Δεν ξεχνούμε ότι σε μια Κύπρο διχοτομημένη, τόσο η Αριστερά, όσο και τα λαϊκά στρώματα είναι καταδικασμένα να συνεχίσουν να δηλητηριάζονται από εθνικισμούς και μιλιταρισμούς και οι δυο κοινότητες να συνεχίζουν την προσκόλλησή τους στις «μητέρες» πατρίδες. Όλοι/ες εμείς οι αριστεροί/ες οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη για τη στήριξη μιας ομοσπονδιακής λύσης. Μόνο σε επίπεδο κοινωνίας και μόνο με λαϊκή συμμετοχή σε κινητοποιήσεις μπορεί να εδραιωθούν οι όποιες δυναμικές δημιουργηθούν από την εν εξελίξει διαπραγματευτική διαδικασία. Μόνο αν δοθεί δημόσια μάχη ενάντια στους εθνικιστές, στην εκκλησία, στις νομικίστικες αναλύσεις των διανοουμένων του απορριπτικού μετώπου, θα υπάρξει έδαφος πάνω στο οποίο να μπορεί να οικοδομηθεί ένα πνεύμα ειρηνικής συμβίωσης και αλληλοκατανόησης. Εάν η επόμενη μέρα αρχίσει να φαντάζει σαν κάτι το οικείο, τότε τα όποια ζητήματα προκύψουν στην ομοσπονδοποίηση, θα μπορούν να λυθούν πιο εύκολα και με εποικοδομητικό πνεύμα συνεργασίας. Θεωρούμε λοιπόν πως πρέπει να είμαστε παρόντες/ουσες στη διαδικασία, να παρέμβουμε, να τοποθετηθούμε ξεκάθαρα και αποφασιστικά. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε έτοιμο. Οφείλουμε να παλέψουμε στα πλαίσια ενός ευρύτερου μαζικού μετώπου για την επανένωση και την επαναπροσεγγιστική και αντιφασιστική δράση. Η δικοινοτική συνεργασία και η επανένωση της χώρας ήταν και είναι όραμα και κεντρικός προσανατολισμός της Αριστεράς. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους απορριπτικούς να οριοθετήσουν τη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης, να εμποδίσουν την ειρήνη.¹⁾