Το κυπριακό κράτος επιχειρεί να εξουδετερώσει τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο, μέσω της βίαιης καταστολής και παρενόχλησης από την αστυνομία, τη λασπολογία και διαστρέβλωση των αναρχικών θέσεων από «δημοσιογράφους» και μ.μ.ε., καθώς και μια σειρά από δικαστικές διώξεις.

Στις 29/9/05 ολοκληρώθηκε η δίκη δύο συντρόφων μας, οι οποίοι αντιμετώπιζαν βαριές-στημένες κατηγορίες. Το δικαστήριο επέβαλε χρηματική ποινή ₤350 στον Άρη Μακρίδη και ₤200 στο Γιώργο Παπαδόπουλο.

Πριν απ’ αυτή την υπόθεση ο Άρης Μακρίδης είχε κατηγορηθεί ξανά ότι, ενώ νοσηλευόταν στο γενικό νοσοκομείο πάνω σε φορείο (μετά από τραυματισμό του από αστυνομικούς στα συμβάντα της πρεσβείας) χτύπησε αστυνομικό της ομάδας «Ζ» που βρισκόταν εκεί. Με ψευδείς και αντιφατικές μαρτυρίες μιας ακτινογράφου και ενός κλητήρα, καθώς και με το ότι ο δικαστής Ν. Σάντης ερμήνευσε τις μαρτυρίες με τέτοιο ακραίο τρόπο, ο Άρης καταδικάστηκε σε 15 μέρες φυλάκιση. Ο Άρης διαμαρτυρόμενος αρνήθηκε να εκτελέσει εργασία στις φυλακές και άρχισε απεργία πείνας. Η απεργία πείνας θεωρείται παράπτωμα στην Κύπρο και έτσι ο Άρης εξέτισε την ποινή του στην απομόνωση. Μάλιστα, όταν έκανε έφεση και του δόθηκαν τα πρακτικά της δίκης, πολλά άτομα που παρακολουθούσαν τη διαδικασία διαπίστωσαν ότι τα πρακτικά είχαν παραποιηθεί…

Σ’ αυτή την υπόθεση η γελοιότητα των κατηγοριών κατά της Κατερίνας Τζαβάρα ήταν τέτοια, που η ίδια η αστυνομία τις απέσυρε στην πρώτη δίκη. Οι αρλούμπες και τα ψέματα των μπάτσων (δεν θυμόταν την εποχή της διαδήλωσης, ανάφεραν λάθος ώρα, υπόδειξη ενός συντρόφου ενώ κατηγορούσε άλλο, κ. α) ήταν τόσο άθλια, που ο σύντροφος Κώστας Μιχαήλ απαλλάχτηκε λόγω του ότι δεν υπήρχε μαρτυρία εναντίον του. Σ’ αυτό το στάδιο ήμασταν σχετικά αισιόδοξοι, επειδή είχαμε φωτογραφικό υλικό (διέψευδε τους μπάτσους και τους έδειχνε να χτυπούν τον κόσμο), πόρισμα της επιτρόπου διοικήσεως εναντίον της αστυνομίας, κάρτα νοσηλείας που αποδεικνύει ότι ο Άρης είχε υποστεί διάσειση και μαρτυρίες υπεράσπισης χωρίς αντιφάσεις, μεταξύ των οποίων και δύο βουλευτές. Παρόλα αυτά το δικαστήριο θεώρησε τις αηδίες των μπάτσων αξιόπιστες και αναξιόπιστες τις μαρτυρίες της υπεράσπισης. Έκρινε ένοχο τον Άρη Μακρίδη σε όλες τις κατηγορίες και τον Γιώργο Παπαδόπουλο ένοχο στις τρεις πιο σοβαρές.

Ούτε αποδεχόμαστε, ούτε εμπιστευόμαστε την αστική «δικαιοσύνη». Η σαπίλα αυτού του συστήματος είναι τέτοια, που ακόμα και σ’ αυτή τη τόσο ξεκάθαρα υπόθεση, ο δικαστής αγνόησε τα στοιχεία της υπόθεσης υιοθετώντας απόλυτα τις θέσεις των μπάτσων. Ουσιαστικά θεωρούμε ότι μέσα από κάθε σύλληψη ακολουθεί αυτόματα καταδίκη. Ενώ κανονικά προνοείτο ποινή φυλάκισης, είχαμε μόνο μικρά πρόστιμα. Αυτό δεν οφείλεται σε επιείκεια (!), αλλά ίσως λόγω των πολλών κινητοποιήσεων και δημοσιότητας της υπόθεσης, το κράτος να ήθελε να αποφύγει περισσότερο πολιτικό κόστος.

Σύντροφοι από Κύπρο, exegersi2002@yahoo.com