Φανταστείτε μια τυπική μέρα σ’ ένα Γυμνάσιο της Κύπρου. Το κουδούνι χτυπά και οι μαθητές τρέχουν στις τάξεις. Αρχίζει το μάθημα – βάσανο. Βάσανο λόγω του καθηγητή που προκαλεί γενική δυσφορία στην τάξη. Για ποιους λόγους;

Ο καθηγητής αυτός (που μας διδάσκει από την Α΄ τάξη), από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην τάξη μας, έδειξε τη ρατσιστική του αντίληψη, με ένα υποτιθέμενο χιουμοριστικό σχόλιο για τους μετανάστες μαθητές της τάξης: «Τι το κάναμε εδώ μέσα; Πολυεθνικό τμήμα;». Στις επόμενες σχολικές χρονιές αποδείχτηκε ότι το σχόλιό του δεν ήταν και τόσο χιουμοριστικό. Οι μαθητές από τη Γεωργία θεωρούν το μάθημα ένα συνεχές βασανιστήριο πλέον. Οι βαθμοί που τους βάζει; Ε. Η δικαιολογία του: «Δεν προσπαθούν καθόλου, απελπίστηκα πλέον μαζί τους». Για να προσπαθήσουν όμως οι μαθητές, πρέπει να τους δοθεί κίνητρο, για να αγαπήσουν το μάθημα, και όχι να υπάρχει συνεχής αντιπαράθεση μαζί τους.

Οι προσβολές του, όμως, «εκτοξεύονται» κι αλλού . Η εκδίκησή του ενάντια σε μαθητή που τόλμησε να πει την άποψή του; Μείωση βαθμού. Και η υπόθεση δεν τελειώνει εδώ. Φέτος όχι μόνο έκανε κυριολεκτικά δύσκολη τη ζωή σε μαθητές από άλλες χώρες, αλλά και μείωσε δυστυχώς όχι μόνο τον πιο πάνω μαθητή αλλά κι ακόμα ένα παιδί που τόλμησε να εκφράσει γνώμη, αποκαλώντας τον ως την καλύτερη ΜΑΘΗΤΡΙΑ (!) της τάξης. Ακόμα, αποκάλεσε μια μαθήτρια χοντρή, προκαλώντας τις κοροϊδίες των υπολοίπων.

Αξίζει να υπάρχουν σήμερα καθηγητές που μειώνουν και καταπατούν τα αισθήματα και την αυτοεκτίμηση των μαθητών; Κατά τη γνώμη μας είναι ΝΤΡΟΠΗ τέτοιοι άνθρωποι να εξακολουθούν να μας διδάσκουν. Δυστυχώς όμως καθηγητές και μη σαν κι αυτόν υπάρχουν πάρα πολλοί. Στο χέρι μας είναι να τους σταματήσουμε.

Χαρά Λαμπριανίδου

Φώτης Φωτίου