el:magazines:traino:no_10:poem

Πάνω στη γέφυρα της βλακείας και των στεναγμών

Γιατί κοιμάσαι, / πάνω σε σύννεφο χωρίς βροχή. / Γιατί ανασαίνεις, / πάνω σε όνειρα / που στάζουν ανασφάλεια. / Γιατί στο μάτι σου, / αγναντεύει η θλίψη σου, / την θλίψη σου. / Γ' αυτό θα πάω να κοιμηθώ.

Θα περιμένεις τη φανταστική, / Αφροδίτη σου. / Θα παραμονεύεις μυστικά / τον άγνωστο έρωτα, / φορτωμένο με ηλιοβασιλέματα / και χώρες ουτοπίας. / Κάτι «καλύτερο» θα ζητάς. / Για κάτι καλύτερο θα κουραστείς. Θα κάθομαι παρατηρητής / στη γωνία της ορατότητας, / κοιτάζοντας σε. / Ψυχρά πάνε τα μάτια μου. / Κρύα τα χείλη μου. / Εκεί έξω στην πραγματικότητα, / Είναι χειμώνας. / Ατάραχη η καρδιά μου. / Κάπου την ξανάκουσα αυτή την ιστορία. / Θα την βλέπω σε αναπαράσταση. / Τίποτα καινούργια / Γι' αυτό θα πάω απόψε, / να κοιμηθώ απ' τις δέκα.

Θα στροβιλίζεσαι στον άνεμο, / των προσδοκιών σου. / Ίσως τα καταφέρεις. / Είδα όμως στα μάτια σου, / τη θλίψη σου, / την θλίψη ν’ αγναντεύει. / Θα σταματήσω να περιμένω. / Το παιχνίδι θα τελειώσει. / Θα παραξενευτώ μια μέρα, / από τούτα τα απρόσμενα λόγια. / Γ' αυτό θα πάω να κοιμηθώ, / νωρίς απόψε.

Καληνύχτα νύχτα, θλίψη, / γέφυρα των στεναγμών και της βλακείας, / που σε πέρασα αγναντεύοντας, / έναν πόλεμο στην άλλη όχθη. / Γι' αυτό κοιμούμαι, / πάνω στον ξύπνιο μου. / Γ' αυτό γελάω μέσα στον ύπνο μου. / Είναι γιατί περιμένεις, ότι περιμένω. / Αυτό που δεν θέλει, / ναρθεί σε μας. (;)

el/magazines/traino/no_10/poem.txt · Last modified: 2020/08/28 13:55 by no_name12