Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο
Cyprus Movements Archive
Kıbrıs Sosyal Hareket Arşivi

Οι κυνηγοί των φαλαινοθηρικών

Η «Διεθνής Οργάνωση των Θαλασσοβοσκών» (“Sea Shepherds International”) είναι μια οργάνωση που προέκυψε από μια διάσπαση των Γκρήνπις (Greenpeace) και η οποία είναι προφανώς ριζοσπαστικότερη. Στις 9 Νοεμβρίου η οργάνωση αυτή βύθισε δύο φαλαινοθηρικά και κατέστρεψε ένα τηλεπικοινωνιακό σταθμό στην Ισλανδία. Η επιχείρηση αυτή έγινε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σφαγή φαλαινών από ισλανδικά φαλαινθηρικά, στη τελευταία κυνηγετική περίοδο, παρά τις διεθνής συμβάσεις.

Χρήσιμο δίδαγμα, για τη περίπτωση του Ακάμα, δεν μπορούμε να βγάλουμε διότι εδώ, δεν υπάρχουν φάλαινες, εδώ υπάρχουν καρχαρίες.

“Sandoz”, το ίδιο παραμύθι

Ένα ακόμα «ατύχημα» συνέβηκε…

Μια ακόμα φορά τα περίφημα συστήματα ασφάλειας δεν δούλεψαν ή τουλάχιστον, δεν δούλεψαν σωστά και έγκαιρα…

Αρκετές δεκάδες τόνοι υδράργυρου και άλλων τοξικών ουσιών χύθηκαν στο Ρήνο.

Χιλιάδες ψάρια χάσκουν νεκρά στην επιφάνεια νερών, σκληρή και αδυσώπητη μαρτυρία μας ακόμα οικολογικής καταστροφής που συντελείται.

Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων με το Σεβέζο, το Μποπάλ, το Τσέρνομπιλ κ.ά. έκανε ξεκάθαρο πως η επιβάρυνση του περιβάλλοντος και τα περιστατικά που την εντείνουν δεν χωράνε μέσα στα όρια της περιοχής κάποιου εργοστασίου ούτε ακόμα και στα σύνορα μιας χώρας. Και πως οι συνέπειές τους, αργά ή γρήγορα, αποκαλύπτονται ακόμα και σε πολύ μεγάλη απόσταση από το χώρο του «εγκλήματος». Κάποιοι, σχεδόν πάντα άσχετοι με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, πληρώνουν το άμεσο τίμημα – το έμμεσο βαραίνει πολύ περισσότερους και για πολλά χρόνια.

Για τούτο και πέρα από το ίδιο το γεγονός η ανεξήγητη σιωπή, της πρώτης μέρας, της πολυεθνικής Sandoz αυξάνει τρομακτικά τις διαστάσεις του ατυχήματος και το μέγεθος των δικών της ευθυνών.

Κυριάκος Τσιμιλλής

Υ.Γ. Στο μεταξύ το περιβάλλον ετοιμάζεται να ντυθεί στα γιορτινά του (θα τα καταφέρει άραγε); για να υποδεχτεί το 1987 που έχει οριστεί διεθνώς σαν έτος περιβάλλοντος!

Ποιος θυμάται την «μποπαλ»

Κλείνουν τούτες τις μέρες δύο χρόνια από την τραγωδία της Μπομπάλ της Ινδίας. Ένα γεγονός που μόνο σε σχέση με το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε είναι ασυνήθιστο και φέρνει στην επιφάνεια τα προβλήματα της ανάπτυξης και των επιλογών της, στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Είναι γεγονός πως οι αναπτυσσόμενες χώρες, «προσφέρονται» για εγκατάσταση μονάδων, που τελευταία άρχισαν να γίνονται ανεπιθύμητες στις αναπτυγμένες χώρες λόγω των κινδύνων που εμπεριέχουν, για την υγεία των εργαζομένων και την περιβαλλοντική υποβάθμιση που συνεπάγεται και κύρια της μαχητικής αντίδρασης των οικολογικών κινημάτων.

Οι παράγοντες που συνθέτουν το σκηνικό στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι

• τα φτηνά εργατικά χέρια, αποτέλεσμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που δημιουργούν απεριόριστα περιθώρια κέρδους για το πολυεθνικό κεφάλαιο
• η περιορισμένη, αν όχι ανύπαρκτη, δυνατότητα έκφρασης και παρέμβασης της κοινής γνώμης ακόμα και σε δημοκρατικοφανή καθεστώτα και σαν συνέπεια αυτών
• η ανυπαρξία ή υπολειτουργία νομοθεσίας.

Και βέβαια οι πολυεθνικές δεν αστειεύονται…

Κυριάκος Τσιμιλλής