Αυτό το φυλλάδιο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2010, από τo Πλανόδιο Στέκι Δρόμου και τις Φάλιες, στην Λευκωσία.¹⁾

Στους δρόμους είναι η ομορφιά!

Επαναδιεκδικούμε το δημόσιο χώρο

μέσα από την επαναδιεκδίκηση των γειτονιών μας

Η γειτονιά παίρνει την απόχρωση και τη μορφή που της δίνουμε. Ζώντας σε αυτήν,η γειτονιά μας παίρνει τη δική μας χροιά, ενώ χωρίς εμάς δεν είναι παρά άψυχο τοπίο. Οι σύγχρονοι άνθρωποι όμως έχουμε αφεθεί και παραδοθεί σε ένα τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από την εσωστρέφεια και το κλείσιμο των παντζουριών.Έχουμε κλειδαμπαρωθεί στα σπίτια μας και έχουμε αφήσει τις γειτονιές και τις πλατείες μας, έρμαια, της εγκατάλειψης και των ορέξεων των επιχειρηματιών που τις εκμεταλλεύονται για να μας αναγκάζουν ύστερα να πληρώνουμε για να τις χρησιμοποιούμε. Οι δρόμοι μας χρησιμοποιούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από τα αυτοκίνητά μας και εμείς έχουμε παραδοθεί στους σύγχρονους ρυθμούς σέρνοντας πίσω μας τους δρόμους μας. Όμηροι πλέον των developers που κτίζουν χωρίς κανένα ενδοιασμό και μέτρο, της εκκλησίας που έχει επιβάλει δυσανάλογο αριθμό ναών σε κάθε συνοικία, των μπούκικων, των internet cafe και λοιπών κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, εμείς, οι κάτοικοι των γειτονιών,διαμένουμε σε αυτές εντελώς παθητικά, χωρίς ενεργή συμμετοχή σε ότι αφορά την καθημερινότητα της γειτονιάς μας ούτε και σε σχέση με αποφάσεις που την αφορούν. Πολλές από αυτές τις αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην μας και συχνά εις βάρος μας, αλλά με την ανοχή μας, διαιωνίζοντας έτσι την κατάσταση αυτή.

Πολλοί από εμάς δυσανασχετούν μεν με την εγκατάλειψη των δημόσιων χώρων, αλλά περιοριζόμαστε στη ρίψη ευθυνών αποκλειστικά στους δήμους και το κράτος για την κατάσταση αυτή. Είναι πραγματικότητα ότι το κράτος και οι δήμοι παραμελούν την ανθρώπινη και δημιουργική πτυχή της πολιτείας, με αποτέλεσμα οι γειτονιές μας να μην διαμορφώνονται με την ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας και να μην είναι πολλές φορές λειτουργικές για αυτήν, καταντώντας έτσι χειροπέδες του ίδιου της του εαυτού. Εντούτοις, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα και της δικής μας παθητικότητας και ανοχής. Ας επαναδιεκδικήσουμε το δικαίωμά μας για χρήση των δημόσιων χώρων, αναλαμβάνοντας παράλληλα δράση για τη διαμόρφωση και τη διατήρησή τους

Οι διάφοροι «παράγοντες» που κατέχουν την εξουσία και το χρήμα προωθούν και καλλιεργούν πλασματική διασκέδαση, υπερκατανάλωση, εθισμό σε «νόμιμες» και μη ουσίες και βάζουν φραγμό σε κάθε κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική καλλιέργεια και απελευθέρωση των ανθρώπων. Η τροχιά τους περιστρέφεται γύρω από το χρήμα και όχι γύρω από τον άνθρωπο.

Οι γειτονίες μας θα αναπνεύσουν ξανά μόνο αν αναπνεύσουμε εμείς πρώτα. Το χάσμα μεταξύ δρόμου και κατοίκων μπορεί να καταργηθεί, αξιοποιώντας τις ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις και διεκδικώντας τη δημιουργία πολιτιστικών και κοινωνικών κέντρων, ανοιχτών δημόσιων πάρκων και γηπέδων, αθλητικών και μουσικών εγκαταστάσεων, βιβλιοθηκών και προγραμμάτων κοινωνικού, αθλητικού και καλλιτεχνικού χαρακτήρα. Η λύση δεν βρίσκεται ούτε στο ράφι του shopping mall, όπου «δραπετεύουμε» συχνά, αλλά ούτε και στο φωτεινό κουτί που εκπέμπει συνεχώς.

Ας επαναδιεκδικήσουμε τους δρόμους!

Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ατομικά και συλλογικά, αυτόβουλα και αυτό-οργανωμένα. Καθεμιά και καθένας από μας και όλες και όλοι μαζί μπορούμε να διαμορφώσουμε τις γειτονιές μας όπως εμείς επιθυμούμε.

Την επόμενη φορά που θα πλήττεις στο διαμέρισμά σου, μην πνιγείς στα καλώδια των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, της τηλεόρασης ή του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Σταμάτα την γυμναστική του αντίχειρα σου με το τηλεκοντρόλ και όρμα στους δρόμους! Επαναδιεκδίκησε τη γειτονιά σου, υπερασπίσου την, φρόντισε την, μαζί με το δικαίωμα σου να ζεις διαδραστικά σε αυτή.

Ας μην μείνουμε στα λόγια!

Καλούμε ανοιχτές συνελεύσεις γειτονιάς για θέματα που μας αφορούν. Διεκδικούμε χώρους για πολιτιστικά κέντρα και ανοιχτά πάρκα. Οργανώνουμε τις δικές μας γκαλερί, τα δικά μας θέατρα, τις δικές μας συναυλίες. Προστατεύουμε όπως μπορούμε τη φύση και το περιβάλλον των χώρων μας. Ξανακατεβαίνουμε στους δρόμους και στα γήπεδα και οργανώνουμε τα δικά μας παιχνίδια και τους δικούς μας αγώνες.

Αν δεν οργανωθούμε σ’ όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές!