Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο
Cyprus Movements Archive
Kıbrıs Sosyal Hareket Arşivi

Φθινόπωρο 92

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου άνοιξε. Θεωρητικά λοιπόν σ’ αυτό έντυπο θα μπορούσατε να διαβάσετε μια κριτική γιατί είναι τεχνοκρατικό. Ή έστω μια αισιόδοξη ανάλυση για τις προοπτικές που δημιουργεί για τη διαμόρφωση και στην Κύπρο, επιτέλους, μιας νεολαϊστικής συνείδησης η οποία κάπως, κάπου, κάποτε θα μπορούσε, άμα λάχει κλπ, να έρθει σε σύγκρουση με τη σαβούρα των δεινοσαύρων της εξουσίας. Έλα όμως που έχει και η Κύπρος τη μοναδικότητα της. Ζούμε σε ένα μυστήριο χρόνο πλέον, που δεν είναι ούτε παραδοσιακός, ούτε μοντέρνος, ούτε μεταμοντέρνος. Κάπου εκεί στο Twilight zone μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και τα εγκαίνια του Πανεπιστημίου μας θύμισαν πόσο εύκολο είναι να πεταχτείς στον 13ο αιώνα και μετά να κάνεις ένα απότομο fast forward στο 20ο. Τα εγκαίνια λοιπόν. Λογικά η Ελληνική κυβέρνηση δεν έπρεπε να είχε έρθει καν. Αν υπήρχε τουλάχιστον λίγη ειλικρίνεια. Πράγματα που ψάχνεις και εσύ τώρα την εποχή του δεύτερου Μακεδονικού ε; Διότι όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις ήταν σαφέστατα ενάντια στην ίδρυση Κυπριακού Πανεπιστημίου. Διότι απλά ήθελαν να σπούδαζαν οι Κύπριοι στην Αθήνα για να μας έρχονται πίσω νεοέλληνες. Τέλος πάντων, μετά το 74, ήταν δύσκολοι καιροί και επεκράτησαν οι Κυπραίοι. Ε, έθεσε τις βάσεις ο Μακάριος, τι να γίνει;

Στα εγκαίνια λοιπόν αποφάσισε η διοικούσα επιτροπή να μη γίνει θρησκευτική τελετή (μια και το πανεπιστήμιο είναι διακοινοτικό, άρα έπρεπε να φέρουν και Χότζα). Ύστερα αποφάσισαν να μη μιλήσουν πολιτικοί (αφού δεν θα μιλούσαν ακαδημαϊκοί). Το πρωτόκολλο της τελετής διευκρίνιζε επίσης ότι στην πρώτη σειρά θα καθόταν η διοικούσα επιτροπή. Και έγινε το έλα να δεις… μετά τη γιορτή. Γιατί στα εγκαίνια κανένας δεν κατάλαβε τίποτα. Ανέλαβε όμως μετά ο Λόγος (ο σταθμός της Εκκλησίας), η Ελληνική πρεσβεία, το ΚΥΚΕΜ, το συγκρότημα ΔΙΑΣ και οι ανερχόμενοι νεοεθνικόφρονες δημοσιογραφίσκοι να μας πείσουν ότι έγινε ΤΟ σκάνδαλο.

«Δεν έγινε Χριστιανική λειτουργία…», δεν επιτράπηκε στον Πολύδωρα, εκ μέρους της Ελλάδας, να μιλήσει …δεν άφησαν τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών να κάτσει στην πρώτη σειρά…» Συνωμοσία… μας τρώνε τη γαλανόλευκη από τα Σκόπια μέχρι την ψευδοΛευκωσία. Και ζουμ βρεθήκαμε στον 13ο αιώνα. Ο πρόεδρος της επιτροπής της Βουλής για την Παιδεία κ. Αναστασιάδης να απειλεί να φέρει την πρόεδρο της Δ.Ε. του Πανεπιστημίου «με τη βία» στη Βουλή και να δηλώνει από την τηλεόραση «αν είναι να παραβιάσουμε την ακαδημαϊκή ελευθερία για την εθνική συνείδηση, ας είναι».

Και ξαφνικά μια καθηγητούλα με ψώνιο στον Αριστοτέλη, μας έφερε στον 20ο αιώνα. Η Τσουγιοπούλου στην αρχή, τους έγραψε ωραιότατα λέγοντας ότι «συγχίστηκαν από τις πολλές τηβέννους». Μετά εμφανίστηκε στην Τηλεόραση με τον Αναστασιάδη. Cool, μαύρα γυαλιά και στυλ. Γυρίζει σε μια φάση σαρκαστικά στον Αναστασιάδη (που είχε δηλώσει σαν γνήσιος εθνικόφρονας ότι θα πάρει της τήβεννο «για τιμωρία»): «Μα η τήβεννος κ. Αναστασιάδη, δεν είναι κάτι που μπορείτε να το πάρετε εσείς». Και ύστερα γυρίζοντας στο συντονιστή είπε χαμογελαστά: «Κοιτάξετε, αν πρόκειται να επεμβαίνετε στο Πανεπιστήμιο συνεχώς, όπως τώρα… κλείστε το».

Το εντυπωσιακό ήταν αλλού όμως: Στο «φιλελεύθερο» που έχει την ίδια κυκλοφορία με όλες τις άλλες εφημερίδες μας, εκτός της Χαραυγής (η λεγάμενη εφημερίδα της «σιωπηλής πλειοψηφίας») ξέσπασε μια φοβερή θύελλα επιστολών. Έμοιαζε με ένα κίνημα απλών πολιτών διά μέσου των εφημερίδων. Και έτσι μπήκαμε στο 1993 αντί 1301. Ο Αναστασιάδης αναγκάστηκε να απαντήσει 2 φορές και την τρίτη φορά έβαλε ένα συνάδελφο του να απαντήσει ότι δεν είναι σωστό να «οξύνονται τα πράγματα». Look who is talking baby. Η επιτροπή της Βουλής τελικά ούτε καν την παραίτηση της Τσουγιοπούλου τόλμησε να ζητήσει. Και έτσι ζήσαμε την πρώτη σύγκρουση Πανεπιστημίου - Κοινωνικών προκαταλήψεων. Ε, αυτό είναι μια σοβαρή αρχή ότι και να πεις. Βεβαίως οι νεοέλληνες θα συνεχίσουν γιατί η ιδεολογία τους είναι η πιο μεγάλη προκατάληψη σ’ αυτό τον τόπο.