορίας μας: Η κρίση γεννά διάφορα – απόγνωση, υστερία, φόβο, ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Προσφέρει το πρόσφορο έδαφος που εκμεταλλεύονται οι νεοφιλελεύθεροι Δεξιοί, οι ακροδεξιοί, οι νεοφασίστες και άλλοι λαϊκιστές για να περάσουν τα δικά τους. Ζούμε την μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού από το 1930. Τίποτε δεν θα μείνει όρθιο μετά από αυτή την κρίση. Δεν ξέρω τι θα έρθει μετά. Οι νομοτέλειες διαψεύσθηκαν: όλα είναι αποτέλεσμα πάλης.
2. Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι λανθασμένη και εξωπραγματική η θέση της πλειοψηφίας της ΕΡΑΣ, η οποία αδυνατεί να κάνει μια ορθή στοιχειώδη ανάγνωση της πολιτικής συγκυρίας στην Κύπρο σήμερα. Θεωρώ εξαιρετικά προβληματική τη θέση αυτή, στο βαθμό ασφαλώς που μπορεί μια τέτοια πρόταση να έχει απήχηση: Ιδιαίτερα στη παρούσα συγκυρία της όξυνσης της ταξικής/ κοινωνικής αντιπαράθεσης, όπου οι άλλοι υποψήφιοι είναι όλοι Δεξιοί της συντηρητικής/νεοφιλελεύθερης παράδοσης ή/και της ακροδεξιάς προσέγγισης, η πρόταση της ΕΡΑΣ για αποχή είναι ουσιαστικά πρόταση ηττοπάθειας και οδηγεί στη πολυδιάσπαση της Αριστεράς. Δεν είναι θέση μιας μάχιμης και ζωντανής προσέγγισης που να ανοίγει δρόμους, αλλά κλείνει με ανεύθυνο και επικίνδυνο τρόπο, ιδίως ανάμεσα σε κάποιους νέους που είναι απογοητευμένοι και ψάχνουν Αριστερή διέξοδο.
3. Ιδίως τώρα, την στιγμή της κορύφωσης της παρούσας εκλογικής αναμέτρησης, η όποια απόπειρα «τιμωρίας» στο ΑΚΕΛ για το Μνημόνιο ή για άλλες αδυναμίες στη διακυβέρνηση ή στην επιλογή υποψηφίου είναι άκαιρη, άστοχη και σε τελική ανάλυση επιτρέπει στη Δεξιά να θέτει τους όρους του παιγνιδιού. Η αποχή δεν είναι ούτε επαναστατική πράξη, ούτε Αριστερή προσέγγιση. Η εσωτερική κριτική ας περιμένει. Αν θέλει πραγματικά τη συσπείρωση της Αριστεράς η ΕΡΑΣ οφείλει δια της πράξης της να λειτουργήσει με τρόπο που να ενώνει και να ανοίγει δρόμους και όχι να δρα διασπαστικά και διαλυτικά. Οι δε απόπειρα να εισαχθούν άκριτα μοντέλα ή σχήματα και έτοιμες φόρμουλες από την Ελλάδα κυρίως (και αλλού) καθόλου δεν συμβάλλει στο αναγκαίο διάλογο για μια ζωντανή, μαχόμενη, πληθυντική και ριζοσπαστική Αριστερά. Η δε εισαγωγή κάκιστων παραδειγμάτων πολυδιάσπασης, πολλαπλών μονολόγων, επαναστατικών μεσσιανικών προσεγγίσεων θυμίζουν περισσότερο τα Monty Python (The Life of Brian) παρά με μια ανοικτή διεργασία διαλόγου με τα κινήματα, με τους Αριστερούς πολίτες και κυρίως τις εργατικές και καταπιεσμένες μάζες στις οποίες απευθύνεται και εν ονόματι των οποίων επαγγέλλεται μια σοσιαλιστική κοινωνία.
4. Δεν σηκώνει «νίπτω τας χείρας μου» και παθητικά αναμένω: Από τη μια έχουμε τον υποψήφιο της Αριστεράς και από την άλλη έχουμε τους άλλους δύο αυταρχικούς τραπεζικούς συνασπισμούς, που συσπειρώνουν τις μάζες γύρο από ένα νεοφιλελεύθερους/ακροδεξιούς και εθνικιστικούς πόλους (κι ας το παίζει τώρα «αντιμνημονιακά» ο ένας, όπως εξάλλου το παίζει η «Χρυσή Αυγή»). Οι Αριστεροί δεν έχουν πάρα να συμπαραταχθούν με το μόνο ανάχωμα που υπάρχει στην Κύπρο ανάμεσα στην νεοφιλελεύθερη επέλαση και τη ακροδεξιά ατζέντα (με ρεζέρβα τη νεοφασιστική βία και άλλων μορφών αυταρχικών «λύσεων»).
5. Με τα πιο πάνω, κάνω έκκληση, έστω και την υστάτη, στους Αριστερούς όλων των αποχρώσεων να τοποθετηθούν εκεί που ανήκουν, να πάρουν θέση με την μόνη ουσιαστικά δημοκρατική και προοδευτική πρόταση την ώρα τούτη της δύσκολης μάχης: Με τις δυνάμεις της Αριστεράς.