Κυπριακό Κινηματικό Αρχείο
Cyprus Movements Archive
Kıbrıs Sosyal Hareket Arşivi

(ΕΛΕΧΘΗ ΠΩΣ ΟΙ ΠΟΡΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ)

ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΦΤΑΝΕ ΤΗ ΣΟΣ. ΕΚΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΠΑ (ΑΣΕ ΠΟΥ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΗΤΑΝ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΠΙΟ ΣΩΒΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ) ΜΑΣ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΔΩΡΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗΝ 'ΕΚΦΡΑΣΗ' ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΘΕΩΡΙΑ ΟΤΙ Ο ΠΑΡΠΑΣ ΕΙΝΑΙ “ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ” ΚΙ ΟΧΙ “ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ” (ΜΑΝΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ ΝΑ ΛΕΝΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙ Ν' ΑΚΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ) ΟΤΙ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ (ΑΧ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;) ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑ “ΠΡΑΣΙΝΩΝ, ΙΕΧΩΒΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ” ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ 'ΕΚΦΡΑΣΗΣ' (ΑΜΗΝ). Ε, ΑΛΛΟΙ ΓΕΛΑΣΑΜΕ, ΑΛΛΟΙ ΦΤΥΣΑΜΕ, ΓΡΑΨΑΜΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ 13 ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΑΚΤΥΛΟΓΡΑΦΥΣΟΥΜΕ, Ε ΒΡΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΝΕΥΡΙΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΠΑΖΟΥΜΕ ΠΛΑΚΑ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ Ρ.Ι.Κ. ΚΑΙ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΤΥΠΟ, ΤΙ ΤΟΧΟΥΜΕ; Ε ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ, ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ “ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ” (ΥΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΤΗΣ “ΠΙΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ” - ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ). ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Η 'ΕΚΦΡΑΣΗ'. ΜΙΑ ΚΑΙ Η 'ΕΚΦΡΑΣΗ' ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ 5 ΚΑΛΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΣΕ 3 ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟ-ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ ΘΑΧΟΥΝ (ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ) ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ 4 ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΑΠ'ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΤΡΥΦΕΡΑΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΕΡΓΑΤΟΛΑΤΡΕΣ, ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ν' ΑΡΧΙΣΕΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΗΣ 'ΕΚΦΡΑΣΗΣ', ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ. ΘΑ ΣΑΣ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΔΡΑ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΥ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΑΣ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗΤΙΚΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.

Υ.Γ. ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΞΕΝΟΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ “ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ, ΠΡΑΣΙΝΟΙ & ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ”, ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΗΣΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ ΤΗΣ ΕΔΕΚ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΠΑ

«Αντιρρησίας συνείδησης» ή επαναστάτης;

Η γενναία απόφαση του σ. Γιάνη Πάρπα να κλειστεί στη φυλακή για δυο μήνες αρνούμενος για πολιτικούς λόγους να συμμετέχει στις τακτικές ασκήσεις της εθνοφρουράς είναι μια πολιτική απόφαση που πρέπει να μας προβληματίσει.

Ο Γ. Πάρπας, 24χρονος οικοδόμος από το Παλαιχώρι, είναι ένας πολύ γνωστός αγωνιστής - παλιά ηγετικό στέλεχος της ΕΔΕΚ Παλαιχωρίου και εδώ και αρκετά χρόνια υποστηριχτής της Αριστερής Πτέρυγας. Αυτό μπορεί να το συμπεράνει κανένας κι από τη δημόσια του δήλωση που εξηγά τους λόγους για τους οποίους αρνήθηκε να πάρει μέρος στις ασκήσεις: « Τιμωρούμαι για τις ιδέες μου, τιμωρούμαι γιατί θεωρώ υποκρισία από την μια να προβάλλεται η επαναπροσέγγιση με τους τουρκοκυπρίους, ορισμένοι τους αποκαλούν “αδέλφια”, και από την άλλη να δυναμώνουμε τον στρατό και να στρατιωτικοποιείται όλο και περισσότερο η κοινωνία και η ζωή μας.

Τιμωρούμαι γιατί δεν θέλω να δυναμώσω ένα στρατό για τον οποίο δεν υπάρχει καμμιά εγγύηση ότι άμα γίνει αρκετά δυνατός δεν θα χρησιμοποιηθεί ξανά για να κάνει “ανδραγαθήματα” σαν αυτά που έκανε πριν το '74 εναντίων των τουρκοκυπρίων και το '74 εναντίων και των τουρκοκυπρίων και των ελληνοκυπρίων εργαζόμενων.»

Αυτή τη δήλωση, ιδιαίτερα αν εξηγώταν πλατιά στο εργατικό κίνημα, θα την υπέγραφαν χιλιάδες εργάτες και νεολαίοι. Γιατί το εφεδρικό σώμα της εθνοφρουράς τελικά σημαίνει μόνο ταλαιπωρία για τους εφέδρους. Μια ταλαιπωρία που θα ήταν έτοιμοι να υποστούν, έστω κι αν ήταν 100 φορές πιο σκληρή, φτάνει να είχαν εμπιστοσύνη ότι αυτό το σώμα και η εθνοφρουρά μπορεί να προσφέρει προστασία στην εργατική τάξη τη νεολαία και το λαό.

Όπως όμως σωστά αναφέρει ο σ. Πάρπας αυτή την προστασία ο αστικός στρατός δεν μπορεί να την προσφέρει. Αντίθετα, όπως το 74 στην Κύπρο, όπως το 67 στην Ελλάδα, το 73 στη Χιλή (τα παραδείγματα είναι ατελείωτα) ο αστικός στρατός χρησιμοποιείται ξανά και ξανά εναντίον στο εργατικό κίνημα, σαν το τελευταίο όπλο διατήρησης της αστικής εξουσίας.

Η εθνοφρουρά και το εφεδρικό σώμα με τις ιεραρχικές τους δομές και τον έλεγχο από το αστικό κράτος δεν αποτελεί ασφάλεια αλλά κίνδυνο για το εργατικό κίνημα. Γι' αυτό και το εργατικό κίνημα πρέπει από τη μια να παλεύει για δημοκρατικά δικαιώματα στα σώματα αυτά (συνδικαλιστικές ελευθερίες, ανάγνωση πολιτικών εφημερίδων κ.ο.κ) αλλά από την άλλη να αγωνίζεται για την αντικατάσταση του στρατού από μια λαϊκή πολιτοφυλακή με αξιωματικούς δημοκρατικά εκλελεγμένους από το εργατικό κίνημα που θάχει πλήρη δικαιώματα ελέγχου κι άμεσης ανάκλησης των αξιωματικών. Μόνο σ' ένα τέτοιο σώμα μπορεί η εργατική τάξη να εμπιστεύεται την ασφάλεια της από εξωτερικές εισβολές κι' εσωτερικά πραξικοπήματα.

Για να πετύχει αυτός ο στόχος, που είναι και στόχος του σ. Πάρπα, χρειάζεται η οργανωμένη συντονισμένη και συστηματική δράση του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Η εγκατάλειψη αυτού του αγώνα από τα κόμματα της Αριστεράς ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ αφήνει εκτεθειμένη τη νεολαία στην αστική προπαγάνδα ενώ τους πιο αγωνιστές που θέλουν δράση με αποτελέσματα «εδώ και τώρα» τους απογοητεύει.

Οι ατομικές αντιδράσεις όμως ενάντια στον αστικό στρατό, έστω κι αν προέρχονται από εργάτες επαναστάτες όπως το σ. Πάρπα, κι όχι -όπως γίνεται συνήθως- από ιεχωβάδες, πράσινους, αναρχικούς κ.λ.π. δεν μπορούν να έχουν καμιά απήχηση στην συνείδηση του εργατικού κινήματος. Αντίθετα οι αστοί προσπαθούν να παρουσιάζουν τέτοιες ατομικές αρνήσεις για υπηρεσία στην προσπάθεια «λούφας» σε βάρος των άλλων πολιτών.

Κάτι τέτοιο προσπάθησε να κάμει κι' η «Σημερινή» (ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, 28/6) στην περίπτωση του σ. Πάρπα.

Το πόσο ανώδυνοι για τους αστούς είναι οι λεγόμενοι «αντιρρησίες συνείδησης» φαίνεται από το γεγονός πως διεθνή σώματα όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο κ.α. τους έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα να αρνιούνται να στρατευτούν.

Αντίθετα, αυτό που θα τρομοκρατούσε τους αστούς, γιατί θα απειλούσε το ύστατο μέσο διατήρησης της εξουσίας τους, είναι η μαζική αμφισβήτηση της στράτευσης με τον τρόπο που γίνεται σήμερα και ο αγώνας για αντικατάσταση τη με τη λαϊκή πολιτοφυλακή. Ο ρόλος των Μαρξιστών είναι να υποστηρίζουν μεν κάθε αντιρρησία συνείδησης απέναντι στο αστικό κράτος, όπως και κάθε άλλο θύμα της καπιταλιστικής καταπίεσης αλλά να προσφέρουν σ' αυτός και σ' όλους τους εργάτες και νεολαίους τη μαζική εναλλακτική λύση του οργανωμένου αγώνα για αντικατάσταση του στρατού από τη λαϊκή πολιτοφυλακή.

Κι επειδή οι Μαρξιστές πρέπει να λένε πάντα την αλήθεια στην εργατική τάξη πρέπει να εξηγούν πως αυτός ο αγώνας είναι δύσκολος. Λόγω της πολιτικής της ηγεσίας των αριστερών κομμάτων υπάρχει αρκετός δρόμος να διανυθεί, χρειάζεται σκληρή κι υπομονετική δουλειά. Σ' αυτή τη δουλειά το κίνημα χρειάζεται όλη την ενέργεια και τη δράση του κάθε επαναστάτη.

Να ξοδέψει κανένας δυο μήνες ή μερικά χρόνια στη φυλακή για τις ιδέες του είναι μια ηρωική ενέργεια που φανερώνει την αποφασιστικότητα για αγώνα.

Αυτή όμως την αποφασιστικότητα πρέπει κάθε αγωνιστής επαναστάτης να την καταναλώσει σωστά και αποτελεσματικά - εκεί που θα πήξει πιο πολύ τους αστούς και τα όργανα τους.

Επιτροπές συμπαράστασης σε αντιρρησίες συνείδησης, όπως αυτή που στήθηκε από μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν μάλιστα να αποκαλούνται μαρξιστές, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο εργατικό κίνημα, γι αυτό και είναι καταδικασμένες να μείνουν στην αφάνεια.

Αντίθετα λειτουργούν αποπροσανατολιστικά μέσα στο κίνημα, γι' αυτό εξ΄άλλου κι η Αριστερή Πτέρυγα αρνήθηκε να συμμετάσχει.

Πιστεύουμε πως ο σ. Γιάννης Πάρπας δεν είναι «αντιρρησίας συνείδησης» αλλά επαναστάτης, και θα παραμείνει πρωτοπόρος στον αγώνα για το σοσιαλισμό που αποτελεί και την τελική απάντηση στην στρατικοποίηση όπως και σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Δώρος Μιχαήλ.